سربازان تاجیک آماده هستند تا در برابر شورش طالبان از مرز خود حفاظت کنند

دوشنبه -- ای اف پی گزارش داد، در حالیکه طالبان در افغانستان پیشرفت می کنند، تاجیکستان به روز پنجشنبه (۳۱ سرطان) آمادگی جنگی نیروهای مسلح خود را در بزرگترین تمرینات در تاریخ این کشور بررسی کرد.

به دستور رئیس جمهور امام علی رحمان ساعت ۲:۰۰ شب، ۲۳۰ هزار منسوبین نیروهای امنیتی این کشور آسیای میانه برای این آزمایش خبردار شدند.

دوشنبه همچنان ۲۰ هزار سرباز را برای تقویت نیروهای خود در مرز با افغانستان مستقر کرده است.

در هفته های اخیر طالبان ولسوالی هایی را در شمال افغانستان به شمول گذرگاه مهم مرزی شیرخان بندر با تاجیکستان، به تصرف خود درآورده اند.

این بازرسی نظامی در تاریخ ۳۰ ساله این کشور شوروی سابق، از نوع خود اولین بازرسی بوده است.

در این بازرسی آزمایش تمام سلاح هایی که ارتش تاجیکستان به شمول نیروهای زمینی، هوایی و توپخانه ای از آن استفاده می کند، شامل بود.

این عملیات از تلویزیون دولتی تاجیکستان پخش می شد و با رسم گذشت نظامی به رهبری امام علی رحمان پایان یافت. وی از تاجیکان خواست تا «برای دفاع از صلح و ثبات» در منطقه آماده باشند.

وی گفت، «وضعیت در جمهوری اسلامی افغانستان کشور همسایه ما به ویژه در مناطق شمالی آن که با کشور ما هم مرز هستند، بسیار پیچیده و نامشخص است.»

وی افزود، «این وضعیت روز به روز و حتی ساعت به ساعت پیچیده تر می شود.»

وی از نیروهای مسلح و نهادهای تنفیذ قانون خواست تا «از بالاترین سطح آمادگی جنگی برای جلوگیری از تهدیدهای احتمالی» و «برای حفاظت از مرز» اطمینان حاصل کنند.

تهاجم خشونت آمیز طالبان باعث بیجاشدن ده ها هزار افغان شده است که بعضی از آنها در آن طرف مرز با تاجیکستان پناه گرفته اند.

بر اساس کمیته امنیت ملی دولت تاجیکستان (جی کی ان بی)، تا تاریخ ۱۴سرطان بیشتر از ۷۰٪ مرز میان افغانستان و تاجیکستان به طول ۱۳۳۴ کیلومتر، تحت کنترل طالبان بوده است.

بخش تاجیکی رادیو آزادی به تاریخ ۱۶سرطان با استناد به شورای امنیت ملی افغانستان از عودت ۲۳۰۰ نفر سربازان افغان که به تاجیکستان فرار کرده بودند، گزارش داد.

در همین حال، مقامات محلی در مقاله ای که به تاریخ ۱۷ سرطان منتشر شد به رادیو آزادی گفتند، بیشتر از ۱۰۰۰ نفر مردم ملکی افغان اخیراً به ولایت خودمختار گورنو-بدخشان (جی بی ای او) در تاجیکستان فرار کردند. آنها نگفتند که این افغان ها آنجا خواهند ماند یا به خانه های خود باز خواهند گشت.

نیروهای افغان دوباره منسجم شدند

پس از آنکه نیروهای دفاعی و امنیتی ملی افغان با تهاجم طالبان غافگیر شده بودند که همزمان با شروع خروج نهایی نیروهای ناتو از این کشور آغاز شد، آنها دوباره تقویت می شوند.

الهام نظروف یک ژورنالست تاجیک که چندین بار به افغانستان سفر کرده است گفت، «اکنون با اینکه حکومت با تهدید سرنگونی روبرو شده است، سربازان باتجربه و پخته شده در جنگ، دوباره واحدهای نظامی را رهبری می کنند.»

نظروف گفت، «طالبان در حال توقف هستند.»

وی گفت، «نیروهای حکومتی از فیض آباد مرکز ولایت بدخشان دفاع کرده و آزاد ساختن ولسوالی های اطراف آن را آغاز کردند.»

نظروف گفت، «نیروهای دفاعی و امنیتی ملی اعتماد بالنفس را به دست می آورند. آنها به زودی پاکسازی ولایت تخار را نخست در اطراف تالقان مرکز آن ولایت، و سپس اگر خدواند (ج) خواسته باشد، در مناطق دیگر به امتداد مرز با تاجیکستان، آغاز خواهند کرد.»

وی گفت، «در کندز، حتی در حالیکه شیرخان بندر تحت کنترل طالبان است، همان کارمندان ملکی در آنجا کار می کنند و راه به تاجیکستان باز است.»

عظیم ابراهیم وزیر ترانسپورت تاجیکستان به تاریخ ۲۳ سرطان تائید کرد که گذرگاه مرزی شیرخان بندر هنوز فعال است.

