جوازهای رانندگی در فاریاب آخرین دستاورد زنان افغان را قلمداد کرد

کندز -- سی زن در میمنه مرکز ولایت فاریاب در اوایل ماه جاری جواز رانندگی را دریافت کردند که این برای حقوق زنان در افغانستان یک دستاورد دیگر می باشد.

آنها اولین زنانی هستند که حق رانندگی را در ولایت خود دریافتند.

عبدالطیف خیرخواه مدیر پولیس ترافیک فاریاب گفت، «این زنان و دختران در مورد قوانین ترافیک به مدت ۲۱ روز آموزش عملی و نظری دیده اند.»

وی گفت، «۶۰ زن در این دوره آموزشی ثبت نام كرده بودند و ۳۰ نفر از آنها كه مهارت رانندگی لازم را داشتند جواز رانندگی خود را دریافت كردند.»

یولدوز مسرور یک فعال جامعه مدنی در ولایت فاریاب، از جمله کسانی بود که جوازهای خود را به تاریخ ۶ میزان دریافت کردند.

وی گفت، متأسفانه برخی از مردان این را یک امر شرم آور می دانند که زنان خارج از خانه کار کنند اما باید به زنان اجازه داده شود تا استعداد خود را به نمایش بگذارند.

ماریه نوری رئیس اداره امور زنان فاریاب، مؤفقیت این زنان را یک دستاورد خواند و افزود که آنها اکنون می توانند تکسی رانی کنند، در صورت نیاز بیماران را به شفاخانه ها برده و مواد ارتزاقی را بدون کمک مردان خریداری کنند.

وی گفت، «جامعه از هر لحاظ به زنان نیاز دارد و... رانندگی یکی از ضروریات روزمره زنان در یک خانواده است.»

نوری افزود، «هر زنی می تواند طریقه رانندگی را بیاموزد.»

امیدواری ها برای صلح

نوری گفت، زنان در این ولایت به صلح و بهبود در امنیت و همچنان در جنبه های اقتصادی و اجتماعی زندگی بسیار امیدوارند.

وی گفت، آغاز مذاکرات بین الافغانی «امید زیادی به آنعده زنانی در فاریاب داده است که به شدت از ناامنی رنج برده اند. باید تضمین هایی وجود داشته باشد که دستاوردهای دو دهه گذشته ما مورد تهدید قرار نگیرد.»

مذاکره کنندگان حکومت افغانستان و طالبان از تاریخ ۲۲ سنبله بدینسو در مذاکرات صلح در دوحه مرکز قطر، مشغول شده اند.

نوری افزود، «۱۲ سازمان غیر انتفاعی فقط در فاریاب وجود دارد که در زمینه های آموزش و ارتقای ظرفیت زنان فعالیت می کنند، و در هر سازمان ۱۰ تا ۱۵ نفر از زنان کار می کنند.»

به گفته نوری، به عنوان بخشی از این تلاش ها ماه گذشته بازاری افتتاح شد که ۴۵ دکان دارد و در آنها محصولات و صنایع دستی تولید شده توسط زنان فروخته می شوند.

نوری گفت، در هر دکان ۵ تا ۱۰ زن کار می کنند و محصولات خود را به مشتریان می فروشند. آنها همچنان صنایع دستی ساخته شده توسط زنان را به کشورهای همسایه ازبکستان و ترکمنستان صادر می کنند و لباس ها و سایر محصولات برای زنان را از آنجا وارد می کنند.

شیرین حسینى یک محصل پوهنتون فاریاب گفت، جامعه بین المللی -- به ویژه ایالات متحده -- در آوردن طالبان روی میز مذاکره نقش اساسی داشت.

وی تأکید کرد که باید از این فرصت تاریخی به طور درست استفاده شود.

حسینی افزود، «درخواست ما از جامعه بین المللی این است که در جریان مذاکرات یک تیم میانجیگری را برای ترغیب هر دو طرف ایجاد کند.»

وی گفت، «ما تصور نمی کردیم كه هر دو طرف پشت میز مذاكره جمع شوند. ما این را به فال نیک می گیریم و از خدای متعال (ج) می خواهیم که جنگ در کشور ما برای همیشه خاتمه یابد.»

حفظ دستاوردها

زنان در فاریاب تأکید کردند که دستاوردهای دو دهه گذشته آنها نباید در هیچ توافقنامه ای بین حکومت افغانستان و طالبان قربانی شود.

ملیحه عطایی یک فعال حقوق زنان در ولایت فاریاب گفت، زنان هرگز نمی خواهند به عقب برگردند زیرا آنها فهمیدند که در نظام کنونی قانون اساسی همه حقوق زنان را به آنها داده است.

وی گفت، «من شخصاً مسؤل یک مؤسسه تعلیمی برای زنان هستم. ما در ۱۰ سال گذشته توانسته ایم صدها پروژه را برای زنان تطبیق كنیم. این پروژه ها در رشد و خودكفایی زنان تفاوت زیادی را ایجاد كرده اند.»

وی گفت، «پروژه های ارتقای ظرفیت و آگاهی دهی از حقوق زنان و همچنان آگاهی دهی در مورد خشونت علیه زنان و سایر موارد، فعالیت های اصلی ما بوده است. این پروژه ها زنان را قادر ساخته اند تا از حقوق خود آگاه شوند.»

نسرین صابری یکی از باشندگان میمنه گفت، «تفاوت بین وضعیت در دوران حکومت طالبان [۱۳۷۵ الی ۱۳۸۰] و این حکومت بسیار زیاد و غیرقابل مقایسه است.»

وی گفت، «هنگامی كه زنان توانستند از چهار دیواری خانه های خود بیرون آیند، آنها تحصیل كردند و معلم، تجار، داکتر، قاضی و پولیس شدند.»