پناهندگان

پناهجویان افغان در پاکستان با مشکلات اقتصادی، تعلیمی و اسناد اقامت روبرو هستند

گزارش از احسان الله

افغانها به تاریخ ۱۳ دلو پس از رسیدن از پاکستان در نقطهء مرزی تورخم بین افغانستان و پاکستان، در ولایت ننگرهار، در امتداد یک کوچهء حصارکشی شده راه می روند و سامان های خود را انتقال می دهند. [وکیل کوهسار/ ای اف پی]

افغانها به تاریخ ۱۳ دلو پس از رسیدن از پاکستان در نقطهء مرزی تورخم بین افغانستان و پاکستان، در ولایت ننگرهار، در امتداد یک کوچهء حصارکشی شده راه می روند و سامان های خود را انتقال می دهند. [وکیل کوهسار/ ای اف پی]

کابل -- بسیاری از افغان هایی که از ماه اسد سال ۱۴۰۰ به پاکستان هجرت کرده اند، از ادامه مشکلات و کاهش کیفیت زندگی در کشور مذکور گزارش می دهند.

به گفته دولت پاکستان بیش از سه میلیون مهاجر افغان در پاکستان زندگی می کنند.

حبیب الله زلمی ۳۴ ساله که حدود یک سال است در پیشاور زندگی می کند، بیکاری و مشکلات اقتصادی را از دلایل اصلی خروج از افغانستان ذکر کرد.

او گفت، «فرصت های کاری روز به روز کمتر می شد... و ما مجبور شدیم به پاکستان هجرت کنیم،»

پناهندگان افغان به تاریخ ۱۵سنبله سال ۱۴۰۰ در اطراف پناهگاه های موقت خیمه ها در حومه شهر کویته، پاکستان جمع می شوند. [بنارس خان/ ای اف پی]

پناهندگان افغان به تاریخ ۱۵سنبله سال ۱۴۰۰ در اطراف پناهگاه های موقت خیمه ها در حومه شهر کویته، پاکستان جمع می شوند. [بنارس خان/ ای اف پی]

زلمی تا ماه اسد سال ۱۴۰۰ برای یک شرکت ساختمانی در افغانستان کارهای اداری انجام می داد.

او گفت، «شرکتی که من در آن کار می کردم، از زمانی که کار ساختمانی به میزان قابل توجهی کاهش یافت، بسته شد». بعد از آن، وی در یک صرافی مشغول به کار شد، اما به گفته خودش در آن کار نیز تاوان کرد.

او شغل دیگری در پاکستان پیدا کرده است.

یک ژورنالست افغان که خود را بنام مستعار خالد معرفی کرد، گفت که در اواخر سال ۱۴۰۰ افغانستان را ترک کرد و اکنون با خانواده اش در راولپندی زندگی می کند.

وی با افزایش اینکه اکنون فرصت کمی برای امرار معاش دارد، گفت، «من افغانستان را به دلیل تهدیدات امنیتی و افزایش محدودیت ها در کار رسانه ای ترک کردم.»

او گفت، «در پاکستان هیچ کار رسانه ای برای خبرنگاران افغان وجود ندارد. بیشتر خبرنگاران یا در اینجا بیکار هستند یا با اجورهء بسیار کم کارهای سخت انجام می دهند،»

خالد گفت، «هزینه زندگی و بیکاری از دیگر چالش های اصلی من و دیگر پناهندگان افغان است،»

وی افزود، «من گاهی اوقات با انجام کارهای سخت یا قرض گرفتن از دوستانم هزینه های زندگی خود را تامین می کنم،»

فرشته رامین، یک فعال حقوق بشر افغان که اکنون در یکی از حومه های اسلام آباد زندگی می کند، گفت که به دلیل نگرانی های امنیتی و محدودیت های شدید بر کار و تحصیل زنان، مجبور به ترک افغانستان شده است.

