بادغیس -- صدای بادغیس، یک استیشن رادیویی محلی در شهر قلعه نو، هشت ساعت برنامه های هفتگی را به خاطر آن اختصاص می دهد که به هزاران دختر در سراسر ولایت بادغیس آموزش فراهم کند.
برنامه دو ساعته «آموزش در خانه» دو روز در هفته از شبکه اف ام ۸۸.۸ پخش میشود و هفته‌ای دو بار تکرار میشود تا برای بیشتر مردم برسد.
عبدالرازق صدیقی، مدیر رادیو صدای بادغیس، گفت که تصمیم گرفت از سال گذشته ارائه درس را از طریق ایستگاه رادیویی خود آغاز کند.
او گفت، «وقتی متوجه شدم امیدی به بازگشایی مکاتب دخترانه نیست، برنامه آموزش در خانه را به همراه ۱۰ معلم مکتب و پوهنتون آغاز کردم،»
![یک دختری که متعلم صنف دهم است، به تاریخ ۲۷ حمل در شهر قلعه نو ولایت بادغیس به برنامه «آموزش در خانه» که از رادیو صدای بادغیس پخش می شود، گوش فرا می دهد. [احمد جواد/ سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/05/01/41909-b_3-739_416.webp)
یک دختری که متعلم صنف دهم است، به تاریخ ۲۷ حمل در شهر قلعه نو ولایت بادغیس به برنامه «آموزش در خانه» که از رادیو صدای بادغیس پخش می شود، گوش فرا می دهد. [احمد جواد/ سلام تایمز]
![یک معلم داوطلب به تاریخ ۲۷ حمل در استودیوی رادیو صدای بادغیس در شهر قلعه نو ولایت بادغیس یک کتاب مکتب می خواند. [احمد جواد/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/05/01/41910-b_5-739_416.webp)
یک معلم داوطلب به تاریخ ۲۷ حمل در استودیوی رادیو صدای بادغیس در شهر قلعه نو ولایت بادغیس یک کتاب مکتب می خواند. [احمد جواد/سلام تایمز]
وی گفت، «معلمان روزانه دروس مکتب را ثبت می کنند، و سپس طبق یک برنامه از رادیو پخش می شوند.»
وی گفت، «معلمان داوطلب هستند و ما هم برنامه آموزش از خانه را به صورت رایگان پخش می کنیم،»
او گفت، «در شرایط سخت کنونی که مکاتب تعطیل و دختران مجبور به خانه نشینی هستند،به دلایل بشردوستانه و برای کمک به دختران به پخش برنامه آموزش از خانه ادامه خواهیم داد.»
صدیقی گفت، تقریباً ۷۰٪ دختران در بادغیس، از جمله در مناطق شهر قلعه نو و ولسوالی های مقر، آب کمری، قادس و سنگ آتش، به آموزش از خانه گوش می دهند.
خلیل رحمان صادق، که مضامین تاریخ و جغرافیه مکتب را از طریق رادیو صدای بادغیس تدریس می کند، گفت که برنامه رادیویی صنف های درس را از مکاتب گرفته و دروس را به خانه های دختران آورده است.
وی گفت، «این برنامه آموزشی بسیار مؤثر است. دختران می توانند به راحتی از طریق رادیو یا تلیفون همراه خود به آموزش مکتب دسترسی داشته باشند. ما سعی می کنیم به گونه ای آموزش دهیم که همه دختران بتوانند دروس را یاد بگیرند.»
صادق گفت، «در دنیای امروز، هیچ کس نمی تواند آموزش را متوقف کند،»
بازگشت خوش آمد به کتاب
نازگل ابراهیم زاده، ۱۸ ساله، متعلم صنف دهم در قلعه نو، به تاریخ ۲۷ حمل در خانه بود و به برنامه آموزش در خانه گوش می داد. او کتاب دری خود را باز داشت و به صحبت های معلم گوش می داد و یادداشت می گرفت.
