هرات -- یک شرکت خصوصی در ولایت هرات که تار تولید می کند با حمایت سازمان بین المللی مهاجرت (آی او ام) برای صدها زن فرصت کاری ایجاد کرده است.
تقریباً ۲۵۰۰ زن در ۲۴ تأسیسات حسینی و قنبری در سرتاسر شهر هرات مشغول کار برای پروسیس پشم برای قالین بافی هستند.
حسن حسینی، مالک این شرکت گفت که آی او ام مواد، انرژی خورشیدی و مشوره تجارتی را به شرکت ارائه می دهد.
حسینی گفت، این شرکت همچنین ماهانه ۶۰۰۰ افغانی (۷۱ دالر) به کارمندان شرکت پرداخت می کند.
![زنان به تاريخ ۱۶ ماه اسد در کارخانه حسینی و قنبری در هرات تار تولید می کنند. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/08/21/43577-w_2-739_416.webp)
زنان به تاريخ ۱۶ ماه اسد در کارخانه حسینی و قنبری در هرات تار تولید می کنند. [عمر/سلام تایمز]
این شرکت در مقابل هر کیلوگرام تار ۶۰ افغانی (۰.۷۱ دالر) به کارگران می پردازد.
حسینی افزود، «این کمک مالی به صدها خانواده کمک کرده است تا با گرسنگی و فقر شدید مبارزه کنند،»
وی افزود، «همه این زنانی که در شرکت ما کار می کنند نان آور خانواده خود هستند. این زنان مجبور هستند که بیرون از خانه کار کنند، و برای خانواده خود نفقه پیدا کنند.»
این شرکت روزانه تا چهار تون تار تولید می کند. بخشی از تار برای ساخت قالین های سنتی افغانی استفاده می شود و بخشی دیگر به کشورهای دیگر صادر می شود.
فیروزه، ۴۰ ساله، کارگری که نان آور خانواده ۹ نفره است، گفت خوشحال است که می تواند بیرون از خانه کار کند و می تواند برای خانواده خود امرار معاش کند.
او گفت، «شوهرم کارگری است که هر روز برای کار به شهر می رود، اما نمی تواند کاری را پیدا کند. بنابراین، من مجبور هستم بیرون از خانه کار کنم تا بتوانم فرزندانم را از گرسنگی محافظت کنم.»
فیروزه افزود، «این کار برای خانواده من بسیار مهم است. من از معاشی که اینجا می گیرم استفاده می کنم تا بچه هایم را به مکتب روان کنم و برایشان غذا، لباس و قرطاسیه بخرم.»
حمایت از خانواده ها
کیمیا، ۵۰ ساله، نان آور خانواده هفت نفره اش، گفت که شوهرش برای کار کردن خیلی پیر است.
او گفت، «خانواده من فقیر است و ما واقعاً به این کار نیاز داریم. می دانم که پیر شده ام و کار کردن برایم آسان نیست، اما به دلیل فقری که با آن روبرو هستیم، مجبور هستم کار کنم.»
وی افزود، «علی رغم محدودیت های کار زنان، زنان افغان شجاعانه کار می کنند تا بتوانند خانواده های خود را از فقر محافظت کنند.»
کیمیا با بیان اینکه «فقر باعث شده ما در بیرون از خانه کار کنیم،» گفت، کمک‌های آی او ام و معاشی که از این شرکت دریافت می‌کند، نیازهای اقتصادی خانواده‌اش را برآورده می‌کند.
زهرا، ۴۷ ساله، یکی دیگر از کارگران، گفت که از پولی که به دست می آورد برای فرستادن پسرش به پوهنتون استفاده می کند تا بتواند آینده خود و خانواده اش را بسازد.
او گفت، «ما یک خانواده شش نفره هستیم و شوهرم فوت کرده است. پسرم ۲۱ ساله است و به پوهنتون می رود، در حال حاضر تنها من نان آور خانواده ام هستم و می توانم آنقدر درآمد داشته باشم که بتوانم مخارج زندگی مان را بپردازم.»
او افزود، «خوشحال هستم که در چنین شرایط سختی کار برای زنانی مثل من فراهم است و ما می‌توانیم بیرون از خانه کار کنیم.»
