آموزش

برای ۲۱۰۰۰ متعلم در هلمند و زابل ساختمان جدید مکاتب ساخته شد

گزارش از عبدالخالق همیم

یونیسف برای بازسازی ۴۳ مکتب در ولایات هلمند و زابل افغانستان که ۲۱۰۰۰ متعلم در آن جاها به ساختمان مکاتب دسترسی نداشتند، تمویل کرده است. [عبدالخالق همیم/سلام تایمز]

هلمند -- صندوق اعانه کودکان ملل متحد (یونیسف) اخیراً ۴۳ مکتب آسیب دیده را در ولایات هلمند و زابل بازسازی کرد و به ۲۱۰۰۰ متعلم فرصت آن را مهیا ساخت تا در ساختمان های مکاتب معیاری درس بخوانند.

این مکاتب در جریان درگیری‌های سال‌های اخیر به شدت آسیب دیدند و برخی از آنها ویران شدند.

کار ساخت و ساز شش ماه طول کشید تا تکمیل شود و مکاتب در ماه حمل درست در زمان آغاز سال تعلیمی جدید بازگشایی شدند.

یونیسف ۳۶ مکتب را در شهر لشکرگاه و نیز در ولسوالی های نادعلی، ناوه و مارجه بازسازی کرد و به گفته محمد عوض انصاری، رییس معارف هلمند، در حال حاضر ۱۵۰۰۰ متعلم در صنوف درسی شرکت می کنند.

متعلمین به تاریخ ۱۴حمل مکتب خود را که اخیراً توسط یونیسف در منطقه بولان شهر لشکرگاه بازسازی شده است، ترک می کنند. [عبدالخالق همیم/سلام تایمز]

متعلمین به تاریخ ۱۴حمل مکتب خود را که اخیراً توسط یونیسف در منطقه بولان شهر لشکرگاه بازسازی شده است، ترک می کنند. [عبدالخالق همیم/سلام تایمز]

وی گفت،‌ «این مکاتب در درگیری ها آسیب زیادی دیده و قابل استفاده نبودند. در برخی از آنها سقف‌ها فرو ریخته و دیوارهای اطراف ویران شده بودند.»

انصاری گفت، بازسازی این مکاتب ۱۷ میلیون افغانی (۱۹۷۰۰۰ دالر) هزینه داشته است که توسط یونیسف تمویل شده است.

او افزود، «کار بازسازی همچنین فرصت های کاری را برای صدها نفر از ساکنان ایجاد کرد.»

محمد بسیم نصیر، معاون ریاست معارف زابل گفت، در زابل، یونیسف بازسازی هفت مکتب را در قلات، مرکز این ولایت، و در ولسوالی های میزانه و شینکی تمویل کرد.

وی گفت، «بودجه بازسازی این مکاتب ۷۰۰۰۰ دالر بود که توسط یونیسف تمویل شد.»

بازسازی این مکاتب باعث شده تا ۶۰۰۰ متعلم دختر و پسر به آموزش معیاری دسترسی داشته باشند.

او گفت، «بیشتر متعلمین در گذشته در سرما یا گرما در فضای باز درس می خواندند. ما برای همه آنها خیمه های کافی نداشتیم.»

نصیر گفت، یونیسف بازسازی هشت مکتب دیگر را در ولایت زابل تمویل کرده است که تا دو ماه دیگر قابل استفاده خواهند شد.

از مشکلات نجات یافت

متعلمین از اینکه پس از تحمل رنج از درس خواندن در خیمه در فضای باز، اکنون می‌توانند در صنف های معیاری درس بخوانند، آسوده و خوشحال هستند.

زبیر احمد، ۱۵ساله، متعلم صنف دوم در ولسوالی شینکی زابل است.

او در کودکی به دلیل ادامه جنگ در منطقه خود که مکتب را ویران کرده بود، نتوانست به مکتب برود.

سال گذشته زبیر صنف اول را در یک خیمه شروع کرد.

وی با بیان اینکه سال گذشته چندین بار مریض شد، گفت، «ما در تابستان و زمستان با مشکلات زیادی مواجه بودیم.»

