![متعلمین دختر افغان به تاریخ ۱۰ حمل حین باران در امتداد جاده ای در ولسوالی پغمان در حومه کابل عبور می کنند. [وکیل کوهسار/ ای اف پی]](/cnmi_st/images/2023/04/12/41606-Afghan-school-girls-739_416.webp)
کابل -- در حالی که مکاتب دخترانه در افغانستان بسته است، بسیاری از خانواده‌های افغان که کودکان در سن مکتب دارند، وطن خود را ترک کرده‌اند یا در فکر انجام این کار برای بدست آوردن فرصت آموزش برای دختران خود هستند.
برخی از خانواده‌ها به سلام تایمز گفتند که با وجود چالش‌های مهاجرت، کشور را ترک کردند، در حالی که برخی دیگر گفتند که تلاش می‌کنند هر چه سریعتر آن را ترک کنند.
احمد شاه سخی زاده، باشندهء کابل، که اکنون در اسلام آباد، پایتخت پاکستان زندگی می کند، گفت، «من افغانستان را برای آینده دخترانم ترک کردم تا آنها بتوانند به تحصیلات خود ادامه دهند.»
سخی زاده به سلام تایمز گفت که امیدوار است دخترانش که اکنون در صنف های هفتم و نهم هستند، در نهایت واجد شرایط مشاغل حرفه ای در زمینه های طبی یا مالی شوند.
او گفت، «اما آنها پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ در خانه محبوس بودند. اکنون که مکاتب دخترانه در افغانستان بسته شده است، مجبور شدم به پاکستان مهاجرت کنم.»
او گفت، «من در افغانستان خانه، موتر و تمام وسایلم را به قیمت پایین فروختم تا هزینه های بسیار بالای مهاجرت را تامین کنم. این بسیار دردناک است.»
شکیب منصوری، باشندهء شهر کابل، که سه دختر دارد، به سلام تایمز گفت که تصمیم گرفته به خاطر آنها افغانستان را ترک کند.
او گفت، «ما امیدوار بودیم که مکاتب دخترانه در آغاز سال جاری افتتاح شود و دخترم بتواند در آن شرکت کند، اما ما اکنون امید خود را از دست داده ایم.»
منصوری گفت که سه دخترش قبل از ماه اسد سال ۱۴۰۰ در صنف های ۸، ۱۰ و ۱۱ بودند اما دیگر نمی توانند به مکتب بروند.
او گفت، «در خانواده من همه تحصیل کرده اند و همه ما ارزش و اهمیت آموزش را می دانیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم کشور را ترک کنیم و به جایی برویم که دخترانم تحصیل کنند.»
فرشته یعقوبی باشندهء کابل به سلام تایمز گفت او نیز تصمیم گرفته است که افغانستان را برای آینده دخترانش ترک کند.
یعقوبی گفت، «دخترم متعلم صنف دوازدهم بود و حال می توانست به پوهنتون برود، و دختر دیگرم هم متعلم صنف دهم بود و باید تا الان لیسه را تمام می کرد، اما نتوانستند ادامه تحصیل دهند.»
یعقوبی به دلیل نگرانی از صحت روانی و رفاه --که هر دو به شدت تحت تاثیر ناتوانی خود در ادامه تحصیل هستند -- خانه خود را به مبلغ ۱.۲ میلیون افغانی (۱۳۹۰۰ دالر) فروخت تا هزینه مهاجرت به یکی از کشورهای غربی را پوشش دهد.
او گفت، «ما از سر ناچاری کشور را ترک می کنیم و این تصمیم آسانی نیست.»
خسارت جبران ناپذیر
رحیم الله میرزایی، فعال جامعه مدنی مقیم کابل، به سلام تایمز گفت که منع دختران از ادامه تحصیل، نسل های آینده را از سواد ابتدایی و مهارت های دیگر محروم می کند، که پیامدهای گسترده تری بر جامعه خواهد داشت.
وی گفت، «محرومیت دختران از تحصیل به این معناست که تا چند سال دیگر نه استاد زن، نه داکتر و پرستار زن و نه زن در رشته های دیگر خواهیم داشت.»
او گفت، «این یک چالش بزرگ برای جامعه خواهد بود.»
میرزایی با اشاره به اینکه بسیاری از آنان در تلاش برای مهاجرت با سختی ها و حتی مرگ مواجه شده اند، گفت، «ما در یک و نیم سال گذشته شاهد بودیم که تعداد زیادی از افغان ها به دلیل تعطیلی مکاتب دخترانه کشور را ترک کردند.»
فهیم چکری، استاد پوهنتون مقیم در ترکیه به سلام تایمز گفت، «زنان نیمی از جامعه افغانی را تشکیل می دهند. ممنوعیت تحصیل دختران آسیب های جبران ناپذیری به اقتصاد و وضعیت اجتماعی کشور وارد می کند.»
