آموزش

دخترهای افغان که از آموزشهای متعارف محروم شدند، به دنبال آموزش در مکاتب خانگی هستند

گزارش از عمران

یک زن جوان افغان تعهد کرده است که پس از اتمام دوره دکتورای خود در ترکیه، تغییراتی را برای سایر زنان و دختران افغان ایجاد کند. منیژه بهره، ۲۷ ساله، ماستری خود را در رشته علوم اجتماعی در ترکیه در سال ۱۳۹۶ به پایان رساند و اخیراً برای ادامه تحصیل در دوره دکتورا پذیرفته شده است. بر اساس گزارش هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) بیش از یک میلیون دختر نوجوان در یک سال گذشته در افغانستان از تحصیل محروم شده اند. [عمر/سلام تایمز]

هرات -- دختران افغان که اکنون در دومین سال محرومیت از تحصیل پس از صنف ششم هستند، با این همه در تلاش برای ادامه یادگیری هستند.

هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) می گوید که در یک سال گذشته بیش از یک میلیون دختر نوجوان در سراسر کشور از تحصیل محروم شده اند.

مارکوس پوتزل، سرپرست موقت یوناما در اعلامیه ای به تاریخ ۲۷ سنبله گفت، «این برای نسلی از دختران و آینده خود افغانستان به شدت آسیب می زند و آن را «تراژیک» و «شرم آور» خواند.

یک زن افغان تعهد کرده است که پس از اتمام دوره دکتورای خود در ترکیه، تغییری در زندگی دختران و زنان در سرزمین مادری خود ایجاد کند.

منیژه بهره، ۲۷ ساله به تاریخ ۵ سنبله در کتابخانه منزل اش در شهر هرات دیده می شود. [عمر/سلام تایمز]

منیژه بهره، ۲۷ ساله به تاریخ ۵ سنبله در کتابخانه منزل اش در شهر هرات دیده می شود. [عمر/سلام تایمز]

منیژه بهره، ۲۷ ساله، در سال ۱۳۹۶ مدرک ماستری خود را در بخش علوم اجتماعی از یک پوهنتون ترکیه دریافت کرد. او اکنون در حال تحصیل در دوره دکتورا است.

او گفت، دختران افغان تا آن پیشرفت نخواهند کرد یا توانمند نخواهند شد که متحد شوند و مهارت های لازم را برای گذراندن سفر بسیار دشوار پیش رو تقویت کنند و افزود که مصمم است در جهت فراهم کردن فرصت های یادگیری برای زنان و دختران افغان کار کند.

او گفت، «پس از پایان تحصیلاتم، به افغانستان برمی گردم و به دختران در سطح عالی تحصیلی آموزش می دهم. اگر در ترکیه بمانم، ممکن است زندگی مناسبی داشته باشم، اما مصمم هستم که به کشورم بازگردم و خودم را وقف نیمی از جمعیت افغانستان [زنان و دختران] کنم».

بهره گفت، هر دختر افغان استعداد و توانایی دارد و با این فرصت، همه دختران می توانند تحصیلات عالی را دنبال کنند.

او می گوید، «هر دختر افغان می تواند یک داکتر، انجنیر، اقتصاددان، انسان شناس یا قانون شناس موفق شود، اما متأسفانه این فرصت به آنها داده نشده است».

وی گفت، محدودیت جنسیتی کنونی، دختران را ترغیب کرده است که بیشتر درس بخوانند. او گفت که چالش های غالب آنها را مصمم تر کرده است تا بیشتر تلاش کنند و آینده بهتری برای خود بسازند.

تحصیل در خانه

بهره گفت، تمام زنان تحصیلکرده افغان باید حمایت از دخترانی که از تحصیل محروم شده اندو باید برای گروهی از دختران همسایه خود صنوف درسی خانگی ترتیب دهند.

وی افزود، اگر هر زن تحصیل کرده و باسواد به دختری آموزش دهد، هیچ دختری از تلاش برای تحصیل عقب نخواهد ماند.

صدیقه غلامی، یک معلم در شهر هرات، گفت که او به حدود ۵۰ دختر در یک مرکز آموزشی خصوصی تدریس می کند.

او گفت، «دخترانی که از رفتن به مکتب منع شده اند، مضامین مکتب، کمپیوتر و زبان انگلیسی را در مرکز آموزشی یاد می گیرند. آنها بسیار با انگیزه هستند و بسیار سخت کار می کنند.»

وی گفت، «از والدین باسواد می خواهیم به دختران خود آموزش دهند و از آنها حمایت کنند، در شرایط کنونی دختران بیش از هر زمان دیگری به حمایت خانواده نیاز دارند.»

غلامی گفت، همه مردان و زنان تحصیلکرده در شرایط کنونی وظیفه دارند و آن آموزش و حمایت از دختران در خانه و کمک به ارتقای دانش و توانمندی های آنان است.