وی گفت،‌ «به دلیل سرما و گرما نتوانستیم درست درس بخوانیم. باران در خیمه می بارید و درس خواندن ما را مختل می کرد، در تابستان بیشتر ما از گرما دچار سردرد می شدیم.»

زبیر گفت، «الان خیلی خوشحالم که صنف داریم و می توانیم به درستی درس بخوانیم. ما در صنف های درسی راحت هستیم و می‌توانیم روی مطالعه تمرکز کنیم.»

عبدالرحمن، ۱۴ ساله، یک شاگرد صنف پنجم در ولسوالی نادعلی، ولایت هلمند، گفت که خوشحال است که پس از سال ها، مکتب در منطقه اش بازسازی شد و او می تواند در یک صنف در کنار دوستانش درس بخواند.

او گفت، «ما در سرما در فضای باز درس می خواندیم که ساختمان مکتب نداشتیم و متعلمین مریض می شدند. پارسال برای یک ماه خیلی سرد بود.»

وی افزود،‌ «زمانی که در فضای باز مطالعه می کردیم، به دلیل بازتاب نور نمی توانستیم تخته را ببینیم. ما به دلیل سر و صدا نمی توانستیم صدای معلم را خوب بشنویم و نمی توانستیم درس هایمان را یاد بگیریم.»

عبدالرحمن که از بازسازی مکتب اش خوشحال بود، گفت که اکنون انگیزه دارد که به مکتب برود و درس بخواند.

آینده ای روشن تر

والدین و سایر ساکنان محلی از بازسازی مکاتب استقبال کردند و به آینده فرزندان خود خوش بین هستند.

عبدالله، ۴۲ ساله، باشنده ولسوالی شینکی زابل است که سه تن از فرزندانش در آنجا به مکتب می روند.

او گفت، «مکتب ما در جنگ ویران شد، اما اکنون بازسازی شده است و همه بچه های روستای ما به مکتب می روند.»

وی گفت، «در جامعه ما همه مردم از بازسازی مکتب و توانایی فرزندانشان برای مطالعه صحیح خوشحال هستند.»

عبدالله گفت که اکنون آینده روشن تری را برای فرزندانش می بیند.

وی گفت،‌ «پسرانم در گذشته در خیمه درس می خواندند، در سرما و گرما با مشکلات متعددی مواجه بودند. من همیشه نگران مریض شدن آنها بودم.»

او گفت، «اما اکنون که ساختمان مکتب داریم، فرزندانم را بدون نگرانی به مکتب می فرستم.»

عین الدین، ۵۶ ساله، گفت که مکتب در منطقه بولان ولایت هلمند که دو پسرش متعلم هستند، در جنگ ویران شده و حتی سقف آن فروریخته است.

او گفت، «فرزندان ما در گذشته در فضای باز درس می خواندند و همیشه از سرما یا گرما مریض می شدند.»

عین الدین گفت، « مکتب ما تازه ساخته شده است. سیستم تامین آب آن جدید است و بچه های ما اکنون به آب آشامیدنی دسترسی دارند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

به لطف خدا، ساختمان های مکاتب برای بسیاری از متعلمین ساخته شده است. خدا کند که این کانون های تفکر و شکل گیری شخصیت همیشه پاینده باشند. برای انکشاف و خودکفایی افغانستان اولاً باید این مکاتب را فعال نگه داشت و شاگردان را با این روحیه تربیت کرد که اینجا وطن ماست، اینجا کار کنید، عرق بریزید، درس بخوانید و با علم خدمت کنید. اگر افغان ها در داخل شکست بخورند، هیچ چیز دیگری برای آنها سودی نخواهد داشت. ما چهار دهه جنگیدیم و مکاتب، شفاخانه ها، پارک های صنعتی، مراکز تجارتی، کارخانه ها... ویران شدند. دلیلش بسته بودن دروازه مکتب یا نبود مکتب بود. اکنون که این مکتب تأسیس شده است، معلمان باید خوب تدریس کنند، متعلمین به حرف آنها گوش دهند و والدین از فرزندان خود حمایت و پیروی کنند...

