![دو دختر افغان که از رفتن به مکتب منع شده‌اند، به تاریخ ۲۲ حمل از طریق نقاشی در یک کارگاه کوچک هنری خانگی در کابل، راه خلاقیتی را پیدا می کنند. علیرغم محرومیت از دسترسی به تحصیلات عالی، این دختران جوان تصمیم گرفته اند تا مهارت ها و استعدادهای شان را انکشاف بدهند. [حمزه/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/04/26/41855-4-739_416.webp)
کابل -- گروهی از دختران در کابل که از رفتن به مکتب منع شده اند، برای اجتناب از انزوا و یادگیری مهارت های جدید به نقاشی روی آورده اند.
پروانه درانی، ۲۱ ساله، در ماه جدی یک کارگاه رایگان کوچک برای آموزش نقاشی به دخترانی که از حضور در مکاتب یا پوهنتونها منع شده اند، را تأسیس کرد و به آنها فرصتی داد تا خانه های خود را ترک کنند.
شاگردان در جلسات دو ساعته صبح یا بعد از ظهر شرکت می کنند.
او به سلام تایمز گفت، «من همچنین محصل یک پوهنتون خصوصی بودم... این کارگاه کوچک را در خانه خود تأسیس کردم تا دخترانی که از رفتن به مکتب و پوهنتون محروم هستند، فرصت یادگیری نقاشی را داشته باشند،»
![این نقاشی که به تاریخ ۲۲ حمل در یک کارگاه کوچک هنری خانگی در کابل به نمایش گذاشته شد، محدودیت های ظالمانه ای را که بر زنان در افغانستان اعمال شده است را به تصویر می کشد. زنان علیرغم استعداد و آرزوهایشان از دسترسی به آموزش عالی و فرصت های شغلی محروم و در خانه های خود محبوس ساخته شده اند. [حمزه/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/04/26/41854-3__1_-739_416.webp)
این نقاشی که به تاریخ ۲۲ حمل در یک کارگاه کوچک هنری خانگی در کابل به نمایش گذاشته شد، محدودیت های ظالمانه ای را که بر زنان در افغانستان اعمال شده است را به تصویر می کشد. زنان علیرغم استعداد و آرزوهایشان از دسترسی به آموزش عالی و فرصت های شغلی محروم و در خانه های خود محبوس ساخته شده اند. [حمزه/سلام تایمز]
در حال حاضر حدود ۲۵ دختر در صنف های این کارگاه شرکت می کنند.
او گفت، «هدف دیگر من از راه اندازی این کارگاه... این است که دختران بتوانند از خانه های خود بیرون بیایند و در جامعه حضور داشته باشند،»
درانی گفت، شاگردان تقریباً ۵۰ قطعه را نقاشی کرده اند که طبیعت، مکان های تاریخی افغانستان و چالش ها و محدودیت های تحمیل شده بر زنان را به تصویر می کشد.
نقاشی برای مبارزه با افسردگی
مریم محمدی ۱۹ ساله ، یکی از شاگردان کارگاه گفت، «پیش از اینکه نقاشی را بیاموزم، محصل سال دوم علوم سیاسی در یک پوهنتون خصوصی بودم. پس از بسته شدن پوهنتون ها به روی دختران، هزاران محصل و من مجبور شدیم در خانه بمانیم و با افسردگی مواجه شویم،»
او گفت، «من برای فرار از افسردگی و انزوا در خانه سعی کردم چیزی پیدا کنم که مرا مشغول بسازد. خوشبختانه این کارگاه نقاشی را پیدا کردم،»
او گفت، «در حال حاضر مشغول یادگیری نقاشی هستم و صحت روانی ام نسبت به گذشته بهتر شده است.»
محمدی گفت، «هیچ اثر هنری یا فعالیت دیگری نمی تواند جایگزین تحصیلات عالی من باشد، اما می خواهم تا زمانی که آینده تحصیلات عالی دختران مشخص می شود و پوهنتون ها بازگشایی می شوند، نقاشی یاد بگیرم،»
زحل امید، ۲۰ ساله، که محصل سال اول زبان و ادبیات در پوهنتون کابل بود، نیز گفت که از زمان آغاز این ممنوعیت از مشکلات روحی و روانی جدی رنج می برد.
او گفت، «از دو نیم ماه پیش شروع به یادگیری نقاشی کردم که به صحت روانی من کمک کرد،»
امید گفت، «در یکی از نقاشی هایم چالش ها و محدودیت های زنان و دختران را به تصویر کشیده ام تا دنیا از وضعیت دختران و زنان افغان مطلع شود.»
