یک فعال زن افغان به کودکان محروم از مکتب در بلخ آموزش رایگان فراهم می کند

کندز -- هنگامی که زهرا صدیقی، یک فعال از ولسوالی دهدادی، ولایت بلخ، کودکان خردسال را در محله خود دید که مجبور به کار برای کمک به خانواده هایشان هستند، او دانست که باید کاری انجام شود.

صدیقی، باشنده محله شیخ آباد، دست به دست دیگر فعالان زن داد تا با هزینه شخصی خود یک مرکز تعلیمی را ایجاد کرده و برای بیش از ۱۵۰ نفر از کودکان این ولایت آموزش رایگان ارائه دهد.

هدف آنها مبارزه با بی سوادی و فراهم نمودن محیط آموزشی برای فرزندان خانواده هایی است که به دلیل درگیری، خشکسالی و فقر در کشور متأثر شده اند.

شاگردان دری و انگلیسی و همچنین دینیات، ریاضی و تاریخ را یاد می گیرند.

صدیقی گفت، «وقتی کودکانی را در حال انجام کارهای سخت دیدم، احساس ناراحتی کردم. وقتی به بچه های خردسال نگاه کردم، برای آنها بسیار متاسف شدم و آرزو کردم که ای کاش این منطقه برای آنها یک مکتب می داشت.»

او گفت، «من بارها این موضوع را با ریاست معارف ولایت در میان گذاشتم، اما هیچگاه پاسخی نداد. در نهایت، فکر کردم که باید ابتکار عمل را به دست بگیرم و یک مرکز آموزشی ایجاد کنم.»

وی اضافه کرد، «من بسیار خوشحالم که توانسته ام فرصت یادگیری برای بچه های این محله فراهم کنم.»

صدیقی که فارغ فاکولتهء ژورنالیزم پوهنتون بلخ است، گفت که او و سایر فعالان زن که به او پیوسته اند از هیچ تلاشی برای ریشه کن کردن بی سوادی در این ولایت دریغ نمی کنند.

او گفت که این گروه آمادگی دارد در صورت دریافت حمایت بیشتر، فعالیت های خود را گسترش دهد تا مرکز آموزش بتواند فرصت های یادگیری را برای همه کودکان محروم منطقه فراهم کند.

اصال سلحشور، معلم مرکز آموزش صدیقی، گفت که این مرکز در هفته اول ماه ثور با هماهنگی ادارات تعلیم و تربیه، اقتصاد و اطلاعات و فرهنگ این ولایت افتتاح شد.

او گفت، «این مرکز آموزش های سریعی را برای کودکان پیش از مکتب فراهم می کند تا آنها را برای رفتن به مکتب در سال آینده آماده کند.»

او گفت، «بیشتر اطفال ثبت نام شده در این مرکز سواد خواندن و نوشتن ندارند و برخی دیگر به دلایل مختلف از رفتن به مکتب محروم هستند. این مرکز به آنها کمک می کند تا مضامین مختلف را بیاموزند.»

او گفت، «من برای حمایت بیشتر درخواست می کنم تا بتوانیم خدمات را گسترش دهیم و برای کودکان بیشتری آموزش رایگان ارائه دهیم.»

او گفت، «در این جا چهار معلم، دو زن و دو مرد تدریس می کنند.»

امید برای یک آینده بهتر

امان الله غزنوی، ۹ ساله، باشنده قریه شیخ آباد، گفت که به دلیل درگیری و ناامنی از ادامه تحصیل محروم شده است.

او گفت، «زمانی که بیجا شدیم امیدمان را از دست دادیم زیرا در مورد آینده نامطمئن بودیم. اما اکنون خوشحال هستم که می توانم به آموزش خود ادامه دهم.»

وی گفت، «از همه همسالانم می خواهم درس بخوانند تا انجنیر یا داکتر شوند. برای آنها وقت کار کردن و پول بدست آوردن نیست، بلکه وقت مطالعه و ساختن آینده آنهاست.»

زرینه، ۱۰ ساله، باشنده قریه رمضانی ولسوالی دهدادی ولایت بلخ، گفت که قبلاً بی سواد بود، اما اکنون بسیار خوشحال است که می تواند بخواند و بنویسد.

او گفت، «ما به دلیل درگیری بیجا شدیم و وقتی به خانه خود برگشتیم، خبری از از سرگیری آموزش نبود.»

او گفت، «من قادر به خواندن نبودم. اکنون می توانم بخوانم و بنویسم. این مرکز فرصت یادگیری عالی را برای ما فراهم کرده است.»

خانواده ها و باشندگان ولایت بلخ از فرصت جدید برای آموزش کودکان استقبال کرده و می گویند که برگزاری چنین برنامه ای برای کودکان فقیر و محروم بسیار مهم است.

محمد عمر، ۵۸ ساله، باشنده ولسوالی دهدادی، گفت که صدها خانواده به دلیل درگیری و شرایط سخت مجبور به ترک خانه های خود شدند و در نتیجه فرزندانشان از تحصیل محروم شدند.

او گفت، «خانواده های بیجاشده در نقاط مختلف ولایت بلخ پراکنده بودند و به مدت سه تا شش ماه به طور موقت در آنجا پناه گرفتند. برخی از خانواده ها از دو تا سه ماه پیش به خانه هایشان بازگشته اند.»

عمر می گوید، «کودکان ما به دلایل مختلف از رفتن به مکتب و کسب سواد در روستاهای دورافتاده این ولسوالی محروم بوده اند، اما اکنون خوشحالیم که این مرکز آموزشی ایجاد شده و زمینه آموزش را برای فرزندان ما فراهم می کند.»