هرات -- در میان افزایش چالش ها و محدودیت های پیش روی زنان افغان، گروهی از هنرمندان زن در هرات گرد هم آمده اند تا افکار و احساسات خود را در نقاشی ها به تصویر بکشند.
اعضای این گروه موسوم به شمامه دور یک میز در یک کارگاه نقاشی در شهر هرات گرد هم می آیند و تصاویر زنانی را می کشند که زیبایی و دستاوردهای آنها و همچنین محدودیت هایی را که با آن روبرو هستند را به تصویر می کشند.
زهرا نجفی، ۲۲ ساله، گفت که شمامه در تلاش است تا صداها و نارضایتی های زنان افغان را در این نقاشی ها به تصویر بکشد.
او افزود، «زنان افغان از محدودیت‌های سخت، درماندگی و ناامیدی رنج می‌برند و ما می‌خواهیم از هنر خود برای بلند کردن صدای آنها استفاده کنیم.»
![دو زن جوان بتاریخ ۱۳جوزا از نمایشگاه نقاشی تیم شمامه در شهر هرات دیدن می کنند. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2022/06/30/36044-g_2-739_416.webp)
دو زن جوان بتاریخ ۱۳جوزا از نمایشگاه نقاشی تیم شمامه در شهر هرات دیدن می کنند. [عمر/سلام تایمز]
او گفت، «هیچ کس نمی تواند زنان را از ادامه تحصیل و کسب مهارت های هنری محروم کند. زنان افغان می خواهند پیشرفت کنند و باید به خواسته های آنها احترام گذاشته شود. ما مصمم هستیم که دستاوردهای آنها را با آثار هنری خود به تصویر بکشیم.»
نجفی گفت، اگر به روی زنان و دختران دری بسته می شود، حتما در دیگری باز خواهد شد و آنها تصمیم واحدی برای حرکت به جلو و پیشرفت خواهند گرفت.
فرشته نوری، یکی دیگر از اعضای شمامه، گفت که این گروه می خواهد زنان افغان را در کانون توجه قرار دهد.
او یاد آوری کرد، «ما می خواهیم زیبایی و توانایی های آنها را از طریق نقاشی های خود به تصویر بکشیم. ما می خواهیم به جهان نشان دهیم که دختران و زنان افغان... در دو دهه گذشته گام های مهمی در بخش های مختلف برداشته اند. آنها کاملاً قادر به آن هستند تا از توانایی های خود برای ساختن یک افغانستان مرفه استفاده کنند.»
مبارزه برای پیشرفت
زنان در سراسر هرات علیرغم محدودیت‌هایی که در ماه‌های اخیر بر نقش آنها در جامعه اعمال شده، به فعالیت و مشارکت در بخش‌های مختلفادامه داده اند.
آرزو محمدی عضو شمامه گفت، با وجود محدودیت ها، زنان هر روز ابتکارات جدیدی ایجاد می کنند و با این ابتکارات جامعه را به سمت شکوفایی و توانمندی سوق می دهند.
وی گفت، «ما می خواهیم از طریق آثار هنری خود زنان وطن خود را تشویق کنیم تا به مبارزه خود برای پیشرفت ادامه دهند و هرگز تسلیم نشوند. مقابله با این چالش ها و مبارزه با محدودیت ها تنها راه خروج از تاریکی است.»
محمدی گفت، «مبارزه کنونی برای بقا است و ما هرگز تسلیم نخواهیم شد،» و اضافه کرد که، زنان افغان از هر فرصتی برای ساختن آینده ای روشن برای خود استفاده خواهند کرد.
او گفت که اعمال محدودیت ها و حبس کردن زنان و دختران در خانه هایشان موفقیت آمیز نبوده و هرگز نتیجه مثبتی به همراه نخواهد داشت.
به تاریخ ۱۲جوزا، شمامه نمایشگاهی را برای نمایش نقاشی های خود در شهر هرات ترتیب داد.
آثار هنری آن نشان دهنده اعتراض آن به پوشش اجباری (حجاب)، ممنوعیت تحصیل دختران، و محدودیت هایی بود که زنان دارای شغل با آن روبرو هستند.
زمرد حسینی، محصل سال دوم پوهنتون هرات که از نمایشگاه بازدید کرد، گفت که کنار گذاشتن زنان و دخترانی که به خوبی از حقوق خود آگاه هستند، غیرممکن خواهد بود.
