حقوق بشر

ملل متحد بیشتر از ۱۵۰۰ تون کمک مواد غذایی را از طریق تاجیکستان به ولایت بدخشان انتقال داد

گزارش از محمد قاسم

زنان و دختران افغان به تاریخ ۱۳ قوس در مرکز توزیع برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در ولسوالی خواهان ولایت بدخشان گردهم می آیند. [تصویر از دبلیو اف پی]

زنان و دختران افغان به تاریخ ۱۳ قوس در مرکز توزیع برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) در ولسوالی خواهان ولایت بدخشان گردهم می آیند. [تصویر از دبلیو اف پی]

کندز -- به گفته مقامات برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد (دبلیو اف پی) در ولایت بدخشان، بیشتر از ۱۵۰۰ متریک تون مواد غذایی از تاجیکستان رسیده اند و روند توزیع غذا برای ۷۰۰۰ خانواده نیازمند آغاز شده است.

حیات الله رسولی رئیس برنامه جهانی غذا در ولایت بدخشان گفت، این کمک های مواد غذایی که شامل آرد، روغن، نخود و نمک می شود به تاریخ ۱۱ قوس رسیدند و در پنج ولسوالی مرزی خواهان، کوف آب، شکی، نسی و مایمی توزیع خواهند شد.

وی گفت، «پس از دو ماه مذاکرات با تاجیکستان، ما توانستیم که مواد غذایی را خریداری کرده و از طریق ولسوالی درواز که با تاجیکستان هم مرز است، به ولسوالی های مرزی بدخشان بیاوریم.»

رسولی گفت، اگرچه این سرک به روی عبور و مرور بسته است، اما به طور مؤقت باز شد تا به وسایل نقلیه ای اجازه عبور داده شود که مواد غذایی را انتقال می دهند که در زمستان امسال بین خانواده هایی که با قحطی فاجعه بار مواجه هستند توزیع شود.

دبلیو اف پی برای هر خانواده نیازمند ماهانه ۴۶ کیلوگرام آرد، ۸.۵ کیلوگرام نخود، ۴.۵ کیلوگرام روغن و ۱ کیلوگرام نمک به مدت چهار ماه مسلسل توزیع می کند.

رسولی گفت، علاوه بر آخرین انتقال کمک، برنامه جهانی غذا در ماه گذشته ۱۲۰۰۰ متریک تون مواد غذایی برای خانواده های فقیر و نیازمند در بدخشان و بخش هایی از ولایت تخار توزیع کرد و این روند در جریان زمستان ادامه خواهد داشت.

وی گفت، همچنان برنامه هایی وجود دارند تا کمک ها به سه ولسوالی دورافتاده دیگر از قبیل اشکاشم، واخان و شغنان توزیع شوند، و به زودی به نیازهای این خانواده ها رسیدگی خواهد شد.

راه بندی ها

بدخشان که در شمال شرق این کشور موقعیت دارد، یکی از سردترین ولایات به شمار می آید و اکنون بیشتر مناطق مرزی با برف پوشیده اند.

بیکاری، خشکسالی و جنگ اثرات به فقر در این ولایت شدت بخشیده است و بسته شدن قریب الوقوع سرک ها در زمستان یکی از نگرانی های بزرگی است.

خال میرزا ۴۳ ساله یک باشنده ولسوالی خواهان گفت که وی از رسیدن این کمک ها خوشحال است زیرا خانواده وی فقط می توانند روزانه دو بار غذا بخورند.

میرزا گفت، اما در حالیکه سرک ‌ها باز هستند ادارات کمک رسانی باید با باشندگان کمک کنند، که در غیر این صورت فقر و قحطی در زمستان آینده زندگی باشندگان ولسوالی های دورافتاده را تهدید خواهد کرد.

باشندگان ولسوالی های دورافتاده بدخشان هرسال با ذخیره کردن مواد غذایی و مواد ضروری خودشان را برای زمستان، بسته شدن راه ها و برف کوچ های احتمالیو سایر آفت های طبیعی آمادگی می گیرند.

عبدالرقیب خاوری یک فعال جامعه مدنی در ولایت بدخشان گفت، «ما هر سال برای مقابله با آفت های احتمالی آماده می شویم.»

وی گفت، «این مهم است که در ولسوالی های دورافتاده و آسیب پذیر مواد غذایی ذخیره شوند تا در صورت کدام حادثه طبیعی با مردم آسیب دیده کمک صورت گیرد.»

اما به دلیل شرایط امسال، باشندگان آمادگی ندارند.

وی گفت، «برای باشندگان ولسوالی های دورافتاده نه تنها افزایش قیمت مواد غذایی یک چالش است، بلکه خطر قحطی و عدم دسترسی به مواد غذایی در زمستان نیز است.»

