کابل -- برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) روز سه شنبه (۲۹حمل) گفت که حدود ۳۴ میلیون افغان زیر خط فقر زندگی می کنند.
این رقم نسبت به آخرین تخمین ثبت شده ۱۹ میلیونی در سال ۱۳۹۹، افزایش خیره کننده -- تقریباً دو برابر است.
هیچ ارقام سرشماری معاصری برای افغانستان وجود ندارد، و سازمان ملل متحد از تخمین جمعیت ۴۰ میلیون نفری استفاده میکند، یعنی پیشبینی میشود که ۸۵٪ مردم در فقر به سر میبرند.
در گزارش یو ان دی پی آمده است، «برخی مجبور به فروش خانهها، زمینها یا داراییهای خود که درآمد ایجاد میکند، شدهاند،»
![عبدالله الدرداری، نماینده مقیم برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) در افغانستان، به تاریخ ۲۹ حمل در یک کنفرانس خبری در کابل گفت، «اگر کمک های خارجی امسال کاهش یابد، افغانستان ممکن است از لب پرتگاه به زیر آن سقوط کند». [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]](/cnmi_st/images/2023/04/19/41735-33df27n-highres-585_329.jpg)
عبدالله الدرداری، نماینده مقیم برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) در افغانستان، به تاریخ ۲۹ حمل در یک کنفرانس خبری در کابل گفت، «اگر کمک های خارجی امسال کاهش یابد، افغانستان ممکن است از لب پرتگاه به زیر آن سقوط کند». [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]
این اداره گفت، «برخی دیگر به شیوه ناراحت کننده به اجاره دادن اعضای خانواده خود، تبدیل کودکان به کارگر و به عروسی دادن دختران خردسال خود متوسل شده اند.»
از سال ۱۴۰۰ به بعد کمک های خارجی گسترده متوقف شد و برنامه های کمک رسانی به طور چشمگیری کاهش یافت زیرا بسیاری از کشورها از معامله با حاکمان فعلی در کابل خودداری کردند.
آنعده از سازمانهای غیردولتی که هنوز کمک حیاتی میکنند، در ماه قوس سال گذشته، زمانی که زنان افغان از کار کردن برای آنها منع شدند، ضربه بیشتری خوردند.
این محدودیت در ماه جاری برای کارمندان زن افغان سازمان ملل متحد رسید، و این سازمان گفت که با یک «انتخاب وحشتناک» در مورد ادامه برنامه های کمک های خود مواجه است.
این حکم جدیدترین مورد از مجموعه محدودیتهای بدترشدنی بر آزادی زنان از سال ۱۴۰۰ است که منجر به محرومیت دختران نوجوان از مکتب و اخراج زنان از پوهنتونها و بسیاری از مشاغل شده است.
افتیدن به پرتگاه
سازمان ملل متحد مبالغ هنگفتی از دالرهای امریکایی را برای پرداخت هزینه های کارمندان و عملیاتی به افغانستان ارسال می کند.این پول تزریق های نقدی است که در تقویت اقتصاد متزلزل کشور حیاتی بوده است.
به گفته مأموریت سیاسی ملل متحد در افغانستان، از ماه قوس سال ۱۴۰۰ تا ماه جدی سال ۱۴۰۱ حدود ۱.۸ میلیارد دالر از این طریق وارد شده است.
این سازمان در ابتدای سال هشدار داد که، «اگر حجم کمکهایی که سازمان ملل میتواند ارائه کند کاهش یابد، مقدار نقدی ارسالی کاهش خواهد یافت».
بنابراین، اگر سازمان ملل کار خود را متوقف کند، تأثیر دو برابر کاهش کمک ها و قطع یک راه حیاتی اقتصادی برای افغان های ناامید خواهد داشت.
سازمان ملل متحد همچنین هشدار داده است که محدودیتها ممکن است شریان کمکها را در مبدأ بسته کند، و کمک کنندگان از پرداخت پول نقد به پروژههایی که قابل اجرا نیستند، محتاط هستند.
درخواست سال ۲۰۲۳ میلادی سازمان ملل متحد برای افغانستان تا کنون تنها ۵٪ از هدف ۴.۶ میلیارد دالری خود را بدست آورده است.
عبدالله الدرداری، نماینده مقیم یو ان دی پی در افغانستان در بیانیه ای گفت، «اگر کمک های خارجی در سال جاری کاهش یابد، افغانستان ممکن است از لب پرتگاه به زیر آن سقوط کند.»
پیامدهای بسیار منفی
بسیاری از موسسات در اعتراض به ممنوعیت در ماه قوس برای سازمان های غیردولتی که زنان افغان را استخدام کرده اند، فعالیت های خود را به حالت تعلیق درآوردند.
