ممنوعیتی که ایران حتی بر ورود افغان های دارای اسناد قانونی وضع کرده است، آنها را در یک حالت نامعلوم قرار داده است

هرات -- تصمیم رژیم ایران برای بستن تمام گذرگاه ‌های مرزی با افغانستان به بهانه شیوع نوع جدید کووید-۱۹، هزاران افغان را که ویزه های ورودی قانونی به ایران را دارند، در زمستان شدید در نقاط مرزی سرگردان ساخته است.

بسیاری از این افغان ‌ها از ولایات دور افتاده آمده ‌اند تا به طور قانونی از طریق مرزهای غربی افغانستان به ایران داخل شوند، اما نگهبانان مرزی ایران از ورود آنها جلوگیری کرده‌ اند.

تقریباً ۱۰۰۰ افغان با داشتن ویزه های معتبر ورود به ایران به تاریخ ۵ جدی در بندر اسلام قلعه در ولایت هرات منتظر بودند تا از مرز عبور کنند، اما از ورود آنها جلوگیری شد.

آنها چندین روز را در هوای سرد بدون دسترسی به امکانات اولیه در مرز سپری کردند و تا روز سه ‌شنبه (۳ جدی) گیر افتاده بودند.

یوسف میاخیل یک باشنده ولایت ننگرهار گفت، رژیم ایران به ویزه های صادر شده خود احترام نمی گذارد.

وی به تاریخ ۵ جدی در گذرگاه اسلام قلعه گفت، «من برای رسیدن به اینجا ۱۸۰۰ افغانی [۱۷.۱۶دالر] پرداخت کردم و اکنون هر شب حدود ۱۰۰۰ الی ۱۵۰۰ افغانی [۹.۶۰ الی ۱۴.۴۰ دالر] مصرف می کنم.»

وی گفت، «من نمی دانم که آنها تحت چه قوانینی برای ما ویزه دادند، اما اجازه ورود به ایران را به ما نمی دهند.»

وی گفت، اکثریت این مسافرین از راه دور آمده‌ اند و اگر مجبور شوند که برای مدت بیشتری در مرز انتظار کنند، پول آنها ختم خواهند شد.

شاغی عمری یک باشنده ولایت کاپیسا این ممنوعیت بر ورود را به عنوان ظلم توصیف کرد.

وی گفت، «من ویزه ورودی قانونی را گرفتم و ۵۰۰۰ افغانی [۴۸ دالر] را پرداخت کردم تا از ولایت خود به اینجا بیایم، اما اکنون به ما اجازه نمی دهند که به ایران داخل شویم.»

وی گفت، «من برای پرداختن فیس ویزه پول قرض کردم تا بتوانم به طور قانونی به ایران سفر کنم، اما به نظر می رسد که من مجبور می شوم تا مانند یک قاچاقچی از مرز عبور کنم. دست ها و پاهای ما از سردی می لرزند و ما منتظر هستیم تا بشنویم که آنها به ما چه می گویند.»

عمری گفت، رژیم ایران باید مسافرین را در مورد بسته شدن مرزها اطلاع می داد تا آنها از هزینه های غیرضروری سفر جلوگیری می کردند.

اخاذی فیس ویزه

ویزه ایران برای هر متقاضی افغان به طور اوسط بیش از ۲۰۰۰۰ افغانی (۱۹۲ دالر) هزینه دارد.

به گفته بسیاری از مسافرین، سفارت ایران در کابل و دفاتر قونسلی آن در تعدادی از ولایات به بهانه های مختلف به شمول پرداختن برای بیمه و آزمایش کووید-۱۹ از متقاضیان پول اخاذی می کنند، اما آنها در بدل آن هیچ خدماتی را ارائه نمی کنند.

جمعه گل رحمانی یک باشنده هرات گفت که وی برای گرفتن ویزه ایران و پرداختن هزینه سفر به مرز بیش از ۳۰۰۰۰ افغانی (۲۸۸ دالر) را مصرف کرده است.

وی به تاریخ ۵ جدی گفت، «ما چهار شب را در هوای سرد بدون غذا، آب و محل بودوباش سپری نموده ایم. وقتی ما نزدیک مرز می ‌رویم، نگهبانان ایرانی می ‌گویند که مرز بسته است.»

وی گفت، «اگر رژیم ایران قصد داشت که مرزها را ببندد، چرا پول ما را گرفت؟ این به طور واضح اخاذی است. ما حتماً تحت هر شرایطی حقوق خود را از ایران خواهیم خواست.»

رحمانی گفت، اگر این مسافرین گیر افتاده به زودی اجازه ورود به ایران را دریافت نکنند، زمان ویزه های آنها می گذرد و پول و وقت آنها ضایع خواهند شد.

