حقوق زنان

رئیس سازمان ملل متحد از طالبان خواست تا وعده های شکسته را که به زنان و دختران داده بودند ترمیم کنند

گزارش از سلام تايمز و ای اف پی

یک دختر افغان به تاریخ ۳۰ سنبله در مسیر رفتن به مکتب در حومه هرات قدم می زند. [هوشنگ هاشمی/ای اف پی]

یک دختر افغان به تاریخ ۳۰ سنبله در مسیر رفتن به مکتب در حومه هرات قدم می زند. [هوشنگ هاشمی/ای اف پی]

ملل متحد -- آنتونیو گوتیرش دبیرکل سازمان ملل به روز دوشنبه (۱۹میزان) وعده های «شکسته» طالبان به زنان و دختران افغان را مورد انتقاد قرار داده و از جهانیان خواست تا برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی پول بیشتری را به افغانستان اهدا کنند.

به گفته وزارت خارجه ایالات متحده، این اظهارات پس از اولین مذاکرات رو در رو میان ایالات متحده و طالبان از زمان تسلط این اسلامگرایان بر کشور صورت گرفته که در آن موضوع حقوق زنان مطرح شد.

گوتیرش به خبرنگاران گفت، «من در مورد اینکه وعده هایی که طالبان به زنان و دختران افغان داده اند نقض می شوند، بسیار نگران هستم.»

گوتیرش گفت، «من به طور جدی از طالبان می خواهم که به وعده های خود با زنان و دختران عمل کرده و تعهدات خود در زمینه حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین المللی را عملی کنند.»

گوتیرش با افزودن اینکه ملل متحد هر روز با طالبان که از اواخر ماه اسد بدینسو بر سر قدرت هستند راجع به این موضوع بحث می کند اما هنوز حکومت آنها در سطح بین المللی به رسمیت شناخته نشده است گفت، «سازمان ملل متحد از این موضوع دست بردار نخواهد شد».

گوتیرش با خاطرنشان کردن اینکه از سال ۱۳۸۰ تاکنون سه میلیون دختر در مکاتب ثبت نام کرده اند و مدت اوسط تعلیم دختران از شش سال به ۱۰ سال افزایش یافته است گفت، «وعده های شکسته باعث شکسته شدن رویاهای زنان و دختران افغانستان می شوند.»

دبیرکل ملل متحد هشدار داد، «۸۰٪ اقتصاد افغانستان غیر رسمی بوده که زنها در آن نقش عمده دارند. بدون آنها، هیچ راهی وجود ندارد که اقتصاد و جامعه افغانستان بهبود خواهد یافت.»

گوتیرش همچنان درمورد چالش هایی صحبت کرد که اقتصاد افغانستان با آنها روبرو است. بانکداران خارجی دارایی های افغانستان در خارج از کشور را مسدود کرده اند، در حالیکه ادارات بین المللی و کشور ها کمک های انکشافی را متوقف کرده اند.

وی گفت، «ما باید راه هایی را پیدا کنیم که اقتصاد دوباره احیاء شود. این کار ممکن بدون نقض شدن قوانین بین المللی یا به خطر انداختن اصول انجام شود.»

وی افزود، «من از جهانیان می خواهم که اقدام کرده و برای جلوگیری از فروپاشی اقتصاد افغانستان به آن پول زرق کنند.»

مقامات سازمان ملل می گویند، این ممکن است که وجوه بین المللی یا پول مسدود شده افغانستان به ادارات سازمان ملل متحد و سازمان های غیردولتی پرداخت شوند که سپس به افغان ها در ساحه معاشات پرداخته شوند.

این طریقه با استثناهای بانکی که به طور خاص توسط ایالات متحده تجویز شده است، در گذشته به شمول یمن برای سایر کشورها استفاده شده است.

اما گوتیرش هشدار داد که جامعه بین المللی برای کمک رسانی به افغانستان بسیار بطی حرکت می کند، جایی که بحران انسانی و اقتصادی دست کم ۱۸ میلیون نفر یعنی حدود نیمی از نفوس مجموعی را تحت تأثیر قرار می دهد.

وی گفت، کمک های بشردوستانه بین المللی تا کنون بدون ممانعت از سوی طالبان و حتی با همکاری و کمک های امنیتی آنها به مناطق مختلف کشور ارسال شده اند.

گوتیرش گفت، «تعداد رویدادها در جریان عملیات های بشردوستانه به طور ثابت در حال کاهش است.»

وعده ها با زنان و دختران

طالبان به دلیل حاکمیت سختگیرانه خود از سال ۱۳۷۵ الی ۱۳۸۰ زمانی که آنها به شمول ممنوعیت خروج زنان از خانه هایشان بدون همراهی یک مرد محرم، زنان را به صورت عموم از کار و مکتب منع کرده بودند، بدنام بودند.

اگرچه طالبان واضح ساختند که افغانستان را در چهارچوب محدودیت های سختگیرانه تفسیر آنها از قوانین شریعت اداره خواهند کرد، آنها این دفعه وعده یک حکومت ملایم تری را ارائه کرده اند.

با این حال، دختران در افغانستان هنوز منتظر اجازه بازگشت به مکاتب هستند، هرچند امیدها کم رنگ می شوند.

بر اساس محدودیت های جدید طالبان، دختران فقط تا صنف ششم می توانند به مکتب بروند، درحالیکه زنان در پوهنتون های خصوصی از مردان جدا خواهند بود و فقط در صورتی می توانند اشتراک کنند که عبایه یعنی یک چپن کامل و نقاب را بپوشند. تمام پوهنتون های دولتی هنوز بسته هستند.