کمبود مواد غذایی و ادویه

عبدالله حکیمی یک فعال جامعه مدنی در این ولایت گفت، هر سال با فرا رسیدن فصل زمستان راه ها در ولسوالی های دورافتاده بسته می شوند، قیمت مواد غذایی افزایش یافته و دسترسی باشندگان به مراکز مراقبت صحی و طبی محدود می شود.

وی گفت، «متأسفانه مردم ما بسیار فقیر هستند که به دلیل تحولات اخیر در کشور بیشتر متأثر شدند. ادارات کمک رسانی باید عجله کنند تا کمک ها را فراهم کنند.»

خسرو راغی یک عضو شورای انکشافی بدخشان گفت، ولسوالی ‌های دورافتاده و مرزی بدخشان هر سال به دلیل بارش برف به مدت ماه ‌ها به سرک‌ ها دسترسی ندارند که این امر باعث کمبود شدید مواد غذایی برای باشندگان می ‌شود.

وی گفت، اکثریت نقاط دسترسی به این ولسوالی ها بسیار پر چالش بوده و فقط حیوانات می توانند عبور کنند، اما با باریدن برف حتی حیوانات نیز نمی توانند عبور کنند.

وی گفت، «چندین سال ‌ها پیش، یک بازار مشترک میان افغانستان و تاجیکستان در بدخشان وجود داشت که باشندگان ولسوالی ‌های هم مرز در زمستان مواد اولیه را از آنجا تهیه می ‌کردند، اما اکنون دروازه‌ های این بازار مشترک به روی مردم بسته شده اند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

به کمک کشور های خارجی زند ه گی مردم بهتر نمی شود .این کمک ها دوام دار نیست به این کمک ها باید مردم افغانستان خوشبینی نکند چرا که یک دفع که یک نفر به کمک دیگران چشم دوخت باز همیشه طلب کمک می کند و دلش به کار نمی شود که برای خود شان نان خوردن پیداکند . موسسه های خارجی باید بسیار کوشش کند که مواد مذکور را در بد ل کار برای مردم بدهید .مردم افغانستان یک عادت دارند که در همان منطقه که زنده گی می کنند آمان را هم آباد نمی کنند سرک آن منطقه خودرا هم نی سازد اکر موسسه های کمک دهند مواد غذای را در بدل کار توزیع کند بهتر از این خواهد بود که بدون کار مواد مذ کور را توزیع کند سازمان ملل متحد عوض ابن کمک ها کوشش کند که پروژه های را در افغانستان راه اندزی کند که مربوط به زراعت باشد که مردم بتواند همیشه مواد خو راکه خود را از راه زرعت خود به دست بیاآورد . این کمک های مواد غذای زنده گی مردم افغانستان را بهتر کرده نمی تواند این کمک ها شاید خورکه ۱۵روز باهم ۱۰ روز یک فامیل باشد اگر کانال ها آبیاری برای این مردم ساخته شود این مردم دهات می تواند که زراعت خودرا تقویت دهید واز همین مدرک برای فامیل خود شان یک لقمه نان پیداکند .

پاسخ

سلام یک فامیل بی سرپرست است به کمک نیاز دارد اگر لطف کنید به اونا کمک کنید همحالی به نان خوردن شان بند هسته

پاسخ

نی شوهر دارد نی بچه هیچ کسی ره من دارد به غیری خداوند سه ماه شده از کندز مهاجر شده است واقعا مشکل چطور زندگی شان پیش ببرد دردناک است

پاسخ

من بسیار اذیت می شوم وقتی می بینم که مردم به هموطنانم خیرات می دهند. ای کاش رهبران بد بخت ما در بیست سال گذشته از کمک های جامعه بین المللی استفاده می کردند تا زیربناها، فابریکه ها، تجارت ها را اعمار کنند، و اکنون افغان ها به خیرات ها محتاج نمی بودند. من از طالبان می خواهم که هر چه زودتر با گروه های جنگجوی دیگر بنشینند. همه جنگجویان و گروه های سیاسی با همدیگر جمع شوند و به طور مشترک از طریق یک لویه جرگه در داخل افغانستان، یک حکومت قابل قبول برای همه افغان ها بسازند. ما باید یک نظام حکومتی ای داشته باشیم که با جهان روابط داشته باشد، نه یک حکومت منزوی ایکه به جز پاکستان، هیچ ارتباطی را با جهان نداشته باشد.

پاسخ

برای اینکه این کمک حیاتی تأثیر بیشتری بگذارد، این اجناس باید در مناطقی که مردم توانایی خریدن آن را دارند با قیمت های بسیار پائین فروخته شوند. به این ترتیب، جمعیت های بیشتری را می توان تحت پوشش قرار داد و تأثیر قحطی قریب الوقوع فاجعه بار نخواهد بود.

پاسخ