پس از چند روز مشاجره، برای کسانی که در بخش صحی کار میکردند، استثنی در نظر گرفته شد، اما یو ان دی پی گفت که ۱۵۰ سازمان غیردولتی و موسسات کمکرسانی «تمام یا بخشی از کار خود را به حالت تعلیق درآوردهاند.»
مقامات کمک رسانی می گویند که به کارگران زن برای کمک به شناسایی و حمایت از زنان ذینفع در سراسر کشور نیاز دارند.
الدرداری در جریان نشر گزارش یو ان دی پی در کابل به خبرنگاران گفت، «این ممنوعیت پیامدهای بسیار منفی دارد».
وی گفت، «اگر ما همکاران زن را نداشته باشیم، چه کسی دروازه خانه را می زند و حمایت می کند و با زنان افغان در خانه هایشان صحبت می کند؟»
سازمان ملل متحد به همه کارمندان افغان اعم از زن و مرد، گفته است که از زمان ممنوعیت کار کارمندان زن افغان سازمان ملل از دو هفته پیش، به دفاتر خود نروند.
الدرداری گفت، «در حال حاضر آنها از خانه کار می کنند و کارمندان سازمان ملل خواهند بود و همچنان معاشات دریافت خواهند کرد».
فقر در افغانستان روز به روز بیشتر می شود. سازمان های امدادی که کمک های غذایی ارائه می کنند نمی توانند از فقر جلوگیری کنند. امید است دولت و نهادهای بین المللی به معیشت مردم رسیدگی کنند امسال مردم با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد. امید نظام حاکم این است که مشاغل را به مردم در دولت بازگرداند و اجازه دهد نهادها شروع به کار کنند و زنان اجازه کار در آنها را بگیرند، آنگاه وضعیت فاجعه جاری پایان خواهد یافت.
پاسخ6 دیدگاه
فقر روز به روز بیشتر می شود و کاهش نمی یابد، زیرا در دو سال اخیر امارت اسلامی هیچ تلاشی برای بیکاری نکرده است. امید ما از جامعه جهانی این است که در کاهش سطح بیکاری کمک کنند . زمستان آینده برای افغان ها سخت ترین زمستان خواهد بود، هوای سرد از یک طرف و بیکاری از طرف دیگر!
پاسخ6 دیدگاه
ترورست ها از کجا آمده اند؟ ترورست ها و ترورسم فقط دروغ هستند. ترورست ها ارتش پاکستان است که در ۴۰ سال گذشته جنگجویان را آموزش داده و افغان ها را می کشند. ترورست اداره استخباراتی پاکستان (آی اس آی) است که از چهار دهه به اینسو به شبه نظامیان آموزش فکری می دهد تا مکاتب، کلینیک ها و شفاخانه ها را در افغانستان تخریب کند، معلمان و روشنفکران را بکشند، ... و از هر گونه توسعه جلوگیری کنند. این دو سازمان همچنین ماشین هایی را برای کشتن مردم کشمیر راه اندازی می کنند. در هندوستان هم مردم را می کشند. همچنین آنها را در بنگله دیش کشتند. این دو سازمان به رهبر القاعده در پاکستان نیز پناه داده بودند. آنها او را به مدت پنج سال به طور مداوم نگه داشتند، اما آیا کسی در جهان وجود دارد که بتواند جلوی این تروریست ها و حامیان آنها را بگیرد؟ نه. و چه کسی این ترورست ها و حامیان ترورست ها را ساخته است؟ جنرال انگلیسی رابرت کاتهوم آی اس آی را ایجاد کرد. جنرال بریتانیایی دگلاس میزری ارتش پاکستان را ایجاد کرد. انگلیس همه خرابکاری ها را انجام می دهد، به دین ما توهین شده، وطن ما ویران شده است، و جوان افغانی که به سن ۳۰ سالگی می رسد، در مقایسه با بقیه جهان مانند یک فرد ۶۰ ساله به نظر می رسد زیرا از زندگی لذت نمی برد، و نه اقتصاد خوبی دارد. نه رخصتی دارد، نه پولی در جیبش بود و نه برای خوبی هایش با کسی رقابت کرد. یعنی همه اعم از انگلیس ها، روس ها، پاکستانی ها، ایرانی ها و آمریکایی ها به مردم افغانستان ظلم کردند و حالا نوبت چین است. ببینیم چین چند افغان را خواهد کشت و چند معدن را غارت خواهد کرد.
