هزاران زن کارآفرین در هرات با حمایت ملل متحد تجارت های خود را گسترش می دهند

هرات -- مداخلاتی که از سوی سازمان ملل متحد و سایر سازمان های بین المللی حمایت می شود، به تقویت فعالیت های زنان کارآفرین در ولایت هرات کمک کرده است.

به گفته اتاق تجارت و صنایع زنان افغانستان (ای دبلیو سی سی آی) در زون غرب، حمایت مالی و ظرفیت سازی از سوی سازمان های بین المللی بسیاری از زنان را تشویق به ایجاد فعالیت های تجارتی در هرات کرده است.

بهناز سلجوقی، معاون ای دبلیو سی سی آی در زون غرب، گفت که بسیاری از کارآفرینان زن که پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ شغل خود را از دست داده اند، با حمایت سازمان های بین المللی تجارت های جدیدی را افتتاح کرده اند.

وی گفت، «حمایت های سازمان های کمک رسان در پیشبرد کار زنان بسیار مؤثر بوده است،»

وی گفت، «بطورمثال، برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) از حدود ۳۰۰۰ زن کارآفرین در ولایت هرات حمایت گسترده ای ارائه کرده است. علاوه بر حمایت از فعالیت های ظرفیت سازی، یو ان دی پی ۸۷۸۰۰ افغانی (۱۰۰۰ دالر) به عنوان کمک نقدی برای هر زن اعطا کرد تا یک تجارت کوچک را به راه باندازد.»

او گفت، سازمان خوراک و زراعت همچنین از صدها زن در بخش زراعت حمایت مالی کرده است.

و سازمان بین المللی مهاجرت به زنان بیجاشده کمک مالی کرده و نشست های آموزشی در مورد فعالیت های تجارتی ارائه کرده است.

به گفته سلجوقی، حدود ۵۰۰ زن و دختر در دو سال گذشته یک تجارت در ولایت هرات افتتاح کرده اند.

نمایش پیشرفت

بسیاری از زنان تاجر صنایع دستی و دیگر محصولات خود را طی ۳ الی ۷ ماه جوزا در نمایشگاهی در شهر هرات به نمایش گذاشتند.

ربابه سروری که ۲۶ سال دارد، صاحب یک کارگاه صنایع دستی، گلدوزی و اقلام تزئینی در هرات است.

او گفت که کمک هایی که از کمیساری عالی پناهندگان ملل متحد (یو ان اچ سی آر) دریافت کرده است، او را قادر ساخته تا تجارت خود را گسترش دهد و همچنین فرصت های شغلی برای زنان و دختران فراهم کند.

او گفت، «من قبلاً یک تجارت کوچک در خانه داشتم و نمی توانستم محصولاتم را در بازار بفروشم، اما بعداً من توانستم کسب و کار خود را گسترش دهم و از برکت حمایت یو ان اچ سی آر یک کارگاه بزرگ را افتتاح کنم.»

وی افزود، در حال حاضر ۲۰ زن و دختر در این کارگاه مشغول به کار هستند.

سروری گفت، «یو ان اچ سی آر برای بهبود فروشات ما حمایت کرده است. با این حمایت، فروشات ما در بازارهای محلی افزایش یافته است و اکنون می توانیم صادرات داشته باشیم،»

او گفت، چنین حمایتی برای کمک به زنان از یک سو برای کمک به معیشت خانواده های خود و از سوی دیگر به اقتصاد کشور بسیار مهم است.

خیریه نصرت، ۲۸ ساله، حدود یک و نیم سال پیش یک کارگاه تولید پوشاک محلی تاسیس کرد.

او در یک مکتب خصوصی در شهر هرات معلم بود اما در پی تعطیلی مکاتب دخترانه کار خود را از دست داد.

نصرت گفت که در گذشته مهارت های خیاطی را آموخته است و پس از بیکار شدن تصمیم گرفت یک کارگاه خیاطی راه اندازی کند تا بتواند برای خود و سایر زنان فرصت شغلی ایجاد کند.

او گفت، «هشت دختر با من در کارگاه کار می کنند. آنها متعلمین مکاتب و محصلین پوهنتونها هستند که از ادامه تحصیل محروم شده اند. پس از بسته شدن مکاتب و پوهنتونها، تصمیم گرفتم این کارگاه را ایجاد کنم تا یک دریچه امید به روی آنها باز شود.»