چکری گفت که خروج خانواده هایی که افغانستان را ترک می کنند تا دخترانشان به مکتب بروند «برای سیستم آموزشی کشور خوب نیست.»
وی افزود، «ممنوعیت ادامه تحصیل دختران یک عقبگرد بزرگ برای جامعه ما خواهد بود، و پیامدهای اجتماعی جدی در دراز مدت خواهد داشت.»
دیما هرم، مدافع حقوق بشر مستقر در کانادا، که چندین سال است در تلاش برای بهبود دسترسی دختران به تحصیل در افغانستان است، گفت که وضعیت کنونی در افغانستان «ناامیدکننده» است.
او به سلام تایمز گفت، «بسیاری از خانواده‌های افغان به خاطر آینده دخترانشان و به دلیل اینکه نمی‌خواهند دختران و اقوام زنشان در ترس و بلاتکلیفی زندگی کنند، کشور را ترک کرده‌اند.»
او گفت، «به نظر می رسد که جامعه جهانی بدبختی و رنج ۲۰ میلیون دختر و زن افغان را در یک سال گذشته فراموش کرده است،» و افزود که این «تحقیرآمیز» است که زنان در قرن بیست و یکم برای حقوق اولیه خود گدایی کنند.
سید بشیر طارق، مدیر مکتب آنلاین آروین، نگرانی زیادی در مورد بسته شدن مکاتب دخترانه ابراز کرد و گفت که کلمات کافی برای توصیف احساسات خود در مورد این وضعیت ندارد.
وی گفت، «نزدیک به نیمی از جامعه افغانستان را زنان تشکیل می دهند و عدم حضور دختران بالاتر از صنف شش [از مکاتب] چندین نسل را مجبور خواهد کرد که بی سواد و از تحصیل دور بمانند.»
طارق گفت، «این یک ضربهء بزرگ برای جامعه ما خواهد بود.»
آن خانواده هایی که فرصت و توانایی مالی برای خروج از کشور را دارند باید افغانستان را ترک کنند و به فکر آینده فرزندان خود باشند. طالبان دشمن دانش هستند. آنها هر روز محدودیت هایی را برای فعالیت هایی که در زمینه آموزش انجام می شود اعمال می کنند. مطیع الله که در حال گسترش معارف بود هنوز آزاد نشده است. اخیراً طالبان فعالیت های آموزشی را که توسط موسسات بین المللی کمک مالی در ولایت های قندهار و هلمند تمویل می شود، ممنوع کرده است. وزارت معارف افغانستان که زیر چتر طالبان فعالیت می کند، در نامه ای گفته است که در مورد این فعالیت های آموزشی «ملاحظاتی» دارد. با این حال، این گروه های تاسف بار و طرفدار تاریکی در نامه خود جزئیاتی در مورد مشاهدات ادعایی و نوع نگرانی های خود ارائه نکرده اند. در همان زمان در برخی از رسانه ها خواندم که با این ممنوعیت حدود ۷۰۰ دختر و پسر در ۶۸۰ صنف روستایی از آموزش محروم می شوند. این کودکان که در مناطق روستایی صنف اول تا چهارم را گذرانده اند و آینده درخشانی در خانواده خود داشتند، به تاریکی بازخواهند گشت و زندگی در تاریکی را انتخاب خواهند کرد. ممنوعیت های آنها نه تنها این اظهار نظر را برانگیخت، بلکه واکنش شدید مردم افغانستان را نیز برانگیخت، اما این مشکل را نمی توان با گفتگو با این گروه وحشی (طالبان) حل کرد و کسی نیست که آن را به زور حل کند.