ایستادگی در برابر محدودیت ها
روبینه مسلم زاده، ۲۲ ساله، محصل فاکولته طب در یک پوهنتون خصوصی گفت، «از زمانی که شروع به یادگیری نقاشی کردم، مشکلات روحی و روانی ام کاهش یافت و دوباره امید به زندگی پیدا کردم،»
مسلم زاده گفت، «من [بخشی از] نسل جدید افغانستان هستم. من تسلیم هیچ نوع محدودیت یا فشاری که از سوی حاکمان فعلی بر من تحمیل می شود، نخواهم شد و برای رسیدن به اهدافم در مقابل آنها می ایستم،»
او گفت، «هیچ کس نمی تواند دختران افغان را برای همیشه در خانه حبس کند. اگر دروازه های مکاتب و پوهنتون ها را بسته اند، ما دروازه های دیگر را برای کسب علم و هنر باز خواهیم کرد و هرگز اجازه نخواهیم داد دختران را از جامعه حذف کنند،»
علمای دینی آموزش عصری را برای دختران ضروری می دانند و می گویند اسلام به زنان اجازه می دهد در هر زمینه ای کار کنند.
محمد سالم حسنی، یک عالم دینی در کابل گفت، «آموزش عصری، آموزش دینی، یادگیری هنر نقاشی یا هر علم دیگری که برای انسان مفید باشد برای دختران لازمی است،»
حسنی به سلام تایمز گفت، «اسلام به دختران و زنان اجازه کار و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی مختلف را می‌دهد و محدودیت‌های اعمال‌شده برای زنان و دختران هیچ مبنای مذهبی ندارد.»
زنان می توانند در هر زمینه ای خوب عمل کنند. آنها باید به طور مدنی اجازه کار داشته باشند و زندگی مناسبی برای خانواده خود به دست آورند. نقاشی برای زنان کار بسیار مهمی است زیرا با این کار می توانند درد دل خود و جامعه را منعکس کنند. من 100 درصد با نقاشی زنان موافقم و باید روی آن کار کرد. اما چنین سیستمی وجود دارد که مدارس دخترانه را تعطیل کرده اند، بنابراین هرگز علناً اجازه این کار را نمی دهند. باید با تاریکی مبارزه کرد.
پاسخ6 دیدگاه
شاعری، نویسندگی، موسیقی، تصویرسازی، مجسمه سازی و... هنرها برای رشد ذهنی و رشد فکری افراد هستند. اما در کنار این، نقاشی نیز هنری است که دارای سنت های بد فرهنگی، اجتماعی و همه جانبه در جامعه است. شما توجه مردم را به خود جلب می کنید. از بسیاری از نقاشان شنیده ام که نقاشی، مانند شعر، موسیقی، داستان و تصویرسازی، صدای فقرای جامعه را با زبان هنری بلند می کند. پیامی که نقاشان منتقل می کنند ممکن است اغراق آمیز نباشد. اگر این کار را انجام دهند، ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند. در کابل که در حال حاضر تحت حاکمیت طالبان است، گاهی زنان تظاهرات می کنند و حقوق خود از جمله کار و آزادی را مطالبه می کنند. با این حال، دولت طالبان نمی‌خواهد به صدای کسی گوش دهد، یا اگر گوش کند، ممکن است سبک گوش دادن خود را تغییر دهد و اعتراضات با استقبال خوبی مواجه نشود. بنابراین اگر این دختران هنر نقاشی را به خوبی یاد می گرفتند و آنچه را که می خواستند به نهادهای مسئول منتقل می کردند، معنای خوبی پیدا می کردند.
پاسخ6 دیدگاه
تصاویر زیبایی کشیده اند. دختران افغان در همه چیز استعداد خوبی دارند، اما متأسفانه چنین نظامی حاکم شد که دهان زنان را بسته بود. در افغانستان، از زمان غازی امان الله خان، جنبش دفاع از زنان و توسعه معارف چندین بار آغاز شده است. متأسفانه چندین بار خنثی و متوقف شده است. اگرچه در طول ۲۰ سال جمهوری، فساد گسترده بود، اما در زمینه آموزش زنان کار زیادی انجام شد. البته کار ۲۰ سال در ۲۰ ماه مختل شد و اگر این وحشت ادامه پیدا کند، دور نیست که به زودی زنان و دختران افغان که نیمی از جامعه را تشکیل می دهند، کاملا صحنه را ترک کنند. زبان نقاشی و طراحی به طور جهانی شناخته شده است. دختران و زنان افغان می توانند با گرفتن عکس صدای خود را به گوش جامعه جهانی برسانند. البته باید عکس هایی بسازند که حرف نزنند، ولی فریاد بزنند چون گوش جامعه جهانی کر است. جامعه جهانی دیگر صدای زنان افغان را نمی شنود زیرا ائتلاف جهانی با ملاها در دوحه یک توافق زشت بسته و افغانستان را در گودال وحشت فرو برد.
