پلخمری -- از زمانی که چهار زن مرکز تولید مواد غذایی و صنایع دستی خراسان را در ماه جدی تأسیس کردند، تصدی ولایت بغلان فرصت های کاری برای ۱۹۰ آشپز و صنعتگر زن ایجاد کرده است.
به گفته عاطفه سادات معاون رئیس، این مرکز که انواع مواد غذایی را تولید می کنند و به فروش می رساند، بمنظور آن ایجاد شد تا زنان آسیب پذیر بتوانند از خانه های خود بیرون آیند و برای امرار معاش کار کنند.
او گفت، انجام دادن این کار به آنها امکان می دهد تا از فشار روانی حبس در خانه و همچنین کسب درآمد برای خانواده خود فرار کنند.
سادات گفت، «ما انواع کیک، کلچه و شیرینی از قبیل متایی، شیرینی، مربا و لبنیات را تولید و به فروش می رسانیم. ما همچنین ترشی، چکنی، منتو، مساله، سوپ، برگر و حبوبات و سایر اقلام تولید می کنیم.»
![کارگران به تاریخ ۱۷حوت در مرکز تولید مواد غذایی و صنایع دستی خراسان در پلخمری، مرکز ولایت بغلان، نان تازه پخته شده را بسته بندی می کنند. [تصویربردار: عبدالحمید رضوانی]](/cnmi_st/images/2023/03/15/41199-b__2_-739_416.webp)
کارگران به تاریخ ۱۷حوت در مرکز تولید مواد غذایی و صنایع دستی خراسان در پلخمری، مرکز ولایت بغلان، نان تازه پخته شده را بسته بندی می کنند. [تصویربردار: عبدالحمید رضوانی]
وی گفت، «۴۰ زن در زمینه تولید شیرینی و تهیه و بازاریابی محصولات غذایی فعالیت می کنند.»
او افزود، زنان اعضای کاملاً توانمند جامعه هستند و هرگز از مبارزه با محدودیت های اعمال شده علیه آنها دست بر نمی دارند.
این مرکز یک بخش جدید صنایع دستی را افتتاح کرده است که در آن ۱۵۰ زن مشغول به کار هستند.
لیلا کاظمی، مدیر بخش صنایع دستی گفت، «ما زنان را قبلاً آموزش داده‌ایم و اکنون به بافتن انواع لباس‌های زنانه، خیاطی، گلدوزی و شال‌بافی مشغول هستند.»
او گفت، «بیشتر زنانی که در اینجا کار می کنند بسیار فقیر هستند و با مشکلات اقتصادی روبرو هستند،» و افزود که این مرکز می تواند به آنها کمک کند تا خانواده های خود را از لحاظ مالی تامین کنند.
او گفت، «این همچنین به رفع نگرانی ها و تشویش های آنها در مورد آینده کمک خواهد کرد.»
فرار از حصر خانگی
حبیبه صمدی باشنده پلخمری در یکی از مکتب های بغلان تدریس می کرد اما کار خود را از دست داد.
او گفت، «من از فاکولته معارف پوهنتون بغلان فارغ شده ام. به جای آموزش دادن به نسل های آینده، به خصوص دختران، چاره ای جز این ندارم که بیایم اینجا و خیاطی کنم.»
با این حال، او گفت، در شرایط فعلی خوشحال است که می تواند خانه خود را ترک کند و در این مرکز کار کند.
صمدی گفت، «در این مرکز لباس زنانه می دوزم تا بتوانم به فرزندانم غذا پيدا کنم.»
وی با تاکید بر اینکه زنان در خانه های خود محبوس هستند و نمی توانند بیرون بروند، گفت، «زنان نیز مانند مردان با استعداد و توانمند هستند و می توانند به پیشرفت جامعه کمک کنند.»
او گفت، «در شرایط فعلی که مردان نمی توانند کارها پیدا کنند، زنان نباید در خانه بنشینند و بیکار بمانند و شاهد گرسنگی کودکان خود باشند. آنها باید به فکر کار و مشارکت در کارهای مختلف باشند.»
شکیبا محمدی که تنها نان آور خانواده اش است، گفت که او هر ماه با تولید شیرینی، کیک و کلچه به اندازه ای درآمد دارد که می تواند به پنج فرزندش غذا بدهد.
