حقوق زنان

سه سازمان غیردولتی بین المللی تا حدی کار خود را در افغانستان از سر گرفتند

گزارش از سلام تایمز و ای اف پی

مردم افغانستان به تاریخ ۲۷ جدی در کنار کمک های غذایی که توسط یک سازمان غیردولتی در یک میدان ورزشی در کابل توزیع می شود، ایستاده اند. حداقل سه موسسهء بین المللی کمک رسانی پیشرو، پس از تضمین مقامات مبنی بر اینکه زنان افغان می توانند در بخش صحت به کار خود ادامه دهند، تا حدی کار نجات جان را در افغانستان از سر گرفته اند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]

مردم افغانستان به تاریخ ۲۷ جدی در کنار کمک های غذایی که توسط یک سازمان غیردولتی در یک میدان ورزشی در کابل توزیع می شود، ایستاده اند. حداقل سه موسسهء بین المللی کمک رسانی پیشرو، پس از تضمین مقامات مبنی بر اینکه زنان افغان می توانند در بخش صحت به کار خود ادامه دهند، تا حدی کار نجات جان را در افغانستان از سر گرفته اند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]

کابل -- پس از تضمین مقامات محلی مبنی بر اینکه زنان افغان می توانند در بخش صحی به کار خود ادامه دهند، دست کم سه موسسهء بین المللی کمک رسانی پیشرو تا حدی کار نجات جان در افغانستان را از سر گرفته اند.

صدها سازمان غیردولتی در تلاش برای رسیدگی به یکی از بدترین بحران های بشردوستانه در جهان که نیمی از جمعیت ۳۸ میلیونی افغانستان گرسنه هستند و سه میلیون کودک در معرض خطر سوء تغذیه قرار دارند، نقش اساسی داشته اند.

با فرا رسیدن ماه‌های سرد زمستان، کمک‌ها به ویژه برای هزاران بیجاشده داخلی بسیار مهم ‌تر می‌شود.

پاملرنه، سیف دی چلدرن و کمیته بین المللی نجات (آی آر سی) در اوایل جدی در اعتراض به دستور دولت مبنی بر ممنوعیت زنان افغان از کار کمک رسانی، که آخرین کاهش در حقوق زنان است، فعالیت های خود را به حالت تعلیق درآوردند.

زنان در جریان توزیع کمکهای نقدی از سوی برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در کابل به تاریخ ۸ قوس سال ۱۴۰۱ در صف منتظر هستند. [هکتور رتامال/ خبرگزاری فرانسه]

زنان در جریان توزیع کمکهای نقدی از سوی برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در کابل به تاریخ ۸ قوس سال ۱۴۰۱ در صف منتظر هستند. [هکتور رتامال/ خبرگزاری فرانسه]

سیف دی چلدرن در اعلامیه ای گفت، «ما تضمین های واضح و قابل اعتماد از مقامات مربوطه دریافت کرده ایم که کارکنان زن ما محفوظ خواهند بود و می توانند بدون هیچ مانعی کار کنند.»

اعلامیه می افزاید، «با این حال، با وجود ممنوعیت کلی که هنوز وجود دارد، سایر فعالیت‌های ما که تضمین‌های قابل اعتمادی مبنی بر اینکه همکاران زن ما می‌توانند کار کنند، نداریم، متوقف می‌مانند.»

آی آر سی و پاملرنه همچنین تأیید کردند که کار با کارکنان زن در بخش صحی را از سر گرفته‌اند.

جامعه بین المللی در یک سلسله نشست های سطح بالا از دولت خواسته است تا دستور ممنوعیت زنان در بخش کمک را لغو کند، که انتظار می رفت عواقب سنگینی بر جریان کمک های وارده به کشور داشته باشد.

عبدالرحمن حبیب، سخنگوی وزارت اقتصاد که دستور این ممنوعیت را صادر کرده است، به خبرگزاری فرانسه گفت که این «نیاز جامعه ما» است که به زنان اجازه داده شود در بخش صحی کار کنند.

وی گفت، «ما به آنها برای حمایت از کودکان سوءتغذیه و سایر زنانی که به خدمات صحی نیاز دارند نیاز داریم. آنها (کارکنان زن) در راستای ارزش های دینی و فرهنگی ما کار می کنند.»