پاسخ6 دیدگاه
حالت روانی همه دختران که دروازه های مکتب وپوهنتون هایشان بسته شده است روز به روز خرابتر شده می رود چون سرنوشت شان معلوم نیست که آخر چه می شود دختران انتظار زیاد کشیدن که امروز یافردا دروازه های مکتب شان باز می شود ولی ماه ها گذشت هیچ روشنی موجود نیست که دروازه های پوهنتون ومکتب های شان به روی شان باز شود. این راه حل نیست که دختران از خانه بیرون شوند و به کورس های حرفیه بیروند واموزش های فنی رایاد بیگرد.هر دختری حق دارد که تعلیم کند هر کس که این دختران را از آموختن درس منع می کند در حق این دختران ظلم می کند. از کشور های اسلامی خواهش می کنم که در این حرص همراه حکومت طالبان گفتگو کنند و این مشکل را از راه مذاکره حل کند . سازمان ملل متحد هم باید کوشش کند که این مشکل اساسی را که طالبان ایجاد کرده از راه مذاکره حل و فیصله کند به بند کردن کمک های بشر دوستانه این مشکل حل نمی شود بلکه به بند کردن کمک های بشردوستانه حالت اقتصادی مردم افغانستان دیگر هم خراب می شود سازمان ملل متحد هر چه زودتر باید در حرص باز کردن دروازه مکتب های دختران و پوهنتون ها اقدام جدی کند .
پاسخ6 دیدگاه
نقاشی فرصتی برای بیان احساسات است. هنر خوبی است که ارزش صد بار آموختن را دارد. اگر کسی بخواهد و نمی تواند پیام خود را مستقیماً ارسال کند، عکاسی وسیله خوبی است. من نقاشان زیادی را در جامعه خود می بینم که در گذشته و اکنون از طریق نقاشی پیام های مهم و مفیدی را منتقل کرده اند، اما اگر من خودم را در نظر بگیرم، چیزهای زیادی در ذهنم است. با این حال، من نمی توانم چیزهایی را که در ذهنم است به افراد هدف رو در رو بگویم. اگر بگویم مطمئنم برایم مشکل ایجاد می کند، اما اگر هنر نقاشی را یاد گرفته بودم به راحتی حرف دل و ذهنم را به مخاطب منتقل می کردم. و همچنین مطمئن هستم که طرف مقابل باعث ناراحتی من نمی شد. یکی از دوستان ارشد ما می گوید در کنار تحصیل، یادگیری یک هنر ضروری است. اگر نجاری، فلزکاری، برق، قالین بافی، دوخت لباس، نقاشی، قلم زنی... کامل است. و این خوب است زیرا دولت ها به زودی در افغانستان تغییر می کنند. هر کدام با منافع خود سروکار دارند. دولت فعلی ممنوعیت کار و تحصیل زنان را در دستور کار قرار داده است، بنابراین اگر دختران یا زنان هنر داشته باشند، می توانند در زمان نیاز از خانه بیرون بیایند و آنها را سرگرم کنند.
پاسخ6 دیدگاه
مدت زیادی است که درهای دانشگاه و مدرسه به روی دختران بسته شده است، مبارزه ای جدید از یک سو بخش حرفه ای زنان به جامعه اضافه می شود و از سوی دیگر برای رفع محدودیت‌های موجود مبارزه می‌شود، بهتر از این نمی‌توان واکنش نشان داد، زیرا نزدیک به دو سال است که درهای آموزش و پرورش به روی زنان بسته است، اما دنیا کاری نکرد تا برای بازگشایی مکاتب دختران حاکمان نظام فعلی را قناعت بدهد . پس این اقدام یک گام نیک است علاوه بر این مشاغل حرفه ای دیگری نیز باید در نظر گرفته شود تا زنان در آینده در هر زمینه ای خودکفا شوند.
پاسخ6 دیدگاه