فوزیه احمدی، فارغ التحصیل پوهنځی علوم پوهنتون هرات، که هنوز شغلی پیدا نکرده است، این روزها به دو خواهرش در خانه درس می دهد.

او گفت که خواهرانش در صنوف هشتم و یازدهم هستند و او یک مکتب خانگی را برای آموزش موضوعات مختلف از جمله انگلیسی به آنها ترتیب داده است.

او گفت که بلافاصله پس از تعطیلی مکاتب دخترانه، او تصمیم گرفت که آموزش به خواهرانش را آغاز کند، و افزود که آنها پس از شروع به تدریس به آنها امیدوار شدند.

احمدی افزود، «از سایر دختران و زنان تحصیل کرده می خواهم که زمان و امکانات خود را برای آموزش دختران همسایه خود اختصاص دهند. دختران اکنون بیش از هر زمان دیگری به حمایت آنها نیاز دارند و زنان باسواد می توانند حامی آنها باشند.»

او گفت، دختران باید به تحصیل خود ادامه دهند و والدین باید فرصت های تحصیل در خانه را برای دختران خود فراهم کنند.

توانمندسازی دختران

فعالان حقوق زنان می گویند، زنان و دختران افغان در دو دهه گذشته گام های تاریخی در آموزش برداشتند و به نسلی تحصیل کرده و توانمند تبدیل شدند.

مریم عزیزی از هرات، فعال حقوق زنان گفت که زنان و دختران توانایی های خود را در همه زمینه ها نشان داده اند.

او افزود، «اگرچه دختران همیشه به خاطر سنت های افغانی محدود بوده و با موانع و چالش هایی مواجه بوده اند، اما با این محدودیت ها مبارزه کرده و به اهداف خود رسیده اند».

او گفت، «دختران سال‌ها در امتحان کانکور بالاترین نمره را کسب کردند و وارد بهترین فاکولته ها شدند. همچنین در پوهنتون بالاترین نمرات را کسب کردند.»

عزیزی گفت، زمانی که زنان هنوز در ادارات دولتی کار می کردند، فساد به شدت کاهش یافت و دولت ماهرانه به مردم خدمت کرد.

محمد ناصر فطرت، یک فعال جامعه مدنی در شهر هرات گفت که دختران افغان با استعداد هستند و با فراهم شدن این فرصت، در تمام بخش ها پیشرفت خواهند کرد.

فطرت، فارغ التحصیل زبان دری از پوهنتون هرات گفت، «یک دختر برای چهار سال متوالی اولنمره صنف ما بود. دختران در صنوف ما بالاترین نمرات را کسب می کردند.»

وی با اشاره به دستاوردهای زنان و دختران در یک دهه گذشته، از تیم روباتیک دختران افغانستان به عنوان نمونه استعداد و توانایی یاد کرد.

وی افزود، «محیط برای آنها مساعد بود و آنها در سطح جهانی به رسمیت شناخته شدند و جوایزی دریافت کردند.»

او گفت، «دختران افغان با استعداد و توانا هستند. تنها چیزی که آنها نیاز دارند حمایت برای شکوفایی است.»

فطرت گفت، کشورهای سراسر جهان بیشتر منابع خود را صرف آموزش اطفال و جوانان خود می کنند، از این رو افغانستان نیز باید در آموزش کودکان به ویژه دختران سرمایه گذاری کند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

4 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

با این تفکر منیژه می‌توان گفت منیژه یک دختر با احساس و دانا یی است کی در فکر خدمت به مردم آش است بسیار کم اشخاص قابلیت این تفکر را دارد ولی در گوشه گوشه افغانستان در هر منطقه افغانستان دختران بی سواد بودن و بی سواد شدن بعضی از دختران در مناطق دور زندگی میکند کی در باره تحصیل و تعلیم نمیداند بعضی از دختران را والدین شان از لحاظ قوم پرستی اجازه نه میدهد کی تحصیل کند و حالا حکومت فعلی به دختران کی با مشکلات زیاد میخواستند تحصیل کند اجازه نمی دهد کی به تحصیل شان ادامه دهد خداوند متعال علم را بالای مرد و زن فرض کرده است ولی یک از رهبران این را قبول دارد و یکی آش هم قبول ندارد از یک روز به دیگه از یک سال به دیگه سال همه دختران منتظر هستند کی دروازه های مکتب بر روی شان باز شود ولی باز هم نمی‌شود چرا دختران افغانستان هم انسان هستند میتواند زندگی آزاد داشته باشد چرا باید در اینطور بند و قید باشد تقضا میکنم از حکومت فعلی تا دروازه های مکتب را به روی دختران باز کند و اجازه ندهد تا یک نسل بیچاره و بی گناه نابود شود .

