ایران به اخراج کردن افغان ها شدت بخشیده و آنها را به فقر و بیکاری بازمی گرداند

هرات -- رژیم ایران علی رغم هشدارها راجع به یک فاجعه بشری احتمالی در افغانستان، به اخراج کردن مهاجرین افغان از ایران سرعت بخشیده است.

رژیم ایران هر روز ۴۰۰۰ الی ۵۰۰۰ مهاجر افغان را اخراج می کند که ۱۷۰۰ الی ۲۰۰۰ نفر را از طریق نقطه ورودی اسلام قلعه در هرات و ۲۰۰۰ الی ۲۵۰۰ نفر دیگر را از طریق ولایت نیمروز می فرستد.

به گفته سازمان بین المللی مهاجرت (آی او ام)، از جمع حدود ۵۰۰۰۰۰ مهاجر افغان که از زمان سقوط حکومت قبلی در ماه اسد از ایران به کشور خود بازگشته اند، تقریباً ۴۰۰۰۰۰ نفر از آنها به طور اجباری اخراج شده اند.

عبدالله حیدری ۲۹ ساله یک باشنده ولایت سرپل به سلام تایمز گفت که وی همراه با همسر و دو فرزندش توسط نیروهای ایرانی به زور از آن کشور اخراج شدند.

وی به روز پنجشنبه (۲۵ قوس) در کمپ مهاجرین ملل متحد در هرات گفت، مقامات ایرانی از دیوارهای خانه حیدری در حومه تهران بالا رفتند تا وی و خانواده اش را اخراج کنند.

حیدری هشت ماه پیش برای کارکردن به عنوان یک کارگر ساختمانی به ایران سفر کرده بود.

وی گفت، نظامیان ایرانی وی و خانواده‌ اش را مجبور کردند تا تمام داشته های خود را پشت سر بگذارند و حتی به آنها اجازه ندادند که لباس‌ های زمستانی خود را جمع کنند.

وی افزود، «نیروهای ایرانی افغان‌ ها را اذیت می‌ کردند و پول ما را می ‌گرفتند.»

حیدری گفت، «من در مورد زندگی در افغانستان بسیار نگران هستم. اینجا هیچ کاری نیست. نمی دانم چه کنم.»

وی افزود، «افغانستان اکنون مانند گذشته نیست و هیچ کاری وجود ندارد.من در مورد پیداکردن کار بسیار نگران هستم و می ترسم که دو فرزندم را به دلیل بیکاری و فقر از دست ندهم.»

بعضی از خانواده های بیچاره افغان در چهار ماه گذشته برای پرداختن قرضه هایشان دختران خود را فروخته اند.

ترس از گرسنگی و بیکاری

کسانی که از ایران اخراج شده اند اکنون در افغانستان با بیکاری و گرسنگی روبرو هستند.

فضل احمد ۴۵ ساله یک باشنده ولسوالی پرچمن ولایت فراه به تاریخ ۲۵ قوس گفت که وی و هشت نفر از اعضای خانواده اش هیچ غذایی برای خوردن ندارند.

احمد گفت که وی از اقارب خود ۱۰۰۰۰ افغانی (۹۷ دالر) قرض گرفت تا به ایران سفر کند و در ایران کار کند، اما نظامیان ایرانی وی را دستگیر کرده و اخراج کرد.

وی از کمپ مهاجرین ملل متحد در هرات گفت، «من می خواستم به ایران بروم تا کار کنم و برای همسر و فرزندانم امرار معاش برابر کنم، اما سربازان ایرانی تمام پول مرا گرفته و با جیب خالی به افغانستان اخراج کردند.»

وی افزود، «در افغانستان هیچ کاری وجود ندارد و کسی هم نیست که با ما کمک کند. ما در خانه روغن، آرد یا برنج نداریم، من پولی ندارم که برای خانواده ام مواد غذایی بخرم.»

وی گفت، «من هر روز با دستان خالی به خانه برمی گردم، و افزود که وی نمی داند چگونه با کودکان گرسنه خود روبرو شود.»

محمد طاهر یک باشنده جوزجان و یکی دیگر از مهاجرین در این کمپ گفت، حکومت ایران به جای پناه دادن به افغان های بیچاره در این زمان دشوار، پول آنها را می گیرد و آنها را به افغانستان اخراج می کند.

وی افزود، «ایران یک کشور مسلمان است، اما او هیچ دست همکاری را به سوی ما دراز نمی کند در حالیکه کشورهای غیرمسلمان با ما کمک می کنند.»

طاهر گفت، مقامات ایرانی نه تنها اینکه مهاجرین افغان را اخراج می کنند بلکه آنها را شکنجه نیز می کنند.

وی گفت، «بیکاری و فقر مرا ۲۰ روز پیش مجبور ساخت که به ایران بروم، اما سربازان ایرانی مرا در نصف راه گرفتند و به افغانستان اخراج کردند.»

وی گفت، «در افغانستان هیچ کاری وجود ندارد و حکومت هیچ کمکی را پیشنهاد نمی کند.»

وی افزود، «من پس از بازگشت به ولایت خود هیچ امیدی به زندگی ندارم و نمی دانم که برای من و خانواده ام چه اتفاقی خواهد افتاد.»

شکنجه و بد رفتاری ادامه دارد

بدتر از این همه، مهاجرین افغانی که به تازگی از ایران اخراج شده اند، در مورد بدرفتاری مقامات ایرانی، حکایات دردناکی را دارند.

جلال الدین یک باشنده بدخشان به تاریخ ۲۵ قوس در کمپ مهاجرین ملل متحد در هرات گفت که سربازان ایرانی با وی و دیگر مهاجرین افغان رفتار بد کردند.

وی گفت، رفتار سربازان ایرانی انسانیت را زیر سؤال می برد. آنقدر خشونت را که سربازان ایرانی علیه افغان ها انجام می دهند، هیچ انسانی در برابر انسان دیگری انجام نخواهد کرد.»

جلال الدین گفت، «ما ۳۵ نفر بودیم که در یک اتاق سرد کوچک که چیزی روی زمین نداشت، انداخته شده بودیم. من مطمئن نبودم که شب زنده بمانیم یا نه.»

وی گفت، «آنها چیزی به ما ندادند که بخوریم و در طول تمام شب هیچ کس نمی توانست که به دلیل هوای سرد بخوابد.»

غلام رسول یک باشنده ولسوالی شیندند هرات که اخیراً از ایران اخراج شده است گفت، رفتار نظامیان ایرانی با مهاجرین افغان غیرانسانی است، آنها علاوه بر اینکه ما را لت و کوب و شکنجه می کنند، تمام پول ما را نیز می گیرند.

وی افزود، «سربازان ایرانی در هوای سرد شب، بالای ما آب سرد می ریختند.»

وی گفت، «سربازان ایرانی به طور منظم ما را با شلاق و لگد می زدند.»

رسول گفت که وی ترجیح می دهد که در افغانستان از گرسنگی بمیرد تا اینکه به ایران برود و با رنجی روبرو شود که مقامات ایرانی وضع کرده اند.