اقتصاد

افسران پولیس ترافیک بلخ پس از ماه ها کار بدون معاشات، دسته دسته وظایف را ترک کردند

گزارش از محمد قاسم

افسران پولیس ترافیک در شهر مزارشریف مرکز ولایت بلخ در شمال افغانستان، برای تأمین نیازهای اولیه روزانه با مشکلات روبرو شده و بسیاری از آنها می گویند که از هفت ماه بدینسو معاشات خود را دریافت نکرده اند. [تصویر از محمد ناصر الماس]

کندز -- افسران پولیس ترافیک در مزارشریف مرکز ولایت بلخ برای رفع نمودن ضرورت های اولیه روزانه با مشکلات روبرو شده و بسیاری از آنها ادعا می کنند که از هفت ماه بدینسو معاشات خود را دریافت نکرده اند.

منابعی در اداره ترافیک به سلام تایمز می گویند، نبود پرداخت معاشات ده ها نفر از آنها را مجبور ساخته که وظایف را ترک کنند.

آنها گفتند، از جمع ۸۰ افسر پولیس ترافیک که قسمت بزرگ نیروی این اداره را قبل از سقوط حکومت قبلی در افغانستان تشکیل می دادند، ۳۰ نفر آنها مجبور شدند که وظیفه را ترک کنند.

عبدالقیوم ناصری یک افسر پولیس ترافیک بلخ گفت، «از زمانیکه حکومت جدید به قدرت رسیده است، من به سختی توانسته ام به مشکلاتی رسیدگی کنم که در ماه های سرد زمستان پیش می آید.»

مردان به تاریخ ۹ عقرب در یک رستورانت کنار جاده در مزارشریف صبحانه می خورند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

مردان به تاریخ ۹ عقرب در یک رستورانت کنار جاده در مزارشریف صبحانه می خورند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

وی به سلام تایمز گفت، «اکنون هفت ماه می شود که من معاشات و سایر امتیازات خود را دریافت نکرده ‌ام.»

وی گفت، «من هر ماه ۱۰۰۰۰ افغانی (۱۰۹.۷ دالر) را دریافت می کردم که برای یک ماه زندگی کافی بود. اما زندگی تغیر منفی کرده است زیرا من نمی توانم حتی برای نیازهای اولیه خود پول بپردازم.»

کرایه خانه، برق، ترانسپورت، البسه، مواد غذایی و ادویه همگی از دسترس ناصری خارج شده اند. وی گفت، «ما واقعاً با چالش ‌های بسیار بزرگی دست و پنجه نرم می ‌کنیم.»

وی افزود، «ما تمام روز را در جاده ها می گذرانیم و برای خدمت به مردم خود گرد و غبار تنفس می کنیم، اما دیگر بس است. ما باید از خانواده و فرزندان خود مراقبت کنیم. ما از این وضعیت خسته شده ایم.»

سید غضنفر حسینی یکی دیگر از افسران پولیس در مزارشریف گفت که وی و همکارانش نگرانی ‌ها و شکایات خود را با مقامات کنونی شریک ساخته ‌اند، «اما هیچ ‌کس خودش را زحمت نمی دهد که به آنها رسیدگی کند و یا کاری را انجام ‌دهد».

وی گفت، «خداوند (ج) شاهد است که من از چندین ماه بدینسو اجناس ضروری را با قرض از دوکان نزدیک می خرم، حالا دوکاندار هر روز به من زنگ می زند و از من می خواهد که قرضش را پرداخت کنم و تهدید می کند که اگر این کار را نکنم، از من شکایت خواهد کرد.»

وی گفت، «من همچنان از یک شخص پول قرض گرفتم اما همه آن را خرج کرده ام. اکنون حتی یک کیلوگرام آرد هم در خانه ندارم و بسیار نگرانم که فرزندانم چطور خواهند شد.»

وی افزود، «بعضی از همکارانم برای پرداختن هزینه رفت و آمد پول ندارند. برخی دیگر مجبورند فاصله های طولانی را حدود یک و نیم ساعت پیاده طی کنند تا به محل کار برسند.»

مشکلات در پیداکردن نان

شفیق الله عصمتی یک افسر پیشین پولیس بلخ گفت که وی پس از هشت سال مجبور شد که وظیفه اش را ترک کند و برای مراقبت از خانواده هشت نفره خود، راننده تکسی شد.