نسیمه عظیمی یک متعلم صنف دهم در شهر هرات گفت، تقریباً دو ماه گذشت که دختران منتظر بازگشت به مکاتب افغانستان هستند، اما موقف طالبان در مورد تعلیم دختران هنوز نامعلوم است.

عظیمی در حالیکه از انکار طالبان از تعلیم دختران ابراز ناامیدی می کرد گفت، «من علی رغم مشکلات اقتصادی به تعلیم خود ادامه دادم به امید اینکه روزی یک داکتر شوم.»

نسیمه گفت، هزاران دختر با استعداد افغان منتظر رفتن به مکتب هستند و می خواهند که در آینده کشورشان یک نقش را بازی کنند، اما اجازه این کار را ندارند.

وی با افزودن اینکه طالبان نباید از تعلیم دختران هراس داشته باشند گفت، «ما از طالبان می خواهیم که از رفتن دختران به مکتب جلوگیری نکنند.»

وی گفت که وی نمی خواهد رویاهایش در مقابل چشمانش نابود شوند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

برخورد تعصب آمیز در برابر دختران حتی در خانواده های افغانستان به چشم می خورد. خانواده ها کوشش می کنند که پسر های شان تحصیل خوب کنند و در قصه دختران خود نیستند. اکثراً در دهات کشور خانواده ها می خواهند که پسران شان رشته های خوبی را بخواند و برای شان پول می فرستند و لی دختران شان اکثراً در خانه هستند و بی سواد هستند. حتی کسانیکه به علوم عصری ارزش قایل نیستند و به علوم دینی معتقد هستند نیز دختران شان را به کسب مدارس دینی روان نمی کنند. هنجار‫های زیان ‫بخش جنسیتی به این معناست که تعلیم و تربیت پسران در اکثر فامیل ‫ها نسبت به تعلیم و تربیت دختران اولویت داده می ‫شود و یا تعلیم و تربیت دختران به ‫طور کلی مورد علاقه نبوده و یا صرفاً برای سال ‫های محدود قبل از سن بلوغ قابل قبول می ‫باشد. در کشوری که یک سوم دختران آن قبل از سن 18 سالگی ازدواج می ‫کنند، ازدواج بسیاری از دختران را از تعلیم و تربیت دور می ‫سازد. حداقل سن ازدواج برای دختران مطابق با قانون افغانستان 16 است که آن هم باید با اجازه پدر دختر و یا قاضی باشد. در عمل، قانون کمتر تطبیق می ‫گردد که بدین جهت اکثراً ازدواج دختران پیش ‫تر از سن مطرح در قانون صورت می‫ گیرد. عواقب ازدواج اطفال بسیار زیان‫ بخش است و منجر به ترک یا محرومیت از آموزش می ‫گردد. سایر ضررهای ناشی از ازدواج اطفال شامل خطرات صحی جدی ـ به شمول مرگ ـ دختران و فرزندان آن‫ها به دلیل حاملگی زودهنگام می‫ باشد. دخترانی که در سنین طفولیت ازدواج می ‫کنند، نیز اکثراً ممکن است نسبت به زنانی که دیرتر ازدواج می‫ نمایند، بیشتر قربانی خشونتهای خانوادگی شوند. از این جهت، ارزش ندادن زن در افغانستان یک واقعیت تلخ تاریخی است که باید این فرهنگ غلط تغییر کنند و به هردو قشر یکسان بر

پاسخ

طالبان باید بدانند که آنها نمی توانند با بسته کردن مکاتب و اجازه ندادن زنان در سیاست و جامعه، صدای آنها را خاموش بسازند. آنها نمی ‌توانند زنان را از تحصیل کردن و کار کردن ممانعت کنند. آنها آینده سازان این کشور هستند. پس آنها باید بگذارند که دختران به درس و تحصیل خود ادامه دهند.

پاسخ

بسته کردن مکاتب دخترانه از سوی طالبان گواه این مطلب است که آنان به تحصیل دختران اعتقادی ندارند. بسیاری می ‌گویند که باید چند هفته منتظر بود زیرا طالبان روی قوانین جدید کار می‌کنند و می ‌خواهند تغییراتی بیاورند، اما به باور من هیچ دلیل برای خوشبینی وجود ندارد. مکاتب افغانستان از قبل نیز جدا بودند و تنها معلمین زن به دانش آموزان دختر درس می‌ دادند. پس چیزی برای تغییر دادن وجود ندارد.

پاسخ

من فکر می کنم که طالبان مانع رفتن دختران نیستند زیرا اگر آنها مخالف رفتن دختران به مکتب می بودند چرا به رفتن دختران به پوهنتون های خصوصی ممانعت نکردند. همین اکنون بیش از صد موسسه تحصیلات عالی خصوصی فعال هستند و عملن دختران مصرف تحصیل هستند در آن.

پاسخ

طالبان باید مانع رفتن دختران به مکاتب نشوند و اجازه دهند که بدون کدام سدی به آموختن بپردزاند و پس از فراغت از مکتب به پوهنتون ها را پیدا کنند تا مصدر خدمت به مردم و کشور شان گردد. بسته کردن مکاتب دخترانه از سوی طالبان باعث واکنش های کشور های اسلامی علیه این گروه خواهد شد. طالبان نگذارند که منفور جامعه جهانی شود و از سوی جامعه جهانی در انزا قرار بگیرد.

پاسخ