اقتصاد

نگرانی های افغان‌ها نسبت به وخامت اوضاع اقتصادی رو به افزایش اند

گزارش از احسان الله

زنان افغان به تاریخ ۲۴ حمل در ماه مبارک رمضان در کابل از یک موسسه خیریه نان رایگان بدست می آورند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]

زنان افغان به تاریخ ۲۴ حمل در ماه مبارک رمضان در کابل از یک موسسه خیریه نان رایگان بدست می آورند. [وکیل کوهسار/ خبرگزاری فرانسه]

کابل -- افغان ها به طور فزاینده ای نگرانی های خود را در مورد افزایش بیکاری و فقر گسترده در بحبوحه وضعیت اقتصادی، که با گذشت هر روز وخیم تر می شود، ابراز می کنند.

فقیرمحمد محمدی، یک دکاندار ۳۵ ساله در بازار احمدشاهی کابل گفت که کاهش قدرت خرید مشتری منجر به رکود تجارت شده است.

محمدی گفت، «ما یک دوکان لوازم آرایشی داریم و فروش ما به شدت کاهش یافته است، زیرا چیزی که همه به آن فکر می کنند یافتن یک لقمه نان است... افراد کمتری برای خرید شامپو، صابون و سایر لوازم آرایشی مراجعه می کنند،»

از ماه اسد سال ۱۴۰۰، فروشات روزانه او از ۵۰۰۰۰ – ۹۰۰۰۰ افغانی (۵۷۹ – ۱۰۴۳ دالر) به ۵۰۰ – ۱۰۰۰ افغانی (۶ – ۱۲ دالر) کاهش یافته است.

وی افزود، «در حقیقت، درآمد ما برای تامین هزینه های نان چاشت یا کرایه موتر ما کافی نیست،»

محمدی گفت، «همه دوکانداران بازار احمدشاهی بسیار نگران هستند و اگر وضعیت فعلی ادامه و در کوتاه مدت بهبود نیابد، ما نمی توانیم به تجارت خود ادامه دهیم،»

محمد رضا، یک میوه فروش در پل سرخ در ناحیه ۶ شهر کابل، گفت که فروش او از سال ۱۴۰۰ به این سو به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

او به سلام تایمز گفت، «فروشات روزانه ما بین ۵۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ افغانی [۵۸ و ۱۱۶ دالر] بود... ولی فعلا، ما در روز فقط بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ افغانی [۱۲ تا ۱۷ دالر] درآمد داریم،»

رضا افزود، «مشتریان ما قبلا یک کارتن سیب بدون بسته بندی می خریدند، اما اکنون فقط یک کیلو یا نیم کیلو سیب می خرند زیرا توان خرید ندارند،»

وی گفت، «متأسفانه به دلیل کاهش فروشات، گاهی اوقات میوه های ما پوسیده می شود و به جای فایده، نقصان می کنیم،»

افزایش فقر

خیرالله هاشمی، یک تحلیلگر امور اقتصادی مستقر در ترکیه، به سلام تایمز گفت که وضعیت اقتصادی ممکن است بدتر شود.

او افزود، «در نتیجه بیکاری صدها هزار نفر دوران اقتصادی افغانستان متوقف شده است و همه جامعه تحت تأثیر آن قرار گرفته است،»

او گفت، «بیکاری معلمان مکاتب، استادان پوهنتون ها، کارکنان سازمان‌های غیرحکومتی، روزنامه‌ نگاران و کارگران شرکت‌های خصوصی را تحت تأثیر قرار داده است،»

هاشمی گفت، «علاوه بر این، با وجود اینکه برخی [افغان ها] کار دارند، اما آنها درآمد کافی ندارند. این شرایط همه به رکود بازار کمک کرده است،»

به گفته مصطفی نظری، تحلیلگر افغان مستقر در امارات متحده عرب، محدودیت ها بر سازمان های کمک رسان محلی و بین المللی شرایط اقتصادی در کشور را تشدید خواهد کرد.

سازمان‌های غیرحکومتی خارجی که هنوز کمک‌های حیاتی می‌کنند، در ماه قوس سال گذشته، زمانی که زنان افغان از کار کردن برای آنها منع شدند، ضربه‌ای خوردند.