او گفت، «اگر فرصت های شغلی وجود داشته باشد، بیشتر زنان دوست دارند کار کنند تا بتوانند به نجات خانواده های خود از فقر کمک کنند.»
کاهش فقر
ذکیه ۳۶ ساله که دو ماه است در شرکت تولید تار کار می کند، پنج فرزند دارد و شوهرش مریض است.
او گفت، از زمان شروع به کار در شرکت، مشکلات اقتصادی او کاهش یافته است.
ذکیه گفت، «پولی را که برای کارم در این شرکت دریافت می‌کنم صرف تهیه غذا و لباس برای فرزندانم می‌کنم. قبلاً وقتی بیکار بودم، مشکلات زیادی داشتم و مجبور بودم از همسایگانم آرد و/ یا نان قرض بگیرم.»
وی افزود، «من به این کار خیلی نیاز دارم و اگر کار نکنم حتی یک قرص نان هم نمی توانم تهیه کنم،»
او گفت، «به خاطر کارم، خانواده ام از گرسنگی در امان مانده اند. من به کار بیرون از خانه ادامه می دهم تا مطمئن شوم گرسنه نمانیم.»
سکینه ۲۸ ساله گفت که باید بیرون از خانه کار کند و پول دربیاورد تا سه فرزندش گرسنه نمانند.
او گفت، «شوهرم کارگر است، اما فقط یک یا دو بار در ماه می تواند کار پیدا کند. او حتی ۱۰۰۰ افغانی (۱۲ دالر) در ماه درآمد ندارد، بنابراین من نیز تصمیم گرفتم در کنار او کار کنم.»
وی افزود، «در این اقتصاد بد، بیکاری افزایش یافته است.»
او گفت، «بیشتر مردان فرصت های کاری خود را از دست داده اند؛ بنابراین زنان نیز به کار نیاز دارند. اگر فرصت های شغلی برای زنان فراهم شود، آنها نیز تمایل به کار و کمک به درآمد خانواده خود دارند.»
سکینه گفت که محدودیت ها بر کار زنان در سازمان های غیر دولتی و ادارات دولتی یکی از دلایل افزایش فقر در افغانستان است.
در حکومت طالبان که از ظلم و جبر جور شده، این یک معجزه است که به زنان چنین فرصت کاری داده می شود. جامعه جهانی نباید مانند امروز زنان افغانستان را بیکار بگذارد. دولت باید برای ایجاد فرصت های شغلی برای زنان و گشایش مدارس برای دختران تحت فشار قرار گیرد.
پاسخ11 دیدگاه
فقر و تنگ دستی خانواده‌ها را مجبور ساخته‌است تا دست به فروش فرزندان شان بزنند، فقر و بیکاری در حال گسترش است و طالبان هیچ برنامه و راهکار برای کاهش فقر نداشته و ندارد. طالبان تسلط یک سالگی شان را به افغانستان در حال جشن می‌گیرند که بالاتر از ۷۰٪ مردم در خط فقر به سر می‌برند و بسیاری از خانواده‌ها برای سیر کردن کدام فرزندش تصمیم سختی باید بگیرند تا یکی از فرزندش فروخته شود تا شکم بقیه سیر شود در این میان دختران زودتر به فروش میرود و ازدواج‌های قبل از وقت بیشتر از پیش رونق گرفته‌است. رسانه‌ها دیگر نمی‌توانند مانند گذشته آزادانه گزارش دهند و هر از گاهی مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و دسترسی به اطلاعات محدود شده‌است. گزارش تازه سازمان گزارشگران بدون مرز نشان می‌دهد که تا قبل از ۱۵ اوت سال ۲۰۲۱ افغانستان دارای ۵۴۷ رسانه بود اما از این میان ۲۱۹ رسانه طی یک سال اخیر تعطیل شده‌اند. به گفتهٔ این سازمان در مجموع هفت هزار و ۹۸ روزنامه‌نگار دیگر کار نمی‌کنند که ۵۴٬۵۲ درصد از این روزنامه نگاران مرد هستند. به گفته این سازمان زنان روزنامه‌نگار از این وضعیت بیشتر متأثر شده‌اند و ۷۶٬۱۹ درصد آنها شغل خود را از دست داده‌اند.
