اقتصاد

کارمندان پیشین دولت در فاریاب برای امرار معاش به قالین بافی روی آوردند

گزارش از محمد قاسم

در این تصویر که به تاریخ ۳۰ عقرب گرفته شده است، افغان ها در یک خانه ای در اطراف ولایت هرات قالین می بافند. [هیکتور ریتمال/ای اف پی]

در این تصویر که به تاریخ ۳۰ عقرب گرفته شده است، افغان ها در یک خانه ای در اطراف ولایت هرات قالین می بافند. [هیکتور ریتمال/ای اف پی]

کندز -- بعضی از کارمندان پیشین دولت برای تأمین معاش خانواده هایشان پس از سقوط حکومت قبلی در ماه اسد، به قالین بافی در ولایت فاریاب روی آورده اند.

عبدالله قرقین یکی از مقامات پیشین ای که در قوماندانی امنیه ولایت فاریاب کار می کرد به سلام تایمز گفت که وی به قالین بافی روی آورده است زیرا نمی خواهد که فرزندانش در جاده ها گدایی کنند.

قرقین به تاریخ ۱۵ قوس گفت، «من از مدت تقریباً چهار ماه بدینسو بیکار هستم. من درآمدی ندارم و کاری هم نیست. من مجبور شدم که قالین بافی را شروع کنم تا زندگی خانواده ام را تأمین کنم. من قالین بافی را یاد گرفتم و اکنون می توانم که هر قسم قالین ها را ببافم.»

قرقین گفت که وی از ماه میزان بدینسو در یک فابریکه قالین بافی در میمنه مرکز ولایت فاریاب کار می کند و روزانه ۵۰۰ افغانی (۴.۸۱ دالر) کسب می کند.

محمدعلی بیهقی یک کارمند پیشین در مستوفیت فاریاب گفت که از ماه سنبله بدینسو یک شخص دیگری وی را در دفتر سابقه اش جایگزین کرده است و وی دیگر نمی تواند برای حکومت کار کند.

وی به تاریخ ۱۶ قوس به سلام تایمز گفت، وی در ماه عقرب به قالین بافی روی آورد.

وی گفت، «یک شخص نباید امید خود را از دست دهد. بعد از آنکه من وظیفه ام از دست دادم، نمی دانستم که چگونه به فرزندانم غذا تهیه کنم. من قالین بافی را شروع کردم و اکنون به آینده امیدوار هستم.»

بیهقی گفت، «من روزانه ۵۰۰ الی ۶۰۰ افغانی (۴.۸۱ الی ۵.۷۷ دالر) درآمد دارم و خوشحالم که می توانم از خودم حمایت کنم.»

چالش ها در برابر صنعت

با این حال، این کار باارزش متزلزل است، زیرا تاجران قالین ها می گویند که این صنعت از زمان سقوط حکومت قبلی با چالش های جدی روبرو شده است.

عبدالنظر نظری یک تاجر قالین ها به سلام تایمز گفت، صنعت قالین بافی در ولایت فاریاب در حال کاهش است، و افزود که در ماه های اخیر تولیدات و فروشات هر دو کاهش یافته اند.

وی گفت، «من روزانه سه یا چهار قالین را می فروختم، اما الان نمی توانم این تعداد قالین ها را در دو ماه بفروشم. در هر دوکان قالین های به ارزش ده ها هزار دالر وجود دارد، اما مشتریان نیستند.»

وی گفت، اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، صنعت قالین بافی از بین خواهد رفت.

بافندگان و تاجران قالین در ولایت فاریاب می گویند که عواملی مانند رنگ بی کیفیت و فراوانی قالین های ارزان قیمت ایرانی در بازارهای افغانستان، دلایل اصلی کاهش صنعت قالین بافی هستند.

خداداد افندی مدیر یک فابریکه قالین بافی در ولسوالی اندخوی ولایت فاریاب گفت، حدود ۹۰٪ از نفوس این ولسوالی از طریق صنعت قالین بافی امرار معاش می کنند، اما بعضی خانواده ها به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور شده اند که این صنعت را رها کنند.

