بادغیس -- سازمان خوراک و زراعت ملل متحد (اف ای او) برنامه ای را برای حمایت مالی از خانواده های فقیر بادغیس تطبیق کرده است.
موسسه هماهنگی کمک های بشردوستانه (سی اچ ای)، یک سازمان بشردوستانه مستقر در افغانستان، این برنامه را که در ماه جدی آغاز شد و انتظار می رود به مدت دو سال ادامه یابد، تطبیق می کند.
طبق این برنامه، اف ای او در بدل کار به افراد نیازمند پول نقد می دهد. هر کارگر در بدل ۲۰ روز کار در پاکسازی کانال ها و نهرها و بازسازی جاده ها در منطقه ۸۵۰۰ افغانی (۹۷ دالر) دریافت می کند.
حدود ۲۹۶۰ خانواده در شهر قلعه نو و ولسوالی بالامرغاب بادغیس در مرحله اول این برنامه شامل شدند و افراد نیازمند از سایر نقاط این ولایت نیز در آینده شامل خواهند شد.
این عکس اسکرین شات ساکنان نیازمند قلعه نو مرکز ولایت بادغیس را به تاریخ ۳۱ ثور در حالی نشان می دهد که برای دریافت کمک های نقدی ارائه شده توسط سازمان خوراک و زراعت ملل متحد (اف ای او) صف کشیده اند.
رکن الدین سادات، رئیس این برنامه گفت که نان آوران بیکار که از فقر رنج می بردند از جمله ذینفعان این برنامه هستند.
سادات گفت، «تیم‌های ما بطور منظم در شهر و ولسوالی‌های آن سروی انجام می‌دهند و پس از شناسایی خانواده‌های نیازمند، آنها را در برنامه شامل می سازند،»
او گفت، «کمک های موسسات کمک رسانی به خانواده هایی می رسد که بیشتر به آن نیاز دارند.»
وی افزود، «پروژه های تطبیق شده در شهر قلعه نو و ولسوالی بالامرغاب، پاکسازی کانال ها، حفر نهرها و ساخت سرک در مناطق دور افتاده است،»
او گفت، «پس از حفر نهرها، آب رودخانه مرغاب به زمین های کشاورزی می رسد و ساخت جاده های جدید رفت و آمد را آسان می کند.»
شاه محمد ۴۰ ساله، یک زارع در ولسوالی بالامرغاب، گفت که کمک های سازمان ملل او و خانواده اش را از گرسنگی نجات داده است.
او گفت، «خوشحالم که موسسهء کمک رسان در چنین شرایط سختی به من کمک کرد،»
وی گفت، «اگر کمک دریافت نمی کردم، نمی توانستم خرج خانواده ام را تامین کنم. من یک فامیل هفت نفرده دارم که تأمین نفقه آنها بدوش من است.»
شاه محمد گفت، «آنها مردم را از گرسنگی نجات دادند،»
کمک خانواده ها را نجات دادند
باشندگان شهر قلعه نو و ولسوالی بالامرغاب از دریافت پول نقد در قبال کار ساختمانی در قریه های خود خوشحال هستند.
عبدالرزاق ۳۷ ساله، باشنده ولسوالی بالامرغاب، گفت که از برکت کمک های ملل متحد دیگر با مشکل مواجه نیست و امیدوار است این کمک ها ادامه یابد.
وی گفت، «از سال ها به اینسو، کانال های ما پر از خاک و گرد و غبار بود و توان اقتصادی برای پاکسازی و عمیق ساختن آن ها را نداشتیم،»
او گفت، «جاده روستای ما نیز بسیار بد بود و رفت و آمد در آن در فصل زمستان بسیار سخت بود، اما اکنون کانال های روستای ما پاک شده و جاده ترمیم شده است.»
وی افزود، «من از بیکاری و مشکلات اقتصادی خسته شده بودم. یک ماه است که کار می کنم و فشار روحی ام کم شده است،»
رزاق گفت، کمک های سازمان ملل افغان ها را از فقر و گرسنگی نجات می دهد و با حمایت از پروژه های انکشافی به ساخت و ساز کشور کمک می کند.
نقیب الله صمیم، ۳۱ ساله، باشنده شهر قلعه نو، گفت که کمک های نقدی که از سازمان ملل دریافت کرده است تا حدی به مشکلات اقتصادی خانواده اش رسیدگی کرده است.
او گفت، «بیکاری و مفلس بودن بسیار سخت است. در سال گذشته، من نسبت به تمام زندگی ام رنج و درد بیشتری را تجربه کردم.»
وی گفت، «بسیار خوشحالم که با کمک های نقدی فعلا مشکلات اقتصادی ما برطرف شده است،»
او گفت، «اگر حمایت موسسه کمک رسان نبود، هرگز نمی‌توانستیم کانال‌ها و جاده‌های منطقه خود را بازسازی کنیم.»
صمیم گفت، «بیکاری و مشکلات اقتصادی برای اکثر افغان ها منجر به فشارهای روانی شده است. ما حتی نمی توانیم به بازسازی منطقه خود فکر کنیم،»
نیاز به کمک دوامدار
صفی الله، ۳۶ ساله، باشنده شهر قلعه نو، در یک پروژه سرک حلقه ای در این ولایت کار می کرد تا اینکه دو سال پیش کار خود را از دست داد.
او زمانی که روی آن پروژه کار می کرد درآمد خوبی داشت و به راحتی می توانست خرج خانواده شش نفره اش را تامین کند، اما گفت که پس از از دست دادن کارش، او با فقر و گرسنگی مواجه شده است.
او گفت، «من کمک های سازمان ملل را زمانی دریافت کردم که درآمدم را از دست داده بودم و چیزی برای خوردن نداشتم.»
وی افزود، « در ۱۸ ماه گذشته، من هفت بار کمک های نقدی و غذایی از موسسات کمک رسانی وابسته به سازمان ملل دریافت کردم،»
صفی الله گفت، «در حال حاضر هیچ کاری وجود ندارد و من به کمک سازمان های کمک رسانی وابسته هستم،»
او گفت، «اگر این بسته های کمکی نبود، مجبور بودم یک سال پیش برای کار به ایران بروم. امیدوارم کمک های سازمان های کمک رسان تا بهبود وضعیت در افغانستان ادامه یابد.»
او گفت، اکثریت باشندگان بادغیس که منابع درآمد خود را از دست داده اند و تحت تاثیر خشکسالی قرار گرفته اند به کمک های مستمر جامعه بین المللی نیاز دارند.
محمد امین، ۶۵ ساله، یکی از بزرگان قومی در ولسوالی بالامرغاب، گفت که بیشتر جمعیت فقیر این ولسوالی در دو سال گذشته از موسسات بین المللی کمک دریافت کرده اند.
وی گفت، «خشکسالی از یک سو و مشکلات اقتصادی از سوی دیگر زندگی را بسیار سخت کرده است،»
او گفت، «آنها هیچ منبع درآمدی ندارند و تنها امید آنها کمک از سوی موسسات کمک رسانی است. امیدوارم این کمک ها ادامه یابد تا افغان ها مجبور نشوند کشورشان را ترک کنند.»
وی افزود، «من خانواده های زیادی را می شناسم که هیچ درآمدی ندارند و هر ماه منتظر کمک های سازمان های امدادی هستند،»
امین گفت، «اگر کمک‌ها ادامه یابد، این [افغان‌های] فقیر می‌توانند به زندگی عادی خود ادامه دهند، اما تصور اینکه در صورت کاهش یا توقف کمک‌ها چه خواهند کرد،دشوار است.»
اگر در افغانستان کمک های سازمان ملل متحد نمی بود مردم فقیر افغانستان دوچار مشکلات های کمبود مواد غذایی می شودند . این کمک های ملل متحد بسیار از مشکلات های مردم افغانستارا حل نموده است . در افغانستان کار ساختمانی از طرف حکومت افغانستان بند است به این لحظ اکثریت مردم کسب و کار بی کار هستند و اکسر دوکان داران که مواد تعمیراتی مفروشند هم بیکار هستند . حکومت امارت اسلامی باید اجازه کار تعمیراتی را بدهد که برای مردم فقیر افغانستان زمینه کار برابر شود به یک بند کردن کار ساختمانی مزدور کار، کاشی کار ، خشت کار ، سنگ کار ، سیم تاو ، قالب کار، رنگ مال ، نل دوان ، برقی، کسانیکه در داش های خشت کار می کردن همه بیکار هستند. سازمان ملل متحد باید به کمک های نقدی و مواد غذایی آدمه بدهد که مردم فقیرافغانستان چشم به همین کمک های مواد غذایی و نقدی سازمان ملل متحد دوخته است ودیگر هیچ منبع عواید نداراند باید سازمان ملل متحد کمک های خودشان را هر چه بشتر زیاد سازند .
پاسخ2 دیدگاه
امیرخان متقی سرپرست وزارت امورخارجه علیرغم ظلم و ستم بر مردان و زنان تحصیل کرده در کشور و تعیین روزانه ملاها، می گوید که جامعه جهانی نباید کادرهای علمی را از افغانستان خارج کند. متقی در بیانیه اخیر خود گفت که افغانستان برای همه افغان ها امن است. با این حال، تعریف امنیت نباید به امنیت جانی محدود شود زیرا امنیت وظیفه ای در افغانستان وجود ندارد. امروز یک جوان کار دارد و فردا با یک طالب جایگزین می شود در حالی که با نظام آشنا نیست و مشکلات زیادی را برای همشهریانش ایجاد می کند. طالبان متهم به دستگیری و شکنجه نیروهای امنیتی، فرهنگیان، خبرنگاران و فعالان مدنی و حقوق زنان نظام جمهوری قبلی هستند. بسیاری از افغان ها ناامید شده اند. به نظر من، خداوند آن افغان هایی را که کشور را ترک کردند، بیامرزد، اما برای آنهایی که در کشور هستند، بهتر است که دولت فعلی به مشکلات آنها اعتراف کند و به آنها بگوید که مشکلات وجود دارد، اما بیایید همه با هم کشور را بسازیم. با این حال، هیچ افغانی در مقابل چنین سخنان لطیفی نخواهد ایستاد. امیرخان متقی در ادامه سخنان خود گفت که کشورهای غربی باید از خارج کردن تحصیل کرده های افغانستان از افغانستان دست بردارند زیرا به گفته وی این کار به ضرر این کشور است. اما به عنوان یک جوان دانشمند، من به او توصیه می کنم که کسانی را که رفته اند، فراموش کنید. بهتر است به کسانی که در کشور باقی مانده اند فکر کنید. علاوه بر نبود کار و فرصت های کاری در وطن، مشکلات سیاسی و اجتماعی و موضع گیری سخت گیرانه حکومت طالبان باعث شده تا کادرهای افغان افغانستان را ترک کنند و انرژی را که باید در وطن خود صرف ساختن وطن می کردند در کشورهای دیگر هزینه می شود.
پاسخ2 دیدگاه