پناهجویان افغان در پاکستان با مشکلات اقتصادی، تعلیمی و اسناد اقامت روبرو هستند

کابل -- بسیاری از افغان هایی که از ماه اسد سال ۱۴۰۰ به پاکستان هجرت کرده اند، از ادامه مشکلات و کاهش کیفیت زندگی در کشور مذکور گزارش می دهند.

به گفته دولت پاکستان بیش از سه میلیون مهاجر افغان در پاکستان زندگی می کنند.

حبیب الله زلمی ۳۴ ساله که حدود یک سال است در پیشاور زندگی می کند، بیکاری و مشکلات اقتصادی را از دلایل اصلی خروج از افغانستان ذکر کرد.

او گفت، «فرصت های کاری روز به روز کمتر می شد... و ما مجبور شدیم به پاکستان هجرت کنیم،»

زلمی تا ماه اسد سال ۱۴۰۰ برای یک شرکت ساختمانی در افغانستان کارهای اداری انجام می داد.

او گفت، «شرکتی که من در آن کار می کردم، از زمانی که کار ساختمانی به میزان قابل توجهی کاهش یافت، بسته شد». بعد از آن، وی در یک صرافی مشغول به کار شد، اما به گفته خودش در آن کار نیز تاوان کرد.

او شغل دیگری در پاکستان پیدا کرده است.

یک ژورنالست افغان که خود را بنام مستعار خالد معرفی کرد، گفت که در اواخر سال ۱۴۰۰ افغانستان را ترک کرد و اکنون با خانواده اش در راولپندی زندگی می کند.

وی با افزایش اینکه اکنون فرصت کمی برای امرار معاش دارد، گفت، «من افغانستان را به دلیل تهدیدات امنیتی و افزایش محدودیت ها در کار رسانه ای ترک کردم.»

او گفت، «در پاکستان هیچ کار رسانه ای برای خبرنگاران افغان وجود ندارد. بیشتر خبرنگاران یا در اینجا بیکار هستند یا با اجورهء بسیار کم کارهای سخت انجام می دهند،»

خالد گفت، «هزینه زندگی و بیکاری از دیگر چالش های اصلی من و دیگر پناهندگان افغان است،»

وی افزود، «من گاهی اوقات با انجام کارهای سخت یا قرض گرفتن از دوستانم هزینه های زندگی خود را تامین می کنم،»

فرشته رامین، یک فعال حقوق بشر افغان که اکنون در یکی از حومه های اسلام آباد زندگی می کند، گفت که به دلیل نگرانی های امنیتی و محدودیت های شدید بر کار و تحصیل زنان، مجبور به ترک افغانستان شده است.

او گفت، «مشکلات و بلاتکلیفی در اسکان مجدد پناهندگان، وضعیت بد اقتصادی، فقدان اسناد حمایتی از سوی ادارات پناهندگی برای کار و امرار معاش، عدم دسترسی به آموزش رایگان و نیازهای معیشتی مانند مسکن، غذا و خدمات صحی برخی از مشکلات اصلی پناهجویان افغان در پاکستان است،»

چالش های ویزه

مشکلات تمدید ویزه یکی دیگر از چالش های مهاجرین افغان در پاکستان است.

رامین گفت، «این واقعیت که پناهجویان افغان اقامت دایمی ندارند و ویزه های آنها تمدید نمی شود، چالش دیگری است که آنها با آن دست و پنجه نرم می کنند. برای تمدید سه ماهه ویزه مجبور می شوند مبالغ گزافی بپردازند.»

او افزود، «اگر آنها بیش از مدت معین ویزه وقت تیر کنند، زمانیکه پاکستان را ترک می کنند یا برمی گردند باید جریمه زیادی بپردازند تا اجازه سفر مجدد داشته باشند،»

رامین گفت که این مشکلات باعث ناراحتی روانی در میان برخی از پناهجویان افغان شده است.

انوری که در یکی از کشورهای غربی درخواست پناهندگی داده است، گفت که پیشرفت در پرونده مهاجرت او بسیار کند است.

او گفت، «در افغانستان فرصت زندگی برای ما وجود نداشت و مجبور شدیم کشور را ترک کنیم و درخواست پناهندگی بدهیم، اما انتظار طولانی در پاکستان فرزندانم را از آموزش محروم کرده است.»

انوری گفت که مدت ویزه وی رو به پایان است و او نگران است که آیا دولت پاکستان ویزه ای او و خانواده اش را تمدید خواهد کرد یا خیر.

وی گفت، «متأسفانه تمدید اقامت در پاکستان به چالشی بزرگ برای ما تبدیل شده است و برای تمدید وېزه ها با موانع زیادی روبرو هستیم،»

گاهی اوقات مجبور می شویم مبالغ هنگفتی را به کمیشنکاران ویزه بپردازیم که توان پرداخت آن را نداریم.»

غلام مرتضی حبیبی ۴۷ ساله در سال ۱۴۰۱ به پاکستان هجرت کرد.

او گفت، «من برای یک موسسه غیر دولتی در بخش آموزش در افغانستان کار می‌کردم، اما پس از ماه اسد سال ۱۴۰۰ زمانی که بودجه موسسه کاهش یافت، کارم را از دست دادم.

او گفت، «به دلیل بیکاری، بیش از یک سال پیش به همراه خانواده ام به پیشاور پاکستان هجرت کردم. من بیکار هستم اما پسر ۱۷ساله ام در بازار میوه کار می کند.»

حبیبی گفت، اما به دلیل تورم و هزینه های بالای زندگی در پاکستان، خانواده به سختی می توانند زندگی خود را تامین کنند.

او گفت، «از زمانی که ما به پاکستان نقل مکان کرده‌ایم، تنها چیزی که می‌توانیم به آن فکر کنیم، یافتن غذا برای خانواده‌مان است و متأسفانه پسر... و دو دخترم که ۱۳ و ۱۴ ساله هستند، از آموزش محروم هستند،»

دختران حبیبی نتوانستند در افغانستان به مکتب بروند. او گفت که چون آنها فاقد مدارک مناسب هستند، ممکن در پاکستان نیز نتوانند به مکتب بروند.