این محدودیت در ماه جاری برای کارمندان زن افغان سازمان ملل متحد تمدید شد و این سازمان گفت که با یک «انتخاب وحشتناک» در مورد ادامه طرح های کمک های خود مواجه است.

نظری گفت، «بسیاری از خانواده ها با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند و برای برخی از آنها یافتن یک یا دو وقت غذا در روز بسیار مشکل است،»

ارزیابی های تلخ

تخمین های سازمان ملل متحد نیز به همان اندازه وخیم بوده است.

برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) به تاریخ ۲۹ حمل گفتکه حدود ۳۴ میلیون افغان زیر خط فقر زندگی می کنند.

فیلیپ کروف، سخنگوی برنامه جهانی خوراک (دبلیو اف پی) در آواخر ماه حمل در ایمیلی به سلام تایمز نوشت، گفت، «تقریباً ۲۰ میلیون نفر از ماه عقرب الی حوت سال ۱۴۰۱ به شدت در ناامنی غذایی قرار دارند، از جمله بیش از ۶ میلیون نفر که در یک قدمی قحطی قرار دارند،»

کروف نوشت، «چهار میلیون نفر از جمله ۳.۲ میلیون کودک زیر ۵ سال دچار سوء تغذیه حاد هستند. کشور در دو نیم دهه اخیر در معرض بالاترین خطر قحطی قرار دارد و از هر دو خانواده یک خانواده برای زنده ماندن در حالت مجادله با بحران قرار دارد،»

او افزود، «از ماه اسد سال ۱۴۰۱ به اینسو از جمله هر ۱۰ خانواده ۹ خانواده افغان نمی توانند غذای کافی را بدست آورند که این بالاترین رقم در جهان است. در حال حاضر، نزدیک به ۲۰ میلیون افغان نمی دانند وعده غذایی بعدی شان از کجا خواهد آمد،»

کروف گفت، «گرسنگی فاجعه بار درهای افغانستان را می زند و اگر کمک های بشردوستانه ادامه پیدا نکند، صدها هزار افغان دیگر برای زنده ماندن به کمک نیاز خواهند داشت. دو سوم جمعیت - بیش از ۲۸ میلیون نفر - امسال، ۱۰ میلیون نفر بیشتر از دو سال پیش، به کمک های بشردوستانه نیاز دارند،»

او گفت که امسال برنامه جهانی خوراک به ۲۱ میلیون افغان با حمایت های غذایی، تغذیه و معیشت کمک می کند و برای این کار به ۸۰۰ میلیون دالر برای شش ماه آینده نیاز دارد.

کروف گفت، «سال گذشته، برنامه جهانی خوراک از برکت کمک های مالی اهداکنندگان سخاوتمند ما، کمک های خود را در سراسر افغانستان افزایش داد و از ۲۳ میلیون نفر -- که ۱۲ میلیون نفر از آنها زن و دختر بودند، حمایت کرد.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

10 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

امروزه مشکلات اقتصادی در افغانستان بسیار زیاد است. هر خانواده ای با مشکلات زیادی مواجه است. هم سازمان های کمک رسانی و هم دولت تاکنون نتوانسته اند کار قابل توجهی انجام دهند. امید ما این است که جامعه جهانی و نظام حاکمیتی به موضوع بیکاری توجه جدی داشته باشند.

