کندز -- تقریباً دو حصه بر سه رسانه های تلویزیونی و رادیویی در ولایت کندز از ماه اسد تاکنون بسته شده اند زیرا مقامات با ژورنالستان همکاری نکرده و کارمندان اناث وظایف را ترک می کنند.
به گفته مسؤلین رسانه ها، از جمع ۱۲ استیشن رادیویی خصوصی که قبل از سقوط حکومت قبلی فعالیت می کردند، فقط چهار استیشن رادیو زهره، رادیو کندز، رادیو روشنی و رادیو کهن دژ به کار خود ادامه می دهند.
در همین حال، از جمع چهار استیشن تلویزیونی موجود، فقط دو شبکه ارگانوس و خاور در حال حاضر نشرات می کنند.
اکمل رحمانی رئیس تلویزیون خاور در ولایت کندز گفت، در دوران حکومت قبلی، رسانه ها با پخش کردن تبلیغات و میزبانی از برنامه های متمرکز بر اقتصاد و امور مالی، می توانستند برای تأمین مصارف داخلی خود درآمدی را به دست آورند.
![دو زن به تاریخ ۲۹ سرطان در شهر کندز یک برنامه زنده را میزبانی می کنند. [محمد قاسم/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2022/02/10/33980-img_1245-739_416.webp)
دو زن به تاریخ ۲۹ سرطان در شهر کندز یک برنامه زنده را میزبانی می کنند. [محمد قاسم/سلام تایمز]
وی گفت، اکنون نبود درآمد و حمایت مالی، رسانه ها را مجبور ساخته است تا فعالیت های خود را متوقف کرده ودفاتر خود را ببندند.
رحمانی گفت، «ما در پنج ماه گذشته نتوانسته ایم معاشات کارمندان خود را پرداخت کنیم، اگر واقع بینانه صحبت کنیم، وقتی بودجه و منابعی وجود نداشته باشند، کارمندان به محل کار خود نمی آیند به خاطریکه آنها مجبور هستند که برای سیرکردن اعضای خانواده خود، راه های دیگری را پیدا کنند.
به گفته شهباز صابری رئیس کمیته مصؤنیت ژورنالستان افغان در ولایت کندز، رسانه ها همچنان با چالش های مهم دیگری به شمول افزایش در مالیات، لزوم متواتر تمدید لایسنس ها و جوازها و افزایش بیل های برق روبرو هستند.
وی گفت، «در شرایط سخت فعلی که درآمدی وجود ندارد، به جای اینکه رسانه ها از قرضه معاف شوند، فشار بیشتری بالای آنها وارد می شود تا قرضه های خود را پرداخت کرده و جوازهای پخش و فریکانس خود را تمدید کنند.»
محمد شاکر افضلی یک خبرنگار در کندز که قبلاً با یک رادیو محلی کار می کرد، با سقوط حکومت قبلی کار خود را از دست داد.
وی گفت، «وقتی استیشن رادیو فعالیت خود را متوقف کرد، من وظیفه ام را از دست دادم. اکنون من بیکار هستم و به این فکر می کنم که چگونه زندگی خود را ادامه داده و آن را مدیریت کنم.»
افضلی گفت، «اگر من برای ادامه کارم فرصتی را پیدا کنم، این کار را انجام خواهم داد. در غیر آن صورت من چاره ای نخواهم داشت جز اینکه قلم خود را با بیل جایگزین کرده و مسلک ژورنالیزم را رها کنم و برای سیرکردن خانواده ام کارگر شوم.»
وی افزود، «ما از جامعه بین المللی می خواهیم که رسانه ها و ژورنالستان افغان را تنها نگذارند، بلکه به حمایت از رسانه های مستقل و محافظت از آزادی بیان در افغانستان ادامه دهند.»
ترس و زورگویی
در همین حال، خبرنگاران باقی مانده در کندز به طور فزاینده ای با عدم همکاری مقامات روبرو شده اند.