هدایات جدید

دو مقام کمک رسان گفتند که مذاکرات با مقامات ادامه دارد تا زنان بتوانند در بخش‌های دیگر از جمله تعلیم و تربیه، آب، صحت و توزیع غذا کار کنند.

یکی از مسئولان کمک رسانی یک سازمان غیردولتی خارجی که خواست نامش فاش نشود، گفت، «ما امیدواریم که به زودی دستورالعمل های جدیدی ارائه شود.»

یکی دیگر از کمک کننده گان که نخواست نامش فاش شود، گفت که مقامات ممکن است به طور انتخابی بخش های دیگری را برای زنان باز کنند.

او گفت، «انتظار می‌رود که از سازمان‌های غیردولتی بپرسند که برای کدام بخش‌های خاص در سازمان‌ها و بخش‌های کاری خود به کارمندان زن نیاز دارند، و بر این اساس، می‌توان اجازه داشته باشند.»

مقامات کمک رسان گفتند که سازمان‌ها قبلاً کارمندان زن و مرد را از هم جدا کرده بودند و زنان با حجاب بودند.

زنان کارگر برای عملیات های کمک های زمینی در افغانستان، به ویژه در شناسایی سایر زنان نیازمند، حیاتی هستند.

پروین، مادر هشت فرزند که در صف دریافت کمک های غذایی در کابل ایستاده است، گفت، «از آغاز زمستان وضعیت ما بدتر شده است. ما چهار روز است که چیزی نخورده ایم.»

او گفت که دریافت کمک از کارگران زن را به جای مردان ترجیح می دهد.

پروین ۳۸ ساله گفت، «به یک زن، شما می توانید همه چیز را بگویید.»

این ممنوعیت یکی از دو دستور سرکوب کننده ای بود که به سرعت در آواخر ماه گذشته و اوایل ماه جاری، پس از اینکه مقامات ابتدا زنان را از تحصیل در پوهنتونها منع کردند، صادر شد.

زنان همچنین از رفتن به پارک ها، کلب های ورزشی و حمام های عمومی منع شده اند. آنها از سفر بدون محرم منع می شوند و باید در محضرعام حجاب مراعت کنند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

صدای امریکا می ګوید، راسموس پالودان، سیاستمدار راست افراطی دنمارکی-سویدنی روز شنبه در مقابل سفارت ترکیه واقع در استکهلم، سویدن، یک نسخهٔ قرآن را آتش زد. پالودان روز جمعه ۲۰ جنوری گفته بود که در جریان اعتراض روز شنبه نسخه‌ای از قرآن را آتش خواهد زد. این اقدام پس از آن صورت گرفت که خلوصی آکار، وزیر دفاع ترکیه، روز شنبه سفر پل یونسن، وزیر دفاع سویدن،‌ به انقره را لغو کرد. سفر آقای یونسن پس از آن به ترکیه لغو شد که حکومت سویدن روز جمعه اجازه داد تا روز شنبه اعتراضات در مقابل سفارت ترکیه در استکهلم راه اندازی شود. خلوصی آکار در واکنش به این اقدام گفت:‌ "در این مرحله، دیدار پال یونسن، وزیر دفاع سویدن از ترکیه به تاریخ ۲۷ جنوری اهمیت و معنای خود را از دست داده است. بنابراین، ما این سفر را لغو کردیم." پس از آنکه پالودان نسخهٔ قران را در مقابل سفارت ترکیه در استکهلم آتش زد، وزیر دفاع ترکیه در واکنش به این اقدام گفت:‌ "ما این عمل شرورانه، حمله بر کتاب مقدس ما را، با شدیدترین الفاظ محکوم می‌کنیم... اجازه دادن به عمل ضد اسلام در لفافهٔ آزادی بیان که مسلمانان را هدف قرار می‌دهد و توهین می‌کند، کاملاََ غیر قابل قبول است.» من از طریق سلام تایمز از کشورهای اسلامی جهان می خواهم تا روابط سیاسی و تجارتی شان را با سویدن قطع کنند. همچنان، حاکمان افغانستان باید به موسسات و ارګان های سویدنی بګویند تا افغانستان را ترک کنند. در عین حال، از مسلمانان جهان بالخصوص افغانها می خواهم که در مقابل این عمل ملعون سویدنی از هر نوع اغتشاش و تباهکاری پرهیز کنند. این آدم نه به عیسویت ایمان دارد نه به یهودیت و نه کدام دین دیګر، چرا که هیچ دین به ادیان دیګر اجازه توهین کتب مقدس نه می دهد . او خودش شیطان است.

