پروژه های توسعه جهانی چین شروع به نشان دادن شگاف های بزرگ کرده اند

با ده‌ ها پروژه زیرساختی که تقریباً ۱۵۰ کشور را در بر می‌گیرد، طرح کمربند و جاده چین (بی آر آی) که با نام یک کمربند یک جاده (او بی او آر) نیز شناخته می‌شود، به یکی از بزرگترین پروژه‌های توسعه در جهان تبدیل شده است.

اما تحقیقات جدید نشان می دهد که تقریبا یک دهه پس از اینکه شی جین پینگ رهبر چین بی آر آی را راه اندازی کرد، تفاوت بین سخن و کارکرد واقعی این پروژه به طور فزاینده ای آشکار شده است.

همچنین دولت‌ها و جمعیت‌های نگران‌ که به زیرساخت‌های تامین مالی چین وابسته‌اند، متوجه نقص‌های ساختاری و مهندسی عمده در خود پروژه‌ها شده‌اند.

برنامه تحقیقاتی ساوت – ساوت ریسرچ (اس اس آر آی) که مرکز آن در کولمبو مرکز سریلانکا است،‌ در گزارشی که به تاریخ ۶ دلو منتشر شد، گفت، بی آر ای به جای ترویج «صلح، همکاری، رشد و منافع متقابل» در کشورهای میزبان، به عنوان پوششی برای «دیپلماسی تلک بدهی های» چین و گسترش حضور نظامی در سراسر جهان عمل می کند.

اس اس آر آی به تعامل چین با زامبیا، آنگولا، لائوس، سریلانکا و پاکستان اشاره کرده است.

به طور کلی، آنها چندین مشکل اصلی مرتبط با بی آر آی را شناسایی کرد که شامل افزایش سریع بدهی عمومی و بحران اقتصادی، عدم شفافیت و فساد، ناآرامی های اجتماعی، سیاسی، حقوقی و امنیتی، و مسائل زیست محیطی می باشد.

بر اساس این گزارش، در زامبیا، دولت از اقدامات مضر سرمایه گذاران چینی که بخش صنعتی را ویران می کند، چشم پوشی می کند. در آنگولا، سرمایه گذاری چین در بخش املاک به نفع مردم محلی نبوده است. بدهی های لائوس به چین شرایط را طوری ساخته است که کشور مذکور زیر نفوذ چین رفته است.

سریلانکا به طور خاص درگیر یک بحران سیاسی و اقتصادی بزرگ است که بخشی از آن به دلیل وام‌های چینی و پروژه‌های زیربنایی خراب شده است.

در گزارش اس اس آر آی آمده است، «با توجه به اینکه بخش قابل توجهی از سرمایه گذاری در بی آر آی از سوی نهادهای دولتی چین انجام می شود، نگرانی از افزایش بدهی سریلانکا و از دست دادن حاکمیت وجود دارد. پروژه های بی آر آی در سریلانکا عدم شفافیت و فساد را نشان داد. همچنان، از اثرات زیست محیطی آن نیز خبر داده شده است.»

ترس ها به واقعیت تبدیل شده اند

طبق این گزارش، در عین حال در پاکستان «ترس های مردم به واقعیت تبدیل شده است.»

با آمدن کشتی های غول پیکر ماهیگیری چینی در سواحل گوادر در دریای عرب، بسیاری از ماهیگیران پاکستانی نمی‌توانند برای یک زندگی عادی درآمدی بدست آورند.

اس اس آر آی گفت، «بر این اساس، واضح است که پروژه بی آر آی چین باعث ناآرامی اجتماعی و همچنین منجر به بی ثباتی اقتصادی در پاکستان شده است.»

