امنیت

زنان هرات که اعضای خانواده خود را از دست داده اند از طالبان خواستند که قتل ها را متوقف کنند

گزارش از عمر

ده ها زن افغان که طی چند سال گذشته اعضای خانواده خود را در جنگ از دست داده اند، به تاریخ ۱۰ عقرب در شهر هرات گردهم آمدند تا خواستار یک آتش بس و پایان خشونت شوند. [عمر]

هرات -- ده ها زن افغان که اعضای خانواده خود را در جنگ افغانستان از دست داده اند، به روز شنبه (۱۰ عقرب) در شهر هرات گردهم آمدند تا خواستار پایان خشونت شوند و کشته شدگان را یاد کنند.

کشته شدگان یا منسوبین نیروهای امنیتی و یا مردم ملکی بودند که طی چند سال گذشته در حملات تروریستی جان خود را از دست دادند.

رقیه یک باشنده ولسوالی شیندند هرات گفت که شوهرش دو سال پیش در یک حمله راکتی در این ولسوالی در حالی کشته شد که نان را در موترسیکل سه تایره خود انتقال می کرد.

وی گفت، طالبان فکر می کردند که وی به نیروهای امنیتی غذا می رساند.

ده ها زن که طی چند سال گذشته اعضای خانواده خود را در جنگ از دست داده اند، به تاریخ ۱۰ عقرب در شهر هرات گردهم آمدند تا خواستار پایان خشونت شوند. [عمر]

ده ها زن که طی چند سال گذشته اعضای خانواده خود را در جنگ از دست داده اند، به تاریخ ۱۰ عقرب در شهر هرات گردهم آمدند تا خواستار پایان خشونت شوند. [عمر]

رقیه گفت، «از زمان شهادت شوهرم، من مسؤلیت پرورش هفت فرزند خود را به عهده گرفتم و ما با فقر و گرسنگی زیادی دست و پنجه نرم می کنیم. شوهر من کارگر روزمزدی بود که برای تهیه غذای روزانه ما سخت کار می کرد، اما اکنون بدون نان آور خانواده مانده ایم و حتی غذایی برای خوردن نداریم.»

وی افزود، «ما به دلیل ظلم طالبان و افزایش خشونت مجبور شدیم که به شهر هرات فرار کنیم و در اینجا ما پولی برای پرداخت کرایه خود نداریم.»

وی گفت، «ما از طالبان می خواهیم که این خونریزی و یتیم ساختن کودکان بیشتر و تخریب خانه های آنها را متوقف کنند.»

وی افزود، «این جنگ [طالبان] جهاد نیست و آنها باید با حکومت صلح کنند تا صلح و امنیت به کشور آمده بتواند.

فاطمه ۵۵ ساله یک باشنده ولسوالی زیر کوه در ولایت هرات که دو فرزندش توسط طالبان کشته شده اند، همچنان خواستار پایان جنگ شد.

وی گفت، «من دو پسر خود را از دست دادم. یکی از پسرانم افسر پولیس بود که طالبان وی را به کوه ها بردند که در آنجا وی را شکنجه داده و کشتند. آنها خودشان را در خانه ما مخفی کردند و پسر دیگر من که در خانه بود در جریان درگیری بین طالبان و نیروهای امنیتی، جان خود را از دست داد.»

وی گفت، پسر سومش به دلیل تهدیدهای طالبان به ایران رفت، اما حکومت ایران وی را به دلیل نداشتن پاسپورت زندانی کرد.

فاطمه اکنون مسؤل پرورش ۱۲ نواسه و سه عروس خود است. وی گفت، همه آنها از فقر و سختی رنج می برند.

وی گفت، «ما خواهان صلح و آرامش هستیم و از طالبان می خواهیم که از خشونت دست بردارند. هر خانواده در ولسوالی زیر کوه سه تا چهار نفر از اعضای خود را از دست داده است و ما از این جنگ بسیار خسته شده ایم.»

یادبود از کشته شدگان

اعضای خانواده کشته شدگان در این گردهمایی تقاضا نمودند که حقوق قربانیان جنگ در مذاکرات صلح حفظ شوند.

مذاکرات بین حکومت افغانستان و طالبان در ماه سنبله در دوحه پایتخت قطر آغاز شدند، اگرچه افزایش خشونت طالبان این مذاکرات را تهدید می کند.

سهیلا شاکر کسی که پدر و برادر خود را در یک بمبگذاری در ولسوالی زنده‌ جان هرات در ماه اسد از دست داد گفت که وی از حکومت می خواهد تا پدرش را فراموش نکند.

وی گفت، «ما از طالبان می خواهیم که از این فرصت تاریخی که پیش روی خود دارند استفاده کرده و برای رسیدن به توافق صلح تلاش کنند. هر دو طرف باید خواسته های یکدیگر را بپذیرند و یکدیگر را تحمل کنند تا ما فرصتی برای صلح پایدار در کشور ایجاد کنیم.»