پاسخ

گناه بدتر شدن وضعیت اقتصادی کنونی و آینده افغان ها کاملا متوجه امریکا و متحدانش است. امریکا و شرکای آن ۲۰ سال را در خاک افغانستان سپری کردند. با این حال، پس از خروج از افغانستان، چیزی برای افغان ها و افغانستان باقی نگذاشتند که به افغان ها کمک کند تا یک قرص نان به دست آورند. آنها در ۲۰ سال گذشته میلیاردها دالر در افغانستان خرج کردند، اما آن را به گونه ای به پایان رساندند که بین جنگ سالاران/رهزنان توزیع شد به طوری که بیشتر آن به امریکایی ها و متحدانش بازگردانده شد. بزرگترین بدبختی این بود که دالرهای اختصاص داده شده به جنگ سالاران افغان در افغانستان باقی نماند. آنها خانه، بازار و بسیاری چیزهای دیگر را در ترکیه و دبی خریدند تا آینده خود را تضمین کنند. ده ها سال است که مردم مظلوم افغانستان قربانی این پروژه های جنگ بین المللی شده اند. نکته اینجاست که غربی ها به خصوص آمریکایی ها به افغان ها کمک نکردند. آنها دست کم یک اداره قوی و باثبات برای افغان ها درست نکردند در حالی که همه چیز در اختیار آنها بود. برعکس، آنها برای افغان ها توطئه می کردند و هنوز هم می کنند. پس از خروج از افغانستان، بدترین تصمیم امریکا این بود که آمریکا قدرت افغانستان را به فرزندان نامشروع بریتانیای کبیر (پاکستان) سپرد. آمریکا افغانستان را به گونه ای رها کرده است که اکنون پاکستان به عنوان نماینده افغانستان در سطح بین المللی صحبت می کند. همین بود و تمام شد. اکنون این موضوع مربوط به آینده است و هنوز تحت کنترل ایالات متحده است. امریکا و متحدانش باید دست دوستی به سوی افغانستان و افغان ها دراز کنند، همه افغان ها را در افغانستان جمع کنند، پروژه های جنگی دیگر را در افغانستان اجرا نکنند و گروه های جنگی تشکیل ندهند. افغا

پاسخ

در افغانستان هیچ پادشاه کار نکرده است که ملت خود را از گدایی دیگر کشورها خلاص کند. یک پادشاه یک کشور که در این فکر باشد که چی وقت از وطن خود همراهی فامیل شان به خارج از کشورفرار کند ودیگر تا اخر عمر خود به وطن خود بر نگرده ان پادشاه کشور خود را اباد می کند؟ نخیر نی هیچ وقت اباد نمی کند چراکه یک نفر برای خود به صد مشکلات خانه اباد می کند که در ان زندگی کند کس که در فکر رفتن از خانه به خارج باشد ان نفر خانه را برای خود اباد نمی کند ونی هم در فکر ساختن خانه برای خود است چر ا که یک چندروز که پادشاه است وقت خودرا به خوشحالی تیر می کند وبس . همان طور که برای خودشان خانه نساختن افغانستان راهم برای ملت پیچاره خود نه ساخته اند . حق این ملت بیچاره یک تعداد پادشاه های وطن فروش ، وزیران ، و رهبران جهادی خوردن و برای خود زندگی ارام ساختن و این ملت بیچاره رادر خانه ویران رها کردند و خود شان فرار کردن ورفتن . یک دولت که همیشه کمک از کشورهای دیگر تقضا کند و بودجه کشور خود شان را از کشورهای دیگر کمک طلب کند حالت ان وطن چی خواهد بود گدایگران همیشه محتاج به دیگران هستند همیشه به شکم سیر نیستند . ما از معدن های قیمتی خود استفاده نکردم وطن خود را نساختم همیشه به دول دیگر کشور ها بازی کردم و در مقابل اندک پول وطن خود را ویران کردم و این ملت بیچاره را تباه ساختیم . من از درد دل این چیز هارا نوشته کردم به خاطر که زندگی اطفال خود را میبینم بیسیار زیاد رنج می برم این رهبران ما برای ما این وطن را دوزخ ساختن . در افغانستان مردم فقیر تعلیم کرده نمی تواند در 3وقت نان خوردن خود یک وقت نان خوردن خودرا پیدا کرده نمی تواند لباس های پاک پوشیده نمی تواند سرنوشت مارا و اطفال ما را خراب کردند این رهبران .

پاسخ

در طی ۱۰۰ سال گذشته، هر وقت که یک بدبختی بر سر افغانستان آمده است، قربانیان تنها افراد غریب هستند. رهبران و فرزندان رهبران در گذشته زندگی خوبی داشته اند و هنوز هم زندگی خوبی دارند، اما کسانی که از این رهبران و جنگ سالاران پیروی می کنند افغان های نادان و ساده هستند.