وی با افزودن اینکه ترانسپورت مرزی برای مدت کوتاهی پس از آن متأثر شد که نیروهای امریکایی خروج نهایی خود را اعلام کردند به کاروانسرای گفت، «تمام گذرگاه های مرزی با افغانستان باز اند».

جنرال مارک ميلی رئيس ستاد مشترک ایالات متحده به روز چهارشنبه گفت، با اینکه جنگجویان بالای تقریباً نیمی از مراكز ولایات كشور فشار وارد می کنند، نیروهای دفاعی و امنیتی ملی افغان نیروهای خود را منسجم می سازند تا از مراكز بزرگ شهری افغانستان محافظت کنند.

وی گفت، «آنها رویکردی را اتخاذ می کنند تا از مردم محافظت کنند و اکثریت مردم در مراكز ولایات و پایتخت كابل زندگی می كنند.»

وعده های دروغین طالبان

با اینکه وضعیت امنیتی فعلی نامشخص است، مقامات تاجیک یک رویکرد محتاطانه ای را اتخاذ کرده و بالای اطمینان طالبان مبنی بر احترام به مرزهای بین المللی و تأمین صلح و امنیت در افغانستان، اعتماد ندارند.

رهبران سیاسی طالبان وعده داده اند که حقوق زنان را رعایت کرده، به دختران اجازه دهند که رفتن به مکتب را ادامه دهند، از مأموریت های دیپلوماتیک محافظت کنند و به شهروندان خدمات فراهم کنند.

اما در حالیکه شورشیان به تصرف کردن قلمرو ادامه می دهند، باشندگان مجبور می شوند تا خانه های خود را ترک کنند، و کسانی که در آنجا می مانند گزارش می دهند که طالبان به مردان دستور می دهند تا ریش خود را نتراشند و زنان را از ترک کردن خانه بدون مردان محرم، منع می کنند.

تاجیکستان هرگز با طالبان مذاکره نکرده است. در دوران حاکمیت طالبان بر افغانستان از سال ۱۳۷۵ الی ۱۳۸۰، حکومت تاجیکستان ائتلاف ضد طالبان شمالی را حمایت می کرد.

احمد شوخ کامل زاده یک تحلیلگر تاجیک در امور افغانستان گفت، «سازش بد با طالبان ممکن برای بسیاری از کشورها پرهزینه باشد.»

تحلیلگران می گویند، با توجه به تماس های دوشنبه با حکومت اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان، مقامات تاجیک در مورد طالبان هیچ توهمی ندارند.

قاسم بیک محمدوف یک دانشمند علوم سیاسی تاجیکی که چندین بار به افغانستان سفر کرده است گفت، هدف طالبان از وعده هایی مبنی بر حمله نکردن بالای کشورهای همسایه «این است که از خودشان در برابر مداخلات خارجی محافظت کرده، قدرت را در افغانستان به دست آورده و خودشان را به طور محکم مستقر بسازند».

نگرانی ها در مورد خشونت قومی

زیورشاه محمد یک ژورنالست تاجیکی گفت، «مشروعیت دادن به طالبان که با ریختن خون بی گناهان و تخریب شهرها و روستاها تقریباً روزانه در سراسر افغانستان حملات تروریستی را انجام می دهند، به معنای مشروعیت دادن به تروریزم است.»

وی گفت، «افغانستان یک کشور چند مذهبی و از نظر قومی نامتجانس است. ایجادکردن صلح در آنجا با یک ایدیولوژی تعصب گرایی قومی به سختی امکان پذیر است.»

محمد اخیراً برای ملاقات با اقارب خود به خروگ مرکز ولایت گورنو-بدخشان (جی بی ای او) رفته بود.

وی گفت، «اینجا همه چیز آرام است. اما مردم در مورد سرنوشت اقوام تاجیک در ساحل طرف چپ دریای پنج جایی که بیرق های سفید طالبان به وضاحت دیده می شوند، نگران هستند.»

وی گفت، «بسیاری از اسماعیلیان در ولایت بدخشان افغانستان زندگی می کنند. ما می ترسیم که آنها مورد آزار و اذیت قرار خواهند گرفت.»

خبرگزاری خاورنیوز به تاریخ ۲۳ سرطان گزارش داد، پیش از این چنین ترس ها باعث شده اند که ۷۷ نفر از باشندگان اقوام قرغیز از قریه آندیمین ولسوالی واخان ولایت بدخشان، به تاجیکستان فرار کنند.

بعداً یک گروه دیگری از ۲۷۰ نفر افغان های قرغیز در تاجیکستان به آنها پیوستند.

آنها از گروه کوچکی از کوچی های اقوام قرغیز می باشند که تعداد آنها به حدود ۱۵۰۰ نفر می رسد. آنها از زمانیکه اجدادشان از سرکوب یک قیام توسط تزاریان در ترکستان روسیه در سال ۱۲۹۵ هجری خورشید [۱۹۱۶] فرار کردند، در مناطق کوهستانی واخان زندگی می کنند.

محمد گفت، «اعضای برخی از ادیان و جنبش های مذهبی و آنعده از گروه های قومی که احکام اسلام را به طور دقیق مراعت نمی کنند، از نظر طالبان مسلمان نیستند.»