«آموزش با صابر»: مرد نابینا به هزاران نفر در خوست از طریق رادیو تدریس می کند

خوست -- یک مرد ۳۳ ساله خوستی که یک پا، یک دست و هر دو چشم خود را در انفجار مین از دست داده است، همه انتظارات را زیر پا گذاشته و فرصت یادگیری را برای هزاران نفر فراهم می کند.

حیات الله صابر، باشنده قریه خاباشخیل متون، مرکز این ولایت، در سال ۱۳۸۶ اندکی پس از پایان مکتب زخمی شد.

با وجود جراحات، او از ۱۰ سال به اینسو میزبان برنامه های رادیویی اجتماعی و سیاسی با سازمان های مختلف رسانه های محلی در خوست بوده است.

اخیراً، در سال گذشته، صابر شروع به ضبط یک برنامه رادیویی با هدف آموزش خواندن و نوشتن به شنوندگان کرد.

اکنون او بیش از ۱۰۰۰۰ شاگرد در مرکز ولایت و سایر ولسوالی های خوست دارد.

صابر کتاب های ابتدایی انگلیسی و پشتو را می نویسد و سپس آنها را برای خرید شنوندگان به دوکان ها و شرکت های تجارتی دیگر در جوامع مختلف می فرستد.

کتاب ها حاوی حروف، کلمات و جملات مربوط به یک عدد هستند. صابر در برنامه خود شماره را صدا می کند و سپس مطالب را با صدای بلند برای شنوندگانش می خواند.

صابر با اینکه نابینا است اما با کمک دوستانش دروس را حفظ می کند. او پس از ثبت آنها در خانه اش، ثبت ها را برای پخش به چهار ایستگاه رادیویی محلی می فرستد.

اکثر شاگردان او را دختران و زنان بی سواد مناطق دوردست تشکیل می دهند که یا در مناطق خود مکتب ندارند و یا اجازه ندارند به مکتب بروند.

صابر گفت، «ما ابتدا این برنامه را برای آموزش به خانواده هایی... که در مناطق خود مکتب ندارند یا به دلیل مسائل اقتصادی و اجتماعی از رفتن به مکتب محروم هستند، راه اندازی کردیم.»

صابر در سال جاری تاکنون سه سلسله کتاب چاپ کرده است.

دروس سلسلهء سوم که علاوه بر پشتو و انگلیسی ریاضی را نیز پوشش می دهد همچنان در حال پخش است و به زودی تکمیل می شود.

او گفت، «از طریق این درس ها، ما نه تنها به فواید اخلاقی می رسیم، بلکه میلیون ها افغانی نیز به دست می آوریم. تلاش می کنیم این برنامه را به ولایات دیگر نیز گسترش دهیم.»

فرصتی برای یادگیری

شازیه سحار، ۲۰ ساله، باشنده یک منطقه دور افتاده ولایت خوست، گفت که او یک سال است که برنامه رادیویی صابر را دنبال می کند و در مدت کوتاهی چیزهای زیادی یاد گرفته است.

وی گفت، «این برنامه باید بیشتر توسعه یابد. مسئول برنامه خیلی چیزها به ما یاد داد، قبلاً نمی توانستیم تاریخ انقضای دواها را در خانه بخوانیم، اما الان بسیار چیزها را می دانیم.»

مریم سحار، ۱۸ ساله، خواهر شازیه، که او نیز به درس های رادیوی گوش می دهد، با اشاره به محدودیت های فرهنگی محلی یا فاصله های جغرافیایی زیاد، گفت، «دختران ممکن است در مناطق دورافتاده به مکتب نروند.»

ما از جامعه بین المللی می خواهیم که در این زمینه کمک کنند. در حال حاضر ایستگاه های رادیویی محلی در برخی مناطق دوردست برنامه پخش نمی کنند. اگر پخش به آن مناطق گسترش یابد، این برنامه شنوندگان بیشتری خواهد داشت.

ولی خوستی، ۴۸ ساله، کاکای سحار، گفت، «هر دو برادرزاده من بی سواد بودند، اما اکنون با زبان انگلیسی و پشتو آشنا هستند.»

او گفت، «من از جامعه بین المللی می خواهم که از طرق مختلف فرصت های یادگیری را برای این دختران فراهم کند.»

خوستی گفت که علاوه بر خواهرزاده هایش، پسر و برادرزاده اش نیز از طریق برنامه رادیویی صابر تحصیل می کنند.

تنها وسیله پیشرفت

شبروز پکتین، استاد فاکولته طب پوهنتون شیخ زاهد در شهر خوست، گفت که تدریس از طریق رادیو یک رویکرد ابتکاری است.

وی گفت، «تا جایی که من آن را دنبال کرده ام، برنامه «آموزش با صابر» برای متعلمین بسیار مهم است. این برنامه کمک زیادی به خواندن و نوشتن کرده است.»

وی گفت، «آموزش تنها وسیله پیشرفت در یک کشور و یک جامعه است که ما را قادر می سازد با دیگران رقابت کنیم.»

«آموزش با صابر» که از طریق چهار ایستگاه رادیویی محلی خوست در زمان های مختلف پخش می شود نیز به منبع درآمد مهم مجریان تبدیل شده است.

شریف الهام، مدیر برنامه ولس ژغ، یک ایستگاه رادیویی خصوصی محلی در این ولایت، گفت که برنامه آموزشی صابر نه تنها باعث افزایش مخاطبان ایستگاه رادیویی ولس ژغ شده، بلکه درآمد تبلیغاتی نیز به همراه داشته است.

الهام گفت، زمانی که این برنامه شروع شد، [صابر] با رادیو ولس ژغ نیز برای پخش قرارداد بست که تا امروز ادامه دارد.

وی گفت، «این برنامه مخاطبان ما را افزایش داد زیرا هزاران شنونده از جمله متعلمین مکاتب به آن گوش می دهند.»