یک زن تاجر در مزارشریف برای زنان دیگر آموزش قالین بافی و فرصت های کاری ایجاد کرده است

بلخ -- حلیمه سیدزاده با ایجاد یک شرکت تولیدی قالین در مزارشریف، فرصت های آموزشی و شغلی را برای بیش از ۱۰۰ زن در بخش قالین بافی فراهم می کند.

سیدزاده، ۴۲ ساله، مالک و رئیس شرکت تولیدی قالین تاش‌گذر، گفت که شرکت او ده‌ها زن را استخدام کرده است که می‌توانستند قالین ببافند اما فرصت های کاری نداشتند.

او گفت، «ما می خواهیم از زنان حمایت کنیم و حضور آنها را در جامعه قوی تر بسازیم.»

سیدزاده گفت که این کارگاه را در ماه جدی سال ۱۴۰۰ راه اندازی کرده است تا به زنان سرپرست خانواده ها و دختران خانواده های فقیر فرصتی برای یادگیری قالین بافی و راهی برای حمایت از خانواده هایشان فراهم نماید.

او گفت، «از نه سالگی با مادرم قالین بافی را شروع کردم. اکنون علاوه بر تسهیل آموزش برای زنان دیگر از طریق این شرکت، فرصت های کاری را برای آنها فراهم می کنم تا بتوانند نیازهای روزانه خود را برآورده کنند.»

او گفت، «بیش از ۱۰۰ زن در اینجا با ما کار می کنند که ۳۰ نفر از آنها در حال یادگیری قالین بافی هستند، در حالی که بقیه در کارگاه و خانه قالین می بافند.»

وی افزود، «ما مواد اولیه قالین بافی را از ترکمنستان و ازبکستان خریداری می کنیم و در اختیار قالین بافان زن قرار می دهیم.»

وی گفت، «پس از توزیع مواد اولیه بین قالین بافان زن، ما طرح و دیزاین قالین را نیز در اختیار آنها قرار می دهیم.»

او گفت که بافندگان در آخر هر ماه بر اساس تعداد متر مربعی که بافته اند، اجوره دریافت می کنند.

سیدزاده گفت که برای فروش محصولات شرکتش در بازارهای داخلی و بین المللی با شرکت های بزرگ قراردادهایی دارد.

کمک به نان آوران تنها

بیشتر زنانی که در بلخ قالین می‌بافند، تنها نان‌آور خانواده‌هایشان هستند و می‌گویند که بر اساس میزان قالینی که می‌بافند، ماهانه ۴۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ افغانی (۴۵ – ۱۱۴ دالر) درآمد دارند.

عایشه ۴۲ ساله دو ماه است که در تاشگذر کار می کند و اکنون نقش مهمی در حمایت از خانواده خود دارد.

او چهار فرزند دارد و ماهانه ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ افغانی (۴۵ – ۶۵ دالر) از قالین بافی درآمد دارد.

او گفت، «شوهرم یک دوکان فروش لباس های لیلامی دارد، اما کارش خوب نیست. از زمانی که من شروع به کار کرده ام، مشکلات اقتصادی ما کمی کاهش یافته است.»

او گفت، «من از ساعت ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر در شرکت قالین بافی کار می کنم. قالین بافی را از قومی های خود یاد گرفتم و اکنون می توانم هر نوع قالین ببافم. من بسیار خوشحالم که می توانم از همسر و خانواده ام حمایت کنم.»

ماه گل، ۳۵ ساله، مادر سه فرزند، مصارف خانواده اش را با ۶۰۰۰ افغانی (۶۵ دالر) که ماهانه از قالین بافی به دست می آورد، تامین می کند.

او با بیان اینکه سه ماه است که در خانه قالین بافی می کند، گفت، «شوهرم یک سال پیش برای یافتن کار به ترکیه مهاجرت کرد و من باید برای فرزندانم نفقه پیدا کنم.»

او گفت، «من بیکار بودم و قبل از شروع این کار در خانه بودم. حال خوشحالم که قالین می بافم و درآمد دارم.»

ماه گل گفت، «من با اجوره ای که می گیرم تا حدودی امرار معاش می کنم. من می توانم برای فرزندانم کتاب، کتابچه و یونیفورم مکتب بخرم و سایر نیازهای زندگی روزانه ام را برطرف کنم.»

او افزود، «اگر این کار را نداشتم خیلی سخت بود.»

ذکیه، ۵۰ ساله، مادر شش فرزند از ولسوالی دولت آباد ولایت بلخ، گفت که در هفت سالگی قالین بافی را آموخته و اکنون در تاشگذر قالین می بافد.

او گفت، «معاش من ماهانه ۶۰۰۰ افغانی (۶۵ دالر) است و از صبح تا عصر در شرکت قالین بافی قالین می بافم،» و افزود که او تنها نان آور خانواده اش است.

او گفت، «شوهرم محافظ امنیتی یکی از ادارات دولتی بود... اما او را سبکدوش کردند و چند ماه است که بیکار شده است.»

رشد صنعت، مشکلات در صادرات

به گفته اسدالله اسد، سرپرست اتاق تجارت و صنایع بلخ، صنعت قالین بافی در شمال افغانستان در سال های گذشته ۶۲٪ رشد کرده بود و تاجران تا حدی به استقلال رسیده بودند، اما تجارت با توقف جریان کمک های بین المللی کاهش یافت.

اکنون، این صنعت دوباره شروع به رشد کرده است.

وی گفت، «تولید در بخش های مختلف به ویژه در بخش قالین در شمال کشور رو به رشد است. ما در تلاش هستیم از قالین بافان در بازاریابی حمایت کنیم و به آنها کمک کنیم تا مواد اولیه بدست آورند تا بتوانند بدون هیچ چالشی به رشد این صنعت ادامه دهند.»

وی گفت، «امیدواریم جامعه جهانی به حمایت خود از بخش خصوصی ادامه دهد تا ما بتوانیم این بخش را از ورشکستگی نجات دهیم و تاجران، صنعتگران و هنرکاران بتوانند مانند گذشته به فعالیت خود ادامه دهند.»

وی با بیان اینکه چالش های اصلی صنعت قالین در افغانستان پایین بودن میزان صادرات و قیمتی مواد اولیه است، افزود، «به دلیل بسته شدن دهلیزهای هوایی و کاهش تعداد پروازهای بین المللی (از ماه اسد ۱۴۰۰) صادرات به حالت تعلیق درآمده است.

حمیدالله روحانی، ۴۰ ساله، یک فروشنده قالین در مزارشریف، گفت که برخی از قالین های ساخت افغانستان به ایران و پاکستان قاچاق می شود.

وی گفت، «قالین های سنتی در گذشته از طریق هوایی صادر می شد، اما اکنون به دلیل مشکلاتی که در سفرهای هوایی وجود دارد، قالین های افغانستان به کشورهای همسایه قاچاق شده و از آنجا به نام آن کشورها به بازارهای بین المللی صادر می شود.»

روحانی گفت، «اگرچه قالین‌های افغانستان کیفیت بسیار بالایی دارند، اما به دلیل قیمت بودن، [افغان‌ها] قالین‌های بی‌کیفیت ایرانی را می‌خرند که تا چند ماه هم دوام نمی‌آورند.»

وی از مسئولان خواست تا جلوی واردات قالین های بی کیفیت ایرانی را بگیرند و از صنعت قالین افغانستان حمایت کنند.