خبرنگاران زن در فراه به فعالیت های رسانه ای خود با امید به آینده ادامه می دهند

فراه -- در حالی که خبرنگاران زن به طور رسمی اجازه کار در افغانستان را ندارند، آنها به طور غیر رسمی به فعالیت های مرتبط با رسانه های خود ادامه داده اند.

آنها به دفاتر خود می روند و به ثبت کردن برنامه های خود ادامه می دهند تا از دستاوردهای دو دهه گذشته محافظت کنند و به توسعه مهارت های رسانه ای خود ادامه دهند.

برنامه های ثبت شده به آرشیف می رود به این امید که روزی دوباره صدای زنان از رادیو زنده شنیده شود. ممنوعیت پخش صدای زنان در اواخر سال ۱۴۰۰ در سراسر کشور گسترش یافت.

حمیرا محمدی، مدیر رادیو نوای زن در شهر فراه گفت، در حالی که بیش از یک سال است که زنان در خانه مانده اند، خبرنگاران زن که از وضعیت جدید سرپیچی می کنند، برای تمرین و ثبت کردن برنامه های خود به استیشن رادیو می آیند.

رادیو نوای زن برنامه های ویژه زنان دارد و همه کارکنان آن زن هستند. این استیشن هر روز ۱۲ ساعت برنامه پخش می کند.

اگرچه پخش صدای زنان در برنامه‌های زنده ممنوع است، اما این استیشن همچنان می‌تواند برنامه‌های از پیش ثبت شده از سوی زنان را با حمایت مالی سازمان ملل و سایر سازمان‌های غیردولتی پخش کند.

محمدی گفت، «در استیشن رادیو، ما ۸ کارمند داریم که همگی آنها زنان تحصیل کرده و با تجربه هستند. آنها به رادیو می آیند بخاطریکه آنها به کار رسانه ای علاقه دارند».

او گفت، «قبل از ماه اسد ۱۴۰۰ روزانه ۱۸ ساعت برنامه های مختلف پخش می شد، اما پس از آن، پخش صدای زنان مجاز نبود. با وجود این، زنان و دختران به رادیو استیشن می آیند و امیدوارند که صدای آنها دوباره اجازه پخش شدن را بدست خواهد آورد.»

هدف گزارشگران زن در فراه از تولید و پخش برنامه های ویژه برای زنان، اطمینان از خاموش نشدن صدای زنان است.

محمدی گفت، «هدف ما این است که زنان را از حقوق خود آگاه کنیم و به آنها بیاموزیم که زندگی بهتری داشته باشند. ما از طریق برنامه های خود به خانواده ها یاد می دهیم که به حقوق و مطالبات زنان احترام بگذارند.»

بالا بردن صدای زنان

فرنگیس نورزی ۲۲ ساله با اشتیاق فراوان به رادیو نوای زن می آید و برنامه صدای زن را ثبت می کند. او زنان فعال را به این برنامه دعوت می کند و در مورد وضعیت کنونی زنان و دختران افغان بحث می کند.

نورزی گفت که او این برنامه را بخاطری به پیش می برد که مشکلات و خواسته های زنان فراه را منعکس کند.

او گفت، «میزبانی و بلند کردن صدای زنان و دختران حق من است و باید این حق را داشته باشم. می خواهم بتوانم مثل گذشته کار کنم و در کنار دختران و زنان ولایت خود بایستم.»

نورزی گفت، «متأسفانه صدای زنان و دختران در فراه خاموش شده است. من می خواهم از طریق برنامه هایم صدای آنها باشم. می خواهم خواسته ها و امیدهای آنها را از طریق رادیو منعکس کنم.»

فروزان ابوبکر، مجری برنامه در رادیو نوای زن، گفت که وظیفه او و همکارانش بودن صدای زنان و دخترانی است که نمی توانند صدای خود را بلند کرده و مشکلات خود را در میان بگذارند.

او پس از تحصیل در رشته اقتصاد، برنامه هایی را به پیش می برد که به طور خاص در مورد توسعه اقتصادی و مشاغل برای زنان بحث می کند.

وی گفت، «خواسته من این است که به زنان اجازه داده شود در رشته های مورد علاقه خود کار کنند و توانایی های خود را گسترش دهند.»

ابوبکر گفت، «ما می‌خواهیم برای زنان و دختران دیگر الگو باشیم تا آنها نیز بتوانند در کنار مردان کار کنند، و فارغ از آپارتاید جنسیتی، بخشی از آینده کشورشان باشند.»

او گفت، بسیار امیدوار است که به زودی بتواند مانند گذشته به کار خود به طورعادی ادامه دهد.

رعایت حقوق زنان

زنان در فراه خواستار احترام به کار، آموزش و ظرفیت شان برای کمک به جامعه هستند.

مرضیه نورزی، یک فعال حقوق زنان در شهر فراه گفت، «زنان و دختران در سال های اخیر دانش کسب کرده اند و در زمینه های مختلف مهارت و تجربه دارند.»

او گفت، «بهتر است به جای اینکه مجبورشان کنیم در خانه بمانند، به آنها فرصت کار در بیرون از خانه بدهیم. اگر زنان تحصیل کرده مجبور شوند بیشتر در خانه بمانند، افسرده می شوند و امیدشان را از دست می دهند.»

او افزود، «به دلیل محدودیت‌ها، بسیاری از زنان تلاش می‌کنند تا افغانستان را ترک کنند. اگر زنان تحصیل کرده بروند، چه کسی در افغانستان کار خواهند کرد و جامعه را خواهند ساخت؟»

اگر زنان مجبور به خانه نشینی شوند و استعدادهای آنها نادیده گرفته شود، همه دستاوردها و توانایی های آنها از بین می رود. نورزی گفت که نباید توانایی های زنان و دختران افغان تضعیف شود.

پروانه طوفان، یکی دیگر از فعالان حقوق زنان در شهر فراه گفت که در شرایط کنونی نیاز به اجازه کار برای زنان و دختران وجود دارد.

او گفت، «زنان بازوی قوی جامعه هستند و نیمی از جمعیت را تشکیل می دهند. یک بازوی قوی جامعه نباید فلج شود.»

وی گفت، «زمانی که یک زن از نظر اقتصادی خودکفا باشد، ۵۰٪ مشکلات اقتصادی خانواده حل می شود. بسیاری از زنان شوهران خود را در جنگ از دست داده اند و سرپرست خانواده هستند. اگر کار نکنند، پس چه باید بخورند؟