سه سازمان غیردولتی بین المللی تا حدی کار خود را در افغانستان از سر گرفتند

کابل -- پس از تضمین مقامات محلی مبنی بر اینکه زنان افغان می توانند در بخش صحی به کار خود ادامه دهند، دست کم سه موسسهء بین المللی کمک رسانی پیشرو تا حدی کار نجات جان در افغانستان را از سر گرفته اند.

صدها سازمان غیردولتی در تلاش برای رسیدگی به یکی از بدترین بحران های بشردوستانه در جهان که نیمی از جمعیت ۳۸ میلیونی افغانستان گرسنه هستند و سه میلیون کودک در معرض خطر سوء تغذیه قرار دارند، نقش اساسی داشته اند.

با فرا رسیدن ماه‌های سرد زمستان، کمک‌ها به ویژه برای هزاران بیجاشده داخلی بسیار مهم ‌تر می‌شود.

پاملرنه، سیف دی چلدرن و کمیته بین المللی نجات (آی آر سی) در اوایل جدی در اعتراض به دستور دولت مبنی بر ممنوعیت زنان افغان از کار کمک رسانی، که آخرین کاهش در حقوق زنان است، فعالیت های خود را به حالت تعلیق درآوردند.

سیف دی چلدرن در اعلامیه ای گفت، «ما تضمین های واضح و قابل اعتماد از مقامات مربوطه دریافت کرده ایم که کارکنان زن ما محفوظ خواهند بود و می توانند بدون هیچ مانعی کار کنند.»

اعلامیه می افزاید، «با این حال، با وجود ممنوعیت کلی که هنوز وجود دارد، سایر فعالیت‌های ما که تضمین‌های قابل اعتمادی مبنی بر اینکه همکاران زن ما می‌توانند کار کنند، نداریم، متوقف می‌مانند.»

آی آر سی و پاملرنه همچنین تأیید کردند که کار با کارکنان زن در بخش صحی را از سر گرفته‌اند.

جامعه بین المللی در یک سلسله نشست های سطح بالا از دولت خواسته است تا دستور ممنوعیت زنان در بخش کمک را لغو کند، که انتظار می رفت عواقب سنگینی بر جریان کمک های وارده به کشور داشته باشد.

عبدالرحمن حبیب، سخنگوی وزارت اقتصاد که دستور این ممنوعیت را صادر کرده است، به خبرگزاری فرانسه گفت که این «نیاز جامعه ما» است که به زنان اجازه داده شود در بخش صحی کار کنند.

وی گفت، «ما به آنها برای حمایت از کودکان سوءتغذیه و سایر زنانی که به خدمات صحی نیاز دارند نیاز داریم. آنها (کارکنان زن) در راستای ارزش های دینی و فرهنگی ما کار می کنند.»

هدایات جدید

دو مقام کمک رسان گفتند که مذاکرات با مقامات ادامه دارد تا زنان بتوانند در بخش‌های دیگر از جمله تعلیم و تربیه، آب، صحت و توزیع غذا کار کنند.

یکی از مسئولان کمک رسانی یک سازمان غیردولتی خارجی که خواست نامش فاش نشود، گفت، «ما امیدواریم که به زودی دستورالعمل های جدیدی ارائه شود.»

یکی دیگر از کمک کننده گان که نخواست نامش فاش شود، گفت که مقامات ممکن است به طور انتخابی بخش های دیگری را برای زنان باز کنند.

او گفت، «انتظار می‌رود که از سازمان‌های غیردولتی بپرسند که برای کدام بخش‌های خاص در سازمان‌ها و بخش‌های کاری خود به کارمندان زن نیاز دارند، و بر این اساس، می‌توان اجازه داشته باشند.»

مقامات کمک رسان گفتند که سازمان‌ها قبلاً کارمندان زن و مرد را از هم جدا کرده بودند و زنان با حجاب بودند.

زنان کارگر برای عملیات های کمک های زمینی در افغانستان، به ویژه در شناسایی سایر زنان نیازمند، حیاتی هستند.

پروین، مادر هشت فرزند که در صف دریافت کمک های غذایی در کابل ایستاده است، گفت، «از آغاز زمستان وضعیت ما بدتر شده است. ما چهار روز است که چیزی نخورده ایم.»

او گفت که دریافت کمک از کارگران زن را به جای مردان ترجیح می دهد.

پروین ۳۸ ساله گفت، «به یک زن، شما می توانید همه چیز را بگویید.»

این ممنوعیت یکی از دو دستور سرکوب کننده ای بود که به سرعت در آواخر ماه گذشته و اوایل ماه جاری، پس از اینکه مقامات ابتدا زنان را از تحصیل در پوهنتونها منع کردند، صادر شد.

زنان همچنین از رفتن به پارک ها، کلب های ورزشی و حمام های عمومی منع شده اند. آنها از سفر بدون محرم منع می شوند و باید در محضرعام حجاب مراعت کنند.