پاسخ

من همین چند لحظه قبل در سایت شما خواندم که ایالات متحده کمک های بشری اش را در افغانستان افزایش می دهد. اما با تاسف دیدم که آن کمک ها فقط و فقط برای مسایل بشردوستانه است و به ارگان های چون دبلیو ایف پی و آی او ایم داده می شود تا برای سیر کردن شکم مردم آنرا به مصرف برساند. کاش ایالات متحده این همه پول را در بخش معارف نیز مصرف کند. درست است که مکاتب دخترانه بسته هستند اما مکاتب بچه گانه باز هستند اما کیفیت درسی ان بسیار پایین است. امریکا می تواند سطح درسی مکاتب افغانستان را بلند ببرد و همچنان بر روی راهکار های کار کند که دختران نیز بتوانند از تعلیم و درس بهره مند شوند.

پاسخ

منیژه دارای افکار و اندیشه های بسیار بزرگ است که اشخاص بسیار کم قابلیت داشتن این افکار را دارند. من بخاطر آن که وی این تصمیم را گرفته است و نیت نیک اش را ثابت ساخته است از وی تشکر می نمایم. اگر اشخاص تحصیل یافته در هر منطقه و خانه این گونه کارها را انجام دهند من مطمئن هستم که جلو تعلیم و تربیه گرفته نخواهد شد٬ اما میخواهم بگویم که این گونه جوانان و دختر خانم ها در هر منطقه وجود ندارند تا این کار را انجام دهند. مثلا آنها چگونه در مناطق واخان و پامیر أفغانستان که مردم حتی در مورد تعلیم٬ خدمات ابتدایی و زندگی راحت اطلاع ندارند٬ زمینه تعلیم و تربیه را برای نسل بعدی فراهم خواهند ساخت؟ من چند روز پیش یک گزارش را در تلویوزین شمشاد دیدم. در این خبر خبرنگار برای یافتن معلومات در مورد وضعیت معیشتی مردم به واخان سفر کرد. یک مرد پیر و بسیار ضعیف به وی گفت که وی بعد از دوره زمامداری داوود خان به شهر نرفته است. پس اگر کسی حتی به شهر نمی رود، چگونه به او خواهید گفت که کودکان اش را تعلیم دهد؟ در ۲۰ سال گذشته در افغانستان جنگ بود، و زمانیکه امارت قدرت را در دست بگیرد، توقع ما این بود که چون اینها دشمنی نخواهند داشت، به همین اساس، صلح برقرار خواهد شد، زندگی، عشق و برادری با شکوه خواهد بود، اما برعکس، همه چیز به سرعت تغییر کرد. ما به این باور بودیم که کارها در شهرها به همین منوال ادامه خواهند یافت و طالبان بر روی مناطق دور افتاده تمرکز خواهند٬ اما طالبان حالا هم عینا مثل طالبانی هستند که در سال ۱۳۷۶ بودند. اطراف را به جای خودش بگذارید آنها باعث ایجاد مشکلات در شهرها شدند. یکی از رهبران شان می گوید که دروازه های مکاتب را باز کنند. تعلیم بالای زن و مرد فرض است. یکی دیگر شان باز می گوید که تعلیم یک

پاسخ

افکار و اراده های منیژه جان منعکس کننده افکار و نیت های انسان های عظیم است. خداوند وی را مصدر خدمت به افغانها نماید. داکتر منیژه باید برای همه ما یک الگو باشد. ما باید تلاش کنیم تا نسل جوان را آموزش داده و یا هم از لحاظ مالی آنها را کمک کنیم تا به تحصیلات شان ادامه دهند. گروه جدید حاکم در افغانستان نظریات و تفکر منحصر به خودش را دارد. من افکار آنها را تایید یا رد نمی کنم٬ اما آنها از اول همین گونه تربیه شده اند. نصاب درسی مدارس دینی پاکستان به نوعی برنامه ریزی شده است که طالبان (شاگردان) اینطور فکر کنند که آنها نمایندگان مستقیم حضرت محمد (ص) هستند. اما واقعیت این است که حالا ۱۴۰۰ سال از وقت پیغمبر (ص) می گذرد. ما به آن وقت رسیده نمی توانیم. ما حتی نمی توانیم که به دوره ۵۰۰ سال بعد از آن عصر هم برسیم. نقطه مهم این است که اسلام هیچگاه مانع تعلیم و تربیه نمی شد. بلکه اولین کلمه ای راکه جبرییل (ع) از جانب خدواند (ج) برای حضرت محمد (ص) آورد٬ اقراء (بخوان) بود. بیایید با تطبیق این کلمه به گونه مستقیم و غیر مستقیم در زمینه تلاش ها برای تعلیم و تربیه کودکان کشور مشارکت کنیم. پاینده باد افغانستان

پاسخ