پاسخ11 دیدگاه
با تحولات جدید در جهان به خصوص جنگ اکراین، جامعه جهانی سرنوشت مردم فقر زده افغانستان را به دست رادیکالیزم گروه سپرده‌است که ۲۵ سال در جنگ و خشونت خو گرفته‌اند و با صلح و هم دیگرپذیری و حقوق شهروندی بیگانه است. گروه که در اثر توطئه در افغانستان حاکم شد به هیچ اصول شهروندی و حقوق بشری پابند نیست این گروه فاقد مشروعیت هر از گاهی فرامین و دستورات جدید را برای محدودیت حقوق شهروندی و حق دسترسی به اطلاعات به اجرا می‌گذارد این گروه به صلح و احترام گذاشتن به حقوق اتباع باورمند نیست، صلح همدیگرپذیری نه بلکه تسلیم شدن بدون قید شرط مخالفان شان می‌پندارد و به هیچ وجه برافراندوم و انتخابات تن نمی‌دهد. یک سال قبل که جمهوریت در افغانستان حاکم بود مشارکت زنان در تمام سطوح دولتداری، پارلمان، قضا، سیاست، اقتصاد، اجتماع، آموزش، صحت و سایر بخش‌ها نمونه‌های بارز از گام برداشتن افغانستان به جلو به حساب می‌آمد و حفظ این دست‌آوردها و حضور زنان در مذاکرات صلح با گروه طالبان در قطر نماینده‌های زن نیز طرف مذاکره کننده بودند و در مورد حقوق بشر، حقوق زنان و حفظ دست‌آوردهای ۲۰ سال اخیر با طالبان در چانه زنی بودند. اما یک سال پس از سقوط جمهوریت توسط طالبان زنان این کشور از کوچک‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق اولیه زندگی یعنی حق کار و حق آموزش محروم شدن زنان که در سطوح اجتماع حضور داشتند از وظیفه سبک دوش شدن و خانه نشین شدند، اما نه سخنی از حفاظت حقوق زنان افغانستان است و نه شاهد مشارکت زنان در ساختار حکومتداری در سطوح مختلف جامعه هستیم گروه تاریک اندیش طالبان صلح را به سخره گرفته‌اند و زنان افغانستان از دسترسی به ابتدایی‌ترین حقوق شان نیز محروم شده‌اند.
پاسخمن با برخی از این گفته ها موافقم و با برخی دیگر مخالفم. این یک واقعیت است که زنان علاوه بر کار از حق تحصیل و آزادی بیان محروم شده اند، این ظلم به زنان افغان است و این حقیقت دارد. اما آمدن طالب امری ضروری بود که باید انجام می شد، زیرا جمهوری آنقدر پر از بی عدالتی و انواع فساد بود که طالب باید می آمد و این آشفتگی را پاک می کرد. من مخالف برخی از احکام اعدام طالب هستم، اما برخی از اقدامات او قابل تقدیر است. مانند: بازگرداندن اراضی تصرف شده، شروع تعدادی پروژه که جمهوری به دلیل ترس از زورمندان نتوانست آنها را اجرا کند وه دیګری اند ....