او گفت، «از زمان راه اندازی این برنامه رادیویی، انگیزه ای برای مطالعه دوباره پیدا کردم،»
او گفت، «من بسیار خوشحالم که می توانم دروس مکتب ام را از رادیو گوش کنم و این برنامه برای ما دختران بسیار موثر است.»
او گفت، «وقتی معلمان حرفه ای در رادیو تدریس می کنند، احساس می کنم در صنف درسی هستم. امیدوارم برنامه گسترش پیدا و ادامه پیدا کند تا بتوانیم دروس خود را بخوانیم.»
نازگل گفت، هیچ کشوری بدون زنان باسواد نمی تواند پیشرفت کند.
وی افزود، «من به عنوان یک متعلم خواستار بازگشایی فوری مکاتب هستم. دو سالی است که مکاتب تعطیل شده اند، اگر مکاتب باز بودند تا به حال فارغ التحصیل شده بودم.»
شکریه بارکزی، ۲۰ ساله، متعلم صنف یازدهم در شهر قلعه نو، گفت که او و سایر دختران افغان می توانند به پیشرفت افغانستان از طریق آموزش و ساختن آینده ای روشن برای مردم آن کمک کنند.
او گفت، «وقتی دروس مکتب از رادیو شروع میشود، با اشتیاق به صحبت‌های معلمانم گوش می‌دهم. احساس می کنم که در صنف خود درس می خوانم. اگرچه این یک برنامه دو ساعته است، اما من آنقدر علاقه مند هستم که زمان خیلی سریع می گذرد.»
او افزود، «از زمانی که برنامه شروع شده، دوباره انگیزه پیدا کردم و مثل قبل درس می خوانم. من هرگز از تلاش و مطالعه را متوقف نخواهم کرد.»
هیچ منطقی برای تعطیلی مکاتب وجود ندارد
عبدالغفور، ۴۳ ساله، باشنده قلعه نو، گفت که دیدن دو دخترش -- زلیخا، ۱۹ ساله، متعلم صنف یازدهم و آمنه، ۱۶ ساله، متعلم صنف هشتم -- که پس از تعطیلی مکتب متوسطه دخترانه از آموزش محروم شده اند، بسیار دردناک است.
او گفت، «اگرچه دو سال است که دخترانم از تحصیل محروم بوده اند، اما هیچکس منطق و انگیزه این تصمیم را برای ما توضیح نمی دهد،»
او افزود، «بسیار دردناک است که میلیون‌ها دختر افغان مانند دختران من نمی‌توانند به مکتب بروند، هرچند دلیل شرعی و منطقی وجود ندارد.»
عبدالغفور گفت که بازسازی و انکشاف افغانستان غیرممکن است مگر اینکه به دختران مانند پسران اجازه حصول آموزش داده شود و باسواد شوند.
او گفت، «من به عنوان یک پدر خواستار بازگشایی فوری مکاتب برای دختران ما هستم. واقعاً دیگر نمی توانم محرومیت و درد دخترانم را ببینم.»
زلیخا گفت که از زمان بسته شدن مکاتب احساس می کند در خانه اسیر ساخته شده افتاده است و از مشکلات روانی رنج می برد.
او گفت، «دلم پشت همصنفی ها و مکتب ام تنگ شده است. هر شب تا نیمه های شب نمی توانم بخوابم و وقتی یاد تعطیلی مکتب ام می افتم گریه می کنم.»
او گفت، «من می خواهم مکتب ام بازگشایی شود. همه ما دختران می خواهیم درس بخوانیم و آینده روشن تری برای خود بسازیم،» و افزود که او می خواهد در آینده داکتر شود، اما اگر مکاتب بازگشایی نشوند، هرگز رویای خود را محقق نخواهد کرد.
زلیخا گفت، «این کار منصفانه نیست که پسرها می توانند درس بخوانند، در حالی که مکاتب بر روی ما بسته است.»
