نمایشگاه صنایع دستی زنان هرات در میان محدودیت ها امید روشنی را به همراه دارد

هرات -- نمایشگاه صنایع دستی که امروز (۲۵ حوت) در هرات به کار خود پایان می دهد، کار ده ها زن کارآفرین از این ولایت را به نمایش می گذارد، حتی در حالی که آنها همچنان با محدودیت های اجتماعی و استخدامی روبه رو هستند.

این نمایشگاه شش روزه که از روز شنبه آغاز به کار کرد، دارای ۴۵ غرفه است که صنایع دستی و محصولات زنانه از جمله لباس، قالین های دستباف، جواهرات و مواد غذایی را به نمایش می گذارد.

شبانه سینا میزبان یکی از این غرفه ها است که یک دوکان جواهرسازی در شهر هرات دارد و نزدیک به ده ها زن و دختر را در شرکت خود استخدام کرده است.

در دوکان او، متعلمین مکتب و محصلین پوهنتون که از حضور در مکاتب منع شده‌اند، اقلام مختلفی از جواهرات - گوشواره، دستبند، گردن‌بند و پازیب - را از انواع سنگ‌های قیمتی می‌سازند.

سینا گفت، با وجود اینکه تقاضا بسیار کم است و محدودیت ها بر کار او تأثیر می گذارد، اما او انگیزه خود را از دست نداده است و همچنان به کسب و کار خود ادامه می دهد.

او گفت، «در واقع دوران سختی برای زنان است، اما ما متحد می‌ایستیم و با هم علیه محدودیت‌ها به امید پیروزی می‌جنگیم. من امیدوارم بتوانم قوت رشد کسب و کارم را دوباره به دست بیاورم.»

وی گفت، «در زمان حکومت قبلی محصولاتم را به ولایات دیگر و حتی خارج از کشور صادر می کردم، اما اکنون وضعیت متفاوت است زیرا صادرات متوقف شده و بازاری در هرات وجود ندارد.»

او گفت که بحران اقتصادی افغانستان به تجارت زنان آسیب رسانده است و آنها مشتریان زیادی را از دست داده اند.

شبنم غنی زاده، صاحب دوکان لباس و لوازم آرایشی، گفت، «کسب و کار من در چند ماه گذشته آنچنان خوب نبوده و انگیزه ام هم خوب نبوده است، اما هرگز تسلیم نشدم.»

او گفت، «اگر سخت کار نمی‌کردم، کسب‌وکارم به دلیل محدودیت‌های جاری و سایر چالش‌های مرتبط از بین می‌رفت.»

وی گفت، «آنها محدودیت‌های سختی را برای منع کار زنان اعمال کرده‌اند، اما این تلاش‌ها تاکنون با شکست مواجه شده است. ما مصمم هستیم که خارج از خانه کار کنیم و اجازه نخواهیم داد کسی ما را محدود کند.»

غنی زاده گفت که او به مبارزه در مقابل محدودیت ها متعهد است و لو که بسیار سخت و خشن هم باشد.

بالا بردن دیگران

برخی از زنان کارآفرین در ولایت هرات برای ایجاد فرصت های کاری برای زنانی که از کار و دسترسی به تحصیل محروم شده اند، ابتکارعمل کرده اند.

از جمله فریبا صدیقی است که در ولسوالی گذره ولایت هرات یک دکان تولید پوشاک دارد و حدود ۲۵ کارگر زن را برای تولید صنایع دستی، لباس های مراسم، لباس عروس و لباس های سنتی افغانی استخدام کرده است.

او به هر کارمند، که بیشتر آنها تنها نان آور خانواده هایشان هستند، معاش ماهانه ۵۰۰۰ افغانی (۵۶ دالر) می پردازد.

صدیقی گفت، «شرایط بازار در حدود یک سال گذشته خوب نبوده و مردم به دلیل ادامه بحران مالی نمی توانند لباس بخرند.»

او افزود که در سابق او لباس های سنتی افغانی را به اروپا و ایالات متحده صادر می کرد، «اما اکنون صادرات کاملا متوقف شده است.»

او توضیح داد، «ما ظرفیت تولید و صدور داریم، اما فاقد همکاری و حمایت مناسب از سوی شرکای مربوطه هستیم.»

صدیقی کسب و کار خود را در سال ۱۳۹۵ تنها با ۱۰۰۰۰ افغانی (۱۱۳ دالر) راه اندازی کرد. او گفت که امروز بطور مجموعی در حدود ۱.۳ میلیون افغانی (۱۴۷۴۰ دالر) سرمایه دارد.

او گفت، «با وجود چالش‌های دلهره‌آور، ما انگیزه خود را از دست نداده‌ایم و تلاش‌های خود را متوقف نخواهیم کرد.»

به گفته بهناز سلجوقی، معاون اتاق تجارت و صنایع زنان هرات، تعداد زنان کارآفرین در هرات افزایش یافته است.

او گفت، «ما متوجه شده ایم که محدودیت های جاری علیه کار زنان در هرات در طول سال گذشته بی اثر بوده است،» و تعداد زنانی که به بازار بازگشته و دیگران را به انجام این کار تشویق می کند افزایش یافته است.

وی خاطرنشان کرد، «در پنج ماه گذشته دو بازار ویژه زنان در هرات افتتاح شده است،» و یک بازار دیگر نیز ماه آینده در شهر هرات افتتاح خواهد شد.

بمیان آوردن امید

سعدیه حمید، محصل سال دوم فاکولته حقوق وعلوم سیاسی پوهنتون هرات، که مجبور شد تحصیل خود را رها کند و در خانه بماند، گفت که ابتکارات زنان مانند این نمایشگاه الهام بخش است.

او گفت، «این نمایشگاه به من امید زیادی داده است. من بسیار خوشحالم که زنان و دختران در شرایط فعلی می توانند در جامعه فعال باشند.»

او گفت، «این تلاش‌ها مجدداً تأیید می‌کند که زنان نمی‌خواهند دستاوردهایشان از بین برود یا حقوقشان زیرپا گذاشته شود.»

وی گفت، «اگر ما می‌خواهیم آینده‌ای روشن بسازیم، همه باید کنار هم بایستند و با استفاده از قوت و ظرفیت خود با محدودیت‌ها مبارزه کنیم.»

او گفت، این نمایشگاه زنان و دختران دیگر را تشویق کرد که بدون ترس بیرون بیایند و در جامعه شرکت کنند.

ضیاگل تیموری متعلم صنف یازدهم در شهر هرات گفت که این نمایشگاه روزنه امیدی را برای زنان و دخترانی که در خانه محبوس هستند و از اضطراب های روحی و روانی رنج می برند باز کرد.

او گفت، «زمانی که وارد نمایشگاه شدم احساس بسیار خوبی داشتم و بسیار خوشحال شدم. من احساس امیدواری کردم زیرا دیدم زنان با نادیده گرفتن محدودیت ها کار و فعالانه در جامعه مشارکت می کنند.»

تیموری گفت، «من از زنان دیگر می‌خواهم که در خانه نمانند، بلکه بیرون بیایند و در جامعه کار کنند تا روی پای خود بایستند. با این تلاش‌ها می‌توانند تجارت خود را گسترش دهند و به سایر زنان امید به زندگی بدهند.»