دانشمند افغان می گوید که برای حقوق زنان مبارزه می کند و در کنار خواهرانش ایستاده است

کابل -- یک دانشمند افغان که در اعتراض به ممنوعیت حضور زنان در پوهنتون ها با ترک کار و پاره کردن مدارک تحصیلی خود طوفانی ایجاد کرد، تعهد کرده است که اگر به قیمت جانش هم تمام شود، با این حکم مبارزه خواهد کرد.

اسماعیل مشعل، ۳۵ ساله، که برای بیش از یک دهه بحیث استاد بخش ژورنالیزم در سه پوهنتون در کابل کار می کند، پس از صدور ممنوعیت در ماه قوس، مدارک تحصیلی خود را پاره کرد و از این موسسات استعفا داد.

مشعل روز جمعه (۹ جدی) در دفترش در کابل به خبرگزاری فرانسه گفت، «من صدایم را بلند می کنم. من در کنار خواهرانم ایستاده ام... اعتراض من ادامه خواهد داشت حتی اگر به قیمت جانم تمام شود.»

وی گفت، «من به عنوان یک مرد و به عنوان یک معلم نتوانستم کار دیگری برای آنها انجام دهم و احساس می کردم که اسناد تحصیلی من بی فایده شده است. بنابراین آنها را پاره کردم.‌»

ویدیو اعتراض تاریخ ۶ جدی او که از طریق طلوع نیوز صحبت می کرد، در شبکه های اجتماعی منتشر شد.

مردان افغان به ندرت در حمایت از زنان به طور علنی اعتراض می کنند، اما مشعل گفت که از حقوق زنان دفاع خواهد کرد.

وی گفت، «در جامعه ای که کتاب و قلم از دست مادران و خواهران ربوده شود، تنها راه جنایت، فقر و ذلت را نشان خواهد داد.»

مقامات ادعا کردند که ممنوعیت حضور زنان در پوهنتون به دلیل رعایت نکردن قوانین حجاب شرعی سختگیرانه اعمال شده است.

اما مشعل، که یک انستیتیوت تحصیلی برای زنان و مردان را نیز اداره می‌کند، این توجیه را رد کرد.

او گفت، «آنها به ما گفتند که حجاب را بر زنان عملی کنیم - ما این کار را کردیم. آنها به ما گفتند که صنف ها را جدا کنیم - این کار را هم کردیم.»

او گفت که هیچ دلیل منطقی برای این ممنوعیت وجود ندارد و افزود که این ممنوعیت «حدود ۲۰ میلیون دختر را تحت تاثیر قرار می دهد.»

حق خدادادی

مشعل افزود که این ممنوعیت هیچ مبنایی در شریعت اسلامی ندارد.

وی در حالیکه کتاب های دینی را در دست داشت، گفت،‌ «حق تحصیل زنان را خداوند (ج)، قرآن کریم، محمد رسول الله (ص) و دین ما داده است.»

مشعل گفت، «پس چرا باید زنان را به چشم حقارت نگاه کنیم؟»

از ماه اسد سال ۱۴۰۰، محدودیت‌های فزاینده‌ای شدید بر زنان، عملاً آنها را از زندگی عمومی بیرون می‌کشد.

هفته گذشته، مقامات همچنین به همه گروه های کمک رسان دستور دادند که از آمدن کارمندان زن به محل کار خودداری کنند.

مکاتب متوسطه دخترانه بیش از یک سال است که تعطیل شده اند، در حالی که بسیاری از زنان شغل خود را در دولت از دست داده اند و بخشی از معاشات خود را برای ماندن در خانه دریافت می کنند.

زنان همچنین از رفتن به پارک ها، کلب های ورزشی و حمام های عمومی منع شده اند. آنها از سفر کردن بدون حضور عضو ذکور فامیل منع شده و باید در محضرعام خود را پت کنند.

مشعل که همسرش سال گذشته شغل معلمی خود را از دست داد، گفت، «از نظر من، ما در حال پسرفت هستیم.»

او نگران دخترش است که متعلم صنف ششم، سال آخر مکتب است و پس از آن ممنوعیت تعلیم اعمال می شود.

او گفت، «من نمی‌دانم چگونه به او بگویم که بعد از صنف ششم درس نخواند. او چه جرمی مرتکب شده است؟»

زنان شجاعانه مبارزه و مقاومت می کنند

فوزیه کوفی، معاون پیشین پارلمان افغانستان گفت که ممنوعیت فعالیت زنان و دختران مانند کار برای گروه های کمک رسان یا رفتن به مکتب یا پوهنتون منجر به حذف آنها از زندگی عمومی شده است.

او به روز پنجشنبه گذشته در مصاحبه ای با ای اف پی از لندن گفت، «آنها به معنای واقعی کلمه زنان را حذف کرده اند؛ چیزی باقی نمانده جز اینکه فرمان بعدی ممکن است این باشد که زنان نباید نفس بکشند.»

کوفی گفت، یکی از اعضای خانواده به تازگی از او برای رفتن کمک خواسته بود.

زن مذکور گفت که قبلاً درخواست کمک نکرده بود زیرا «من کار می کردم و فکر می کردم تا زمانی که بتوانم کار کنم، می توانم اینجا زندگی کنم.»

اما اکنون که او قادر به کار کردن نیست، گفت که رویاهایش «در هم شکسته» شده است.

این نماینده سابق مجلس که از دو سوءقصد در افغانستان جان سالم به در برد، گفت که احساس می کند نمی تواند کمک کند زیرا «اگر همه مردم افغانستان را ترک کنند، چه اتفاقی می افتد؟»

او از جهان خواست تا از زنان افغانستان که «به شیوه خود شجاعانه مبارزه و مقاومت می کنند» حمایت کنند.

او گفت، «آنها دستگیر می شوند، آنها شکنجه می شوند.»

وی گفت، «فکر می کنم زمان آن فرا رسیده است که جهان مبارزات ما را بشناسد.»

کوفی پیش بینی کرد که اعتراضات زنان به محدودیت های اعمال شده در دراز مدت به راحتی سرکوب نخواهد شد.

کوفی گفت، «این شجاعت است. من فکر می کنم این کار ادامه خواهد داشت زیرا برای زنان، آنها چیز دیگری برای از دست دادن ندارند.»