پاسخ

گزارش شما معتبر است. سخنان افرادی که نقل کرده اید، کاملا درست است. در تمام جلساتی که در مورد افغانستان برگزار می شود باید در مورد اتحاد افغان ها بحث شود نه در مورد جنگ. ما از جامعه جهانی می خواهیم که به جای دست کشیدن از افغانستان به میلیون ها افغان کمک کند. من به عنوان یک افغان تاکید می کنم که ملت افغان از جنگ خسته شده است و برای حل همه درگیری ها باید فضای گفتگو و تعامل بین افغان ها ایجاد شود. حمایت بین المللی از افغان ها حق انسانی ماست. این به نفع جهان و افغان هاست و تنها گذاشتن این ملت می تواند برای همه زیان آور باشد.

پاسخ

وضعیت اقتصادی افغانستان روز به روز بدتر می شود. موارد دیگر را به جای خود بمانید؛ برخی خانواده ها حتی به سختی می توانند یک لقمه نان پیدا کنند. و برای کسانی که نان را پیدا می کنند، غذایی انسان نیست که او مورد نیاز باشد. افغانستان در دو سال گذشته شرایط سخت اقتصادی را پشت سر می گذارد. افغان ها به جای رفتن در مسیر بهتر، به سمت یک مشکل بدتر و پیچیده تر می روند. جامعه جهانی باید به این وضعیت نگاه کند، هرگونه دشمنی با رژیم طالبان را به جای خود رها کند و به زندگی ۴۰ میلیون نفر نگاه کند. آنها در چه وضعیتی زندگی می کنند؟ ممکن است با آن معامله کنند. به خاطر این ۴۰ میلیون نفر، جامعه بین المللی باید مذاکرات پیچیده ای را انجام دهد و طالبان باید از برخی شرایط را بپذیرند. آنها نباید با جان مردم بازی کنند. افغانستان در حال حاضر به بازسازی و توسعه در کنار کمک های بشردوستانه نیاز دارد. افغان ها باید مانند مردم سایر نقاط جهان انکشاف کنند و باید در کشور خود کار توسعه ای برای آنها فراهم شود. برای جامعه جهانی مفید است که به جای اعمال محدودیت برای حل بحران کنونی افغانستان و افزایش سطح کمک ها، برای نیازهای اقتصادی، زیربنایی و توسعه مردم تلاش کند. قبول دارم که تصمیم های طالبان صدمات زیادی به مردم وارد کرده و توجه کشورهای دیگر از افغانستان منحرف شده است. به جای دست کشیدن از افغانستان، باید به افغان ها دست داد. ملت افغان از جنگ خسته شده است و برای حل همه درگیری ها باید فضای گفتگو و تعامل بین افغان ها ایجاد شود. حمایت بین المللی از افغان ها حق انسانی ماست. این به نفع جهان و افغان هاست و تنها گذاشتن این ملت می تواند برای همه زیان آور باشد.

پاسخ

در افغانستان روز به روز اقتصاد مردم ضعیف شده می رود حتا ۸۰ فیصد مردم نان خوردن خود را ندارند. حکومت طالبان کار های ساختمانی را بند کرده است به بند کردن کار ساختمانی گلکار بیکار است مزدور کار، قالب کار،سیم تاو ‌،برقی، نلدوان ، نجار، فلز کار،کاشی کار، گچ کار،رنک مال ، تمام شان بیکار در خانه های شان بیکار نشسته هستند وبرای شان کار پیدا نمی شود یکی از عوامل خراب شدن اقتصادمردم این است.اکثر دوکان های که مواد ساختمانی می فروختن انها دوکان های خودرا ختم کردن و سرمایه که در دوکان داشتن در طی چند ماه اخیر به شکم خوردن واز دوکان هم خلاص شدن ‌وحالی در خانه بیکار نشسته هستند . معاش های متقاعدین را هم حکومت فعلی نمی دهد که این هم باعث خراب شدن اقتصاد مردم افغانستان شده است . زنان که درحکومت گذشته کار می کردن واز حکومت معاش ماهوار می گرفتن انها هم در خانه نشسته است که این هم سبب خراب شدن اقتصاد مردم افغانستان شده است . چند سال بیش در شهر کابل دوکان های کرایی پید ا نمی شد وحالا در هر موقعیت شهر کابل که بخواهی دوکان پیدا می شود ان هم به کرایی کم به زوترین فرصت پیدا می شود به خاطر که اقتصاد مردم ضعیف است سواده نیست که دوکان دار کرایی دوکان خود را پیداکند. تقریبان ۵۰ فیصد نوجوانان وکودکان بوجی هارا پشت سر خود کرفته کاغذ و اجناس پلاستیک را جمع اوری می کند تا بتوانند که یک لقمه نان را برای فامیل شان پیدا کنند از این جوانان وکودکان مکتب رفتن مانده است و اینده شان هم خراب است از دست خراب شدن اقتصاد تمام زندگی این نوجوانان و کودکان خراب شد . در افغانستان کس نمی تواند که به رزق حلال فامیل خودرا در شرایط اکنونی نان درست بدهد . چرا فایده کردن از این مردم که آیدات ندارند بسیار مشکل است .