پاسخ11 دیدگاه
از دوران امان الله خان تا فعلان هیچ یکی از پادشاهان افغانستان تا آخری عمر خود در افغانستان زندگی نکرده است همین طور اولادهای شان هم در افغانستان زندگی نکرده است یا هم یکی از وزرا وریس ها پس ازااقتدارخودشان وهیچ یکی از عضو فامیل شان در افغانستان زندگی نکرده است . از این معلوم می شود که پادشاه هان افغانستان یا مردم با اهل قلم در این فکر هیچ وقت نبودند که افغانستان را بسازد فقد در فکر این بودند کی چی وقت اقتدار شان ختم می شود و به خارج از افغانستان همراه فامیلهای شان واعقارب نزدیک شان فرار کنند. حکومت های افغانستان در طی سال ها هر کارمند دولتی را به خاطرِارتقاع درجه تحصلی شان به مصارف دولتی به خارج روان کرده است آنهاپس به افغانستان نه آمده است . انهای که مملکت های خاری را دیدن هیچ وقت خوش نیستند که در افغانستان زندگی کنند چراکه مردم بااهل قلم افغانستان را به ایند خود شان ناساخته است صرف دارایی های این سرزمین را چور کرده ورفتند به خارج از افغانستان ودیگر به این امید هم نستند که درافغانستان زندگی کنند.چرا که اینها توقع زندگی کردن را در افغانستان نداشتن ازهمین لحاظ افغانستان را به نسل اینده غریب افغانستان نه ساخته است وفعلان مردم غریب بچاره سرگردان پشت تعلم پشت یک لقمه نان هستند. پادشاهان افغانستان در دوران پادشاهی خود شان صرف عیش و عشرت کرده است به افغانستان خدمت نکرده است که نسل اینده افغانستان به خوشحالی زندگی کنند. همه مردم افغانستان در همین تلاش استن که از افغانستان به چی قسم فرار کنند کس که برای خودشان خانه امن تیاکرده باشد از وطن خود فرار می کند نخیر نی . افغانها برای خود شان وطن خودرا دوزخ ساخته است هر کس ازاین دوزخ فراری است که به هرقیمت که شود فرار می کند .
پاسخ11 دیدگاه
تقصیرخانواده چیست؟ این جبر روزگار است که فرزندانشان از نعمت تحصیل محروم می شوند. اگر اوضاع به همین منوال پیش برود نسل آینده این کشور بی سواد می ماند.
پاسخ11 دیدگاه
منع دختران از تحصیل ضربه بزرگ برای اینده جامعه است درقرن بیست ویک این عمل گروه حاکم یک عمل پست و پر از بی عقلی می باشد
پاسخ11 دیدگاه
منع دختران از تحصیل یک ضربه بزرگ برای جامعه است اگر حاکمیت نظام فعلی تداوم پیداکند این گپ دور از حقیقت نمی باشد که در چند سال اینده هیچ داکتر زن و هیچ معلم زن پیدا نشود؛خانواده که کشور رابه خاطر تحصیل دختران خویش ترک میکند ملامت نیستند زیرا امید و ارزوهای که مردم افغانستان برای باز شدن مکاتب دختران بالاتر از صنف ششم داشتند به خاک یکسان شد
پاسخمن با نظر شما موافقم نظام حاکم باید بر این تناقض غلبه کند و درهای بسته نور را به روی دختران بگشاید. در غیر این صورت پنج سال بعد در کشور کمبود معلم و پزشک زن وجود خواهد داشت که ضایعه و ترس بزرگی است! جای تاسف و گریه است که نظام حاکم کاری کرده است که چنگیز صدها سال پیش انجام داده و حالا این کار حکومت طالب کرده اند! و همچنان سر پا ایستاده اند
پاسخ11 دیدگاه
این یک بدبختی برای افغانستان است که افغان ها برای آموزش فرزندان خود به کشورهای دیگر می روند. پاکستان دشمن افغانستان است، اما متأسفانه افغان ها به دلیل رهبران نالایق و حقیر مجبور شدند برای آموزش فرزندان خود به خانه دشمن بروند. جانوران حاکم بر افغانستان درک نمی کنند که جامعه به زنان و مردان تحصیل کرده نیاز دارد. ما از رهبران طالبان می خواهیم که هر چه زودتر فرصتی برای تحصیل دختران در افغانستان فراهم کنند. اگر این کار نتیجه نداد، مردم باید علیه این وحشی ها قیام کنند.