افغانستان یک کشور پسمانده است که در هر ولسوالی و قریه رادیو، تلویزون، انترنت کار نه میته ونه هر خانه امکانات در دارد که از دختران شان از رادیو وغیره وسیله ها استفاده کند. در افغانستان مناطق وجود دارد که مردم به امکانات اولیه محتاج است. انها باید تعلیم و تحصیل کند تا از مشکلات خود بیرون کند. طلوع نیوز یک راپور پخش کرده است. در آن راپور امده است که در ولایت میدان وردګ یک منطقه بنام بیک سمند که از ۸۰۰ مردم تنها یک جوان خواندن و نوشتن یاد دارد. شما فکر کنید که در این شرایط که از صدها مرد تنها یک شخص در این حالت است پس دختران ان مناطق در چی وضعیت خواهد بود. کار های شاقه و دشوار میکند. به جای یک وسیله باربری استفاده میشود. اګر تعلیم و تحصیل نه شود افغانستان اینده تاریک خواهد داشت. و تعلیم و تحصیل در ان وقت حاصل میشود که دختر خانم ها تعلیم یافته شوند. اګر در یک خانه خانم تعلیم حاصل کند مطمین هستم که تمام خانه در روشنی زنده ګی خواهد کرد و اینده روشن در اینده دارد.
پاسخ9 دیدگاه
من محصل کمپیوتر ساینس و در صنف سوم بودم، اما طالبان پوهنتونها را بسته کردند. لطفا برایم بگویید که من چطور می توانم آنرا ادامه بدهم؟
پاسخ9 دیدگاه
با این حال، تجربه ها ثابت کرده است که تفاوت زیادی بین آموزش حضوری وغیرحضوری وجود دارد و این یک آغاز خوبی است. در بخش تعلیم و تربیه، دنیا برنامه های آموزشی زیادی را امتحان کرده است تا در غیاب معلم همان یادگیری را ایجاد کند که در حضور معلم است، اما این روش چندان موفق نبود. اینجا بحث حضور و عدم حضور است. در زمانی که مکاتب دخترانه در افغانستان بسته باشد، این یک پیشرفت خوبی است. شروع این سلسله در تلویزیون و همچنین در رادیو مفید است. در واقع، بسیاری از دختران به تلویزیون دسترسی نخواهند داشت، اما نسبت به رادیو سودمندتر است زیرا به صورت تصویری آموزش داده می شود. یعنی آنچه تدریس می شود دیده نیز می شود.
پاسخ9 دیدگاه
بی اعتمادی به توانایی های زنان، قربانی کردن حقوق زنان و عدم توجه به منافع زنان ناشی از قرن ها استبداد و دهه ها جنگ است که تأثیرات عمیقی بر محیط خانگی، اجتماعی و سیاسی، حتی روابط بین فردی زنان دارد. همه آن را روزانه می بینند، اما آنقدر در جامعه رایج شده که حال عادی به نظر می رسد. ما در خانواده ها می بینیم که چگونه زنان دائماً مجبور به فداکاری به نام آیین و سنت، زن بودن، پشتو [رفتار پشتونولی] و مذهب برای آسایش مردان خانواده و اقتصاد خانواده می شوند. این یک عمل پذیرفته شده و عادی است. می بینیم که چگونه به نام سنت در جامعه ظلم به زن را مشکل خانوادگی می نامند. می بینیم که چگونه صدای زنان به نام ناموس در جامعه خاموش می شود و آنها تشویق می شوند که دهان خود را بر ظلم و تجاوز بسته نگه دارند. ما می بینیم که چگونه زنان محروم هستند، اما این یک عمل عادی است. ما می دانیم که چگونه به نام منافع ملی از یکپارچگی و اتحاد زنان در فضای سیاسی جلوگیری می شود. می بینیم که سهمی از زنان در منابع موجود نیست. ما می دانیم که چگونه هر ارزشی، مانند مذهب، قبیله، حزب، منطقه یا ولایت، حقوق زنان را در اولویت قرار می دهد، از جمله برخی از زنان سیاستمدار، اما این یک رویه معیاری است.
