اقتصاد

حمایت برنامه جهانی غذا بر زنان آسیب پذیر افغان متمرکز است

گزارش از امین الله

یک مزدورکار به تاریخ ۱۰ عقرب در کابل منتظر آنست که کار پیدا کند.‌ [امین الله /سلام تایمز]

یک مزدورکار به تاریخ ۱۰ عقرب در کابل منتظر آنست که کار پیدا کند.‌ [امین الله /سلام تایمز]

کابل -- برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) ده ها پروژه را با هدف حمایت از زنان افغان تطبیق کرده است، از جمله پروژه ای که ابزارهای مهم زراعتی را برای کمک به آنها برای تغذیه خانواده هایشان و کسب درآمد فراهم می کند.

بر اساس برنامه جهانی غذا، در حال حاضر حدود ۹۸٪ زنان سرپرست خانواده ها در افغانستان با کمبود مواد غذایی مواجه هستند.

فیلیپ کروپف، سخنگوی دبلیو اف پی در افغانستان، به سلام تایمز گفت، «زنان و دختران به شدت آسیب پذیر هستند و به طور نامتناسبی تحت تأثیر خشونت یا تأثیر سقوط اقتصادی قرار گرفته اند.»

وی گفت، «فرصت های تحصیلی و معیشتی زنان کاهش یافته است و ناامنی غذایی زنان را به دلیل نیازهای غذایی منحصر به فردشان در دوران بارداری، شیردهی و نوجوانی در معرض خطر نامتناسبی از سوءتغذیه قرار می دهد.»

کروپف گفت که برای کمک به زنان و دختران آسیب پذیر افغان، برنامه جهانی غذا در ۲۷ ولایت پروژه هایی را برای حمایت از جوامع آسیب پذیر، به ویژه زنان و کشاورزان، اجرا کرده است.

او گفت، یکی از این پروژه ها به کشاورزان زن کمک کرده است تا از حویلی منزل خود برای پرورش غذا -- نه تنها برای مصرف خانگی خود بلکه به عنوان منبع درآمد، استفاده کنند.

کروپف گفت، دبلیو اف پی و یک شریک غیر دولتی، سازمان توسعه پایدار کشاورزی و جوامع روستایی (سارکدو) «۳۵ دستگاه خشک کن خورشیدی میوه و سبزیجات را برای ۲۰ زن در ولایت لغمان و ۱۵ زن در ولایت ننگرهار توزیع کردند.»

کروپف گفت، هدف از این پروژه و سایر موارد مشابه آن «حمایت از زنان آسیب پذیر که عمدتاً بیجاشده گان داخلی نیز هستند، است تا میوه ها و سبزیجات فرآوری شده برای مصرف خانگی تولید کنند و مازاد آن را به بازارهای محلی بفروشند.»

او افزود که سبزیجات و میوه ها مانند کچالو، زردآلو، آلو، سیب، انگور، بانجان رومی و بامیه در لغمان و ننگرهار که ماشین های خشک کن در آنجا توزیع شده اند، به طور معمول کشت می شوند.

وی گفت، «خشک کردن خورشیدی میوه ها و سبزیجات نقیصه های خشک کردن آفتاب باز سنتی مانند آلودگی گرد و غبار، حشرات، پرندگان و سایر حیوانات، عدم کنترل شرایط خشک کردن و احتمال فساد ناشی از خشک شدن طولانی مدت را از بین می برد.»

او افزود که این روش همچنین غذاهای فرآوری شده با کیفیت بالا و ماندگاری طولانی را به همراه دارد.

حاجی طهماس حافظی، رییس اداره سارکدو گفت، «ما تخم و کودهای زراعتی را برای دو فصل، مقداری ادوات زراعتی و ماشین های خشک کن میوه و تره بار را بین ۲۰ زن در لغمان توزیع کرده ایم.»

طهماس گفت که هر دستگاه خشک کن میوه و سبزیجات ۵۸۰۰۰ افغانی (۶۵۶ دالر) قیمت دارد.

حافظی گفت، «کار کشاورزان خوب است و برخی قبلاً محصول خود را چیده اند. آنها مقداری از محصول را در خانه مصرف می کنند و مقداری از آن را به همسایه های خود می فروشند تا درآمد کسب کنند.»

او گفت، «ما همچنین از باغ‌های حویلی یا حیاط منزل برای ۲۰ زن در ولسوالی خیوه، ننگرهار حمایت کرده‌ایم و وسایل و ابزار لازم برای فصول تابستان و خزان را برای آنها فراهم کرده‌ایم.»

وی افزود، «آنها قبلاً برای خزان کشت کرده اند و حاصلات را نیز چیده اند.»

رسیدن به ۱۲ میلیون زن

به گفته کروپف، دبلیو اف پی کمک های بشردوستانه خود را در سال ۲۰۲۲ میلادی در افغانستانگسترش داده است.

کروف گفت، «در پاسخ به نیازهای غذایی بی‌سابقه و سطوح آسیب‌پذیری، برنامه جهانی غذا در سال ۲۰۲۲ میلادی عملیات‌های کمک‌رسانی را به شدت افزایش داد تا به ۲۳ میلیون نفر از جمله ۱۲ میلیون زن و دختر برسد.»

وی گفت، «دبلیو اف پی از طریق کمک های غذایی بی قید و شرط یا اضطراری، کمک های نقدی، حمایت تغذیه، تغذیه مکاتب، تاب آوری و حمایت های معیشتی، حمایت های بشردوستانه را به جوامع آسیب پذیر ارائه می کند.»

خیرالله محمدی، تحلیلگر امور اقتصادی در افغانستان گفت که زنان در شرایط کنونی آسیب پذیرتر هستند.