معترضان به تاریخ ۶ جدی آغاز به برگزاری تظاهرات روزانه در منطقه گلگت - بلتستان،‌ پاکستان کردند تا نگرانی‌های خود را در مورد تأثیر چین بر معیشت و زندگی روزمره خود - یعنی غصب زمین و مشکلات دیگر، از جمله کمبود برق و گندم و مالیات بدون آنکه در پارلمان نمایندگی داشته باشند، بیان کنند.

با وجود درجه حرارت زیر صفر، اعتراضات برای هفته ها ادامه دارد.

معترضان در شهرهای دیگر، از جمله کراچی، در همبستگی با تظاهرکنندگان در گلگت - بلتستان پیوسته اند.

گلگت - بلتستان با منطقه سینکیانگ چین با اکثریت مسلمان مرز مشترک دارد و دروازه ای به کریدور اقتصادی چین - پاکستان (سی پیک) است که جزء پاکستانی بی آر آی می باشد.

فعالان با اشاره به مشکلات مشابه در ایالت های بلوچستان و سند می گویند که سرمایه گذاری چین در گلگت - بلتستان فقط به نفع بجینگ است و می تواند جرقه مقاومت مسلحانه علیه چینی ها را برانگیزد.

به گفته مردم محلی، از ۴ جدی، مقامات پاکستانی به دستور بجینگ، اعتراض چند ماهه را در گوادر، بندر اقیانوس هند در بلوچستان که زمانی پروژه «جوهر تاج» سی پیک به شمار می رفت، سرکوب کرده اند.

محمد شفیق هونزی، استاد علوم سیاسی در هونزا، گلگفت – بلتستان در ماه جدی گفت، «چینی ها به اجرای پروژه های توسعه بدون اهمیت دادن به محیط زیست، فرهنگ محلی یا مذهب مشهور هستند.»

بر اساس نظرسنجی اقتصادی پاکستان برای سال های ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱، این کشور ۸۷ میلیارد دالر بدهی معوقه به چین دارد.

اس اس آر آی گزارش داد که پاکستان همچنین با بازپرداخت وام‌های چینی با نرخ‌های سود بسیار بالا مواجه است. به عنوان مثال، در سال‌های ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ پاکستان ۱۵۰ میلیون دالر سود با وام ۴.۵ میلیارد دالری به چین پرداخت کرد.

اس اس آر آی گفت، وقتی پاکستان خواستار بازسازی بدهی شد، چین وام دیگری ارائه کرد. در نتیجه، «پاکستان... در حال حاضر در یک دایره بی پایان بدهی ها غرق شده است.»

زیرساخت های در حال فروپاشی

نیروگاه برق آبی نیلم - جیلم در منطقه جمو و کشمیر، پاکستان، نمونه دیگری از پروژه های ساخته شده توسط چین را ارائه می دهد.

وال استریت ژورنال به تاریخ ۳۰ جدی گزارش داد که مقامات پاکستانی سال گذشته پس از شناسایی شکاف‌هایی در تونلی که آب را از میان کوه برای به حرکت درآوردن توربین می‌برد، کارخانه را تعطیل کردند.

ساخت و ساز این پروژه در سال ۱۳۸۷ پس از دریافت قرارداد توسط یک کنسرسیوم چینی در سال قبل آغاز شد. پس از تاخیرهای متعدد، اولین جنراتور در ماه حمل سال ۱۳۹۷ راه اندازی شد و کل پروژه در ماه اسد سال ۱۳۹۷ به پایان رسید.

توصیف فاروقی، رئیس ادارهء ملی تنظیم انرژی برق پاکستان (نیپرا) در ماه عقرب به پارلمان گفت که این تونل تنها چهار سال پس از آغاز کار نیروگاه ۹۶۹ مگاواتی ممکن است فرو بریزد.

به اساس گزارش نیپرا، از ماه سرطان، بسته شدن این نیروگاه در حال حاضر برای پاکستان بخاطر قیمت های بلند برق حدود ۴۴ میلیون دالر خساره دارد.