پاسخ9 دیدگاه
رادیو و سایر رسانه ها می توانند نقش مکملی را در آموزش داشته باشند. با این حال، آموزش آنلاین، رادیو و تلویزیون کمتر از آموزش حضوری مؤثر است. ما می توانیم روز بدتری از این داشته باشیم. در طول تاریخ، ما برای دیگران کار کرده ایم. اگر حتی کمی نگران آینده خود و همشهریانمان می بودیم، امروز دختران به مکتب و پوهنتون می رفتند. با این حال، ما در حال اجرای برنامه هایی هستیم که مردم خود را با دیکته بیگانگان تباه می کنند. من همین الان گزارش حسن عباس، استاد پاکستانی و محقق پوهنتون دفاعی آمریکا را خواندم. او در کتاب اخیر خود در مورد بازگشت طالبان به قدرت، معاملات محرمانه اتحاد شمال با پاکستان را فاش کرده است. وی نوشته است که در آستانه فروپاشی جمهوری افغانستان به رهبری اشرف غنی، هیئتی از ائتلاف شمال به شمول خالد نور پسر عطا محمد نور به پاکستان رفت، و درخواست های خود را به عمران خان، نخست وزیر و فرمانده ارتش آن زمان ارائه کردند. او از عمران خان و فرمانده نظامی باجوه خواست تا در بنیاد رژیم طالبان که پس از نظام جمهوری در محور پاکستان ایجاد می شود، سهمی به آنها بدهند. حسن عباس می افزاید که رهبران ائتلاف شمال در کنار طالبان از گذشته روابط عمیقی با پاکستان دارند و به این روابط ادامه می دهند.
پاسخ9 دیدگاه
رادیو و ابزارهای رسانه ای مشابه را می توان نه تنها برای آموزش، بلکه به عنوان منبع خوبی برای یادگیری در هر زمینه ای مورد استفاده قرار داد. هنر، تجارت، معاملات تجارتی و تحصیل از آن به دست می آید، اما اکنون رسانه ها در افغانستان با مشکلات اقتصادی مواجه هستند. اگر اسپانسر پیدا شود و این نوع برنامه ها آموزشی و حمایتی باشد، به نفع جامعه است. می بینیم که هنوز هم پول خرج می شود، اما اگر هزینه ها و نشریات در بخش تعلیم و تربیه انجام شود یا حمایت شود، فواید و امتیازات بیشتری خواهد داشت.
پاسخ9 دیدگاه
تمام دختران ولایت بادغیس به رادیو دسترسی ندارند بسیار از خانوادها در خانه خود رادیو هم ندارد حاله در افغانستان کسی شوق رادیو شندین را هم ندارد. بسته شدن دروازه های مکتب به روی دختران کار درست نیست .هیچ کس آواز خود را بلند کرده نمی تواند و نه آواز خود را بلند می کند . چرا مکتب های دختران را حکومت بند ساخته .در تمام مملکت های اسلامی دختران به طور آزادانه درس میخوانند وهیچ کس مانع این دختران نمی شود در بین ما و حکومت های دیگر اسلامی چه است که دختران در دیگر کشورهای اسلامی تعلیم کرده می توانند و صرف در افغانستان دختران تعلیم کرده نمی توانند. اکثر مفتی های افغانستان در کشور پاکستان تعلیم کرده است چرا استادان پاکستانی دختران را از مکتب رفتن منع نمی کند که اینجاه درافغانستان شاگردان همان استادان دختران را از مکتب رفتن منع می کند. درس خواندن در مکتب و درس آموختن از طریق رادیو بسیار زیاد فرق دارد .در یک روز در مکتب یک دختر شش ساعت درس می خواند چه فکر می کند که یک دختر می تواند که مسلسل شش ساعت به رادیو گوش دهد تا که یک چیز یاد بیگیرد. یک دختر نمی تواند که مسلسل شش ساعت در خانه به رادیو گوش دهد چرا که در افغانستان اطفال زیاد در خانها موجود می باشد دختران از دست شور ماشوراین اطفال نمی توانند درس خودرا بیااموزنداز طریق رادیو .
