نگرانی های افغان‌ها نسبت به وخامت اوضاع اقتصادی رو به افزایش اند

کابل -- افغان ها به طور فزاینده ای نگرانی های خود را در مورد افزایش بیکاری و فقر گسترده در بحبوحه وضعیت اقتصادی، که با گذشت هر روز وخیم تر می شود، ابراز می کنند.

فقیرمحمد محمدی، یک دکاندار ۳۵ ساله در بازار احمدشاهی کابل گفت که کاهش قدرت خرید مشتری منجر به رکود تجارت شده است.

محمدی گفت، «ما یک دوکان لوازم آرایشی داریم و فروش ما به شدت کاهش یافته است، زیرا چیزی که همه به آن فکر می کنند یافتن یک لقمه نان است... افراد کمتری برای خرید شامپو، صابون و سایر لوازم آرایشی مراجعه می کنند،»

از ماه اسد سال ۱۴۰۰، فروشات روزانه او از ۵۰۰۰۰ – ۹۰۰۰۰ افغانی (۵۷۹ – ۱۰۴۳ دالر) به ۵۰۰ – ۱۰۰۰ افغانی (۶ – ۱۲ دالر) کاهش یافته است.

وی افزود، «در حقیقت، درآمد ما برای تامین هزینه های نان چاشت یا کرایه موتر ما کافی نیست،»

محمدی گفت، «همه دوکانداران بازار احمدشاهی بسیار نگران هستند و اگر وضعیت فعلی ادامه و در کوتاه مدت بهبود نیابد، ما نمی توانیم به تجارت خود ادامه دهیم،»

محمد رضا، یک میوه فروش در پل سرخ در ناحیه ۶ شهر کابل، گفت که فروش او از سال ۱۴۰۰ به این سو به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

او به سلام تایمز گفت، «فروشات روزانه ما بین ۵۰۰۰ و ۱۰۰۰۰ افغانی [۵۸ و ۱۱۶ دالر] بود... ولی فعلا، ما در روز فقط بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ افغانی [۱۲ تا ۱۷ دالر] درآمد داریم،»

رضا افزود، «مشتریان ما قبلا یک کارتن سیب بدون بسته بندی می خریدند، اما اکنون فقط یک کیلو یا نیم کیلو سیب می خرند زیرا توان خرید ندارند،»

وی گفت، «متأسفانه به دلیل کاهش فروشات، گاهی اوقات میوه های ما پوسیده می شود و به جای فایده، نقصان می کنیم،»

افزایش فقر

خیرالله هاشمی، یک تحلیلگر امور اقتصادی مستقر در ترکیه، به سلام تایمز گفت که وضعیت اقتصادی ممکن است بدتر شود.

او افزود، «در نتیجه بیکاری صدها هزار نفر دوران اقتصادی افغانستان متوقف شده است و همه جامعه تحت تأثیر آن قرار گرفته است،»

او گفت، «بیکاری معلمان مکاتب، استادان پوهنتون ها، کارکنان سازمان‌های غیرحکومتی، روزنامه‌ نگاران و کارگران شرکت‌های خصوصی را تحت تأثیر قرار داده است،»

هاشمی گفت، «علاوه بر این، با وجود اینکه برخی [افغان ها] کار دارند، اما آنها درآمد کافی ندارند. این شرایط همه به رکود بازار کمک کرده است،»

به گفته مصطفی نظری، تحلیلگر افغان مستقر در امارات متحده عرب، محدودیت ها بر سازمان های کمک رسان محلی و بین المللی شرایط اقتصادی در کشور را تشدید خواهد کرد.

سازمان‌های غیرحکومتی خارجی که هنوز کمک‌های حیاتی می‌کنند، در ماه قوس سال گذشته، زمانی که زنان افغان از کار کردن برای آنها منع شدند، ضربه‌ای خوردند.

این محدودیت در ماه جاری برای کارمندان زن افغان سازمان ملل متحد تمدید شد و این سازمان گفت که با یک «انتخاب وحشتناک» در مورد ادامه طرح های کمک های خود مواجه است.

نظری گفت، «بسیاری از خانواده ها با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند و برای برخی از آنها یافتن یک یا دو وقت غذا در روز بسیار مشکل است،»

ارزیابی های تلخ

تخمین های سازمان ملل متحد نیز به همان اندازه وخیم بوده است.

برنامه انکشافی ملل متحد (یو ان دی پی) به تاریخ ۲۹ حمل گفتکه حدود ۳۴ میلیون افغان زیر خط فقر زندگی می کنند.

فیلیپ کروف، سخنگوی برنامه جهانی خوراک (دبلیو اف پی) در آواخر ماه حمل در ایمیلی به سلام تایمز نوشت، گفت، «تقریباً ۲۰ میلیون نفر از ماه عقرب الی حوت سال ۱۴۰۱ به شدت در ناامنی غذایی قرار دارند، از جمله بیش از ۶ میلیون نفر که در یک قدمی قحطی قرار دارند،»

کروف نوشت، «چهار میلیون نفر از جمله ۳.۲ میلیون کودک زیر ۵ سال دچار سوء تغذیه حاد هستند. کشور در دو نیم دهه اخیر در معرض بالاترین خطر قحطی قرار دارد و از هر دو خانواده یک خانواده برای زنده ماندن در حالت مجادله با بحران قرار دارد،»

او افزود، «از ماه اسد سال ۱۴۰۱ به اینسو از جمله هر ۱۰ خانواده ۹ خانواده افغان نمی توانند غذای کافی را بدست آورند که این بالاترین رقم در جهان است. در حال حاضر، نزدیک به ۲۰ میلیون افغان نمی دانند وعده غذایی بعدی شان از کجا خواهد آمد،»

کروف گفت، «گرسنگی فاجعه بار درهای افغانستان را می زند و اگر کمک های بشردوستانه ادامه پیدا نکند، صدها هزار افغان دیگر برای زنده ماندن به کمک نیاز خواهند داشت. دو سوم جمعیت - بیش از ۲۸ میلیون نفر - امسال، ۱۰ میلیون نفر بیشتر از دو سال پیش، به کمک های بشردوستانه نیاز دارند،»

او گفت که امسال برنامه جهانی خوراک به ۲۱ میلیون افغان با حمایت های غذایی، تغذیه و معیشت کمک می کند و برای این کار به ۸۰۰ میلیون دالر برای شش ماه آینده نیاز دارد.

کروف گفت، «سال گذشته، برنامه جهانی خوراک از برکت کمک های مالی اهداکنندگان سخاوتمند ما، کمک های خود را در سراسر افغانستان افزایش داد و از ۲۳ میلیون نفر -- که ۱۲ میلیون نفر از آنها زن و دختر بودند، حمایت کرد.»