صادرات سالانه قالین ها از اندخوی به پاكستان در گذشته به صدها دانه می رسيد و هر قالین الی ۱۰۴۰۰۰ افغانی (۱۰۰۰ دالر) قيمت داشت، اما اکنون صادرات بیش از ۹۰٪ کاهش یافته و قیمت هر قالین به ۴۱۶۰۰ افغانی (۴۰۰ دالر) کاهش یافته است.

وی گفت، مشتریان پول ندارند و ترجیح می دهند که فرش های خارجی را با قیمت پائین تر خریداری کنند.

قیمت هر متر مربع قالین ایرانی در بازار ۱۰۰ الی ۱۵۰ افغانی (۰.۹۶ الی ۱.۴۴ دالر) است، اما یک متر مربع قالین افغانی الی ۲۰۰۰ افغانی (۱۹.۲۳ دالر) قیمت دارد.

مینگ مراد یک باشنده قریه باغ بوستان در ولسوالی قیصار ولایت فاریاب به سلام تایمز گفت که چهار نفر از جمع هشت عضو خانواده اش قالین می بافند.

وی گفت، «بازار قالین ها در گذشته بسیار خوب بود. به شمول زنان، مردم زیادی در این صنعت کار می کردند، اما این کار کاهش یافت و باعث نگرانی تاجران در مورد آینده این صنعت شده است.»

وی هشدار داد، «اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، فرهنگ چندین قرن قالین بافی افغانستان در فاریاب از بین خواهد رفت.»

تلاش ها برای زنده نگهداشتن این صنعت

اتحادیه صادر کنندگان قالین در فاریاب می گوید که این اتحادیه تلاش می کند تا در زنده نگهداشتن این صنعت کمک کند.

محمد صالح قالین باف یکی از اعضای اتحادیه قالین بافان ولایت فاریاب به سلام تایمز گفت، صنعت قالین بافی اکنون در معرض خطر بی توجهی و افزایش فقر و بیکاری قرار دارد.

وی گفت، هیچ اقدامی انجام نشده است که از این صنعت حمایت شود و در بهبودی آن از این کاهش، کمک شود.

وی افزود، «اعضای اتحادیه قالین بافان چندین جلسه را برگزار کردند تا در مورد حمایت از این صنعت از طریق بهبود پروسه های تولیدی و صادرات قالین ها بحث کنند.»

قالین باف گفت، «ما بسیار تلاش می کنیم تا از صنعت قالین و تولید قالین در فاریاب حمایت کنیم تا بتوانیم مانند گذشته برای هزاران افغان بیکار فرصت های کاری را ایجاد کنیم.»

وی در مورد بازار کمرنگ ابراز نگرانی کرد، و افزود که قیمت قالین ها نسبت به گذشته ۷۰٪ کاهش یافته است و همین امر باعث دلسردی قالین بافان شده و حتی بعضی ها را به ترک کردن این صنعت سوق داده است.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

ابن یک کار خوب است که کارمندان بیشین دولت در قالبن بافی کار می کند .رزق پیداکردن حلال هم عبادت است . کارمندان دولت بیشبن کوشش زیاد کنند که در یک کار خود را مشغول کنند تا که یک لقمه نان به خانواده خودشان پیدا کنند.

پاسخ

کارمندان پیشین دولت رجوع کردن به قالین بافی یک کار خوب است از اینکه در خانه بماند این خوب است که قالین بافی کند .هم قالین بافی را یاد می گیرند وهم به خانه خود یک لقمه نان را پیدا می کند . بازار هم چیز خراب شده است تنها قالین نیست بلکه تجارت هم چیز خراب است . هما حوصله کند همه کارها انشاالله بهتر خواهد شد