او گفت، «مشکلات و بلاتکلیفی در اسکان مجدد پناهندگان، وضعیت بد اقتصادی، فقدان اسناد حمایتی از سوی ادارات پناهندگی برای کار و امرار معاش، عدم دسترسی به آموزش رایگان و نیازهای معیشتی مانند مسکن، غذا و خدمات صحی برخی از مشکلات اصلی پناهجویان افغان در پاکستان است،»

چالش های ویزه

مشکلات تمدید ویزه یکی دیگر از چالش های مهاجرین افغان در پاکستان است.

رامین گفت، «این واقعیت که پناهجویان افغان اقامت دایمی ندارند و ویزه های آنها تمدید نمی شود، چالش دیگری است که آنها با آن دست و پنجه نرم می کنند. برای تمدید سه ماهه ویزه مجبور می شوند مبالغ گزافی بپردازند.»

او افزود، «اگر آنها بیش از مدت معین ویزه وقت تیر کنند، زمانیکه پاکستان را ترک می کنند یا برمی گردند باید جریمه زیادی بپردازند تا اجازه سفر مجدد داشته باشند،»

رامین گفت که این مشکلات باعث ناراحتی روانی در میان برخی از پناهجویان افغان شده است.

انوری که در یکی از کشورهای غربی درخواست پناهندگی داده است، گفت که پیشرفت در پرونده مهاجرت او بسیار کند است.

او گفت، «در افغانستان فرصت زندگی برای ما وجود نداشت و مجبور شدیم کشور را ترک کنیم و درخواست پناهندگی بدهیم، اما انتظار طولانی در پاکستان فرزندانم را از آموزش محروم کرده است.»

انوری گفت که مدت ویزه وی رو به پایان است و او نگران است که آیا دولت پاکستان ویزه ای او و خانواده اش را تمدید خواهد کرد یا خیر.

وی گفت، «متأسفانه تمدید اقامت در پاکستان به چالشی بزرگ برای ما تبدیل شده است و برای تمدید وېزه ها با موانع زیادی روبرو هستیم،»

گاهی اوقات مجبور می شویم مبالغ هنگفتی را به کمیشنکاران ویزه بپردازیم که توان پرداخت آن را نداریم.»

غلام مرتضی حبیبی ۴۷ ساله در سال ۱۴۰۱ به پاکستان هجرت کرد.

او گفت، «من برای یک موسسه غیر دولتی در بخش آموزش در افغانستان کار می‌کردم، اما پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ زمانی که بودجه موسسه کاهش یافت، کارم را از دست دادم.

او گفت، «به دلیل بیکاری، بیش از یک سال پیش به همراه خانواده ام به پیشاور پاکستان هجرت کردم. من بیکار هستم اما پسر ۱۷ساله ام در بازار میوه کار می کند.»

حبیبی گفت، اما به دلیل تورم و هزینه های بالای زندگی در پاکستان، خانواده به سختی می توانند زندگی خود را تامین کنند.

او گفت، «از زمانی که ما به پاکستان نقل مکان کرده‌ایم، تنها چیزی که می‌توانیم به آن فکر کنیم، یافتن غذا برای خانواده‌مان است و متأسفانه پسر... و دو دخترم که ۱۳ و ۱۴ ساله هستند، از آموزش محروم هستند،»

دختران حبیبی نتوانستند در افغانستان به مکتب بروند. او گفت که چون آنها فاقد مدارک مناسب هستند، ممکن در پاکستان نیز نتوانند به مکتب بروند.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

5 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

از روزی که افغان ها به ویژه به پاکستان و ایران مهاجرت کردند، افغانستان روز خوبی ندیده است. امروز از پناهندگان به عنوان ابزاری در جهان استفاده می شود. زمانی که اتحاد شوروی یکی از قدرت های جهانی شد، به افغانستان حمله کرد و بدبختی افغان ها از همان لحظه شروع شد. آن جنگ از افغان ها نبود، بلکه از روسیه و آمریکا بود، اما افغان ها بدترین قربانیان شدند. اگر به این موضوع عمیق تر نگاه کنیم، امروز جنگ بین کشورها بر اساس منافع آنها صورت می گیرد و پناهندگان می توانند مواد خوبی برای چنین نبردها باشند. به طور مثال، پناهندگان افغان در پاکستان: افغان هایی که پس از خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی از افغانستان در پاکستان زندگی می کردند، دولتی که توسط اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان ایجاد شده بود، توسط ایالات متحده با استفاده از این پناهجویان افغان سرنگون شد. پاکستان از این پناهجویان در جنگ با هندوها در کشمیر استفاده کرد. در مورد ایران هم همین موضوع بود. ایران همچنین از پناهجویان افغان برای نابودی افغانستان برای حفظ منافع خود استفاده کرد. افرادی که برای ایران در سوریه و عراق می جنگیدند، افغان هایی بودند که از افغانستان به ایران نقل مکان کردند. اکنون همانطور که می بینیم، آنچه در اوکراین اتفاق می افتد همان چیزی است که در افغانستان اتفاق افتاده است. جنگ در اوکراین اساساً اقدامی بی پروا از سوی روس ها، جهل زلنسکی و اشغال اوکراین قبل از اروپا است. جنگ بی فایده است، اما کشورهای باهوش جنگ را از سرزمین خود دور می کنند و در جای دیگر دشمن را شکست می دهند.

پاسخ

دولت پاکستان آنقدر ظالم است که به حرف افراد غریب گوش نمی دهد و به سازمان های مسئول برای کمک به پناهندگان وقت نمی دهد. کمیساری عالی ملل متحد در امور پناهندگان در پاکستان گفته است که گزارش ها درباره زندانیان افغان در سند و کراچی در پاکستان باعث نگرانی جدی آنها شده است. ای پنجابی ها، پناهندگی یکی از حقوق اساسی مردم است. بنابراین، آنها نباید مجازات شوند یا به عنوان جنایتکار با آنها رفتار شود. با این حال، اگر زمانی قدرت داشته باشیم، چوب را در کون تان فرو می کنیم. حیف که نسل های قبل از ما خیلی ضعیف تربیت شدند. آنها تاریخ ۵۰۰۰ ساله دارند، اما ارزش آن ۵ افغانی هم نیست. اما نسل جدید چنان روحیه ای دارد که ان شالله همه دشمن پنجابی خواهند بود. فقط زمان لازم است تا بیاید. در حال حاضر فرصت های شغلی در افغانستان وجود ندارد یا بسیار کم است. ما از جامعه جهانی می خواهیم که عرایض پناهندگی افغان ها را در هر کجا که خواسته اند رد نکند بلکه به آنها اجازه دهد که به عنوان یک انسان زندگی و کار کنند. بس است. مردم افغانستان به شدت تحت ستم بودند و دیگر تحمل جنگیدن با همه را نداشتند. آنها دیگر از جنگیدن خسته شده اند. فرزندانشان گرسنه هستند و حتی لباس مناسبی ندارند. غذا و نوشیدنی آنها منظم نیست. هی، جامعه جهانی، افغان ها را به زور از کشور خود بیرون نکنید. بگذارید چند روزی در آنجا لذت ببرند. کسانی که در داخل کشور گیر کرده اند با مشکلات بسیار زیادی روبرو هستند.

پاسخ

برادر، در هر کشوری که افغان ها زندگی می کنند، هیچ یک از آنها در مقابل افغانها رفتار انسانی و مناسب نداشته اند. حقوق افغان ها در همه جا پایمال شده است. من نمی گویم که افغان ها مردم بسیار خوبی هستند. مشکلات و بی احتیاطی وجود دارد، اما نباید اینقدر برخورد نادرست با آنها صورت گیرد. وقتا فوقتا از رسانه ها و ایستگاه های تلویزیونی و رادیویی مختلف می شنوم که در سراسر جهان با مهاجران افغان رفتار تبعیض آمیز می شود و پاکستان بی پدر [بچه فاحشه] است که همیشه در مقابل افغانها ظلم کند. افغان ها همیشه کوبیده می شوند. چه در مرزها باشند، چه در شهرهای پاکستان باشند، چه در زندانها... با آنها رفتار انسانی نمی شود. در عوض، آنها به عنوان حیوانات دیده می شوند که یک عمل غیرانسانی است. چندی پیش، خبرهایی را دیدم/خواندم که زنان افغان زایمان کردند، عروس ها شب عروسی خود را سپری کردند و پیرانی که باید در خانه می نشستند و نماز و وضو می گرفتند در زندان های پاکستان لت و کوب شدند. کودکانی که حتی خدا آنها را به خاطر گناهانشان نمی گیرد، پاکستانی ها آنها را در زندان انداخته اند و هر لحظه دارند می میرند. این نه یک رویکرد انسانی است و نه مسلمان، که چنین رفتاری انجام می شود. مطمئنم شما خبرنگاران نیز تصاویر منتشر شده از پناهجویان افغان به ویژه زنان و کودکان در زندان های پاکستان را می دیدید. این وضعیت ما را بسیار آزار می دهد، اما نمی توانیم آن را بیان کنیم، دست به اقدام عملی بزنیم.

پاسخ

پاکستان از بد وآغاز ناسیس اش همیشه دشمن افغانستان بود و است. از چهار و نیم دهه به اینسو افراد مسلح را نربیه می کنند و بعدا آنها را به افغانستان روان می کنند تا ړر افغانستان تاسیسات عامه را خراب کنند و مردم بی ګناه را بکشند. در ظی بیست سال جمهوریت، پاکستان تا وقتی از تالیان مسلح حمایت مالی و تشلیحاتی کردند که بالاخره نظام جمهوری را از پا در آوردند. د. جریان این بیست سال افراد مسلح که از سوی استخبارات و اردوی ترورست پاکستان حمایه می شدند دهها هزار افغان بی ګناه و صدها عسکر ثوای ایتلاف را کشتند.

پاسخ

چرا این مردم افغانستان از افغانستان فراری هستند ؟ به خاطرکه حاکمان افغانستان و مردم تعلیم یافته افغانستان برای آبادی افغانستان کارهای نکرده اند که اینها حالا در افغانستان زندگی کنند فقد در این وطن مردم تعلیم یافته به رقم زندگی کردن که یک مسافر در هوتل زندگی می کند و هر وقت که از هوتل رخصت می شود بستره خود را هم بدون جمع کردن رها می کند و میرود حاکمان وقت ومردم تعلیم یافته افغانستان همین قسم وطن خود را ویران رها کردن ورفتن . شاعران که به خاطر عشق وطن شاعری می کردن همان شاعر هم وطن را رها کرد ورفت . به فکر من به میلیون ها دالر سالنه از طرف امریکاه وهمکاران شان مصرف می شود که مردم افغانستان از تعلیم دور بماند به خاطر که در ۲۲سال حکومت که پشتیبانی از کشور امریکاه و مملکت های اروپایی داشت همی این مملکت ها که یک پیلوت یا هم یک داکتر ویاهم یک انجنیر را به خاطر سمینارهای علمی به مملکت خود مفرستد اینها را یک چند ماه بعد پناه سیاسی می دادن از همین خاطر تمام داکتران مسلکی انجنیران مسلکی پیلوت های مسلکی هر آن کس که یک روز تعلیم را که در خارج از افغانستان کرده بودن تمام شان را اسناد های پناه دهنده دادن و از افغانستان رخصت شان کردن . حالی شما قضاوت کنند که چرا مردم تعلیم یافته و مسلکی های مارا پناه مدهید . این وطن مارا چی کسان آباد کند . هر تعلیم یافته که وطن خود را رها می کند و از این وطن فرار می کند فکر کند که مادر شان را رها کردن ورفتن حال شان از این کرده که بد تر شود من خوش هستم . این مردم که امروز در کشورهای همسایه ما به خاطر در یافت کردن اسناد های پناه دهندکی انتظار هستند همین ها خون اطفال مارا چوشیدن حال شان از این کرده خراب شود بهتر است .

پاسخ