پاسخ11 دیدگاه
فقر و بیکاری از یک طرف قیودات سخت گیرانه و غیرانسانی طالبان از سوی دیگر عوامل است که زنان را عملاً به انزوا کشانده. در حال حاضر هیچ زنی در کابینه حکومت طالبان، ادارات حکومتی و در اجتماعات در سراسر افغانستان وجود ندارد، در واقع نیم از پیکر جامعه افغانستان از صحنه حذف شده‌است. از آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها خبری نیست خبرنگاران محدود زن که در رسانه‌ها باقی ماندن مجبور کردن که در رسانه‌های تصویری با ماسک ظاهر شوند. طالبان هر انتقادی علیه خودشان را جرم تلقی کرده و هر منتقد را سرکوب، تحقیر، شکنجه و به زندان فرستاده‌اند. جامعه جهانی از وضعیت نابه هنجار و غیرانسانی که زنان افغانستان با آن دست و پنجه نرم می‌کند هیچ اقدام کار عملی نکرده‌است و تنها با اظهار تأسف از چالش‌های زنان با آنان رو برو اند بسنده کرده‌است. در جامعه که فقر بیکاری بیداد می‌کند، امنیت روانی از جامعه به هم ریخته و امید به آینده به صفر تقرب کرده. دختران که از تحصیل بازمانده است و زنان که دست شان از کار گرفته شده‌است اولین قربانیان این وضعیت است. طالبان که یک گروه ایدئولوژیک است، و به ارزش‌های حقوق بشری وقعه نمی‌گذارد، پس از به قدرت رسیدن، کمسیون حقوق بشر افغانستان را لغو کرد و با قانونی ساختن تبعیض علیه زنان عملاً مشارکت زنان را در اجتماع مسدود ساخته. گروه حاکم خود کامه و اقتدارگرا که فاقد مشروعیت داخلی و بین‌المللی است و از راه زور به قدرت رسیده با نگاه تنگ نظرانه اش نسبت به زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی و زندگی آنها را به مشکل مواجه ساخته. در حکومت طالبان تنها کسانی راه می‌یابند که تفکر و ایدئولوژی طالبان را بازتاب دهد.
پاسخ11 دیدگاه
حقوق زنان پس از سقوط جمهوریت در افغانستان : پس از تسلط طالبان در افغانستان وضعیت حقوق بشر در مجموع و وضعیت زنان به صورت خاص دگرگون شد. طالبان که خود یک گروه رادیکالیزم اسلامی است به شدت با حضور زنان در ادارات حکومتی و اجتماعات مخالف است این گروه تندرو که پس از رفتن رئیس‌جمهور اشرف غنی کابل را تصرف کردند در اولین اقدام شان وزارت زنان را منحل و آن را به وزارت امر به معروف و نهی از منکر تبدیل کرد. دیری نگذشته بود که فرمان رهبر این گروه تندرو علیه زنان صادر شد که در آن از حجاب اجباری برای زنان خبر می‌داد که در صورت عدم رعایت این فرمان از سوی زنان، زنان و بعد تر مرد بزرگ‌تر خانواده مجازات خواهند شد. قوانین سخت گیرانه طالبان علیه زنان باعث شد که زنان را از حقوق ابتدائی و انسانی شان محروم شوند، دختران دیگر نمی‌توانند به مکتب بروند، زنان از حق کار در کنار مردان محروم شدند و حضور زنان در اجتماع کم رنگ شد. زنان شجاع افغانستان بارها به جاده‌ها برآمدند و شعار آزادی، تحصیل و کار را دادند. ولی هر بار از طرف تفنگ بدستان طالبان سرکوب، شکنجه، تحقیر و به زندان فرستاده شدند، و اعتراف‌های اجباری از زنان در زندان گرفته شد. در واقع زنان در افغانستان از سوی طالبان به گروگان گرفته شده‌اند، چنانچه هر تلاش گروه طالبان که برای به رسمیت شناخته شدن حکومت استبدادی قومی، و مذهبی آنان از سوی جامعه جهانی به ناکامی می‌انجامد، طالبان با فرمان تازه ای محدودیت بیشتری بر زنان وضع می‌کنند. زنان تنها ای که خود نان آور خانواده هستند با وضع قوانین سخت گیرانه طالبان علیه زنان که حق بیرون رفتن زنان تنها را منع قرار داده‌است با چالش جدی تری مواجه شده‌اند.