پاسخ

پروژه قالین بافی توسط وزارت احیاء و انکشاف دهات تحت برنامه تقویت اقتصاد روستایی برای عودت کنندگان در دوره ریاست جمهوری اداره می شد که در ماه ثور ۱۳۹۶ در هشت ولایت افغانستان آغاز شده است. این برنامه توسط وزارت مالیه افغانستان تمویل می شد که هدف آن ایجاد کردن فرصت های کاری برای عودت کنندگان و انکشاف صنایع کشور بود. بر اساس تخمین آن زمان، در جریان این پروژه مجموعاً ۵۰۰۰ ماشین قالین بافی در ولایات مختلف توزیع گردیده اند که شامل ۱۰۰۰ ماشین در ننگرهار، ۳۷۰ ماشین در لغمان، ۱۰۰۰ ماشین در کابل، ۵۰۰ ماشین در پروان، ۵۰۰ ماشین در بغلان، ۶۳۰ ماشین در بلخ، ۷۲۰ ماشین در هرات و ۲۸۰ ماشین در ولایت قندهار می باشد. این ماشین ها همراه با یک ماده خام قالین برای ۵۰۰۰ خانواده در ۳۵ ولسوالی در هشت ولایت توزیع شدند. این پروژه ۷۲٪ زنان و ۲۸٪ مردان را تحت پوشش قرار داد و در زمینه ایجاد فرصت‌ های کاری برای زنان به عنوان یک پیشرفت محسوب می‌ شود. اما با به قدرت رسیدن طالبان، عزت آنها که در مراکز قالین بافی داشتند، از بین رفت. همه چیز ویران شد و بسیاری از زنان باعزت مجبور شدند که در جاده ها گدایی کنند. طالبان که تعهد کرده بودند تا یک نظام اسلامی را به وجود بیاورند، معنای اسلام را نمی دانند. به هر حال، اکنون طالبان مسؤل انکشاف صنایع قالین بافی هستند و آنها باید به گونه ‌ای کار ‌کنند که بتوانند فرصت‌ های کاری گسترده ‌ای را برای مردان و زنان فراهم کنند، زیرا این آنها بودند که پارچه نان مردم را گرفتند. اکنون آنها هر قسم مشکلات را برایشان پیدا کرده اند.

پاسخ

این یک خبر خوب است که مردم به قالین بافی روی آوردند، به ویژه در زمانی که فرصت های کاری کم بوده و یا هیچ وجود ندارند. این بهتر است که به جای گدایی و کارهای نامناسب دیگر، این گونه کارها انجام شود. این کار باعث خواهد شد که اعضای خانواده مصروف شوند. وظیفه حکومت این است که برای تولیدات بازار بین المللی را پیدا کند. از یک طرف صنعت کشور توسعه خواهد یافت و از طرف دیگر مردم بیکار فرصت کاری پیدا خواهند کرد. کسانی که در اینجا صحبت کرده اند راست می گویند، جایگاه های آنها را کسانی اشغال کرده اند که حتی نمی دانند چگونه آن را اداره کرد، اما آنها فقط جایگاه ها را اشغال کرده اند. برای آنها مهم نیست که می دانند یا نه، اما آنها برای مردم و کشور مشکلاتی را ایجاد کرده اند. با این حال، فرض کنید اگر یک شخص در برابر وجدان خود احساس گناه نمی کند و می تواند وظیفه خود را به درستی انجام دهد، در این صورت این کار عبادت محسوب می شود، اما زمانی که یک طالب مدرسه دینی خود را معامله گر اسلام بداند و ظرفیت کار نداشته باشد، این عبادت نیست و این امر اهانت به مردم محسوب می شود.

پاسخ

کار کردن در دفتر، قالین بافی و کارهای مشابه دیگر از نظر دین ممنوع نیستند و حتی به عنوان عبادت محسوب می شوند. این کارها باعث رضایت خداوند (ج) می شوند و باعث پیشرفت و ترقی انسان می شوند. ضروری نیست که همه مردم در ادارات کار کنند، اما انجام دادن کارهای دیگری مانند قالین بافی نقش خودشان را دارند. البته، منظور من این نیست که طالبان باید مردم مسلکی را برطرف کنند و فقط ملاها را استخدام کنند.

پاسخ