پاسخ

با به قدرت رسیدن نظام جدید در افغانستان که محصول مذاکرات ننګین دوحه بود، افغانها بسیاری از دست آوردهای بیست سال ګذشته خود را از دست دادند. بدبختانه، امریکایی ها حین مذاکرات با تالبان، حکومت وقت افغانستان را کنار ګذاشت و هر چه که دشمنان افغانستان (پاکستان) می خواست او را قبول کرد. یعنی بدون اینکه تالبان و پاکستان حیثیت زنها و دخترها را در نظر بګیرند، حکومت افغانستان را خلع سلاح کرد و قدرت را به سران تالبان و از طریق تالبان به پاکستان تحویل داد. چیزی که فعلا جامعه جهانی در رابطه به دخترها و زنهای افغان می ګوید، مطلق دروغ است. و اګر نه، در صورتیکه جامعه جهانی و در رأس آن امریکا بخواهد که حکومت تالبان از تصمیم شان در رابطه به زنهای افغان عقب نشینی کند، در داخل ۲۴ ساعت پالیسی خود را تغیر می دهند. اصلا هر کشور از منافع خود دفاع می کند و هیچ کشور در فکر بهتری و انکشاف افغانستان نیست.

پاسخ

سال ها گزشتن که مردم افغانستان دست های گرسنه خویش به در وازه های ادارات کمک رسانی جهانی گرفتند، و هر روز از گرسنگی فریاد میزند، در این شکی نیست که وضیعت اقتصادی مردم رو به بر ترشدن است، ولی راه حل این نیست که ما تا روز قیامت منتظر نان خشک در دروازه های ادارات کمک رسانی ایستاد شوم، برای بیرون رفتن از حالت فعلی باید به روی تجموع مرم کار شود، تا حکومت فعلی مجبور به برنامه های کاری برای مردم کند، دونیا تاپایان عمر همرای ما در بخش توزیع نان همکاری نخواهدکرد این ذمه واری دولت است تا برای مردم به جای گدایی کار پیدا کند.

پاسخ

من شخصا به یک موضوع فکر می کنم و حیران هستم که حقیقت چه خواهد بود؟ از یک طرف حکومت طالبان می ګوید که از هر اداره نسبت به سال های ګذشته دوچند و سه چند عواید را بدست آوده است، اما از طرف دیګر مردم در سراسر کشور ګشته و تشنه هستند. نه حکومت کاری می کند که مردم را خوش نګه کند و نه هم آنها را از احتیاج موسسات خیریه خلاص می کند. این درست است که سازمان ملل متحد یک مسؤلیت اخلاقی دارد که برای مردم فقیر کشورهای جنګ زده کمک کند، اما چرا حکومت های افغانستان چنین پروژه ها و برنامه ها را تطبیق نمی کنند که افغانها از احتیاج دیګران خلاص شود. ما نمی خواهیم که مردم افغانستان بالخصوص زنها همیشه در پیشروی دروازه های موسسات خارجی نشسته و به طمع این باشند که چند هزار افغانی یا یک بوری آرد برایشان توزیع شود. از حکومت طالبان می خواهیم که هر چه زودتر آن مبلغ پولی راکه از موسسات داخلی مختلف به دست آورده است، بین مردم غریب توزیع کند تا افغانها از احتیاج و محتاج دیګران خلاص شوند. با احترام

پاسخ