![پس از بازگشایی پوهنتونها در کابل به تاریخ ۱۵ حوت، بنری که به زنان دستور می‌دهد خود را با حجاب بپوشانند، در یک پوهنتون خصوصی به تصویر کشیده شده است. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/03/06/41055-33al9uh-highres-739_416.webp)
کابل -- پوهنتون های افغانستان روز دوشنبه (۱۵حوت) پس از تعطیلات زمستانی بازگشایی شدند، اما تنها مردان به صنوف درسی بازگشتند و ممنوعیت «دلخراش» زنان در تحصیلات عالی هنوز به قوت خود باقی است.
ممنوعیت از پوهنتون یکی از چندین محدودیتی است که از ماه اسد سال ۱۴۰۰ بر زنان تحمیل شده است و خشم جهانی - از جمله در سراسر جهان اسلام را برانگیخته است.
راحله، ۲۲ ساله، از ولایت غور، گفت، «دلخراش است که پسرانی را می بینیم که به پوهنتون می روند در حالی که ما مجبور هستیم در خانه بمانیم.»
او گفت، «این تبعیض جنسیتی علیه دختران است زیرا اسلام به ما اجازه می دهد تا تحصیلات عالی را دنبال کنیم. هیچ کس نباید ما را از یادگیری باز دارد.»
![پس از بازگشایی پوهنتون ها در کابل به تاریخ ۱۵حوت، محصلان ذکور در صنف کمپیوترساینس خود شرکت می کنند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/03/06/41056-33al8wq-highres-739_416.webp)
پس از بازگشایی پوهنتون ها در کابل به تاریخ ۱۵حوت، محصلان ذکور در صنف کمپیوترساینس خود شرکت می کنند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]
مقامات این ممنوعیت را پس از متهم ساختن محصلان اناث به نادیده گرفتن قوانین سختگیرانه پوشش و الزام همراهی مردی از بستگان خود برای ورود و خروج از پوهنتون اعمال کردند.
بیشتر پوهنتونها قبلاً دروازه های ورودی و صنف های درس با تفکیک جنسیتی را معرفی کرده بودند و همچنین اجازه دادند تا زنان فقط توسط اساتید زن یا مردان مسن تدریس شوند.
محمد حسیب حبیب زاده، محصل فاکولته کمپیوتر ساینس در پوهنتون هرات، گفت، «دردناک است که امروز هزاران دختر از تحصیل محروم هستند.»
او گفت، «ما سعی می کنیم با صحبت با اساتید و محصلان دیگر به این موضوع بپردازیم تا راهی وجود داشته باشد که دختر و پسر بتوانند با هم درس بخوانند و پیشرفت کنند.»
اجت الله نجاتی، محصل انجنیری پوهنتون کابل، گفت که تحصیل از حقوق اساسی زنان است.
او با داخل شدن به محوطه پوهنتون گفت، «حتی اگر در روزهای جداگانه در صنف شرکت کنند، مشکلی نیست، آنها حق تحصیل دارند و این حق باید به آنها داده شود.»
در پوهنتون خصوصی رنا در کابل، محصلان پسر روز دوشنبه به صنف های درسی بازگشتند.
عبرت الله رحیمی، محصل فاکولته ژورنالیزم گفت، «متأسفانه خواهرم نمی تواند به پوهنتون بیاید. او سعی می کند در خانه درس بخواند.»
پوسترهای مربوط به قبل از ممنوعیت که نشان می داد زنان چگونه باید لباس بپوشند هنوز هم در دهلیزهای پوهنتون به نمایش گذاشته شده اند.
دفاع از حقوق زنان
چندین مقام گفتند که ممنوعیت تحصیل زنان موقتی است، اما علیرغم وعده ها، آنها نتوانسته اند مکاتب متوسطه دخترانه را که بیش از یک سال است تعطیل شده اند بازگشایی کنند.
بهانه های زیادی، از کمبود بودجه گرفته تا زمان مورد نیاز برای بازسازی برنامه درسی مطابق با اصول اسلامی، برای بسته شدن وجود داشته است.
به گفته برخی از مقامات، واقعیت این است که روحانیون فوق محافظه کار عمیقاً نسبت به آموزش عصری زنان بدبین هستند.
