کورس های رایگان خیاطی به زنان افغان در کابل کمک می کند تا خانواده های خود را حمایه کنند

کابل -- در خانم، یک کارگاه خیاطی، به دختران و زنان در کابل این فرصت را می دهد که در دوره های آموزشی خیاطی به صورت رایگان شرکت کنند.

سمیرا سادات، ۳۶ ساله، که این کارگاه را تأسیس کرد، یک سال پیش ریاست یک شرکت پاک کاری را در کابل بر عهده داشت.

بیشتر کارکنان او زنان بی سواد و فقیر بودند که نان آور خانواده خود بودند.

او گفت که پس از فرار ثروتمندان افغان از کشور در ماه اسد، تقاضا از بین رفت و کارمندان سادات را با چالش های اقتصادی بی سابقه ای مواجه کرد.

او گفت، «من یک کارگاه خیاطی در خانم در ماه سنبله برای حمایت از زنان فقیری که سرپرستی خانواده های خود را نیز بر عهده داشتند، تأسیس کردم.»

کمک های مالی دوستان او و افغان های خارج از کشور این برنامه را تامین می کند.

سادات گفت، «در ابتدا ۲۰ زن بودند که شروع به یادگیری خیاطی کردند. ما یک مربی نیز استخدام کردیم. دسته اول پس از شرکت در یک دوره دو ماهه فارغ التحصیل شدند.»

او افزود که حدود ۲۳ زن در دسته دوم شرکت می کنند.

راه اندازی این کارگاه توسط سادات در زمان حساسی صورت می گیرد زیرا اکثر سرمایه گذاران فعالیت های خود را در افغانستان به حالت تعلیق درآورده یا محدود کرده اند.

فاطمه محمدی، ۴۵ ساله، مادر چهار فرزند و نان آور خانه اش، یکی از زنان شرکت کننده در این دوره آموزشی است.

او گفت، «من بی سواد هستم و نمی توانم کار دیگری انجام دهم. من با شرکت پاک کاری کار می کردم. قبل از آن من نانوا بودم.»

محمدی گفت که امیدوار است پس از کسب مهارت های خیاطی بتواند به اندازه کافی درآمد داشته باشد تا بتواند از خانواده خود حمایت کند.

او گفت، «از زمانی که آموزش را شروع کردم چیزهای زیادی یاد گرفتم.»

آموزش حرفه ای

سایر شرکت کنندگانی که از دسترسی به مکاتب محروم شده اند، امیدوارند با یادگیری خیاطی، منبع درآمدی پیدا کنند.

اگرچه ممکن است دختران تا صنف شش به مکتب بروند، مکاتب ثانوی دخترانه در ماه حمل، تنها چند ساعت پس از بازگشایی برای اولین بار از ماه اسد، حکم تعطیلی داده شد.

حبیبه، ۱۹ ساله، باشنده کابل و یک دانش آموز صنف دوازدهم که به نام کوچک خود می باشد، از سال گذشته نتوانسته به مکتب برود.

او گفت، «من از پنج ماه گذشته خیاطی یاد گرفته ام. تا به حال مهارت هایی مانند بریدن و دوخت لباس های مختلف را یاد گرفته ام».

اولین دسته از شاگردان به مدت دو ماه تحصیل کردند، اما سادات، مؤسس کارگاه، بعداً دوره آموزشی را به شش ماه افزایش داد.

حبیبه امیدوار بود بعد از اتمام تحصیلاتش روزنامه نگار شود. با وجود ممنوعیت تحصیل دختران، او همچنان امیدوار است که مکاتب به زودی باز شود.

او گفت، «امیدواریم به زودی مدارس باز شود تا بتوانیم به تحصیل خود ادامه دهیم. در غیر این صورت باید خیاط شوم.»

نجمه حسینی، ۱۸ ساله، باشنده کابل و یکی از شاگردان این کارگاه، گفت که او یاد گرفته است که انواع مختلف لباس برای زنان بسازد.

او گفت، «من در ابتدا با یادداشت گیری یاد می گرفتم. اما اکنون می توانم با راهنمایی استاد ام خیاطی کنم.»

نجمه گفت که تا کنون چندین لباس برای خود ساخته است و امیدوار است به زودی بتواند به صورت مستقل لباس بدوزد.

نجمه، شاگرد صنف یازدهم، گفت، «اکنون که نمی توانم به مکتب بروم، می خواهم خیاط مسلکی شوم تا بتوانم خرج خانواده ام را تامین کنم. در خانواده من شش نفر هستند و من از همه مسن تر هستم.»

زهرا یکی دیگر از شاگردان این کارگاه، که ۱۸ سال دارد، گفت، قبل از شرکت در کارگاه درخانم، او به مکتب می رفت و در صنف یازدهم درس می خواند.

او گفت که تصمیم گرفت خیاطی بیاموزد به این امید که به پدرش - که در ایران برای یافتن کار به سر می برد - کمک کند تا خانواده خود را حمایه مالی کند.

او با اشاره به مهارت های جدیدی که آموخته است، گفت، «اکنون می توانم لباس های ساده و همچنین لباس های گلدوزی شده سنتی افغانستان را بدوزم.»

زهرا افزود، «اگر دروس مکاتب شروع نشود، می‌خواهم حرفه خیاطی را ادامه دهم تا بتوانم لباس‌های سنتی افغانی را برای صادرات بسازم».

چالش های کاری

سادات مؤسس کارگاه گفت که حق کار و حق تحصیل از زنان و دختران سلب شده است.

او گفت، «با وجود محدودیت ها و چالش های زیاد، کارگاه درخانم توانسته است بخش کوچکی از مشکلات یک گروه کوچک را در افغانستان حل کند. با این حال، اگر کمک های مالی بیشتری دریافت کنیم، می توانیم برنامه را گسترش دهیم.»

سادات گفت این کارگاه قبلاً در ابتدا برای شاگردان غذای چاشت تهیه می کرد که به آنها اجازه می داد مدت بیشتری کار کنند، اما به دلیل محدودیت های بودجه، آموزش اکنون در وقت ظهر به طور موقت به تعویق می افتد.

افسانه رحیمی، رئیس اتاق تجارت و صنایع زنان افغانستان گفت که کارآفرینان زن با چالش های زیادی روبرو هستند.

به گفته رحیمی، از جمله این چالش‌ها می‌توان به بسته شدن مسیرهای صادراتی، متوقف شدن بازارهای تحت مدیریت زنان، دسترسی محدود به منابع مالی و بازارهای داخلی، و مشکلات بانکی و نقل و انتقال پول اشاره کرد.

وی گفت، «ما به تدریج و گام به گام و با هماهنگی نهادهای ذیربط و معتبر از جمله وزارت تجارت، در حال بررسی راه حل های مناسب برای رفع چالش های پیش روی زنان کارآفرین و بازگرداندن زنان به وضعیت قبلی هستیم.»