وی افزود، «۴۰ سال جنگ چیزی غیر از تخریب و کشتار برای افغان ها به ارمغان نیاورده است و اکثریت قربانیان این درگیری ها مردم بی گناه افغانستان هستند.»

وی گفت، اکنون برای پایان دادن به جنگ بهترین فرصت است و بیشتر از هر زمان دیگر به صلح در این کشور امیدواری وجود دارد.

شوهر سکینه خلیل که یک افسر اردوی ملی افغان بود، دو سال پیش در درگیری با طالبان در ولایت فراه جان خود را از دست داد.

وی گفت، حکومت در مذاکرات صلح قربانی های شوهرش و سایر سربازان را نباید فراموش کند.

وی افزود، «از زمانی که شوهرم به شهادت رسید، مسؤلیت پرورش چهار فرزند خود را بر عهده گرفتم. کمک مالی که از حکومت دریافت می کنیم برخی از ضرورت های ما را برآورده می سازد. اما خواسته اصلی من این است که به خون شوهرم احترام گذاشته شود و در مذاکرات صلح در نظر گرفته شود.»

وی گفت، همه خانواده های قربانیان جنگ می خواهند که شجاعت نیروهای امنیتی باید فراموش نشود و نام های آنها باید در تاریخ به عنوان مدافعین افغانستان در دوران سخت ثبت شوند.

حقوق زنان: یک خط سرخ

فعالان حقوق زنان و محصلین به این گردهمایی پیوستند تا بخواهند که دستاوردهای زنان نباید قربانی شوند.

محدثه احمدی یکی از باشندگان شهر هرات گفت، در ۲۰ سال گذشته زنان در افغانستان دستاوردهای بسیاری داشته اند که هرگز نباید از دست بروند.

وی با اشاره به حکومت طالبان گفت، «زنان جایگاه خود در جامعه را دریافته اند... اما نگرانی اصلی این است که در صورت برگشت امارت اسلامی، ممکن است زنان به عقب بروند.»

وی افزود، همه زنان افغان از طرف های مذاکره کننده می خواهند که نقش زنان را در آینده سیاسی کشور نادیده نگیرند و خواسته های خود را بالای آنها تحمیل نکنند.

سکینه حسینی یک عضو شورای ولایتی هرات گفت، نظریه سنتی طالبان نسبت به فعالیت های زنان یکی از نگرانی های اصلی زنان افغان است و این باید در جریان مذاکرات صلح تغیر کند.

وی گفت، اگر طالبان می خواهند در آینده سیاسی کشور نقشی داشته باشند، باید خواسته های زنان را بپذیرند.

وی افزود، «ما از جامعه بین المللی و سازمان ملل متحد می خواهیم که مذاکرات صلح در قطر را مورد نظارت قرار دهند و اجازه ندهند که طالبان عقاید ناقص خود را بر زنان افغان تحمیل کنند. افغانستان تغیر کرده است و هیچ نیرویی نمی تواند از رشد، کار و تحصیل زنان افغان جلوگیری کند.»

مونسه حسنزاده معاون والی هرات به خبرنگاران در این گردهمایی گفت، یکی از خطوط سرخ حکومت افغانستان در مذاکرات صلح با طالبان، حفظ کردن دستاوردهای زنان افغان است.

وی اضافه کرد، «از طریق تلاش های جامعه جهانی و حکومت افغانستان، زنان افغان در جریان دو دهه گذشته دستاوردهای بزرگی در زمینه های مختلف داشته اند.»

حسنزاده گفت، «هیچ کس نمی تواند این دستاوردها را نادیده بگیرد. علاوه بر حکومت، زنان برای دفاع از دستاوردهای خود در مذاکرات صلح با طالبان اشتراک می کنند و نقش زنان در جامعه هرگز فراموش نخواهد شد.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

1 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

این زنان باید از حکومت نیز بخواهند تا بخاطر صلح این کشور با طالبان صلح کنند و قدرت را با آنها شریک بسازد. بیست سال این حکومت دست نشانده امریکا از قدرت و پول امریکا استفاده کردند و علیه طالبان جنگید ولی باز هم پیروز نشد. اکنون باید این حکومت بداند که نمیتواند علیه طالبان جنگ را برنده شود و ناگزیر است که باطالبان صلح کند. اگر حکومت افغانستان صلح نکند و جنگ را علیه طالبان ادامه دهد، صد ها هزار تن دیگر در این کشور کشته خواهد شد ولی طالبان نابود نخواهند شد. بناءً خوب است که مقامات حکومت افغانستان باخطر خدا و مردم این کشور با طالبان صلح کند و یک حکومت مشترک را با این گروه بوجود بیاورد.

پاسخ