کسب و کار

زنان بغلان صنایع دستی را به نمایش گذاشتند و خواستار ممنوعیت بر محصولات ساخت چین شدند

گزارش از محمد قاسم

ده ها تن از زنان کارآفرین و هنرمند در ولایت بغلان از ۱۸ الی ۲۰ دلو نمایشگاهی را برگزار کردند و صنایع دستی خود را به نمایش گذاشتند. در عین حال، آنها از مقامات خواستند تا واردات تولیدات بی کیفیت از جمله از کشور چین را متوقف کنند. [تصویربردار: عبدالحمید رضوانی]

بغلان -- ده ها تن از زنان کارآفرین و هنرمند در ولایت بغلان نمایشگاهی را برای نمایش صنایع دستی خود برگزار کردند و در عین حال از مقامات خواستند تا واردات تولیدات بی کیفیت از جمله از چین را متوقف کنند.

این نمایشگاه از ۱۸ الی ۲۰ دلو در منطقه بالادوری شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان برگزار شد. هم مردان و هم زنان اجازه بازدید از نمایشگاه داشتند.

همه از ۳۶ غرفه این نمایشگاه، صنایع دستی مانند لباس های سنتی افغانی (گند افغانی)، لباس های مهره دوزی شده، ابریشم دوزی شده، واسکت های بلوچی و افغانی و لباس های بافته شده با طرح های مختلف به نمایش گذاشتند.

سایر محصولات شامل دستکول، کلاه و روسری و همچنین غذا بودند.

زنان به تاریخ ۲۰ دلو از صنایع دستی در نمایشگاهی در پلخمری مرکز ولایت بغلان بازدید می کنند.‌ [تصویربردار: عبدالحمید رضوانی]

زنان به تاریخ ۲۰ دلو از صنایع دستی در نمایشگاهی در پلخمری مرکز ولایت بغلان بازدید می کنند.‌ [تصویربردار: عبدالحمید رضوانی]

ثریا احمدی، ۳۸ ساله، باشنده بغلان و یک زن صنعتگر گفت، «مردم ما باید به جای خرید لباس های بی کیفیت چینی از صنایع دستی زنان استفاده کنند. از این پس، زنان باید شجاعت بیشتری نشان دهند، بیشتر تولید کنند و محصولات خود را در بازارها بفروشند.»

او به سلام تایمز گفت، «ما مطمئن هستیم که محصولات و صنایع دستی تولید شده توسط زنان کیفیت بسیار بالاتری نسبت به محصولات وارداتی دارند، زیرا از مواد بهتری ساخته شده اند.»

وی افزود، «اگر ما دست به دست هم دهیم، از تولیدات داخلی خود حمایت کنیم و به محصولات بی کیفیت چین و سایر کشورها نه بگوییم، واردات آنها به طور اتومات متوقف می شود.»

نفیسه عیار، ۳۶ ساله، یک کارآفرین زن از بغلان، گفت، «لباس ها و محصولات افغانی فرهنگ ما را نشان می دهد.»

وی گفت، «اگر استفاده از لباس های وارداتی به ویژه لباس های چینی را متوقف کنیم، مطمئن هستم که صنایع دستی زنان توسعه می یابد و روزی فرا می رسد که لباس های داخلی خود را صادر کنیم.»

وی افزود، «ما هنوز نمی توانیم با محصولات وارداتی رقابت کنیم، دولت باید تعرفه و مالیات بر محصولات وارداتی را افزایش دهد تا مردم از محصولات داخلی منتفع شوند.»

اسدالله مصطفی هاشمی، رییس اطلاعات و فرهنگ بغلان گفت،‌ «پیام من به خانواده هایی که می توانند صنایع دستی تولید کنند اما نمی توانند آنها را در بازارها توزیع کنند این است که ما سخت تلاش می کنیم... از صنایع دستی زنان در بازاریابی شان حمایت کنیم.»

او به سلام تایمز گفت، «هدف این نمایشگاه ترویج صنایع دستی، حمایت از درآمد خانواده ها، یافتن بازار برای صنایع دستی زنان و تشویق [مشتریان] به خرید آنها است.»

او از افغان ها خواست تا به جای لباس های وارداتی، لباس های تولید وطنی بخرند.

تلاش برای آیندهء بهتر

باو وجود آن که زنان تا به حال هم با محدودیت ها مواجه اند، اما چنین نمایشگاه ها فرصت خوبی را برای فروش صنایع دستی زنان فراهم می کند.

لیلا کاظمی، ۳۵ ساله، یک صنعتگر زن در بغلان، گفت،‌ «این نمایشگاه برای زنانی که می خواهند خودکفا شوند، مفید است. ما محصولات زنانه را به نمایش می گذاریم تا زنان و دختران دیگر بتوانند از آنها استفاده کنند.»