به گفته سید کریم دشتی یک خبرنگار محلی در ولایت کندز، مقامات اداره محلی به هیچ وجه با خبرنگاران همکاری نمی کنند.
وی گفت، «من در وقت تهیه کردن گزارش های خود به طور مکرر با مقامات محلی تماس گرفته ام تا معلومات خاصی را به دست بیاورم. اما آنها همیشه از صحبت کردن با من انکار کرده اند.»
دشتی گفت، «اکثریت مقامات نه تنها درخواست های مصاحبه با رسانه ها را رد می کنند، بلکه با وجود اینکه ما اطمینان داده ایم که ما به شکل بی طرفانه کار می کنیم، آنها از ارائه کردن معلومات به خبرنگاران و رسانه ها خودداری می کنند.»
دشتی افزود، «اگر ما بخواهیم نظریات مردم را درک کنیم و در مورد چالش های اقتصادی فعلی، مبهم بودن آینده و بیکاری گزارش تهیه کنیم، هیچ کس از روی ترس و زورگویی جرأت نمی کند که با ما صحبت کند.»
محمد ظاهر شیرزاد یک خبرنگار محلی در ولایت کندز به سلام تایمز گفت، ژورنالستان و کارمندان رسانه ها در کندز با محدودیت ها و سانسور روبرو هستند و از دسترسی به معلومات محروم هستند.
وی گفت، «قبلاً تمام مردم علاقه داشتند با رسانه ها صحبت کنند و مشکلات خود را بیان کنند، اما اکنون تعداد کمی از مردم به مصاحبه و کردن و بلندکردن صداهای خود حاضر می شوند.»
وی افزود، «دسترسی به معلومات در کندز به طور قابل ملاحظه ای محدود شده است و این امر بسیاری از رسانه ها را مجبور ساخته است تا فعالیت های خود را متوقف کنند.»
وی گفت، «ناگفته نباید گذاشت که ما نمی توانیم به طور مستقل گزارش دهیم.»
وی گفت، «این ناممکن است که ما یک دیدگاه رسمی ای را در مورد مسائل پیدا کنیم. به همین دلیل، تلاش های ما برای تهیه کردن گزارش ناکام می شود.»
رسانه ها غیرفعال می شوند
در چند ماه گذشته همچنان حدود ۱۰۰ ژورنالست اناث در ولایت کندز وظایف خود را ترک کردند.
صابری گفت، پس از سقوط حکومت قبلی، ده ها خبرنگار اناث یا وظایف خود را از دست دادند، و یا مجبور شدند که از این ولایت فرار کنند و یا به دلیل محدودیت بر فعالیت های خود مخفی شدند.
وی گفت، «در هر رسانه حداقل سه الی هشت کارمند اناث به عنوان تهیه کننده، خبرنگار یا نطاق برنامه های خبری در مورد ورزش، اجتماع، امور سیاسی و سرگرمی کار می کردند.»
صابری گفت، «اما با سقوط شدن حکومت قبلی، تقریباً ۱۰۰ خبرنگار اناث وظایف خود را از دست دادند.»
وی افزود، «زنان در حقیقت اکثریت فعالیت های رسانه ای را در رادیو و تلویزیون بر عهده داشتند.»
وی گفت، «چهار استیشن رادیویی خصوصی برای زنان در کندز وجود داشتند که توسط زنان اداره می شدند. متأسفانه، همه این استیشن ها اکنون فعالیت های خود را متوقف کرده اند.»
صابری با افزودن اینکه ژورنالستان اناث در جلب کردن توجه به مشکلات زنان مؤثر هستند گفت، «مشارکت زنان در عرصه رسانه ها بسیار مهم است.»
ګلوی ازادی بیان نباید خفه شود. بګزارید که رادیوها و تلویزیونها برنامه های مفید را پخش کنند. به جای اینکه رسانه ها بسته شود، به آنها پلان و برنامه بدهید که پروګرام های بهتر را پخش کنند.
پاسخ1 دیدگاه