طالبان بالای یک گنج دست نخورده منرال ها به ارزش یک تریلیون دالر نشسته اند، اما چه کسی سرمایه گذاری خواهد کرد؟

پاریس -- طالبان اکنون کلیدهای گنج منرال های دست نخورده به ارزش یک تریلیون دالر را در اختیار دارند به شمول برخی از آنها که می توانند تغیر جهان به انرژی های قابل تجدید را تقویت کنند، اما تعداد کمی از کشورها علاقه نشان می دهند که با این گروه تجارت کنند.

از زمانیکه طالبان ۲۰ سال پس از سرنگونی دوباره به قدرت رسیدند، آنها اکنون در وضعیت بد مالی قرار دارند زیرا سازمان های کمک کننده بزرگ کمک خود برای افغانستان را متوقف کرده اند.

بانک جهانی به روز چهارشنبه (۳ سنبله) اعلام کرد که کمک های خود به این کشور را متوقف کرده است.

افغانستان به دلیل جنگ ها و زیربناهای ضعیف از مدت طولانی بدینسو برای استخراج ذخایر بزرگ خود تلاش کرده است.

بر اساس گزارش اداره سروی جیولوژی (زمین شناسی) ایالات متحده (یو اس جی اس) در ماه جدی، در منابع این کشور بوکسایت، مس، سنگ های آهن، لیتیم و عناصر نادر زمینی شامل هستند.

مس که برای ساختن لین های برق لازم است، امسال به یک جنس باارزش تبدیل شد که در نتیجه قیمت آن فی تون از ۱۰۰۰۰ دالر فراتر بلند شد.

به گفته اداره بین المللی انرژی، لیتیم در ساختن بطری موترهای برقی، تخته های شمسی و برج های تولید انرژی بادی یک عنصر مهم است و انتظار می رود که تقاضای جهانی برای آن تا سال ۲۰۴۰ میلادی بیشتر از ۴۰ برابر افزایش خواهد یافت.

گیلام پیترون نویسنده کتاب «جنگ فلزات نادر» گفت، افغانستان «بالای یک ذخیره بزرگ لیتیم قرار دارد که تا به امروز مورد استفاده قرار نگرفته است».

افغانستان همچنان عناصر نادر زمینی مانند نیودیمیم، پراسیودیمیم و دیسپروزیم را دارد که در سکتور انرژی پاک مورد استفاده قرار می گیرند.

ثروت های معدنی دست نخورده این کشور توسط یو اس جی اس یک تریلیون دالر برآورد شده است، اما مقامات افغان این ارزش را سه برابر بیشتر تخمین کرده اند.

در حالیکه افغانستان در استخراج عناصر نادر زمینی مشکلاتی داشته است، در استخراج سنگ های قیمتی مانند زمرد و یاقوت و همچنان سنگ های نیمه قیمتی مانند تورمالین و لاجورد مؤفق تر بوده است، اما این تجارت توسط قاچاق غیرقانونی به پاکستان، با مشکلات مواجه بوده است.

این کشور همچنان معادن تالک، سنگ مرمر، ذغال سنگ و آهن را استخراج می کند.

چین منفعت را نسبت به اصول ترجیح می دهد

در حالیکه تصرف افغانستان توسط طالبان ممکن سرمایه گذاران خارجی را منصرف کند، یک کشوری که مایل به نظر می رسد تا با آنها تجارت کند، چین است.

پس از آنکه طالبان به تاریخ ۲۴ اسد به کابل داخل شدند، بیجینگ اعلام کرد که آماده است تا روابط «دوستانه و همکاری» را با افغانستان داشته باشد.

شرکت دولتی گروه استخراج فلزات چین (ام سی سی گروپ) در سال ۱۳۸۶ حقوق اجاره کردن مس عینک یک ذخیره بزرگ مس برای مدت ۳۰ سال و استخراج کردن ۱۱.۵ میلیون تون از این اجناس را به دست آورده بود.

بر اساس گزارش گلوبل تایمز یک نشریه دولتی چینایی، پروژه استخراج دومین ذخیره بزرگ دست نخورده مس جهان «به دلیل مسائل مصؤنیتی» هنوز بازگشایی نشده و به کار شروع نکرده است.

گلوبل تایمز به نقل از یک منبع ام سی سی گروپ گفته است که «پس از آنکه وضعیت ثبات یافته و به سطح بین المللی رسمی شود به شمول اینکه رژیم طالبان از سوی حکومت چین به رسمیت شناخته شود، این شرکت بازگشایی مجدد آن را در نظر خواهد گرفت».

راین هاس یکی از اعضای ارشد مرکز مطالعات انستیتوت بروکینگز مستقر در واشینگتن در یک بلاگ اظهار داشت، «در حالیکه رهبران چینایی نسبت به تصرف شدن افغانستان توسط طالبان «مشتاق نیستند، اما آنها به اصول اجازه نخواهند داد که مانع عمل گرایی شود».

وی نوشت، «عدم انکشاف بیجینگ در سرمایه گذاری بزرگ خود در معدن مس عینک، تمایل آن برای صبرکردن در جهت بازگشت سرمایه را نشان می دهد.»

پیترون نویسنده فرانسوی گفت، چینایی ها «معاملات تجارتی خود را بر اصول دیموکراتیک مشروط نمی سازند».

وی هشدار داد، این یقینی نیست که افغانستان به ایل دورادوی منرال ها (یک سرزمین زرخیز) تبدیل شود.

پیترون گفت، «برای این کار، به یک فضای سیاسی بسیار پایدار ضرورت است.»

وی گفت، از کشف شدن یک ذخیره منرال ها الی آغازشدن عملیات استخراج آن تا ۲۰ سال طول کشیده می تواند.

وی گفت، «اگر نظام سیاسی و حقوقی پایداری وجود نداشته باشد، هیچ شرکتی نخواهد خواست که سرمایه گذاری کند.»