نصرت افزود، «زندگی ام را وقف ادامه تحصیل و کار کردم. من نمی خواهم خودم را در خانه محبوس بسازم و رویاهایم را فراموش کنم. من باید بیرون بیایم و برای رسیدن به اهدافم تلاش کنم.»

ملکه هدایت، ۳۴ ساله، نیز سال گذشته یک دوکان خیاطی را در شهرهرات ایجاد کرد.

او تا وقتی که از ادامه کار منع و مجبور به ماندن در خانه شد، در اداره شهرسازی و اراضی هرات کار می کرد.

اکنون ده ها زن و دختر که تنها نان آور خانواده خود هستند در دوکان هدایت مشغول به کار هستند.

او گفت، «مدت زیادی منتظر ماندم تا به کارم در دولت برگردم، اما تاکنون برایم اجازه داده نشده است. من از حبس کردن در خانه و از دست دادن اشتیاق خسته شدم، بنابراین تصمیم گرفتم یک کارگاه خیاطی افتتاح کنم.»

او گفت، «کسب و کار من در سال گذشته رونق گرفته است،»

هدایت گفت که محدودیت های کار زنان «نمی تواند ما را از دستیابی به ارزوها و پیشرفتمان باز دارد. اگر آنها به ما اجازه کار در سکتور دولتی ندهند، ما شجاعت و انگیزه ایجاد کسب و کار خصوصی خود را داریم.»

او افزود، کار بیرون از خانه زنان را از فشار روحی و روانی نجات می دهد و به آنها کمک می کند تا به استقلال مالی دست یابند.

استفاده از فرصت ها

بسیاری از دختران افغان که از ادامه تحصیل منع شده اند، به عنوان جایگزینی برای ماندن در خانه، شروع به یادگیری هنر و چگونگی ایجاد یک تجارت کردند.

ثریا نعیمی، ۱۷ ساله، متعلم صنف هشتم، گفت که اگرچه در ابتدا با قطع آموزش امید خود را از دست داد، اما از زمانی که شروع به یادگیری نقاشی کرد، زندگی او به سمت بهتر شدن تغییر کرده است و اکنون می تواند با فروش آثار هنری خود امرار معاش کند.

برخی از نقاشی های او در نمایشگاه صنایع دستی زنان در شهر هرات به تاریخ ۶ ماه جوزا به فروش رسید.

ثریا گفت، «هنر در زندگی من مانند چراغی شده است و من می خواهم با هنر خود آینده افغانستان را روشن کنم. از زمانی که مکاتب را به روی ما بستند، ما فرصت دیگری را برای رسیدن به رویاهایمان غنیمت شمردیم.»

او گفت که برای بهبود تجارت خود و ایجاد آینده ای بهتر، زنان به همکاری جامعه بین المللی نیاز دارند.

او گفت، «در چنین شرایط سختی، اگر حمایت جامعه جهانی نباشد، زندگی زنان و دختران افغان ویران خواهد شد.»

او افزود، «فرصت هایی که برای زنان و دختران در دسترس است، نتیجه این حمایت است،»

سعیده قادری، ۱۸ ساله، متعلم صنف دهم، هفت قطعه نقاشی و میناتوری خود را در این نمایشگاه به نمایش گذاشت و به فروش رساند.

او گفت، «من نمی خواستم پس از ممنوعیت رفتن به مکتب، افسرده شوم و در خانه بمانم. می‌خواستم با یادگیری هنر با محدودیت‌ها مبارزه کنم و تاکنون شکست نخورده‌ام.»

قادری گفت که محدودیت های اجتماعی را نمی پذیرد و برای رسیدن به اهداف و آرزوهای خود بدون هیچ ترسی به کار در خارج از منزل ادامه می دهد.

او گفت، «این نتیجه فشار جامعه جهانی است که زنان و دختران می توانند با وجود شرایط دشوار کنونی در خارج از خانه خود کار کنند. سازمان ملل متحد و جامعه جهانی در دو سال گذشته همچنان به حمایت از زنان افغان ادامه داده اند، همانطور که برای ۲۰ سال [پیش از آن] انجام دادند.»