هزاران زن افغان که در قالین بافی آموزش دیده اند، نیازهای خانواده خود را تامین می کنند

هرات -- صنعت قالین بافی در منطقه غرب افغانستان به رشد خود ادامه می دهد و به زنان فرصت مهمی برای کسب درآمد و حمایت از خانواده هایشان فراهم می کند.

بر اساس معلومات اتحادیه فروشندگان قالین هرات، حدود ۵۰۰۰۰۰ نفر در منطقه غرب قالین می بافند که بیش از ۷۰٪ آنها را زنان تشکیل می دهند.

از این زنان، نزدیک به ۳۰٪ در سال گذشته کار قالین بافی را آغاز کردند.

ماه گل ۳۲ ساله از شش ماه بدینسو در یکی از کارگاه های قالین بافی در ولسوالی انجیل کار می کند.

ماه گل که مادر سه فرزند است، گفت که ماهانه ۴۰۰۰ افغانی (۴۵ دالر) از قالین بافی به دست می آورد.

او گفت، «شوهرم یک دوکان لیلامی فروشی دارد و روزانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ افغانی (حدود ۲ تا ۳ دالر) درآمد دارد. از زمانی که من شروع به کار و کسب درآمد کردم، مشکلات اقتصادی ما کمی کاهش یافت.»

او گفت، «من از ساعت ۸ صبح تا ۴ بعد از ظهر در قالین ‌بافی کار می‌کنم. من در ابتدا با قالین بافی آشنایی نداشتم اما اکنون می توانم هر نوع قالین ببافم و بسیار خوشحالم که می توانم از همسرم حمایت کنم.»

ماه گل گفت که ماندن در خانه برای او بسیار سخت بوده است، اما از زمانی که در خارج از خانه شروع به کار کرده است، صحت روانی و وضعیت مالی او بهتر شده است.

پری گل، ۲۴ ساله، که مادر یک فرزند است، همچنین گفت که می تواند با ۵۰۰۰ افغانی (۵۷ دالر) که ماهانه از قالین بافی به دست می آورد، مصارف خانواده اش را تامین کند.

پری گل که از هشت ماه پیش در یک قالین بافی در منطقه انجیل کار می کند، گفت، «شوهرم پنج ماه پیش برای یافتن کار به ایران رفت، اما در ایران هم کاری نیست و می خواهد برگردد.»

وی گفت، «قبل از این کار بیکار و خانه نشین بودم، حالا قالین بافی را یاد گرفتم و عاید هم دارم،» و اضافه کرد، از اینکه می توانم بیرون از خانه کار کنم خوشحالم.

او گفت، «من تمام هزینه های پنج ماه گذشته را با درآمدم تامین کرده ام.»

از بین بردن فقر

بیشتر زنان در هرات که کار قالین بافی می کنند، تنها نان آور خانواده خود هستند.

فاطمه محمدی، ۱۵ ساله، باشنده شهر هرات، به قالین بافی روی آورده و اکنون نقش عمده ای در امرار معاش خانواده اش دارد.

او گفت که پدرش یک ریکشا می چلاند و روزانه کمتر از ۲۰۰ افغانی (۲ دالر) درآمد دارد.

او گفت، «ما یک خانواده هشت نفره هستیم و درآمد پدرم نمی تواند تمام نیازهای خانواده ما را تامین کند. حقوق ماهانه من در قالین بافی ۵۰۰۰ افغانی است که حمایت بزرگی برای خانواده ام است.»

محمدی متعلم صنف نهم گفت، «از اینکه دیگر نمی توانستم به مکتب بروم، مجبور شدم قالین بافی را یاد بگیرم.»

وی گفت، «اکنون قالین بافی را بلد هستم و درآمد دارم. پس از بازگشایی مکاتب، نیمی از روز را به مکتب می‌روم و نیمی دیگر را برای خرج خانواده‌ام قالی می‌بافم.»

محمدی افزود خوشحال است که می تواند به پدرش در قسمت بدست آوردن نفقه خانواده کمک کند.

خدیجه رضایی، ۳۸ ساله، مادر شش فرزند، گفت که شوهرش بیکار است و همین امر او را تنها نان آور خانواده اش ساخته است.

او گفت، «معاش ماهانه من ۶۰۰۰ افغانی (۶۸ دالر) است و از صبح تا شام در مغازه قالین بافی کار می کنم.»

نامبرده گفت، «شوهرم در دولت قبلی در ریاست زراعت، آبیاری و مالداری کار می کرد که از کار مرخص شد و چند ماه است که بیکار شده است.»

محمدی گفت، «ما تا حدی با معاشی که می‌گیرم گذاره می‌کنیم، اما مشکلات اقتصادی داریم. اگر این شغل را نداشتم، خیلی سخت بود.»

رشد صنعت، مشکلات صادرات

صنعت تولید قالین در غرب افغانستان ۳۰٪ رشد کرده است زیرا افراد بیشتری به بافنده تبدیل شده اند.

محمدعارف نادری، رئیس اتحادیه قالین فروشان هرات می گوید که در شش ماه اول سال جاری خورشیدی، ۱.۲ میلیون متر مربع قالین سنتی در سراسر کشور تولید شده است.

وی گفت، «بیشتر قالین های سنتی توسط زنان در خانه بافته می شود. بافت قالین سنتی زمان بر است، تکمیل فرش ۱۲ متر مربعی بیش از شش ماه زمان می برد.»

او گفت، «مشکلات اصلی صنعت قالین در افغانستان کمبود صادرات و قیمتی مواد خام است.»

نادری گفت، «تا سال گذشته قالین افغانستان به اروپا، آمریکا، کانادا، کشورهای عربی و کشورهای آسیایی صادر می شد.»

اما با بسته شدن دهلیزهای هوایی و کاهش پروازهای بین المللی صادرات توقف کرده است.

به گفته عزت الله یوسفی، یک فروشنده قالین در شهر هرات، از آنجایی که قالین های افغانستان دیگر صادر نمی شود، اکنون برخی از آنها به ایران و پاکستان قاچاق می شود.

وی گفت، «قالین های سنتی در گذشته از طریق هوایی به کشورهای مختلف صادر می شد، اما اکنون از آنجایی که مسیرهای هوایی بسته شده است، قالین افغانی به کشورهای همسایه قاچاق می شود و سپس به نام آن به بازارهای بین المللی صادر می شود.»

یوسفی گفت، اگرچه کیفیت قالین های دستباف داخلی بسیار بالا است، اما به دلیل عدم صادرات مستقیم، قیمت آنها تا ۱۰٪ کاهش یافته است.