پاسخ11 دیدگاه
بسته شدن مکاتب توسط طالبان تنها یک توجیه می تواند داشته باشد. این گروه از رشد و تربیت زنها می ترسند و به همین دلیل به دلیل افکار سیاه خود نمی توانند درک کنند که جزء جامعه نیستند. اگر زنان حذف شوند، آنها نیز حذف خواهند شد. چنین تصمیماتی ناشی از درک ضعیف دین است. تعلیم و تحصیل یک حق شرعی و مسلم زنان است و طالبان باید از گذشته درس بگیرند. دانش اندک خود را از دین به خاطر چنین تصمیماتی زیر سوال نبرند، زیرا علم و تحصیل باید حاصل شود، حتی اگر در دورترین نقطه جهان باشد. آموزش تنها راه نجات انسان از جهل و فقر و بی دینی است. محروم ساختن دخترها و زنها از تحصیل باعث افزایش نفرت مردم نسبت به گروه طالبان، توقف کمک های بین المللی در زمینه های مختلف، فرار نسل جوان و استعدادها و اجتناب از سرمایه گذاری داخلی و خارجی خواهد شد. همچنین از رشد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جلوگیری خواهد کرد. در واقع آن دسته از گروه هایی که چیزی جز خشونت و نابودی، کنترل اسلحه و خشونت را تجربه نکرده اند و سال ها با اسلحه در کوه ها و بیابان ها سپری کرده اند، با قلم و کاغذ بیگانه اند، کجا ارزش تحصیل و آموزش عالی را خواهند دانست و حداقل در مورد دین اطلاعات کمی و صحیح داشته باشید؟
پاسخ11 دیدگاه
دختران و زنان امروزی به قدری شرافتمند و شجاع هستند که درعزم خود برای دریافت حق تعلیم و تحصیل و برای به دست آوردن حقوق اساسی خود ایستادگی می کنند و برای به دست آوردن آن مبارزه می کنند. بنابراین، هیچ افراد جاهل مانند طالبان نمی توانند مانع از تحصیل این دختران و زنان شجاع شود. آنها به هیچ وجه از تعلیم و تحصیل دست نمی کشند. طالبان عملاً تلاش می‌کنند تا زنان را از تمام عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حذف کنند. آنها می خواهند با جلوگیری از آموزش، زنان را به حاشیه برانند و هویت آنها را از بین ببرند. این نوع ظلم و ستم بر طالبان و سیاست ادامه نخواهد داشت زیرا حضور زنان در تمام نقاط یک کشور ضروری است. زنان نیمی از جامعه را تشکیل می دهند. اگر نیمی از جامعه تحرک نداشته باشند و فلج یا از بین بروند، جامعه به سمت زوال و انقراض می رود. همه ما شاهد بوده ایم که هیچ اقتدار یا حکومت مستبدی در طول تاریخ دوام نیاورده است، بلکه همه از بین رفته اند. دولت‌های استبدادی نمی‌توانند به استبداد، خشونت با سلاح، افکار تاریک، باورهای افراطی و رفتار خشونت‌آمیز ادامه دهند.
پاسخ11 دیدگاه
به همین ترتیب، زنان در صدر آغاز اسلام نه تنها از حق تحصیل برخوردار بودند، بلکه حق مشارکت در گسترش آموزش بین زنان و مردان را نیز داشتند. اگر زن درس نخواند و علم قانون و شریعت نداشته باشد، نمی تواند در جامعه و خانواده به خوبی به وظایف خود عمل کند. این زنان هستند که در کنار مردان خانواده، با ارائه بهترین آموزش و فرزندان باهوش جامعه، آینده و سرنوشت یک خانواده، جامعه و کشور را رقم می زنند. بنابراین آموزش زنان از ارزش ویژه ای برخوردار است و نباید نسبت به آن بی تفاوت باشیم بلکه به طورجدی به آن فکر کنیم. طالبان با بستن مکاتب و پوهنتون ها می خواهند زنان و دختران را از نظر روحی و روانی تحت کنترل خود درآورند. آنها به هیچ وعده، معیار و منشور دنیا و اصول و دستورات دینی پابند نیستند. آنها دین و شریعت را فقط در حدی می فهمند که زن نباید در جامعه حضور یا نقشی داشته باشد زیرا این گروه می خواهد مانند گذشته بر زنان مسلط شوند.
پاسخ11 دیدگاه
یک سال وهفت و نیم ماه از بسته شدن دروازه های مکاتب به روی دختران در افغانستان می گذرد و تا کنون طالبان و گروه های عقب مانده تصمیمی برای بازگشایی مکاتب و آینده هزاران دختر و زن ندارند، و آنها شروع به بازی با سرنوشت شان کرده اند. از سوی دیگر، طالبان نتوانسته اند احادیث و آیاتی در مورد ممانعت علم بر زن و مرد در اسلام بیابند. بین چشم باز عالم و چشم بسته جاهل فرق است. خداوند انسان را آزاد آفریده است و هر انسانی حقوقی دارد. وقتی از حقوق زن صحبت می کنیم، شامل تمام حقوق و امتیازاتی است که یک فرد به عنوان یک انسان از آن برخوردار است. اسلام به آموزش اهمیت زیادی داده است. فراگیری و کسب علم یکی از احکامی است که زن و مرد در آن اشتراک دارند. اسلام هیچ گاه جنسیت را مانعی برای کسب علم نمی داند زیرا علم را نور می گویند و جهل را ظلمت و ممانعت می دانند. کسب تحصیلات فقط مربوط به مردان و گروه های خاص نیست. زنان نیز مانند مردان این حق را دارند; مانند مردان در هر رشته ای که استعداد داشته باشند می توانند تحصیل کنند و هیچ مانع شرعی بر سر راه تحصیل وجود ندارد. زن در تمامی احکام دینی و حقوق اجتماعی با مردان برابر است. همچنین زنان در تمام زمینه ها و اموری که مردان استقلال دارند، مانند حق ارث، تجارت، تحصیل و آموزش، دفاع از مالکیت و غیره مستقل هستند.
پاسخ11 دیدگاه