وی گفت، «هفت ماه می شود که حکومت معاشات ما را پرداخت نکرده است، در خانه ام چیزی نیست که بفروشم و نانی برای خوردن نمانده است.»

عصمتی افزود، «ما چقدر باید منتظر بمانیم تا معاش بگیریم؟ من مجبور شدم یک تکسی را روزانه در بدل مبلغ ۲۰۰ افغانی (۲.۲۰ دالر) کرایه کنم تا کار کنم.»

عبدالولی میرزاده نیز پس از چندین سال کارکردن در این نیرو مجبور شد کارش را ترک کند و از آن زمان به بعد یک دوکان هیزم فروشی را در مزارشریف افتتاح کرده است.

وی گفت، «متأسفانه حدود ۳۰ نفر از همکارانم اداره ترافیک را ترک کرده اند. تعدادی از آنها کارهای مزدوری معمولی را انجام می دهند و برخی دیگر همراه با اعضای خانواده خود کشور را ترک کردند.»

به تاریخ ۴ حوت گفت، «سه ماه می شود که من دوکان هیزم فروشی را باز کرده ام و اکنون می توانم خرج خانواده ام را تأمین کنم.»

میرزاده گفت، «اگر حکومت قبلی سقوط نمی کرد، ما تا هنوز معاشات و سایر امتیازات خود را دریافت می کردیم. ما هرگز به کشورهای خارجی مهاجر نمی شدیم و احساس ناامیدی نمی کردیم.»

عبدالهادی نظر یک باشنده مزارشریف گفت، اکثریت کارمندان حکومت پیشین وظایف خود را از دست داده اند و آنهایی که هنوز کار می کنند، ماه هاست که معاشات خود را دریافت نکرده اند.

وی گفت، پولیس ترافیک برای شهر و مردم آن ضروری هستند.

عبدالهادی افزود، «آنها به مردم و جامعه خدمت می کنند. آنها جریان ترافیک را مدیریت می کنند و برای جلوگیری از حوادث ترافیکی احتمالی و ازدحام قوانین مصؤنیتی را تطبیق می کنند.»

اگرچه مقامات ترافیک ولایت بلخ به طور مکرر وعده داده اند که در آینده نزدیک معاشات کارمندان خود را پرداخت خواهند کرد، اما باشندگان مزارشریف می گویند که این اولویت منتظر شده نمی تواند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

2 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

ترافیک ها بیچاره مجبور هستند که وظیفه را رها کنند، در وظیفه هیچ کس قدر آنها را نمی داند و معاش هم نمیتن. آنها ملامت نیستند بلکه دولت ملامت است که به زندگی مردم اهمیت نمی دهند و هیچ برایشان مهم نیست. این تنها ترافیک ها هم نیستند که از ۷ ماه معاش نگرفته اند، بسیاری از کارمندان دولت سابق همینطور بدون معاش کار می کنند و معاش ۷ ماه گذشته را نگرفته اند. یک ضرب المثل است که می گوید: سیر از حال گرسنه چه می فهمد؟ راست می گوید چون رهبران طالبان خودشان سیر شدند دیگر از حال گرسنه چیزی نمی فهمد و نه هم می خواهند که بفهمند. همه آنها خاین هستند. لعنت بر این خاینان و غلامان پاکستان و ایران

پاسخ

رابعه جلال زی، داکتر و محقق افغان که از پوهنتون بین المللی جان هاپکینز فارغ التحصیل شده است، می گوید: «ساعت دو نیم بجه شب است. من با داکتران و قابله های زن افغان مصاحبه می کنم تا گزارش صحی ای برای پوهنتون بین المللی جان هاپکینز ایالات متحده تهیه کنم. قابله به من می گوید چهار ماه معاش نگرفتم، الان فقط بخشی از آن را به من می دهند، اما باز هم باید از صبح تا عصر در صف بایستم، صبح در راه دستکول ام را جستجو کردم. شش فرزند دارم که به دلیل فقر روزی یک بار غذا می خورند. شوهرم در حمله انتحاری به شهادت رسید و هیچ یک از رشته داران مرد در خانه من نیست. زندگی برایم خیلی سخت شده است. بعد از مدت ها سکوت از من پرسید هستید؟» اما گلوی خشک، صدای لرزان و اشک های بی اختیار من فرصتی برای پرسیدن سوال دیگری از او به من نمی دهد.»

پاسخ