پاسخ11 دیدگاه
در حالی که زنان و مردان در افغانستان تحت فشار شدید روحی و روانی هستند، گروهی حرامزاده به نام طالبان در این کشور حکومت می کنند و هر روز به جای تامین کار و غذا برای مردم، محدودیت های جدیدی را اعمال می کنند. این گروه حرامزاده برای معاملات مخفیانه ارباب خود کاملاً آماده هستند و هر لحظه به دستور اربابشان (امریکا) آن را اجرا می کنند. آنها به ملت یا کشور خود اهمیتی نمی دهند. اخیراً شیخ محمد خالد حنفی، وزیر امور وحشی گری طالبان (امر بالمعروف و نهی عن المنکر) از ممنوعیت دیدار زنان با بند امیر بامیان خبر داده است. وی دلیل این تصمیم را رعایت نکردن حجاب از سوی زنان عنوان کرد. اوه در غضب خدا گرفتار شوی! هر کاری که انجام می شود توسط طرفداران شما انجام می شود. هر روز بدون ازدواج یک زن/دختر، آنها را می گایند. جنگجویان طالبان خود شما باعث بی حیایی می شوند. به جای تماشای فلم های مستند و فلم های مردان خود، زنان مستور و محترم را رسوا می کنید و آنها را به جایی راه نمی دهید. بند امیر در سال ۲۰۰۹ به عنوان پارک ملی نامگذاری شد که اخیراً گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به خود جذب کرده است، اما طالبان خر ذهن نمی دانند که از فواید کامل گردشگران بهره مند شوند. مثلاً گردشگران خارجی می آیند و شب را در هوتل می گذرانند سود آن به جیب افغان ها می رود. میوه می خرند سود آن به جیب افغان ها می رود. لباس می خرند سودش به جیب افغان ها می رود... این یک راه درآمد است، اما طالبان چه می کنند؟ آنها هر هفته بسته های ۴۰ میلیون دالری از امریکا دریافت می کنند ... این گروه حاکم بر افغانستان (طالبان) در بسیاری از مناطق دیگر نیز محدودیت های شدیدی را بر زنان اعمال کرده است که باعث شده مردم با رنج های روحی مواجه شوند.
پاسخ11 دیدگاه
این مژده خوبی برای زنان هرات است کی در این وضعیت سخت و بیکاری یک زمینه کاری برای شان ایجاد شد تا کار کند زیاتر زنان بیچاره نان اور خانواده شان هستند و ممنوعیت های دولتی برای زنان روز به روز زیاد شده میرود امکان کاری زنان زیاد کم است در این شرایت چنان خبری برای زنان خیلی خوشایند است به خاطر کی زنان در افغانستان مشکلات زیاد دارد .
پاسخ11 دیدگاه
برای خانم هایی که هر روز در معرض چنین اخباری قرار می گیرند، دل ادم شاد میشود. خداوند این رقم اخبار خوشحالی را زیاد کند. زنان در افغانستان نان آور خانواده خود هستند که در صورت عدم تامین کار بدیهی است که با مشکلات زیادی مواجه خواهند شد. زنانی که تنها نان آور خانواده خود هستند، در این شرایط با مشکلات شدیدی مواجه هستند. دولت به جای ایجاد فرصت های شغلی برای مردم، هر روز برای زنان ممنوعیت کار وضع می کند و این قشر مظلوم را تنګ می کند تا مجبور شوند، وطن خود را ترک بوګوید. این آشکارا ظلمی در حق زنان است و جبران آن بسیار سخت خواهد بود
پاسخ11 دیدگاه
در این شرایط این چیزی ارزشمند است. اگر چنین دست یاری به سوی مردم فقیر هر منطقه دراز شود، خوب است. از یک طرف، آنها پول خواهند گرفت. از سوی دیگر، از نظر ذهنی و جسمی مشغول خواهند شد. بیکاری برای بسیاری مردم مشکلات روحی و روانی ایجاد کرده است. از آغاز شدن چنین کاری استقبال می کنم.
پاسخ11 دیدگاه
فراهم کردن فرصت های کاری برای زنان در سراسر جهان یک موضوع مهم و کلیدی است. حتی اگر در این شرایط سخت فرصت کاری برای یک زن هم فراهم شود، کار خوبی است. زنان افغان زنان مبارز هستند. آنها حتی با داشتن امکانات اولیه کار خود را انجام می دهند. امروز زنان افغان با مشکلات شدید اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند. هر زنی در قبال خانواده خود مسئول است. اگر چنین فرصتی در اختیار آنها قرار نگیرد، ممکن است دچار بسیاری از امراض دیگر شوند که ضرر و زیان را برای جامعه به همراه خواهد داشت.
پاسخ11 دیدگاه