کاظمی از فروش محصولاتش از جمله لباس و کیف پول در سه روز نمایشگاه ابراز خوشحالی کرد.

او به تاریخ ۲۰ دلو به سلام تایمز گفت، «برگزاری چنین نمایشگاه‌ها از مشاغل زنان حمایت می‌کند و آنها را تشویق به انجام کارهای بیشتر می‌کند.»

او گفت، «امروز بسیار خوشحالم که محصولاتم را در نمایشگاه به نمایش می گذارم. برای آینده ای بهتر تلاش می کنم تا بتوانم درآمد خانواده ام را بهبود بخشم.»

نادیه محمدی، ۲۶ ساله، یکی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه گفت، «در شرایط فعلی که زنان نمی توانند کار کنند و درس بخوانند، برگزاری چنین نمایشگاه ها نفس تازه و فرصت خوبی برای زنانی است که می خواهند فعال باشند.»

وی گفت، «این نمایشگاه از درآمد و کسب و کار زنان حمایت خواهد کرد، و به منظور بهبود و افزایش فروش محصولات داخلی، ما می خواهیم از طریق این نمایشگاه توجه عمومی را به مشاغل زنان جلب کنیم.»

او از مقامات خواست تا برای تسهیل برگزاری نمایشگاه های بیشتر برای زنان کمک کنند.

اجناس بی کیفیت چینی

ضیاءالله سالارزی، ۳۳ ساله، یکی از دکانداران شهر مزارشریف، گفت که با گذشت هر روز، محصولات وارداتی از چین به طور فزاینده ای در بازارهای مزارشریف به دست می آید و با قیمت های بسیار پایین فروخته می شود.

او به سلام تایمز گفت، «لباس‌هایی که در بازارها فروخته می‌شوند، عمدتاً چینی هستند. متأسفانه [مشتریان] ترجیح می‌دهند آنها را بخرند زیرا آنها ارزان‌تر از لباس‌های داخلی با کیفیت هستند.»

وی گفت، «انواع لباس های مردانه، زنانه و بچه گانه و حتی اسباب بازی موجود در بازار ساخت چین هستند.»

او گفت، «از آنجایی که مردم ما فقیر هستند و توان خرید محصولات با کیفیت را ندارند، مجبور اند لباس های بی کیفیت چینی بخرند.»

صفت الله محبوبی، ۴۸ ساله، باشنده شهر کندز گفت، از آنجایی که افغان ها از فقر رنج می برند و اکثریت آنها نمی توانند لباس های قیمت بخرند، آنها لباس های وارداتی چینی می خرند.

او به سلام تایمز گفت، «یک ضرب المثل رایج افغانی است که قیمت بی حکمت نیست و ارزان بی علت نیست،و این در مورد لباس های چینی موجود در بازارهای افغانستان صدق می کند.»

وی گفت، «در حالی که لباس های چینی کیفیت پایینی دارند، اما برای برخی جذاب هستند. در حالی که دوام زیادی ندارند، خریداران حاضر اند آنها را دور بیندازند و لباس های جدید بخرند.»

محبوبی گفت، «روند غالب ... به خصوص در بین خانم ها این است که در دو مراسم مختلف لباس های یکسان نپوشند. بنابر این آنها تمایلی به خرید لباس های گران قیمت با کیفیت بالا ندارند و به جای آن لباس های وارداتی چینی می خرند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

7 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

بنابراین، به دلیل هنجارهای اجتماعی و فرهنگی تعیین‌شده توسط طالبان، زنان همچنان به استفاده از برقع ادامه می‌دهند. با ما همراه باشید تا با انواع لباس افغانی اصیل آشنا شوید. اولین آثار سکونت انسان در افغانستان در حدود سی هزار سال پیش یافت شده است. این کشور باستانی جاذبه اصلی مسیر تاریخی معروف به «جاده ابریشم» که گذرگاه مهمی برای مهاجرت انسان به این منطقه بوده، است. درست است که قرن‌ها گذشته، اما سبک زندگی سنتی و کوچی مردم افغانستان هرگز تغییر نکرده است. با احترام به چشم‌انداز جغرافیایی این کشور محصور در خشکی به لطف عزت‌نفس ملت افغانستان، ارزش‌های فرهنگی و سنتی کهن هنوز در این کشور زنده و حفظ‌ شده است. جوامع قومی اصلی افغانستان پشتون‌ها و تاجیک‌ها هستند. درحالی‌که هزاره‌ها و ازبک‌ها نیز ازنظر تعداد قابل‌توجه هستند. هر قومی روش لباس پوشیدن خود را دارد، اما همه آن‌ها به شیوه‌های مشابهی لباس می‌پوشند. لباس سنتی افغانستان تنوع و مدهای زیادی را پشت سر گذاشته است. در افغانستان، پنبه و پشم به‌عنوان پارچه‌های غالب مورداستفاده برای دوخت لباس باقی‌مانده‌اند. پس از قدرت گرفتن دوباره طالبان، مقررات سخت‌گیرانه‌ای به‌خصوص در مورد لباس افغانی دخترانه وضع کرده‌اند. پوشیدن شلوار جین یا شلوار به سبک غربی در زمان طالبان برای مردان و زنان ممنوع بوده و است. در آخر، باز هم توصیه می کنم که برای نجات از فقر و رشد صنایع دستی افغان باید شکل آن تغیر داده شود و مدرنیزه شود تا در قسمت رشد اقتصاد کشور سهم بګیرد.

پاسخ

برخی از لباس‌ها اهمیت ویژه‌ای دارند، به عنوان مثال در برخی از فرهنگ‌های پشتون یا بلوچ در جنوب افغانستان، پسری با اجازه به سر گذاشتن عمامه، شروع بزرگسالی خود را نشان می‌دهد. در افغانستان عموماً مردان، زنان و کودکان لباس‌هایی گشاد می‌پوشند. جلیقه‌ها که به وسکت معروف‌اند یکی از لباس‌های محبوب مردان در افغانستان است که از مخمل مشکی و قرمز و گلدوزی شده درست می‌شود. کار گلدوزی منطقه قندهار زبانزد است و به همین دلیل جلیقه‌هایی این منطقه با گلدوزی‌های زیبایی تزئین می‌شوند. به دلیل اقلیم خشک افغانستان زنان در تابستان لباس‌های نخی می‌پوشند و در زمستان لباس‌های پشمی. زنان معمولاً لباسی تا زانو که پیراهن نام دارد با شلوار که به آن تنبان می‌گویند، می‌پوشند. بر اساس فرهنگ افغان، پیراهن‌های رنگ روشن توسط قشر جوان‌تر و پرهان‌های تیره‌رنگ توسط جمعیت مسن‌تر پوشیده می‌شوند. زیورآلات نقره یک نوع برجسته از جواهراتی است که به‌عنوان یک عنصر ثابت در مد سنتی و معاصر افغانستان دیده می‌شود. مهره‌های نقره، سکه‌ها و تزیینات بر روی لباس زنان نیز دوخته می‌شود و گاهی با قطعات آینه، مهره‌های رنگارنگ و گلدوزی نیز ترکیب می‌شوند. ناگفته نماند که مد زنان افغان از زمانی که طالبان کنترل دولت افغانستان را به دست گرفتند تغییرات زیادی داشته است. در دهه ۱۹۷۰، زنان در کابل تمایل به پوشیدن لباس‌های غربی پیدا کرده‌ بودند که شامل دامن بلند و کفش پاشنه‌بلند بود. در دوران حکومت طالبان و پس‌ از آن، اغلب زنان با لباس کاملا پوشیده و برقع دیده می‌شوند.طالبان این تصور را ایجاد کرده است که پوشیدن هر چیزی جز برقع، بی‌حیایی و مقابله با قوانین شرع و اسلام طالبان است؛ بنابراین، به دلیل هنجارهای اجتماعی و فرهنگی تعیین‌شد. (۲)

پاسخ

اګر صنایع دستی ایکه زنان افغان می سازند، مدرنیته شود، میتواند که در اقتصاد افغانستان سهم بارزی را ایفا کند. این درست است که از سالیان سال صنایع دستی در افغانستان رایج است اما باید در قسمت تسهیل کار آن، بازاریابی و تربیت دیګر مردم سرمایه ګزاری صورت ګیرد. صنایع دستی و مد افغانی متشکل از فرهنگ و سنن غنی است که در هر بخشی از این کشور نهفته است. از آن‌جایی‌که افغانستان محل زندگی چندین قوم ازجمله پشتون، تاجیک، هزاره، ازبک، بلوچ، ترکمن و گورجار است فرهنگ افغانی منعکس‌کننده اقوام چندگانه است. لباس افغانی برگرفته از مناطق و فرهنگ‌های مختلف در افغانستان است و تنوع در رنگ و طرح در این لباس نشان از تنوع قومی و فرهنگی در این سرزمین دارد. می‌توان گفت که در افغانستان دو نوع پوشش مختلف وجود دارد: پوشش سنتی و ملی و پوشش روزانه و عادی. تفاوت‌های بسیاری بین این دو وجود دارد. بیشترین جلوه‌ لباس افغانی یا لباس هراتی زنانه، به دلیل رنگارنگ بودن آن و تکه‌دوزی‌هایی است که این لباس‌ها دارند. لباس افغانی زنانه معمولا با گلدوزی، تکه‌دوزی پارچه‌های رنگی و یا سرمه‌دوزی همراه است که بیشتر آن را در لباس‌های مجلسی و یا لباس عروس افغانی می‌بینیم. فرهنگ زیبا و هنر دست زنان افغان دست به دست هم داده است تا لباس افغانی دخترانه را به یکی از زیباترین لباس‌های سنتی و محلی دنیا تبدیل کند. لباس افغانی زنانه را معمولا با دست می‌دوزند. دختران از سنین پایین شروع به یادگیری گلدوزی می‌کنند و معمولا مهارت‌ها از مادر به دختر منتقل می‌شود. هر لباس افغانی که توسط یک زن دوخته می شود، می‌تواند به عنوان یک اثر هنری منحصر به فرد دیده شود. برخی از لباس‌ها اهمیت ویژه‌ای دارند، به عنوان مثال در برخی از فرهنگ‌های پشتون یا بلوچ (۱)

پاسخ

صنایع دستی امروزه بهترین شغل زنان و منبع درآمد خوبی برای خانواده است. از یک طرف منبع درآمدی به خانواده آنها اضافه می شود و از طرف دیگر از نظر روانی پس انداز می شوند. سازمان های امدادی باید توجه بیشتری به این نوع صنایع دستی برای زنان داشته باشند. این وظیفه نظام حاکم است که در بازاریابی نیز همین تلاش را بکند و بر کالاهایی که از خارج وارد می شود، آنچنان مالیات سنگینی وضع کند که مردم مجبور به خرید آن کالاها نشوند.

پاسخ

چین تمام بازار های جهانی را درقبضه خود درآورد است. چین برای تمام کشورهای جهان نظر به تقاضای مشتریان خود جنس را می‌سازند. زنان افغانستان هم فکر کنند نظر به تقاضای مشتریان کشور خودمان لباس بسازند.چرا که اقتصاد ۹۰ فیصد مردم ما این را تقاضا نمی کند که لباس های قیمتی را خریداری کنند. زنان تاجر یاهم سرمایه دار افغانستان به آسانی متوانند که همراه بازار کشور چین مقابله کند تکه های ارزن را خریداری کنند و برای زن های که در خانه بیکار نشسته است بدهند ویکی از نمونه های لباس کم قیمت چین را هم برای همین زن بدهید و برایشان بگویید که به همین رقم لباس جور کنید. هیچ کار ناممکن نیست کم تکلف به کار است اما همان کاری که انسان بخواهد می‌تواند بکند. زنان افغانستان با ید نظر به اقتصاد کشور خودشان لباس های را بسازند . زنان افغانستان یک رواجی دیگر هم دارند یک جوره لباس را در یک مجلس خوشحالی بوشیدن دیگر در مجلسی خوشحالی نمی پوشد وبرای شوهر شأن می گویند که برای من هرقم که میشود لباس مجلسی خریداری کن اگر شوهر ش صد بار بگوید که توانایی خریداری دیگر لباس ندارم خانم شأن قبول نمی کند شوهر شأن مجبور می شود که لباس ارزان را خریداری کند وشوق خانم جان شأن را برآورده بسازد. شما زنان مرد ها را به همین کار مجبور ساختن شکایت هم شما می کنند. زنان که صنایع دستی می سازد باید به مطابق بازار و اقتصاد کشور خود شان لباس تهیه و به بازار عرضه کنند .

پاسخ

اینکه دولت کار زنان را ممنوع کرده و به آنها اجازه کار نمی دهد، باید صدای این زنان را بشنوند و اجناس چینایی را ممنوع سازند تا آنکه تاجران آنها را وارد نکنند. زنان در خانه با حیا و متانت صنایع دستی می سازند و سپس به بازار عرضه می کنند. پس اگر زنان اجازه خروج نداشته باشند و بازاری برای کار در خانه ایجاد نشود، چه خواهند کرد؟ آیا او انسان نیست؟ آیا او هیچ حقی ندارد که برایش داده شود؟ صدای زنان باید شنیده شود و حقوق بشردوستانه و اسلامی آنها به آنها داده شود.

پاسخ

این حق آنهاست که اجناس ساخت خارجی را مسدود کنند. زیرا زنان و دختران افغان با انگشتان نازک خود صنایع دستی می سازند، اما وقتی به بازارعرضه می کنند، خریدار وجود ندارد. مقامات دولتی باید هر درخواستی از سوی زنان بغلانی را بپذیرند و نه تنها واردات اجناس چینی را ممنوع سازند. در عوض باید تورید همه اجناسی که در داخل کشور داریم، تحریم شود.

پاسخ