وحیده درانی، محصل فاکولتهء ژورنالیزم در هرات تا زمانی که سال گذشته از پوهنتون محروم شد، گفت که مقامات می خواهند زنان بی سواد بمانند.
او گفت، «اگر دختران و زنان افغان تحصیل کنند، هرگز دولتی را که از اسلام و قرآن استفاده بد می کند، نمی پذیرند.»
وی گفت، «آنها برای حقوق خود خواهند ایستاد. این ترسی است که دولت دارد.»
زنان و حامیان آنها با یک نبرد سخت روبرو هستند.
در ماه جدی، یک استاد در کابل با ترک وظیفه و پاره کردن مدارک تحصیلی خود در یک برنامهء تلویزیونی زنده در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان در پوهنتون ها طوفانی به پا کرد.
اسماعیل مشعل، استاد ژورنالیزم برای بیش از یک دهه در سه پوهنتون در کابل، گفت، «من صدایم را بلند می کنم. من در کنار خواهرانم ایستاده ام... اعتراض من ادامه خواهد داشت حتی اگر به قیمت جانم تمام شود.»
او به تاریخ ۹ جدی در دفتر کارش در کابل به خبرگزاری فرانسه گفت، «من به عنوان یک مرد و به عنوان یک معلم، نتوانستم کار دیگری برای آنها انجام دهم و احساس می کردم که اسناد من بی فایده شده است. بنابر این، آنها را پاره کردم.»
رادیو آزادی گزارش داد که او سپس تا زمان دستگیری خود به تاریخ ۱۳ دلو صدها کتاب رایگان به دختران و زنان در سراسر کابل توزیع کرد.
او ساعاتی قبل از دستگیری اش به رادیو آزادی گفت، «با تعطیلی مکاتب و پوهنتون ها، می خواهم این کتاب ها بین افغان های فقیر توزیع شود.»
به گزارش خامه پرس، چند رسانه محلی پنجشنبه گذشته گزارش دادند مشعل آزاد شده است، اما یکی از نزدیکان وی به نام فرید که او نیز معلم است، این خبر را تکذیب کرد.
او گفت، شایعاتی در شبکه های اجتماعی منتشر شده است، اما مشعل همچنان در بازداشت به سر می برد.
این یک ظلم است که بالای دختران افغانستان ازسوی امارت اسلامی افغانستان می شود دولت امارت اسلامی افغانستان باید در حصه تعلیم دختران تجدید نظر کند و اجازه بدهد که دختران به تعلیم خود ادامه بدهد و مانع درس خواند شان نشود. اما یک چیز را یاد اور شوم که ایالات متحده امر یکاه اگر به واقعت بخواهد که این مشکل دختران افغانستانراحل کند متواند که به زوترین فرصت این مشکل را حل کند چرا که کمک ما لی بشتر را برای حکومت فعلی افغانستان ایالات متحده امر یکاه می کند. هر مملکت که همراه دیگر مملکت کمک مالی می کند به همان اندزه کپ های انان هم قبول می شود. در یکی از کشورهای اسلامی دختران از تعلیم کردن محروم نیست ولی در افغانستان به اساس فرمان از طرف حکومت امارت اسلامی افغانستان دختران از تعلیم محروم شدن این یک ظلم جبران نابذیر است بالای دختران افغانستان . سازمان ملل متحد و کشورهای اسلامی وکشورهای تمام جهان عکس عمل خودرا عملی نشان بدهد در روابط به بسته کردن در وازهای پوهنتون و مکتب های دختران. سازمان ملل متحد وکشورهای جهان در پیوند این کار امارت اسلامی افغانستان باید خاموش نباشد و اوزهای خودرا بلند کند به بشتبانی از دختران افغا نستان
پاسخ5 دیدگاه
به دلیل کمبود داکتران زن در ولایت پکتیکا، داکتران مرد تعیین شده اند. یک داکتر زن به نام اقرأ در پکتیکا می گوید که تنها دو داکتر متخصص زن در این ولایت نمی توانند همه مریضان را به دلیل افزایش تعداد مریضان معالجه کنند. به همین دلیل برای معالجه زنان داکتران مرد تعیین کرده اند. حکمت الله حکمت، رییس صحت عامه پکتیکا گفت، «ما در ولایت پکتیکا فقط دو متخصص داریم، بست های داکتران زن در شفاخانه مرکزی خالی است و در تلاش هستیم تا داکتران مرد را استخدام کنیم.» حال این سوال پیش می آید که وقتی پست های داکتران زن خالی است و شما پست های خالی را اعلام کرده اید، در چنین شرایطی که پوهنتون ها و مکاتب برای زنان تعطیل است، داکتران نمی توانند از آسمان نزول کنند. پکتیکا ۱.۵ میلیون نفر جمعیت دارد اما فقط سه شفاخانه و دو داکتر زن دارد. این وضعیت کشور من است.