پاسخ

در اکثر ولایت های افغانستان که جنگ بود گروهای در گیر در جنگ درطی سال‌های اخیر از مکان مکتب ها برای زیستن خود شان سوی استفاده میکردند ومکاتب را قلعه جنگی ساخته بودند . از همین خاطر اکثر مکتب ها در ولایت های که جنگ بود یا نیمی ویران شده بود باهم به کولی از بین رفته بود . در این مکتب ها اطاق های درسی ویران شده بود ودر جاها اطاق های درسی خیمه زده بودند که در خیمه شاگردان نمی توانستند در س بخوانند . رفتن شاگردان به مکتب که صنف های درس شان خیمه با شد در آنجا هیچ شاگردان در س اموخته نمی توانند . یونیسف توانست که برای شاگردان ولایت هلمند مکاتب بسازد وشاگردان می توانندکه به طور اساسی در س بخوانند مردم این ولایت از ین کمک یونیسف بسیار خوشحال هستند و از اینده فرزاندان شان مطمین شدن .

پاسخ

یونسف و سایر موسسات دیگر باید در این راسته بامردم افغانستان همکاری کند در این بیست سال اواخر بزرگترین صدمه به معرف این کشور و بلخصوص ولایت های جنوب غرب همچو هلمند در هلمند سطح دانش مردم صفر است و در گذشته از اثر نا امنی موسسات خارجی و داخلی نتوانست کهرسیدگی کند

پاسخ

بلی، این مقاله/گزارش خوش ام آمد. حقیقت این است که در طول ۲۰ سال دوره جمهوری، مناطق پشتون نشین به شدت تحت ظلم و ستم قرار گرفتند. از یک طرف ائتلاف بین المللی بمباران می کرد و نیروهای دولتی حملات انجام می دادند. از سوی دیگر، با دستور اداره استخباراتی پاکستان، طالبان زیرساخت های موجود را تخریب و از ساخت و سازهای دیگر در مناطق پشتون نشین جلوگیری می کردند. زیرا وقتی در یک منطقه ناامنی وجود دارد، هیچ موسسه ای برای انجام کارهای بازسازی به آنجا نمی رود و هیچ کس دیگری حاضر نیست برود و در آنجا کار کند. سواراج وزیر خارجه پیشین هندوستان در کتاب خود نوشت که هندوستان می خواهد پوهنتونی را در ولایت خوست بسازد. یک جنایتکار از ائتلاف شمال (عبدالله عبدالله) به او گفت که نیازی به پوهنتون در خوست نیست، به مردم آنجا گاو بدهید، و پوهنتون را در مناطق تاجیک نشین بسازید. این دزد هنوز هم در کابل زندگی می کند. خاطرات تلخ زیادی وجود دارد، اما خبر خوشحال کننده ای است که سلام تایمز منتشر کرده است. خبر خوب برای جوانان و نسل جدید این است که مکاتب در هلمند و خوست بازسازی شده است. ما از صمیم قلب از یونیسف سپاسگزاریم. درعین حال، ما از سازمان های خیریه می خواهیم که به مناطق پشتون نشین وغیرپشتون نشین توجه کنند.

پاسخ

حقیقت این است که پشتون ها در دوران جمهوری تحت ظلم و ستم بودند و هنوز هم هستند. همانطور که نوشتید که ائتلاف بین المللی آنها را بمباران می کرد ... بیشتر این بمباران ها و جنگ ها در مناطق پشتون نشین صورت گرفت که زندگی در آن بسیار ناخوشایند بود. جان مردم در آن مناطق ارزشی نداشت. روز و شب کشته می شدند. اکنون که جنگی در کار نیست، باید به این مناطق توجه بیشتری کرد و به این مردم، که حقوق بشری شان است رسید. صدای تعلیم و تربیه باید خانه به خانه پخش شود، شفاخانه ساخته شود، میدان های بازی ساخته شود، مراکز تجاری ساخته شود... و اگر نه، همه وسایل ضروری زندگی فراهم شود. چون این افراد انسان هستند و ۲۲ سال است که به چشم انسان دیده نشده اند. خداوند متعال این را با کسانی که در این مناطق جنگیدند و تجارت اسلحه و هروئین خود را در آنجا انجام دادند، حساب خواهد کرد. حالا ممکن است چیزهایی در اختیارشان بگذارند که بتوانند گذشته آنها را جبران کند و شادی بر چهره جوانان، پیران و کودکان بدرخشد.

پاسخ