او گفت، «اگر در خانه بمانم و کار نکنم، فرزندانم از گرسنگی می‌میرند،» و یادآوری کرد که حبس کردن زنان در خانه و منع کار آنها تنها بحران اقتصادی جاری را عمیق‌تر می سازد و چرخه فقر را بیشتر می‌کند.
حمایت از اقتصاد خانواده ها
زرغونه عظیمی که رستوران این مرکز را مدیریت می کند، گفت، «خیلی خوشحالم که می توانم برای بسیاری از خواهران همکارم فرصت شغلی فراهم کنم. آنها می توانند روی پای خود بایستند و دیگر سربار خانواده خود نیستند.»
او گفت، «خوشبختانه مشتریان ما روز به روز در حال افزایش هستند. این جا برای زنان به ویژه خانواده ها جای امنی است، آنها می توانند هر وقت که بخواهند به اینجا بیایند و انواع غذاهای لذیذ را بخورند.»
وی گفت، در صورتی که این مرکز بتواند بازار مناسبی برای محصولات خود بیابد، «مطمئن هستیم که می توانیم در ماه های آینده فرصت های شغلی بیشتری برای سایر خواهران ایجاد کنیم.»
اسدالله مصطفی هاشمی، سخنگوی والی بغلان، گفت که مقامات محلی تلاش می کنند تا برای زنان در بخش های مختلف فرصت های کاری ایجاد کنند.
او گفت، «بغلان هیچ تفاوتی با سایر ولایات افغانستان ندارد. همچنین فرصت های شغلی برای زنان در اینجا وجود دارد.»
وی افزود، «چندی پیش نمایشگاه سه روزه برای نمایش صنایع دستی زنان برگزار کردیم و تلاش های ما ادامه خواهد داشت.»
هاشمی گفت، «ما در حال بررسی امکان ایجاد بازاری مختص به زنان کارآفرین هستیم تا بتوانند به راحتی محصولات خود را در فضای امن به فروش برسانند.»
در افغانستان حقوق زنان همیشه پایمال است . اولتر ازهمه برادارن در حق خواهرن خود ظلم می کنند . ۷۰فیصد مردم افغانستان دختران و خواهران خود را بدون گرفتن پول هیچ واقت به نکاه شریعی نمی دهند. پدران وبرادران دختران همیشه که طلب کار بشت خانه شا ن بیاید از آن پول طلب گار می باشد ود رمقابل پول بدون کدام مشهوره همراه دختر خود بر ای شو هر می دهد این که مرد چی کار می کند یانی این کی سن سال دختر همراه مرد برابر باشد یانی یا دختر شان به این عروسی همراه این مرد خوش است یانی برای این مرد در مقابل پول می دهد دختر خودرا . از همین جا ظلم شروع می شود بالای دختر . از اول تا به اخر بالای زنان افغانستان از طرف مردها ظلم صورت می گیرد در جاده ها که زنان گشت و گذار می کنند از طرف یک تعداد مردها اذیت می شود زنان در جاده ها به طور ازدانه گشته نمیتوانند . این هم ظلم است بالای دختران از طرف مرد ها .فعلان ظلم که حکومت امارت اسلامی افغانستان بالای این زنان می کند که نه این دختران را به تعلم و تحصیل اجازه می دهد ونه اجازه کار در دفتر دولتی می دهد اکسر خانم ها شوهرشان را در طی جنگ های اخیر از دست داده است همین خانم کار می کردن وبرای فامیل شا ن یک لقمه نان پیدا می کردند آن دروازه های وازارت خانه را هم به روی زنان بسته کردن این هم یک ظلم است بالای زنان افغانستان . فعلان زنان مجبور هستن که کار های شاقه کنند و برای فامیل خود نان پیدا کنند.