به گفته وزارت انرژی ایالات متحده و بانک جهانی، اگر نیروگاه های برق آبی به خوبی ساخته و نگهداری شوند، می توانند حداقل ۱۰۰ سال فعالیت کنند.

در سراسر جهان، در آمریکای لاتین و آفریقا، مشکلات مشابهی در حال ظهور است.

به گفته مهندسان حکومتی، هزاران شکاف در یک نیروگاه برق آبی عظیم که توسط چین در اکوادور ساخته شده است، پدید آمده است.

به گزارش وال استریت ژورنال، نیروگاه برق آبی ۲.۷ میلیارد دالری کوکا کودو سینکلر بزرگترین پروژه زیرساختی در این کشور بود و برای بجینگ آنقدر مهم بود که شی جین پینگ در افتتاح آن در سال ۱۳۹۵ صحبت کرد.

اکنون، شکاف های ساختار کانکریتی و فرسایش دامنه‌های کوهستانی رود کوکا تهدیدی برای آسیب رساندن به بند است و این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد که بزرگترین منبع انرژی اکوادور ممکن است خراب شود.

فابریسیو یپز، مهندس پوهنتون سانفرانسیسکو در کیتو، اکوادور که مشکلات پروژه را از نزدیک دنبال کرده است، گفت، «ما ممکن است همه چیز را از دست بدهیم و ما نمی دانیم که فردا می تواند باشد یا شش ماه بعد.»

این روزنامه گزارش داد که نیروگاه برق آبی اکوادور یکی از بسیاری از پروژه هایی است که با بودجه چین در سراسر جهان با نقص های ساختمانی مواجه است.

بنا بر این گزارش، ساخت‌وساز با کیفیت پایین باعث فلج شدن پروژه‌های زیرساختی کلیدی می‌شود و برای کشورهای میزبان سبب بدهی‌های اضافی در تلاش برای رفع نواقص می شود.

بدهی ها بر سر بدهی ها

در یوگندا، شرکت تولید برق این کشور بیش از ۵۰۰ نقص ساختمانی را در نیروگاه آبی ایسیمبا، یک نیروگاه برق آبی ۱۸۳ مگاواتی ساخت چین در رودخانه نیل شناسایی کرده است.

در نتیجه، این نیروگاه از زمانی که در سال ۱۳۹۸ به بهره برداری رسید، دچار خرابی های مکرر شده است.

به گفته شرکت تولید برق یوگاندا (یو ای جی سی ال)، شرکت بین‌المللی آب و برق چین نتوانست یک بوم شناور برای محافظت از بند در برابر علف‌ های هرز آب و دیگر زباله‌ها ایجاد کند، که منجر به مسدود شدن توربین‌ها و قطع برق شده است.

یو ای جی سی ال گفت، همچنین شکاف ها در سقف ساختمان نیروگاه پدید آمده است.

این کارخانه ۵۶۷.۷ میلیون دالری عمدتاً از طریق وام ۴۸۰ میلیون دالری از بانک صادرات و واردات چین تأمین مالی شد.

در قسمت پایین تر بر سر رود نیل، نیروگاه برق آبی دیگری که توسط چین ساخته شده است، پروژه برق آبی ۶۰۰ مگاواتی کاروما است، که سه سال از برنامه عقب افتاده است.

مقامات یوگاندا دلیل این تاخیر را نقص های مختلف ساختمانی از جمله دیوارهای شکاف دار می دانند. یو ای جی سی ال همچنین گفت که قراردادی، سینوهایدرو کارپورشن، کیبل های، سویچ ها و سیستم اطفایه حریق معیوب را نصب کرده است که باید تعویض شوند.

اگرچه این نیروگاه غیرقابل بهره برداری است، اما دولت مجبور شد بازپرداخت وام ۱.۴۴ میلیارد دالری از بانک صادرات و واردات چین را آغاز کند.

شرکت های چینی درگیر در پروژه های یوگاندا و دولت چین به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند.