هرات -- امسال عید قربان فرا رسیده است، زیرا بسیاری از مردم افغانستان از فقر، بیکاری و گرسنگی رنج می برند.
اکثر آنها قادر به خرید لباس های نو، میوه های خشک، یا مواشی برای قربانی کردن برای جشن بزرگ مذهبی، که از سه شنبه (۶ جوزا) در افغانستان آغاز شده، ندارند.
محمد رسول، ۴۵ ساله، یک کارگر در شهر هرات و نان آور یک خانواده پنج نفره است.
رسول که بیکار است نه برای خودش و نه هم برای فرزندانش لباس خریده است. او گفت که او هم توان خرید سودای عید یا قربانی را ندارد.
![یک غرفه‌دار به تاریخ ۵ ماه جوزا در شهر هرات منتظر مشتریان است. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/06/27/42753-e_2-739_416.webp)
یک غرفه‌دار به تاریخ ۵ ماه جوزا در شهر هرات منتظر مشتریان است. [عمر/سلام تایمز]
او گفت، «اگر کار و درآمد نداشته باشم، نمی‌توانم برای خانواده‌ام لباس و میوه خشک بخرم.»
او می گوید، «من خوشحال نه بلکه مفلس هستم، بنابراین فرا رسیدن عید مرا اندوهگین کرده است،»
او گفت، «با وجود اینکه هر روز در کنار جاده منتظر کار هستم، نمی توانم چیزی پیدا کنم. تمام چیزی که دارم ۵۰۰ افغانی (۵.۸۰ دالر) است -- چگونه می توانم با این پول اندک عید را جشن بگیرم؟»
او گفت، «اگر پول داشتم برای بچه هایم لباس و میوه خشک می خریدم و برای قربانی یک گوسفند هم می خریدم،»
مرزا جعفری، ۵۸ ساله، باشنده شهر هرات، نان آور خانواده هشت نفری است که روز دوشنبه برای خرید میوه خشک به بازار آمده بودند.
وی گفت، «در گذشته برای همسر و فرزندانم لباس نو می خریدم و برای عید به اندازه کافی میوه خشک می خریدم، اما امسال به دلیل مشکلات اقتصادی نتوانستم برای تک تک اعضای خانواده لباس نو بخرم،»
او افزود، «فقط آنقدر میوه خشک می‌خرم که اقوام و همسایه‌هایم هنگام عید بخورند و ما احساس خجالت نکنیم. در گذشته از هر نوع میوه خشک ۲ کیلوگرام یا بیشتر می‌خریدم، اما امسال من فقط می توانم از هر کدام یک کیلوگرام یا کمتر بخرم،»
جعفری تا یک سال پیش در هوتلی مشغول به کار بود اما مدیریت هوتل تعدادی از کارگران از جمله او را اخراج کرد.
او گفت، اکنون او با برادرش در یک دوکان مستری کار می کند و ماهانه ۵۰۰۰ افغانی (۵۸ دالر) درآمد دارد که فقط نیازهای اولیه زندگی او را تامین می کند.
کاهش قدرت خرید
با فرا رسیدن عید، بیش از ۲۰۰ دکان موقت که خسته، میوه خشک و شیرینی می فروشند، در یک طرف جاده ۶۴ متری در شمال هرات ظاهر شده اند.
دوکانداران گلایه دارند که نسبت به سال های گذشته مشتری کمتری برای خرید خوراکی های عید به بازار می آید.
سید ولی حقمل، ۲۴ ساله، یک دکاندار در شهر هرات، می گوید که تا ماه اسد ۱۴۰۰مشتریان زیادی داشت، اما در دو سال گذشته تعداد مشتریانش کاهش یافته است.
در گذشته آنقدر مشتری داشتم که نمی توانستم به همه آنها رسیدگی کنم، اما امسال ساعت ها منتظر بودم یک مشتری بیاید و برای عید میوه خشک بخرد.
وی گفت، «وضعیت امسال با دو سال قبل قابل مقایسه نیست،»
او گفت، «بعضی از مردم می آیند، قیمت ها را بررسی می کنند و می روند، زیرا آنها توان خرید ندارند. گاهی اوقات من میوه را به قیمتی که خریدم عرضه می کنم، اما آنها باز هم چیزی را نمی خرند.»
حقمل گفت، با وجود فرا رسیدن عید، او هیچ فروشی نداشته است و باید میوه خشک را با ضرر بفروشد.
امید علیزاده، ۲۸ ساله، یک دوکاندار در شهر هرات، شکایات حقمل را تکرار کرد.
او گفت، «مشتریان فقط قیمت ها را چک می کنند و می روند. قیمت ها بالا رفته و منبع درآمد خود را از دست داده اند. در مقایسه با دو سال پیش، اقتصاد آنقدر خراب شده که توان خرید عید را ندارند،»
وی افزود، «در گذشته برخی خریداران برای عید ۱۵ تا ۲۰ کیلوگرام میوه خشک می‌خریدند، اما اکنون تا ۳ کیلوگرام می‌توانند خرید کنند،»
کارگران و افراد کم درآمد نیز هر عید تا ۵۰۰۰ افغانی (۵۸ دالر) برای میوه های خشک خرج می کنند، اما اکنون تنها تعداد کمی از آنها می توانند حتی ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ افغانی (۱۲ تا ۲۳ دالر) خرج کنند.
علیزاده گفت، مشتریان در گذشته خوشحال بودند و درآمد داشتند، اما اکنون روحیه خود را از دست داده اند و خرید نمی کنند، زیرا فقیر و تهیدست هستند.
ناامیدی و مایوسی
فیصل سروری محصل پوهنتون هرات برخلاف سال های گذشته، نه لباس نو خریده و نه برای عید آماده شده است.
او گفت، از وضعیت کنونی بسیار ناامید است زیرا نمی تواند مانند سال های گذشته عید بگیرد و افزود که بیشتر همصنفی ها و دوستانش کشور را ترک کرده اند.
وی افزود، «تحصیل در پوهنتون هم مثل گذشته جذاب نیست. من فقط برای اینکه غیرحاضری نداشته باشم در صنف شرکت می کنم، اما دائماً استرس دارم که بعد از فارغ التحصیلی کجا می توانم کار کنم،»
او گفت، «این وضعیت برای من بسیار دردناک است و باعث شده امیدم به آینده را کاملا از دست بدهم.»
سروری گفت که فکر پوشیدن لباس نو در عید در حالی که میلیون ها نفر از هموطنان افغان او نمی توانند در میان فقر این مناسبت را جشن بگیرند، برای او خوشایند نیست.
شیرآقا، ۵۸ ساله که یک خانواده پنج نفره دارد، یک کراچی دستی دارد و با حمل کالا برای مشتریانش از یک نقطه شهر هرات به نقطه دیگر، امرار معاش می کند.
در گذشته، او روزانه تا ۵۰۰ افغانی (۵.۸۰ دالر) درآمد داشت، اما کار در سال گذشته به دلیل مشکلات اقتصادی در جامعه کند شده است. او گفت که اکنون او روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ افغانی (۵۹ سنت تا ۱.۱۸ دالر) درآمد دارد.
او گفت، «عید برای کسانی که پول دارند و می توانند لباس و شیرینی بخرند شادی بخش است، اما من برای خرید عید پول ندارم.»
وی افزود، «من تمام روزها را در خیابان می گذرانم، اما کار نیست و درآمدی که دارم حتی برای نان خشک خانواده ام کفایت نمی کند،»
شیرآقا گفت، اکثر افغان هایی که مانند او از فقر رنج می برند واقعا عید را جشن نمی گیرند.
عید امسال در افغانستان واقعاً یک عید بود کی خوشحالی نداشت. میلیون ها افغان بیکار هستند و زیر خط فقر زندگی می کنند. شخص که ماهانه 5000 هزار افغانی عایدش نمیباشد، چگونه عید را تجلیل کند و چگونه به فرا رسیدن عید خوشحال شوند. من هم از آن افغان ها هستم که انمی دو سال برای عید میوه خشک نه خریده ونخوردم، ، چون فرصت شغلی وجود ندارد، کسی به راحتی در دولت منصوب نمی شود، دختران و سازمان های بین المللی کسانی را استخدام می کنند که کارگزار مضاعف دارند پس در چنین مواقعی قطعا عید بی رنگ و خسته کن خواهد بود.
پاسخ5 دیدگاه
در ۴ ماه زمستان در کابل کار نمی باشد اکثر مردم بسیار به مشگلات زیاد نان خشگ را برای فامیل خود پیدا می کند .امسال به ختم شدن زمستان عید فطر رسید که اکثریت مردم توان خرید میوه خشگ را ویاهم خرید لباس را نداشتن چراکه در زمستان در اکثر ولایت های افغانستان کار نمی باشد . وحالی عید قربان رسد مردم توان خریدن نان خشګ را ندارند اوضع اقتصادی مردم از پارسال کرده امسال بشتر خراب است . فراوانی هر چیز است در شهر های افغانستان نرخ هم تا یک اندازه کم است اما اکثر مردم خریب افغانستان توان خرید میوه ها ی تازه یا خشگ را ندارند . کسانکی در افغانستان کار بار می کند بیسار به مشگلات زیاد نان فامیل شان را برابر می کند . در افغانستان زندگی آن تعداد مردم بهتراست که در خارج از افغانستان یک بسرشان و یا هم دو بسرشان کار می کند و ماهواربر ای فامیل شان پول روان می کند زندگی امان مردم خوب است بلکه از نگاه اقتصادی . یک تعداد زیاد مردم افغانستان در مملکت های خارجی زندگی می کند این مردم افغانستان همراهی فامیلها شان در افغانستان کمک مالی در هرماه می کند اگر این کمک ها صورت نمی گرفت در افغانستان مردم زیاد نان خوردن خود را پیدا نمی کرد . ما از کشورهای خارجی تقضا می کنم که حکومت افغانستان را به رسمیت بشناست که مردم افغانستان به مشگلات زیاد اقتصادی مواجه استن .
پاسخ5 دیدگاه
مردم افغانستان با بحران شدید اقتصادی مواجه اند. افغانستان قبلاً به کمک های خارجی اعتماد کرده است، اما تفاوت در این است که کمک های خارجی اکنون کاهش یافته است. جهان در حال حاضر به افغانستان کمک کرده است، اما با ورود یک سیستم جدید کاهش یافته است. این چیزی است که اقتصاد افغانستان را صدمه دیده است. پیش از این، بسیاری از افغان ها با نهاد های خارجی با معاشات بالا کار می کردند، اما با ورود نظام جدید، بسیاری از نهادها یا ترک کرده بودند و یا کار خود را کاهش داده بودند. همچنین مهم است که تعداد کارکنان را کاهش دهد. فعالیت های سازمان های خارجی در افغانستان چیزی بود که تقریباً کمی همراه با حکومت به استخدام افراد کمک کرد و زمینه های اشتغال را برای افرادی که معاشات بالاتری نسبت به دولت دارند، فراهم کرد. حالا این برعکس نیست. بسیاری از سازمان ها کشور را ترک کرده اند و همچنان افراد مسلکی کشور را ترک کرده اند. نزدیک به چهار یا چند نفر از افغانستان فرار کرده اند. این روند هنوز هم ادامه دارد و جوانان تلاش می کنند تا به طور قانونی و غیرقانونی از کشور خارج شوند. آنها کسانی بودند که روی دستمزدهای بالا کار می کردند که به بازار افغانستان بازگردانده می شد. حالا نه نهادی وجود دارد، نه کمکی و نه دستمزدی.
پاسخ5 دیدگاه
مردم افغانستان با بحران اقتصادی شدیدی روبرو هستند. افغانستان قبلا به کمکهای خارجی متکی بود، اما تفاوت این است که در حال حاضر کمک های خارجی نسبت به قبل کاهش یافته است. جامعه جهانی قبلاً کمک های زیادی به افغانستان می کرد، اما با ورود سیستم جدید، کمکهای آنها کاهش یافته است. اینها همه چیزهایی است که به اقتصاد افغانستان آسیب وارد کرده است. پیش از این، بسیاری از افغان ها با معاشات بالا با سازمان های خارجی کار می کردند، اما با آمدن سیستم جدید، بسیاری از سازمان ها یا افغانستان را ترک کردند یا کار خود را کاهش دادند. بنابراین کاهش کار موسسات باعث کاهش پرسونل نیز اجتناب ناپذیر است. فعالیت سازمان های خارجی در افغانستان چیزی بود که در کنار دولت تقریباً اندکی به بخش فرصت های کاری کمک کرد و زمینه فرصت های کاری برای مردم را فراهم کرد به گونه ای که معاشات بیشتر از حقوق کارمندان دولت بود. اکنون اینطور نیست، اما همه چیز برعکس است - بسیاری از سازمان ها و افراد حرفه ای کشور را ترک کرده اند. حدود ۴۰۰۰۰۰ نفر یا بیشتر افغانستان را ترک کردند. این روند ادامه دارد و جوانان تلاش می کنند به صورت قانونی و غیرقانونی کشور را ترک کنند. افرادی که رفتند کسانی بودند که با معاشات بالا کار می کردند و این معاش ها به بازار افغانستان بازگردانده شد. الان هیچ سازمان، کمک ها، معاشات وعید وجود ندارد.
پاسخ5 دیدگاه
دلیل اصلی عدم برخورداری از عید و شادی این است که هزینه ها روز به روز بیشتر می شود و کار کم می شود. در گذشته، یک نفر ۵۰۰۰۰ افغانی معاش داشت. اکنون او حتی ۲۰۰۰۰ افغانی هم ندارد، در حالیکه مصارف خانواده هر روز در حال افزایش است. و شخصی که ۲۰۰۰۰ افغانی معاش داشت، الان حتی ۵۰۰۰ افغانی هم ندارد. اگر داشته باشد، پیدا کردن آن آسان نیست، و نکته دیگر این است که قیمت اجناس روزانه در حال افزایش است. پس عید شادی و سرگرمی به همراه خواهد داشت. اگر در مورد عید خود صحبت کنم، چندان عیدی نبود. آمد و رفت و هیچ یک از آرزوهای یک کودک، جوان، دختر، پیرمرد است که هیچ کدام برآورده نمی شود. فقر روز به روز در حال افزایش است. هیچ کاری وجود ندارد؛ قیمت ها در حال افزایش است؛ مشکلات در حال افزایش است ... پس چگونه می توان عید را به درستی جشن گرفت و چگونه می توان احساس شادی کرد؟ در موقعیت‌های دیگر هم پیش می‌آید، اما وقتی اوضاع اقتصادی بد است، آدم را خیلی ناراحت می‌کند. با توجه به مشکلات مالی بسیاری از مردم نمی خواهند برای عید چیزی بخرند و قیمت اقلام اساسی بالاست ... بنابراین اگر کسی به اقلام اولیه دسترسی نداشته باشد عید نمی گیرد پس بخاطر چه خوشحال خواهد شد.
پاسخ5 دیدگاه