او گفت، «ما مصمم خواهیم بود تا با محدودیت های فعلی مبارزه کنیم. ما اجازه نخواهیم داد کسی صدای ما را خفه کند. وقت آن تیر شده که زنان و دختران افغان سر تعظیم فرود می آوردند، دست از مبارزه بر دارند و خود را در خانه های خود محصور کنند.»
او افزود، «بدون شک اعتراض و مبارزه مداوم ما علیه محدودیت ها آینده ما را شکل می دهد. ما اجازه نمی دهیم دیگران برای ما تصمیم بگیرند و آینده ای تاریک را برای ما ترسیم کنند.»
محدودیت ها دوام نخواهد کرد
چند تن از فعالان حقوق زنان در هرات گفتند که نقش اجتماعی زنان افغان به خوبی تثبیت شده است و در دو دهه گذشته ریشه دوانده است.
طلوع عادل یکی از فعالان گفت که محدودیت ها تأثیر چندانی بر فعالیت زنان در جامعه نداشته است.
او گفت، «تعطیلی مکاتب دخترانه و تعطیلی ادارات و پارک‌های دولتی به روی زنان تحصیل‌کرده و توانمند و سایر محدودیت‌ها به این مدت طولانی نخواهد بود و بی‌اثر بودن آنها ثابت شده است».
او افزود، «اعمال چنین محدودیت‌هایی برای زنان و دختران در قرن بیست و یکم مضحک و محکوم به شکست است».
عادل گفت، «حدود ۱۵میلیون زن در افغانستان وجود دارد که تقریباً نیمی از جمعیت را می سازد. چه نیرویی می تواند در برابر ۱۵میلیون نفر بایستد؟ هیچ کس نمی تواند جرأت کند این تعداد از مردم را از حقوقشان محروم کند.»
برخی می گویند، در هر صورت، محدودیت ها زنان را برای پیشرفت بیشتر ترغیب کرده است.
وژمه پرستش، یک فعال حقوق زنان در ولایت غور گفت که جامعه به زنان نیاز دارد و بدون مشارکت آنها در بخش های مختلف شکست خواهد خورد.
او گفت، «هزاران زن تحصیل کرده و با تجربه برای همیشه در خانه نخواهند ماند و شاهد ضیاع حقوق خود نخواهند بود. اکنون این سکوت شکسته شده است.»
پرستش گفت که بدون همکاری و مشارکت فعال زنان، عبور از آشفتگی کنونی و پیشرفت و ترقی افغانستان غیرممکن است.
یک فرهنگ هنری ولایت هرات باستانی نقاشی است دختران هرات توانستند که کارنامه های فرهنگ هنری خود شأن راه برای دنیای نشان دهد که هنوز هم دختران فرهنگ نقاشی را زنده نگاه کرده است . محدودیت بالای زنان کار درستی نیست . زنان می توانند که در شرایطی وخیم هرقسم وظایف های خویش را شأن به شأن همراه به مردان صادقانه انجام بدهید . زنان افغانستان قهرمانی های زیادی برای افغانستان در هر حرصه کسب کرده است نمی‌توانیم که این قهرمانی زنان را فراموش کنیم. محدودیت بالای زنان عنوان این را میدهد که چشمان ما بسته باشد . زنان انتظار این راه داشته باشد که هم محدودیت های موجود ه بالا ی زنان ختم میشود. و مکتب های دخترانه هم شروع میشود یک چند ماه مشکلات است باید سختهای را تیر کنم . افتتاح نمایشگاهی بازارهای زنانه درشهر هرات درشهر مزارشریف در ولایت بدخشان درولایت هلمیند نمایانگر این است که هم چیز درست می شود. . با احترام مصور
پاسخ5 دیدگاه
بخش دوم بریتانیا و پاکستان پیروز گردیده و پروژه نبراسکا به موفقیت رسید. ادعا می شود که این پروژه تا قیامت و تنها در افغانستان ادامه خواهد داشت. شخصی در مورد سکها و هندوهای افغانستان نوشت: آنها با رفتن شان اشتباه کردند. باید می ماندند و می گذاشتند که مثل بقیه مردم کشته شوند... امروز و دیروز گزارش هایی از به قتل رسانیدن و سر بریدن به گوش رسیدند. برخی سر آنها خنده می کردند، برخی سر شان تمسخر می کردند، و برخی ابراز ناراحتی می‌کردند، اما بیشتر آنها به تشویش این بودند که این غم چند لایک را خواهد گرفت. ما از قتل تکان نخورده ایم و خبر قتل می تواند عقل و شعور ما بیدار کند و بحثی را در بارۀ (چرا؟) یک سوال بر علیه پروژۀ نبراسکا آغاز کند. همۀ ما بر این باور هستیم که (جنگ و جهاد) یک دستور دینی است و فقط در افغانستان تا روز قیامت ادامه خواهد داشت. اگر این باور یک کمی هم نادرست فکر شود، تاپه های تکفیر را حساب کنید.! نبرآسکا برنده است! عبدالغفور لیوال سفیر اسبق جمهوری اسلامی افغانستان در تهران
پاسخ5 دیدگاه
شما هم شاید داستان «دن آرام» را خوانده باشید. در تمام این داستان مهمترین قسمت آن این است که قهرمان داستان (گریگوری) بعد از انجام اولین قتل خود می رنجد. گریگوری یک سرباز است و باید که دشمن خود را در خط اول به قتل برساند. در غیر آن خودش کشته خواهد شد. وی همینطور می کند اما برای چند روز نه خواب دارد و نه هم آرامش و هر لحظه چهرۀ دشمن مقتول و صحنۀ کشته شدن او را می بیند. داستان ادامه می یابد و گریگوری در تمام جبهات مخالف و طرفدار دولت می جنگد. قتل دوم وی را می لرزاند، قتل سوم و چهارم... اما با گذر زمان گریگوری صدها نفر را می کشد و لحظه ای فرا می رسد که برای وی کشتن یک نفر صرف مانند نوشیدن یک جرعه آب می شود. جامعۀ افغانستان نیز در برابر کشتار مردم بی تفاوت شده است. این بی تفاوتی ناشی از توجیه دینی (جهاد) است. من شنیدم یا خواندم که پروسۀ بزرگ نسل کشی افغانها یک پروژۀ پوهنتون نبرآسکا بود که برای عادت کردن افغانها به کشتن یکدیگر طراحی شده بود. این پروژه را نبرآسکا، انگلستان و پاکستان از مدت ها قبل حتی در سال های ۱۳۵۲ و ۱۳۵۳ آغاز کردند. آنها نام آنرا جهاد گذاشته اند و یکی از خصوصیات آن این بود که مردم خود را نسبت به خارجی ها بیشترمی کشت. هدف این بود که هر رقیبی را در آسیا به افغانستان و سایر مناطق تحت نفوذ پشتون ها (ادارات قبایلی) بکشانند و بعد از آنها را به بن بست رسانیده و با شکست مواجه سازند. نسل اول آنها با خرس سرخ روبرو شدند و نسل دومی باهم درگیر قتل و قتال شد و نسل سوم ممکن است با یک بچۀ خرس و یا یک اژدهای زرد روبرو شود. اما داستان همان یکی است، افغانها افغانها را خواهند کشت، قتل عام، ظلم و ویرانی ادامه خواهد داشت، اما افغانهای عادی در مقابل آن دچار بی تفاوتی خواهند شد و یا ه
پاسخ5 دیدگاه
امریکا و تمام دنیا با زنان افغان خیانت کردند. آنها می دانستند که طالبان دروغ می گویند و هیچگاه به حقوق زنان احترام ندارند اما باز هم می گفتند که طالبان تغیر کرده اند و با زنان برخورد خوب خواهند کرد. اما در حقیقت ثابت شد که طالبها نه تنها اینکه تغیر نه کرده اند بلکه بیشتر از گذشته وحشی و جاهل شده اند و دشمنی شان با زنان نیز بیشتر شده است. امریکا باید در مقابل سقوط جمهوریت پاسخگو باشد امریکا باید بگوید که چرا افغانستان را، مردم آنرا، زنان و کودکان آنرا، دیموکراسی را و حقوق بشر را قربانی اهداف خود نمود؟ چرا جمهوریت را سقوط داد و چرا طالبان را در مقابل وعده های شان پاسخگو نمی سازد؟ این حقیقت است که برای امریکا نه دیموکراسی مهم است نه حقوق بشر، فقط به فکر منافع خودش است. شیرین علیزی
پاسخ5 دیدگاه
نقاشی یکی از وسایلی است که به وسیلۀ آن می توان یک پیام را به بهترین شکل ممکن آن به مخاطب خود رساند. در گذشته زنان بواسطۀ نقاشی دستآوردهای شان را نمایش می دادند، زیرا یک روش بهتر بود که پیام خود را به گونۀ مسالمت آمیز انتقال دهند و توجه طرف مقابل را جهت پذیرش خواسته های شان جلب نموده، تا محدودیت ها را در مقابل شان رفع و توجه مسؤلین را غرض همکاری در حل مشکلات شان جذب نمایند.
پاسخ5 دیدگاه