پاسخ5 دیدگاه
امروزهشتم مارچ است و در سراسر جهان جشن گرفته می شود، اما دختران و زنان در افغانستان به دلیل محدودیت های طالبان نمی توانند این روز را آشکارا جشن بگیرند. زنان افغان که از حقوق اساسی خود از جمله تحصیل و کار محروم شده اند، پس از اعمال محدودیت های طالبان بر آنان، با مشکلات شدید اقتصادی و روانی روبرو هستند. در طول حکومت یک و نیم ساله طالبان، محدودیت‌های زیادی بر زنان اعمال شده است. دختران بالای صنف ششم حق ابتدایی رفتن به مکتب، ممنوعیت از تحصیل در پوهنتون و فعالیت در موسسات دولتی و غیردولتی به جز برخی ادارات محدود را ندارند. در عین حال اکثر آنها سرپرست خانواده خود هستند و سرپرستی خانه ها بر دوش آنها گذاشته شده است زیرا سال هاست در افغانستان جنگ است و جوانان مانند بوته گندم قطع و کشته شده اند. پس اگر زن کار نکند، کودکان چه چیز بخورند، چه بکنند و چه بپوشند؟ همچنین حقوق زنان در فعالیت های اجتماعی نادیده گرفته شده است. جامعه بین المللی باید به آنها کمک کند تا حقوق اولیه خود را به دست آورند. برخی از این زنان در موسسات دولتی و غیردولتی کار می کردند. آنها معاشات منظمی داشتند اما اکنون از امراض روانی رنج می برند و مجبور هستند از دیگران قرض بگیرند. آنها خوب کار می کردند، اما دو ماه پیش توسط طالبان ممنوع الخروج شدند و بالاخره شروع به گدایی کردند.
پاسخ5 دیدگاه
گروه حاکم در افغانستان باید بدانند که در مسیر غلط می روند. در هیچ کشوری در دنیا دروازهء هیچ مرکز آموزشی به این مدت بسته نیست. کاری که آنها می کنند یک جنایت است. این خیانت به افغان هاست. این نابودی نسل های نو است. این باعث نابودی نسل های آینده می شود زیرا وقتی زنی آموزش نبیند نمی تواند فرزندان خود را به درستی تربیت کند. وقتی کودکان به درستی آموزش نبینند، طوری بزرگ می شوند که در جامعه مرتکب جنایت می شوند. قرآن کریم و احادیث نبوی از تحصیل منع نمی کند. در عوض، آنها به آموزش و پرورش امر می کنند. اولین کلمه نازل شده قرآن کریم اقرا (بخوانید) است. با این حال، سیستم آموزشی مکاتب تحت حمایت سازمان اطلاعات پاکستان به گونه ای طراحی شده است که زنان را به چشم [بد] نگاه می کنند.
پاسخ5 دیدگاه
چیزیکه فعلا در افغانستان می ګذرد، نتیجه پروژه های است که توسط موسسه نبراسکا بر علیه افغانها در پشاور تطبیق می شدند. در پشاور که فعلا بخش قلمرو پاکستان است، برای جوانان و نوجوانان مهاجر افغان تدریس می شد که چطور یک انسان را بکشند، چطور یک نظام ۱۴ صد سال قبل را دوباره احیا کنند، چطور دیګران را توهین و تحقیر کنند. نتیجه بد او برنامه برای کشورهای دیګر نه بلکه برای خود افغان و افغانستان برآمد.
پاسخ5 دیدگاه