پاسخ9 دیدگاه
رادیو، تلویزیون و انترنت همه در توسعه آموزش، تجارت، اقتصاد، تنکالوژی... استفاده می شوند. این یک گام فوق العاده مثبت است که یک رادیو و معلمان چنین کاری را در چنین ولایت دوردست آغاز کرده اند. به پیشرفت تحصیل دختران، و در کنار دختران در پیشرفت تحصیل پسران کمک می کند. رادیو و تلویزیون در هر ولایت باید در زمینه فراهم کردن فرصت های آموزشی به متعلمین کمک کند. مردم حاکم در افغانستان خود را انسان و عالم دین می نامند، اما آنها روبات هستند. این روبات ها ساخت بریتانیا هستند و توسط ارتش و استخبارات پاکستان در صحنه افغانستان بازی می شود. حماقت این روبات ها بیشتر از این که روابط افغانستان را با ابرقدرتی مثل آمریکا خراب کرده اند، معلوم است. با این حال، آنها روابط خود را با پاکستان، فرزند نامشروع بریتانیا حفظ می کنند و به میل خود به سیاست خود ادامه می دهند. آنها نه افغان وفادار به منافع افغانستان هستند، نه عالمان دینی هستند که بتوانند روح و پیام واقعی دین را به مردم برسانند، و نه نسل متمدنی هستند که بتوانند بر اساس خواسته های عصر جدید خدمات ارائه دهند.
پاسخ9 دیدگاه
اگر کسی بخواهد درس بخواند، هیچ چیز نمی تواند مانع آن شود. دوران کرزی بود. فرصت های کاری خوبی در بخش دولتی و موسسات وجود داشت. اما در آن زمان مراکز آموزشی در افغانستان کم بود و همه مردم توانایی تحصیل نداشتند، زیرا بسیاری از آنها در مناطق دور افتاده بودند و به سختی می توانستند به شهرها برسند. در آن زمان یادگیری زبان انگلیسی در اوج خود بود و هرکسی که انگلیسی می فهمید به راحتی می توانست یک فرصت کاری مناسب پیدا کند. من متعلم صنف دوم یا سوم بودم. هنوز بعضی از پسرهای محله ما قبلاً مکتب را خلاص کرده بودند، بنابراین آنها از طریق رادیو زبان انگلیسی را دنبال می کردند و بعد از چند ماه می توانستند کار مناسبی برای خود پیدا کنند. تعدادی از آنها به عنوان مترجم توسط آمریکایی ها استخدام شدند. حقیقت این است که امروزهدر هر خانه یک معلم نه، بلکه چندین معلم وجود دارد، اما اگر کسی تنبل نباشد، و به آموزش کار بگوید. این معلم لزوماً نباید یک شخص باشد. با این حال، یک تلفن همراه با اینترنت نیز یک معلم است، دروس داونلود شده در کمپیوتر نیز یک معلم است. رادیو نیز معلم است زیرا می توان از برنامه های مختلف به ویژه برنامه های آموزشی درس گرفت. تلویزیون هم معلم است. این روزها بی بی سی یک برنامه تلویزیونی راه اندازی کرده است که تمام موضوعات را به صورت ویدیویی تدریس می کند و توسط مجریان زبان های پشتو و دری به صورت ویدیویی ارائه می شود که بسیار قابل یادگیری است. بنابراین، همه اینها برنامه های یادگیری است، اما باید وقت داده شود و به درستی دنبال شود. من با بسیاری از دوستان و خانواده همکاری کرده ام و به تحصیل ادامه خواهم داد. و اگر چنین ابزارهایی در اختیار داشتیم، حتی بیشتر خدمت می کردیم.
پاسخ9 دیدگاه