محمدی به سلام تایمز گفت، «زنان در بحران اقتصادی که مردم ما از آن رنج می‌برند بیشتر تحت فشار هستند، زیرا آنها اجازه کار ندارند و حقوق تحصیلی آنها محدود است.»

او گفت، «کار در ادارات دولتی برای قشر تحصیل کرده کشور بسیار محدود است. کمک های بین المللی به زنان کشاورزی و شرکت های کوچک قابل تقدیر است و برای آنها و برای اقتصاد کشور مفید است.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

چند ماه میشود که من راپور های سازمان ملل متحد و موسسه های کمک دهنده برای افغانستان را می مطالعه می کنم . تمام کمک های اولیه مواد غذایی پروژه های انکشافی وکورس های آموزشی صرف درچند ولایت افغانستان تدبیق میشود . این کمک های دراین ولایت های هرات تخار جوزجان کندز بغلان بامیان دایکندی بدخشان بلخ سمنگان پروژه های زیادی دارند ودراین ولایت هیچ نوع کمک های ازطرف سازمان ملل متحد و یا موسسه‌ای کمک دهنده نشده است ولایت های ازقابیل ذیل است ولایت ننگرهار لغمان کنرها میدان وردک غزنی خوست لوگر پکتیا پکتگا می باشد . دراین ولایت های افغانستان درچند سال جنگ های خسارات زیادی برای این ولایت های وارد شده است . دختران و پسران این ولایت های درچند سال دوره حکومت جمهوری اسلامی افغانستان تعلیم محروم مانده اند . حکومت جمهوری اسلامی افغانستان هیچ نوع توجه به این ولایت های نداشته است . از سازمان ملل متحد وازموسسه کمک دهنده خواهش می‌کنم که براین ولایت ها توجه جدی کند. تمام ولایت های افغانستان به مشکلات اقتصادی مواجه است باید سازمان ملل متحد کمکهای شأن را مساوینه تقسیم نماید . با احترام مصور

پاسخ

توزیع کمک های جامعه جهانی از طریق دبلیو اف پی و سایر نهادهای خارجی بهتر از عدم کمک است. اما با توجه به معلومات و تجربه های شخص خودم، موسسات بین المللی به خصوص سازمان ملل ۸۰٪ پولی را که دریافت می کنند خرج هزینه های خود می کنند و۱۰ - ۲۰٪ را به مردم می دهند. این فقط یک ادعای بی اساس نیست. ممکن است در مورد معاش سخنگوی برنامه جهانی خوراک بپرسید. اگر کمتر از ده هزار دالر بود، من ملامت. به عبارت دیگر، حداقل ۲۰ نفر از برنامه جهانی خوراک در افغانستان کار می کنند. بیست نفر ضرب ۱۰ هزار = ۲۰۰ هزار. بعدا به امکانات آنها نگاه کنید. اگر نوع امکاناتی را که برای خود در مهمانخانه ها ساخته اند ببینید تعجب خواهید کرد. آنها هر ماه و حتی هر دو هفته یکبار برای رخصتی ها به دبی و جاهای دیگر می روند و این هزینه ها و پول اضافی به نام کمک هزینه خطر (هزارد الاونس) را دریافت می کنند. یعنی هزینه ماهانه کارکنان دبلیو اف پی بیش از یک میلیون دالر در ماه است. هنوز هم اگر همین پول در افغانستان خرج شود و به جای این کارمندان، کارمندان افغان تعیین شوند، می تواند برای افغان ها و افغانستان مفیدتر باشد. اگر آنها یک یا دو نفر را از کارکنان بین المللی نگه دارند، مشکلی ندارد، اما اکنون به اندازه تعداد زیادی در افغانستان کار نمی کنند.

پاسخ

پس از تعطیلی مکاتب دخترانه بالای صنف ششم، شماری از متعلمین دختر در ولایت هرات به کار در مزارع زعفران پرداختند. دختران به جای رفتن به مکتب در مزارع زعفران کار می کنند و تا آخر عمر در تاریکی زندگی می کنند. خوب، دختران هراتی فرصت کار در مناطق را دارند و از این طریق می توانند با خانواده های خود کمک کنند. هنوز در سایر ولایات، عمدتاً دختران لیسه ها و مکاتب متوسطه از امراض روانی و دیگر رنج می برند. بر اساس اطلاعات، حدود یک میلیون دختر جوان در افغانستان اکنون نمی توانند به مکتب بروند. آنها باید در خانه بمانند. اگر شغلی پیدا کنند، خوش شانس خواهد بود. مقامات طالبان پیش از این تعطیلی مکاتب متوسطه و لیسه های دخترانه را به دلیل مشکلات اقتصادی موقتی خوانده بودند، اما بعداً گفتند که در مورد گشایش مکاتب دخترانه بین علمای دین اختلافاتی وجود دارد و کار برای رفع آنها در حال انجام است. اخیرا دلیل تعطیلی مکاتب دخترانه را مسائل فرهنگی عنوان کردند. هنوزهم اکنون همه می دانند که طالبان ملت افغانستان را مجبور به شکنجه آنها می کند و نمی خواهند افغان ها روشن فکر باشند و برای پیشرفت کشورشان فکر مشترک داشته باشند. چون در خانواده ای که مادرش بی سواد است، کل خانواده و کل جامعه ارزش های کشور را درک نمی کنند و بچه ها به فکر کشور نیستند. هنوز مشخص نیست که آیا مکاتب بسته شده بر روی دختران افغان باز می شود یا خیر. حدود چهارده ماه است که دختران بالای صنف ششم در کل کشور مکتب نرفته اند. آمریکا عمدا صلاحیت افغان ها را به طالبان تحویل داد.

پاسخ