پاسخ

در افغانستان اگر یک 10فصید نفوس افغانستان سرمایه دار هستند عادت دست گرفتن یا کمک کردن برای همسایه خود یا برای قومی خود یاهم به فقیران را ندارن . در افغانستان سرمایه داران نور آفتاب را هم سر مردم فقیر نیشن شهر کابل شهرهای مشهور افغانستان با ساختار بلند منزل ها در ساحه رهایشی محروم ساخته است . در افغانستان اکر کمک های بشردوستانه سازمان های ملل متحد دبلیو آف پی کمیته بین‌المللی نجات (ای ار سی،) پاملرنه سیف دی چلدرن یونسیف یو نسیکو نمی بود مردم افغانستان به مشکلات فاجعه انسانی که از نبود مواد غذایی به میان می آمد دو چار می شدن . سازمان ملل متحد کوشش کند که به رسمیت شناختن حکومت فعلی افغانستان از خا طر مردم بیچاره ور نج دیده فعالیت های سیاسی خود را دوام بدهد تا که حکومت فعلی افغانستان را کشورهای جهان به رسمیت بشناسد و مردم فقیر افغانستان از مشکلات های گوناگون خلاص شوید. سازمان ملل متحد کمک های بشردوستانه خود را باید به یک فیصله ظالمانه حکومت فعلی متوقف نسازد . مردم افغانستان به کمک های سازمان ملل متحد ضرورت دارند اگر در این شرایط دشوار که افغانستان دو چار است سازمان های کمک دهنده هم یک فیصله ظالمانه کند که کمک های خود را متوقف بسازد بس بین حکومت فعلی افغانستان و سازمان ملل متحد چیست. تقاضای من از سایر سازمان های کمک دهنده برای افغانستان این است که مردم افغانستان را تنها نگذارید که به کمک شما ضرورت دارند . خداوند متعال تمامی افغان ها را از این مشکلات های که دو چار هستند خلاص کند.

پاسخ

چه خوب که این موسسات فعالیت خود را از سر گرفتند. نیاز شدیدی است که این موسسات به طورعادی به کار خود ادامه دهند. زیرا اگر سیف دی چلدرن دست از کار بکشد، کودکان افغان مانند حیوانات وحشی بزرگ خواهند شد. اگر موسسه پاملرنه از کار دست بردارد، سطح فقر افزایش خواهد یافت و مردم در وضعیت بدی زندگی خواهند کرد. همچنین به هر موسسه ای که در افغانستان کار می کند نیاز است. نکته دیگر این است که مردم با آنها مشغول کار هستند و پول دریافتی از وظایف به صورت زنجیره ای به گردش در می آید که سایر افراد جامعه نیز از آن بهره مند می شوند و به طور مستقیم و غیرمستقیم از آنها بهره می گیرند. تعامل وغلبه بر شرایط دشوار برای دولت فعلی مفید است. در غیر این صورت میزان مهاجرت به کشورهای دیگر بیش از پیش افزایش خواهد یافت. شما (سلام تایمز) بهتر از ما می دانید که وضعیت چگونه است. در گزارشی از گارد سرحدی و ساحلی اروپا خواندم که در سال ۲۰۲۲ تعداد مهاجرت های غیرقانونی افغان ها به ۳۳۰۰۰۰ نفر رسیده است که نسبت به سال گذشته ۶۴٪ افزایش نشان می دهد. نکته این است که اگر حکومت فعلی تعامل نداشته باشد و جامعه جهانی با افغان ها کمک نکند، مهاجرت غیرقانونی افغان ها به اروپا و سایر کشورها ممکن است افزایش یابد. شدت فقر و فاجعه اقتصادی در افغانستان، انحصار قدرت توسط طالبان، پایان دادن به تعاملات افغانستان با جامعه جهانی، ممنوعیت تحصیل و کار دختران و زنان و محرومیت عمومی مردم از حقوق اساسی ناامیدی از افغانستان دلایل اصلی افزایش روز به روز مهاجرت است.

پاسخ