زنان تاجر در هرات نمایشگاهی را برای رونق فروش و تقویهء اقتصاد برگزار کردند

هرات -- ده ها تن از زنان تاجر در ولایت هرات نمایشگاهی را برای نمایش محصولات صنایع دستی خود با هدف جلب علاقه و افزایش فروش برگزار کردند.

این نمایشگاه از روز چهارشنبه تا یکشنبه گذشته (۴ الی ۸ عقرب) در ولسوالی گذره ولایت هرات برگزار شد و بر روی هر دو زنان و مردان آزاد بود.

۱۵۰ غرفه از جمله ۳۰ غرفه برای نمایش محصولات صنایع دستی وجود داشت. دیگران غذاها، آثار هنری زنانه و سایر کالاها را به نمایش گذاشته بودند.

فهیمه احمدی، ۳۱ ساله، که صاحب یک شرکت تولید کننده کریم های نباتی است، محصولات خود را در غرفه ای در این نمایشگاه به نمایش گذاشته بود.

او گفت که شرکت او تولید را نسبت به ماه های گذشته کمی افزایش داده است و او امیدوار است که این نمایشگاه به ترویج محصولاتش کمک کند.

او گفت، «هدف من گسترش کسب و کارم است. من می خواهم شعبه هایی در سراسر افغانستان باز کنم تا کریم های نباتی خود را بفروشم.»

وی افزود، «آرزوی من این است که بتوانم روزی محصولاتم را صادر کنم.»

احمدی گفت که او تنها نان آور خانواده پنج نفره خود است و می تواند از طریق درآمد کسب و کار خود هزینه های خانواده خود را تامین کند.

زهرا یوسفی ۳۸ ساله که صاحب یک کارخانه لباس زنانه است نیز محصولات دست ساز خود را در این نمایشگاه به نمایش گذاشت.

به دلیل بی ثباتی و رکود اقتصادی در سال گذشته، او مجبور شد مغازه خود را در شهر هرات به طور موقت ببندد، اما اخیراً توانست دوباره بازگشایی کند.

یوسفی گفت، «۱۵سال است که این کار را از طریق کارگاهم اداره می کنم. این کار برای من بسیار ارزشمند است و می‌خواهم کسب‌وکارم در سال‌های آینده گسترش یابد و پیشرفت کند.»

او گفت، حجم فروش او به اندازه گذشته نیست، اما او به ادامه تجارت خود در آینده بسیار امیدوار است.

افزایش چالش ها، محدودیت ها

کارآفرینان محلی می گویند که محدودیت ها بر فعالیت زنان شدیدتر شده است و محیط کسب و کار برای زنان در هرات در سال گذشته بدتر شده است.

خالده قیومی، کارآفرینی که در بازار خدیجه الکبری شهر هرات لباس می فروشد، گفت که در گذشته خانواده ها، زنان و مردان به دوکان او می آمدند و لباس می خریدند.

با این حال، اکنون که ورود مردان به این مارکیت ممنوع است، مشتریان کمتری به آنجا می آیند که تأثیر نامطلوبی بر فروش او گذاشته است.

وی افزود، «بازار ما در کنار مکتب دخترانه گوهرشاد بیگم است، روزانه ده ها دختر به دوکان می آمدند اما امسال به دلیل تعطیلی مکاتب همه مشتریان خود را از دست داده ایم.»

قیومی گفت که با وجود محدودیت های جنسیتی به فعالیت های خود ادامه می دهدتا بتواند از خانواده خود حمایت کند.

الناز فروتن، ۱۹ ساله، که نماینده نقاشان زن در نمایشگاه صنایع دستی زنان بود، گفت که فروش آثار هنری در سال گذشته به شدت کاهش یافته است.

او گفت، «فروش تابلوها کاهش یافته است. مشتریان بیشتر به نقاشی علاقه داشتند و پورتریت های خود و اعضای خانواده خود را فرمایش می دادند، اما اکنون نقاشی پورتریت ها کاملاً ممنوع شده است.»

فروتن گفت، «با وجود محدودیت های جنسیتی، ما به فعالیت های هنری خود ادامه می دهیم. ما می خواهیم به جهانیان نشان دهیم که دختران افغان هنوز فعال هستند و می توانند به تولید آثار هنری ادامه دهند.»

بهناز سلجوقی، معاون اتاق تجارت و صنایع زنان هرات گفت که فروش صنایع دستی زنان در سال گذشته به دلیل بحران اقتصادی کاهش یافته است.

او گفت، «تقاضا برای صنایع دستی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. [افغان ها] با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند و بنابراین توانایی خرید ندارند.»

او افزود که بسیاری از زنان تاجر مجبور شده اند محصولات خود را به قیمت بسیار پایین به دلیل کاهش شدید حجم فروش بفروشند.

راه نجات امید

سازمان ملل متحد در تلاش است تا به روشن شدن یک تصویر تلخ کمک کند.

به گفته این اتاق، حمایت های اخیر از سوی موسسات ملل متحد به بسیاری از زنان تاجر کمک کرده است تا فعالیت های خود را در ولایت هرات از سر بگیرند.

نرگس هاشمی، رئیس اتاق گفت، فعالیت زنان بازرگان نسبت به سال گذشته حدود ۹۰٪ بهبود یافته است و این به لطف حمایت و همکاری سازمان های بین المللی است.

او گفت، «موسسات متعددی از زنان تاجر در بخش های مختلف در ولایت هرات حمایت می کنند. برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) آموزش ظرفیت سازی را به مدت دو ماه راه اندازی کرده است. هر یک از زنان شرکت کننده پس از تکمیل دوره تا ۵۰۰ دالر کمک نقدی دریافت کردند.»

او افزود، «سازمان بین المللی مهاجرت (آی او ام) به زنانی که به دلیل مشکلات اقتصادی مجبور به تعطیلی مشاغل خود شده اند کمک نقدی ارائه کرده است. این کمک ها آنها را قادر می سازد تا فعالیت های تجاری خود را از سر بگیرند.»

هاشمی گفت که دو صد و پنجاه زن و دختر به دنبال خبری که در مورد حمایت احتمالی سازمان های بین المللی شنیده بودند، کسب و کار آغاز کردند.

نازنین رضایی، ۳۳ ساله، صاحب یک مغازه خیاطی در شهر هرات، کمک های نقدی و رخت از سوی یو ان دی پی را به دلیل بهبود ظرفیت تولید دوکان خود عنوان کرد.

او گفت،«اگر حمایت های لازم را از سوی یو ان دی پی دریافت نمی کردم، چاره ای جز بستن دوکان ام نداشتم زیرا سرمایه ای برای ادامه کارم نداشتم. الان پنج دختر را استخدام کرده ام که با من کار کنند و ماهانه معاش می گیرند.»

رضایی گفت، «بسیاری از زنان پس از دریافت کمک از سازمان های بین المللی، کسب و کار خود را گسترش داده اند.»

او گفت، «کمک به یک راه نجات برای تشویق بسیاری از زنان بازرگان تبدیل شده است. این کمک همچنین به کارآفرینان کمک کرده است تا بر چالش‌های اقتصادی ناشی از بحران جاری و محدودیت‌های جنسیتی که بر دسترسی زنان به کار تأثیر می‌گذارد، غلبه کنند.»

رضایی گفت، زنان افغان به حمایت مستمر جامعه جهانی نیاز دارند تا بتوانند در میان محدودیت‌های جنسیتی و مشکلات اقتصادی فعلی به فعالیت‌های تجارتی خود ادامه دهند.