صنوف سواد آموزی در هرات در بازنمودن دروازه های فرصت با هزاران زن کمک می کند

هرات -- کورس های سواد آموزی که از زمان سقوط طالبان در سال ۱۳۸۰ در ولایت هرات ارائه می شوند، فرصت هایی را برای زنانی فراهم می کند که از یادگرفتن خواندن و نوشتن محروم شده بودند.

به گفته ریاست معارف هرات، بیش از ۱۲۰۰۰ نفر از زنان در سراسر این ولایت در این صنوف اشتراک می کنند.

ذکریا رحیمی، رئیس معارف هرات گفت، هدف از این برنامه تعلیمی ارتقای سطح سواد زنان است که به دلایل مختلف نتوانسته اند به مکتب بروند.

وی افزود، «برای زنان خانه و زنانی که از رفتن به مکتب محروم بودند، بیش از ۶۰ صنف در سه دوره در شهر و در چندین ولسوالی ارائه می شوند.»

رحیمی افزود، «زنان ۹ ماه در صنوف سواد آموزی اشتراک می کنند و سپس در صنف های سواد حیاتی فارغ می شوند. صنف اول سواد حیاتی با صنف چهارم مکتب معادل است. زنان می توانند تا صنف ۱۲ در این صنوف درس بخوانند.»

شیما سروری مسؤل نظارت بر این برنامه در ریاست معارف هرات گفت، زنان به اشتراک کردن در صنف های سواد آموزی در ولایت هرات علاقه زیادی دارند.

سروری گفت، خانواده هایشان از آنها بسیار حمایت می کنند و می خواهند اعضای خانواده هایشان که در گذشته از تعلیم محروم بودند، درس بخوانند.

وی افزود، «بیشتر زنان در صنف های سواد آموزی بین ۳۰ تا ۶۰ سال عمر دارند. برخی از زنان بالای ۱۸ سال که از رفتن به مکتب محروم شده بودند، در این صنف ها پذیرفته می شوند.»

وی افزود، زنان در صنف های سوادآموزی بسیار با استعداد هستند و در کمتر از سه ماه خواندن و نوشتن را یاد می گیرند.

تحقق یک رویای دیرینه

زیبا گل ۴۵ ساله متعلم صنف دوم در برنامه سوادآموزی در ولسوالی انجیل ولایت هرات گفت که وی از زمان آغاز اشتراک در این برنامه، با فرزندان خود درس می خواند.

وی گفت، «من از کودکی به مکتب علاقه داشتم، اما در آن زمان فرصتی وجود نداشت زیرا ما برای فرار از جنگ مجبور شدیم به ایران مهاجرت کنیم. وقتی صنف های سوادآموزی در قریه من آغاز شد، من در آن ثبت نام کردم.»

وی افزود، «هدف اصلی من تکمیل نمودن صنف ۱۲ و سپس رفتن به پوهنتون و خدمت کردن به کشورم است.»

ضیا گل ۳۵ ساله، یک متعلم صنف اول در برنامه سوادآموزی در شهر هرات گفت، «بی سوادی احساس ناتوانی برای من ایجاد کرده بود. من بیل های برق و آب را به همسایگان خود می بردم تا آنها بتوانند آن را برای من بخوانند.

ضیاگل آرزو دارد که قادر به خواندن و نوشتن باشد.

وی گفت، «وقتی من می خواستم درس بخوانم، طالبان در قدرت بودند، هیچ مکتبی وجود نداشت و خانواده ام در ۱۳ سالگی عروسی ام را برگزار کردند.»

ضیا گل افزود، «من بسیار خوشحالم که این صنف آغاز شده است. من تلاش می کنم که باسواد شوم؛ من همیشه امیدوار بوده ام که بتوانم بخوانم و بنویسم. من با کمک این صنف به آرزوی خود خواهم رسید.»

وی گفت، «در آینده، من می خواهم به فرزندانم در درس های آنها کمک کنم.»

زن دیگری فرصت از دست رفته برای تعلیم خود را حکایت کرد.

ناز بی بی ۳۵ ساله متعلم صنف اول سواد آموزی در شهر هرات، به دلیل جنگ در کودکی مجبور شد که از افغانستان فرار کند. وی در جوانی نمی توانست به مکتب برود.

وی افزود، «من از اینکه فرصتی برای درس خواندن پیدا کردم بسیار خوشحالم. من تا حدی خواندن و نوشتن را آموخته ام و همچنان می توانم به بچه هایم در درس هایشان کمک کنم.»

وی گفت، «ما با علاقه مندی زیادی درس می خوانیم و من تلاش می کنم که در آینده به تحصیل ادامه دهم.»

توانمند سازی زنان

مهناز ولی زاده، یک فعال حقوق زنان در شهر هرات گفت، زنان افغان در دو دهه گذشته برای آموزش خود و کسب علمیت بسیار تلاش کرده اند و نتایج بسیار خوبی به همراه داشته اند.

وی گفت، «در قریه جات و ولسوالی ها صنوف سوادآموزی برگزار می شوند که زنان میانسال و مسن برای آینده بهتر در آن درس می خوانند. علاوه بر زنان جوان، حتی زنان مسن نیز طرفدار تعلیم هستند -- آنها دوست دارند بخشی از یک جامعه مترقی باشند و به افغانستان بهتر کمک کنند.»

وی افزود، زنان افغان خواهان آزادی هستند تا که بتوانند تعلیم کنند و فعالیت های سیاسی و اجتماعی را انجام دهند، صدای خود را بلند کنند و از حقوق خود دفاع کنند.

سهیلا اکبری، یک محصل در پوهنتون هرات گفت، حکومت و جامعه جهانی طی سال های گذشته در زمینه انکشاف تعلیم زنان گام های بزرگی برداشته اند. در نتیجه این تلاش ها، هزاران زن خانه در قریه جات و ولسوالی ها مشغول خواندن درس ها هستند.

وی افزود، «مقدار زیادی از منابع داخلی و بین المللی برای اعمار مکاتب و اداره کردن صنوف سوادآموزی در افغانستان مصرف شده است، و در نتیجه ظرفیت های خوبی در میان زنان به وجود آمده اند.»

وی گفت، «زنانی که از دو دهه قبل اجازه بیرون رفتن از خانه خود را نداشتند، به لطف تلاش های داخلی و بین المللی اکنون در حکومت نقش های تصمیم گیری را دارند.»

وی گفت، «ارتقای سطح سواد زنان، به ویژه آنهایی که در گذشته با جنگ و محدودیت ها از رفتن به مکتب محروم بودند، یک تحول مثبتی در زندگی آنهاست. انکشاف ظرفیت تعلیمی زنان باعث توانمند سازی آنها می شود.»

فرشته سروری یک فعال حقوق زنان در شهر هرات گفت، فراهم نمودن فرصت صنف های درس به زنان خانه در قریه جات و شهر، یک تحول بزرگ و یک ابتكار مؤفقیت آمیز است.

وی افزود، «زنان در حالی به صنف های سوادآموزی می آیند كه نوزادان خود را در آغوش ګرفته اند تا درس بخوانند و آینده بهتری بسازند. این یک پیام واضح به طرف های مذاکرات صلح است که زنان افغان عاشق تعلیم هستند و باید فرصت های بیشتری برای آنها فراهم شود.»

وی گفت، زنان باسواد می توانند در آینده افغانستان بهتر و باسعادت نقش مهمی داشته باشند و فرزندان خود را از جنگ و خشونت دور نگهدارند.