سراج الدین رحیمی یک باشنده ولایت تخار که در گذرگاه اسلام قلعه گیر افتاده است گفت که وی به مدت سه ماه منتظر ماند تا سفارت ایران در کابل برایش ویزه صادر کند.

وی گفت، اکنون با اینکه رژیم ایران از ورود وی به آن کشور ممانعت می کند، وی نه تنها پول خود را از دست داد بلکه وقت زیادی را نیز تلف کرد.

وی گفت، «من برای پرداختن فیس ویزه و هزینه سفر به مرز اسلام قلعه، لوازم خانه و سایر وسایل خود را فروختم، اما اکنون مجبور هستم که به خانه برگردم.»

وی افزود، «صدها نفر دیگر مانند خودم در اینجا گیر افتاده اند و پولی برای بازگشت به ولایات خود را ندارند.»

میرویس نادری یک باشنده ولایت میدان وردک گفت که وی برای ویزه خود و همسرش بیش از ۵۰۰۰۰ افغانی (۴۸۰ دالر) پرداخت کرد.

وی گفت، «من ۴۰۰۰ افغانی [۳۸ دالر] را برای آمدن به گذرگاه مرزی اسلام قلعه پرداخت کردم. من پولی برای بازگشت به خانه ام در ولایت میدان وردک را ندارم.»

با ممنوعیت ورود رژیم ایران، وی پول خود را که بیشتر آن را قرض گرفته بود، از دست خواهد داد.

نادری گفت، رژیم ایران باید به همه کسانی که ویزه های معتبر دارند اجازه ورود به آن کشور را بدهد، و یا فیس های ویزه را بازپرداخت کند.

خشونت مداوم و شکنجه

رژیم ایران همچنان در این اواخر به اخراج مهاجرین افغان سرعت بخشیده است.

بر اساس معلومات رسمی که در افغانستان منتشر شده است، روزانه بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ افغان هایی که از طریق گذرگاه اسلام قلعه وارد افغانستان می شوند، از ایران اخراج می شوند.

هر فرد اخراج شده، از شکنجه و بدرفتاری نظامیان و کارفرمایان ایرانی، حکایت وحشتناک خودش را دارد.

ضیاء الحق ضیاء یک باشنده ولایت بلخ که اخیراً ایران وی را اخراج کرده است گفت، در جاهایی که اخراج شدگان افغان توسط پولیس ایران در آنجا بازداشت شده اند، تجاوز و شکنجه به یک امر عادی تبدیل شده است.

وی به تاریخ ۵ جدی در اسلام قلعه گفت، «۴۰ عراده بس از اخراج شدگان افغان پر بودند.»

وی گفت، «پولیس ایران در مسیر به مرز افغانستان چندین بار توقف کرده و ما را مجبور ساختند که از دوکان های ایرانی اجناسی را بخریم. من برای خریدن دو مالته ۵۰۰۰۰۰ ریال (۱.۹۰ دالر) پرداخت کردم، و وقتی گفتم که نمی ‌خواهم مالته بخرم، یک سرباز ایرانی به من گفت که فوراً پول را بدهم و دهنم را ببندم.»

ضیاء گفت، «من به مدت چهار ماه در یک شرکت ذوب آهن در اصفهان کار کردم اما کارفرمایم به من معاش نداد. وقتی من دستمزد خود را خواستم، کارفرما از پرداختن آن انکار کرد. بعداً من دستگیر شده و به افغانستان اخراج شدم.»

وی گفت، سربازان ایرانی در مسیر به مرز افغانستان به بهانه‌ های مختلف از اخراج شدگان افغان پول می گیرند، و اگر کسی پول را پرداخت نکند، به شدت مورد لت و کوب و شکنجه قرار خواهد گرفت.

فرزاد عظیمی یک باشنده کابل گفت که نیروهای ایرانی وی را زمانی دستگیر کردند که وی در تهران کار می کرد.

عظیمی گفت، وی پس از آنکه یک هفته را در کمپ مهاجرین بی اسناد در شرایط سخت سپری کرد، به زور به افغانستان بازگردانده شد.

وی گفت، «افغان ها در این کمپ شرایط بسیار بدی را تجربه می کنند. در هر اتاق بیش از ۳۰ نفر برای چندین شب نگهداری می شوند.»

وی گفت، «حتی زنان و کودکان در سرمای شدید بدون هیچ گونه ترتیب مناسبی برای گرم نگهداشتن آنها بازداشت شده بودند. غذای مناسب نبود و اگر آنها [مقامات ایرانی] غذا می آوردند، آنها این غذا را چهار برابر قیمت تر از نرخ بازار می فروختند.»

عظیمی گفت، سربازان ایرانی هر کسی را که دلشان می خواست انتخاب می‌ کردند و تمام پولی را که در جیب آن شخص بود می گرفتند.