پاسخ6 دیدگاه
من در کنار طالبان جامعه جهانی و به ویژه امریکا را مسؤل این وضعیت میدانم. برای همه واضح بود که طالبان لیاقت و توانایی حکومتداری را ندارند. آنها فقط میدانند که چطور تخریب کنند، چطور انفجار کنند و چطور به اشاره پاکستان و به خصوص اردوی لعنتی پاکستان افغانستان را ویران کنند. اما امریکا بخاطر منافع خودش با این ګروه جاهل نشست، چندین سال مذاکره کرد و افغانستان را به طالبان تسلیم نمود. طالبان هم هر روز نظریات دوره جاهلیت را بر مردم افغانستان تحمیل می کنند و افغانستان را میخواهند به دوران قرون وسطایی بکشانند زیرا امریکا افغانستان را به طالبان و بوسیله طالبان به پاکستان تسلیم نموده اند.
پاسخ6 دیدگاه
من این گزارش را در مورد سطح فقر در زمانی می خوانم که دو روز پیش سازمان ملل متحد گفت که اگر طالبان را متقاعد نکنند که ممنوعیت همکاران زن آنها را لغو کنند، در ماه می آینده تصمیم دلخراشی را خواهند گرفت، و این کشور را ترک خواهند کرد. اگر طالبان به مقاومت خود ادامه دهد، من این تصمیم را منصفانه می نامم. سازمان ملل متحد فعالیت های خود را در افغانستان متوقف خواهد کرد زیرا فردی که خود را رهبر یک کشور می داند باید وضعیت مردم را در نظر بگیرد، و وقتی طالبان به عنوان مقامات حاکم به ما اهمیت نمی دهند، چرا خارجی ها باید از ما مراقبت کنند؟ از زمانی که طالبان کارهای زنان افغان را در سازمان ملل ممنوع کرده است، بیش از ۳۰۰۰ مرد و زن سازمان ملل متحد در خانه نشسته اند و سر کار نمی روند. در میان این همه افراد، برخی بیش از ۵ هزار دالر معاش دارند. اگر اوسط معاش ۲۰۰۰ دالر برای هر کارمند را در نظر بگیریم، ۳.۶ میلیون دالر می شود. اگر این پول از مردم عادی دریغ شود، ۳۰۰۰ نفر متضرر می شوند و هزاران خانواده به طور غیرمستقیم از آن متضرر می شوند. زندگی آنها به سمت مرگ پیش می رود، زیرا اگر پول نباشد طبیعتا انسان نمی تواند نیازهای روزمره خود را تامین کند و اگر تأمین نشود، روزانه شاهد خودکشی ده ها نفر خواهیم بود.
پاسخ6 دیدگاه
فقر در افغانستان به اندازه زیاد شده است که هیچ کس نمیتواند که به گونی درست نان خوردن خودشان را پیداکنند.تقریبان ۸۵فصد از کودکان سن ۶ساله گرفته تا پسران ودختران جوانان همه شان از سرک های شهر کابل پلاستک وکاغذ های را جمع آوری می کنند تاکه برای فامیل شان یک لقمه نان پیداکنند. در دوران حکومت کرزی و اشرف غنی از خانه که صبح طرف کار می رفتم همه دختران وپسران بسیار به یک شو ق مکتب می رفتن و جاده های شهر کابل به رفتن این پسران ودختران مقبول معلوم می شد حالی هیچ شاگردان را دیده نمی توانی که به مکتب بروند چراکه فرق لباس شاگردان مکتب و کودکان که قاغذ وپلاستیگ جمع آوری می کنند هیچ نمی شود .۸۵ فصد ازمردم افغانستان به اندازه فقیر شد ن که برای پسران ودختران خود لوازم مکتب را خریدار کرده نمی توانند. چرا که اگر دوکان دار است یا کارمنددولتی است عواید شان روز به روز کمتر شده میرود و نمی توانند که ضرورت های پسران ودختران شان را که به مکتب می روند تهیه کنند. هر نفر که در شهر کابل یا هم در ولایت دیکر از افغانستان دوکان دارند تنها از کرایه های دوکان شان از مالکان دوکان قرض دار هستن اینها نمی توانند که مفاد کنند که حداقل کرای دوکان خود را بدهند دوکان دارن سرمایه که در دوکان داشتن ان را هم خوردن از نبود کار که عواید کافی ندارند که مفاد ان را بخورند به همین دلیل سرمایه دو کان خودرا خوردن اکثردوکانها بسته شدن .مردم افغانستان در وضعیت بدی اقتصاد قرار دارند.مملکت های خارجی باید به خاطر مردم فقیر افغانستان حکومت فعلی را به رسمیت به شناسد که روز به روز اقتصاد مردم افغانستان خرابتر شده میرود .
پاسخ6 دیدگاه