پاسخبرو برادر، ناحق نام وطن و مردم خود را بد نکن. فعلا شاید در هیج و کنار افغانستان اینطور فامیل پیدا نشود که دختر خود را بدون سلا و مشوره با وی به ازدواج داده شود. هر کس از خود رسم و رواج دارد، اما حال نه ملا و نه دهقان و نه کدام تجار و امثالهم دختر خود را بدون مشوره با وی به ازدواج می دهد. تقریبا در تمام افغانستان این رسم است که یک فامیل به فامیل دیګر می رود، دختر شان را می خواهد. بعدا بخاطر اینکه فامیل دختر سر دختر مصرف کرده و در آینده دختر عضو فامیل دومی می شود، به این دلیل فامیل دختر از فامیل پسر یک اندازه پول می ګیرد و آنرا صرف عروسی و مصارف و مخارج عروسی می کند. لطفا نام وطن خود را بد نکنید. چیزیکه شما نوشته کرده اید، محض توهین و تحقیر به مردم افغانستان است.
پاسخ5 دیدگاه
واقعیت اینست که مشکل در زنان افغان نیست. مشکل در بین مردها است. به جز از اناهیتا راتب زاد یکی از سرشناس ترین زنان کمونست از حزب خلق دموکراتیک در زنان رییس جمهور ببرک کارمل، دیګر کدام زن خاص در تحولات منفی افغانستان دست نداشته است. معمولا زنان افغان در تحولات مثبت دست داشته است. زن در افغانستان داکتر بود، معلم بود، نرس بود، قابله بود... و هنوز هم است. در بیست سال اخیر دیموکراسی غربی در افغانستان بیشتر زنان افغان تعلیم یافته و تحصیل یافته شدند، اما بدبختانه که معاهده ننګین دوحه که حکومت افغانستان از آن بیرون ساخته شد، همه دست آوردها به خاک مبدل شدند. چیزیکه فعلا در افغانستان جریان دارد، نتیجه معاهده است که بین امریکا و برتانیا امضا شد. با وجود آنکه امریکا در بیست سال اخیر کوشش کرد تا زیربناهای افغانستان را بسازد، تعمیر نو کند و آنرا توسعه بدهد، اما بدبختانه که انګلیس هنوز هم دارد کوشش می کند از افغانها انتقام بګیرند. پاکستان که اجیر پول است با پول روس، چین، و حمایه سیاسی برتانیا توانست جلو پیشرفتی را بګیرد که امریکا می خواست در افغانستان تطبیق کند. والله اعلم که در آینده چه خواهد شد اما فعلا که ما می بینیم ماشین تعالی و ترقی زنان در افغانستان توقف یافته است. این چنین کارها شایسته زنان افغان نیست. زنان افغان باید داکتر شوند، انجنیر شوند، حقوقدان شوند... نه تنها خیاط و صنعتګر.
پاسخ5 دیدگاه
بانک جهانی در گزارش اخیر خود گفته است که افغانستان با بحران جهانی غذا مواجه است و۴ میلیون نفر زیر پنج سال از جمله ۳.۲ میلیون کودک دچار سوء تغذیه هستند. بر اساس این گزارش، اکثر مردم افغانستان باید برای تامین نیازهای اولیه غذایی خود تلاش کنند. بحران آب و هوا وضعیت مواد غذایی را بدتر ساخته است و ۳۰ ولایت از کیفیت پایین آب شکایت دارند. پس یک نفر می تواند بگوید گدام ها پر از مواد غذایی است، اما برای کسانی که پول دارند، در حالی که اگر کسی پول و کار نداشته باشد، از کجا می تواند غذا بخرد؟ هرکسی که می تواند فقط دو نفر را درگیر کار کند، نباید پول پس انداز کند و باید شروع کند. این زنانی که برای زنان کار خلق کردند قابل ستایش هستند، و در صورت کنترل سیستم آب کش شمسی و خروج آب لازم از زمین می توان مسئله کم آبی را حل کرد، اما مردم بطور غیرضروری با مصرف آب در حق زمین و انسان ظلم می کنند.
پاسخ5 دیدگاه
هرکسی که امکاناتش را داشته باشد می تواند خود و دیگران را به کار مشغول کند و مسئول ساختن قسمت خود از افغانستان و کمک به مردم شود. زمانی که افغانستان ساخته شود، ما یک افغانستان آباد خواهیم داشت. در این صورت ما به دیگران نیاز نخواهیم داشت و مشکلی نخواهیم داشت حتی اگر مشکلی هم داشته باشیم، کم خواهد بود.
پاسخ5 دیدگاه