اقتصاد

اهداکنندگان بین المللی بیش از ۲ میلیارد دالر کمک را به افغانستان تعهد کردند

گزارش از سلام تایمز و ای اف پی

مردان به تاریخ ۱۰ دلو از یک مؤسسه خیریه در حومه کابل کمک دریافت می کنند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

مردان به تاریخ ۱۰ دلو از یک مؤسسه خیریه در حومه کابل کمک دریافت می کنند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]

ژنیو، سویتزرلند -- ملل متحد به روز پنجشنبه (۱۱ حمل) گفت، اهداکنندگان بین المللی تعهد سپرده اند که ۲.۴۴ میلیارد دالر کمک بشردوستانه را به افغانستان فراهم کنند.

این سازمان جهانی در سال جاری میلادی ۴.۴ میلیارد دالر بودجه خواسته بود زیرا میلیون ‌ها نفر در معرض خطر گرسنگی قرار داشته و اقتصاد در سقوط آزاد قرار دارد.

آنتونیو گوترش دبیرکل ملل متحد گفت که اقتصاد افغانستان بدون کمک های فوری در خطر «سقوط برگشت ناپذیر» است.

اما در یک کنفرانس مجازی اهداکنندگان که با میزبانی مشترک بریتانیا، آلمان و قطر برگزار شده بود، کمی بیشتر از نصف مبلغ مورد تقاضا تعهد شدند.

پس از آنکه از جامعه بین ‌المللی درخواست صورت گرفت که مردم افغانستان را ترک نکند، ۴۱ کشور حتی با وجود اینکه توجه جهان به جنگ در اوکراین و بحران‌ های دیگر گشته است، اشتراک کردند.

گوترش و دیگران یک تصویر ناامیدی از گرسنگی و فقر را در این جلسه نشان دادند.

گوترش گفت، حدود ۹۵٪ از مردم افغانستان غذای کافی ندارند و ۹ میلیون نفر در معرض خطر گرسنگی قرار دارند.

وی افزود، «بدون اقدام فوری، ما با یک بحران گرسنگی و سوء تغذی در افغانستان روبرو هستیم. مردم در حال حاضر فرزندان و اعضای بدن خود را می فروشند تا خانواده های خود را سیر کنند.»

در هر گونه واکنش بشردوستانه اولین گام معنادار باید این باشد که سقوط برگشت ناپذیر اقتصاد افغانستان متوقف شود.

بریتانیا ۳۸۰ میلیون دالر کمک مالی بشردوستانه را در سال مالی آینده که از ۱۲ حمل آغاز می شود، تعهد سپرد که حداقل ۵۰٪ از این کمک ها به زنان و دختران افغان اختصاص یافته است.

آلمان ۲۰۰ میلیون یورو اضافی (۲۲۱ میلیون دالر) را فراهم می کند، در حالیکه ایالات متحده تقریباً ۲۰۴ میلیون دالر پول جدید را فراهم خواهد کرد.

از ماه میزان الی ماه جدی سال گذشته، کمک های بشردوستانه ایالات متحده برای افغان ها تقریباً به ۷۸۲ میلیون دالر رسیده است.

آویزان به نخ

مارتین گریفیتس، هماهنگ ‌کننده کمک‌ های بشردوستانه ملل متحد که از شهر دوحه در کنفرانس صحبت می ‌کرد، گفت که وی چگونه از اندازه رنجش در افغانستان «بی حرف» مانده است.

وی گفت، زندگی «بیش از نصف مردم افغانستان فقط به یک نخ آویزان بود».

وی افزود، «ما فقط می ‌توانیم از کمبود شدید مواد غذایی جلوگیری کنیم، برخی از خدمات ضروری را حفظ کنیم و به سختی از فروپاشی کامل کشور جلوگیری کنیم.»

گریفیتس افزود، «وضعیت به طور فوق العاده ای شکننده است

وی گفت، برای رسیدگی به مردم بیشتر و بازگرداندن پول به اقتصاد و به جیب های مردم عادی افغان، به «تمویل پایدار، بدون قید و شرط و انعطاف پذیر» نیاز است.

گریفیتس افزود، راه های بازگشت کشور به سیستم بانکی بین المللی در فراهم کردن کمک های بشردوستانه حیاتی خواهد بود.

صلح و ثبات

ملل متحد قبلاً به تاریخ ۲۷حوت با حضور یافتن رسمی در افغانستان موافقت کرد.

این قطعنامه شورای امنیت ملل متحد که توسط ناروی تهیه شده بود با ۱۴رأی موافق تصویب شد و روسیه رأی ممتنع داد.

این قطعنامه به ملل متحد اجازه خواهد داد تا به کار خود در افغانستان ادامه دهد که شامل چندین عرصه همکاری، در زمینه های بشردوستانه، سیاسی و حقوق بشر می شود.

مونا جوول سفیر ناروی در ملل متحد گفت، «این دستور جدید برای مأموریت ملل متحد در افغانستان (یوناما) نه تنها برای پاسخ به بحران اضطراری بشری و اقتصادی حیاتی است، بلکه برای رسیدن به هدف عمومی ما یعنی صلح و ثبات در افغانستان نیز مهم است.»

وی گفت، «این شورای با این دستور جدید یک پیام واضح می ‌دهد: یوناما در ارتقای صلح و ثبات در افغانستان و حمایت از مردم افغانستان که با چالش‌ ها و شرایط نامشخص بی ‌سابقه ای روبرو هستند، یک نقش مهمی دارد.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

1 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

اگرچه این روزها ما در مورد کمک های بشردوستانه زیاد می شنویم و می خوانیم، به افرادی نمی رسند که مستحق آن هستند. این کمک ها به کسانی داده می شوند که به آن نیاز ندارند. اول، این کمک ‌ها توسط ادارات کمک رسانی بین ‌المللی توزیع می‌ شوند، که مهم ‌ترین مشارکت دارند. اگر یک صد خانواده یک بوجی کوچک، یک بشکه ده لیتره روغن، یک کیلو چای، ۷ کیلوگرام لوبیا و... را دریافت می کنند، این ادارات کمک ها خود را گزارش می دهند و چندین بار دروغ می گویند. این کمک ها معمولاً به کسانی داده می شوند که در فعالیت های ضد حکومتی ۲۰ سال گذشته دست داشته اند. آنها پل ها را ویران کردند، مردم بی گناه را کشتند، سرک ها را ویران کردند و مکاتب را به آتش کشیدند. و به صورت عموم من می گویم این کمک ها به کسانی داده می شوند که در ۲۰ سال گذشته افغانستان را ویران کرده اند. پس اولاً این کمک ها درد مردم افغانستان را دوا نمی کند، اما اگر باز هم داده می شوند باید به طور شفاف و به خانواده های نیازمند داده شوند.

پاسخ