شرکت تولید تار در هرات با حمایت آی او ام ۲۵۰۰ فرصت کاری برای زنان نیازمند ایجاد کرده است

هرات -- یک شرکت خصوصی در ولایت هرات که تار تولید می کند با حمایت سازمان بین المللی مهاجرت (آی او ام) برای صدها زن فرصت کاری ایجاد کرده است.

تقریباً ۲۵۰۰ زن در ۲۴ تأسیسات حسینی و قنبری در سرتاسر شهر هرات مشغول کار برای پروسیس پشم برای قالین بافی هستند.

حسن حسینی، مالک این شرکت گفت که آی او ام مواد، انرژی خورشیدی و مشوره تجارتی را به شرکت ارائه می دهد.

حسینی گفت، این شرکت همچنین ماهانه ۶۰۰۰ افغانی (۷۱ دالر) به کارمندان شرکت پرداخت می کند.

این شرکت در مقابل هر کیلوگرام تار ۶۰ افغانی (۰.۷۱ دالر) به کارگران می پردازد.

حسینی افزود، «این کمک مالی به صدها خانواده کمک کرده است تا با گرسنگی و فقر شدید مبارزه کنند،»

وی افزود، «همه این زنانی که در شرکت ما کار می کنند نان آور خانواده خود هستند. این زنان مجبور هستند که بیرون از خانه کار کنند، و برای خانواده خود نفقه پیدا کنند.»

این شرکت روزانه تا چهار تون تار تولید می کند. بخشی از تار برای ساخت قالین های سنتی افغانی استفاده می شود و بخشی دیگر به کشورهای دیگر صادر می شود.

فیروزه، ۴۰ ساله، کارگری که نان آور خانواده ۹ نفره است، گفت خوشحال است که می تواند بیرون از خانه کار کند و می تواند برای خانواده خود امرار معاش کند.

او گفت، «شوهرم کارگری است که هر روز برای کار به شهر می رود، اما نمی تواند کاری را پیدا کند. بنابراین، من مجبور هستم بیرون از خانه کار کنم تا بتوانم فرزندانم را از گرسنگی محافظت کنم.»

فیروزه افزود، «این کار برای خانواده من بسیار مهم است. من از معاشی که اینجا می گیرم استفاده می کنم تا بچه هایم را به مکتب روان کنم و برایشان غذا، لباس و قرطاسیه بخرم.»

حمایت از خانواده ها

کیمیا، ۵۰ ساله، نان آور خانواده هفت نفره اش، گفت که شوهرش برای کار کردن خیلی پیر است.

او گفت، «خانواده من فقیر است و ما واقعاً به این کار نیاز داریم. می دانم که پیر شده ام و کار کردن برایم آسان نیست، اما به دلیل فقری که با آن روبرو هستیم، مجبور هستم کار کنم.»

وی افزود، «علی رغم محدودیت های کار زنان، زنان افغان شجاعانه کار می کنند تا بتوانند خانواده های خود را از فقر محافظت کنند.»

کیمیا با بیان اینکه «فقر باعث شده ما در بیرون از خانه کار کنیم،» گفت، کمک‌های آی او ام و معاشی که از این شرکت دریافت می‌کند، نیازهای اقتصادی خانواده‌اش را برآورده می‌کند.

زهرا، ۴۷ ساله، یکی دیگر از کارگران، گفت که از پولی که به دست می آورد برای فرستادن پسرش به پوهنتون استفاده می کند تا بتواند آینده خود و خانواده اش را بسازد.

او گفت، «ما یک خانواده شش نفره هستیم و شوهرم فوت کرده است. پسرم ۲۱ ساله است و به پوهنتون می رود، در حال حاضر تنها من نان آور خانواده ام هستم و می توانم آنقدر درآمد داشته باشم که بتوانم مخارج زندگی مان را بپردازم.»

او افزود، «خوشحال هستم که در چنین شرایط سختی کار برای زنانی مثل من فراهم است و ما می‌توانیم بیرون از خانه کار کنیم.»

او گفت، «اگر فرصت های شغلی وجود داشته باشد، بیشتر زنان دوست دارند کار کنند تا بتوانند به نجات خانواده های خود از فقر کمک کنند.»

کاهش فقر

ذکیه ۳۶ ساله که دو ماه است در شرکت تولید تار کار می کند، پنج فرزند دارد و شوهرش مریض است.

او گفت، از زمان شروع به کار در شرکت، مشکلات اقتصادی او کاهش یافته است.

ذکیه گفت، «پولی را که برای کارم در این شرکت دریافت می‌کنم صرف تهیه غذا و لباس برای فرزندانم می‌کنم. قبلاً وقتی بیکار بودم، مشکلات زیادی داشتم و مجبور بودم از همسایگانم آرد و/ یا نان قرض بگیرم.»

وی افزود، «من به این کار خیلی نیاز دارم و اگر کار نکنم حتی یک قرص نان هم نمی توانم تهیه کنم،»

او گفت، «به خاطر کارم، خانواده ام از گرسنگی در امان مانده اند. من به کار بیرون از خانه ادامه می دهم تا مطمئن شوم گرسنه نمانیم.»

سکینه ۲۸ ساله گفت که باید بیرون از خانه کار کند و پول دربیاورد تا سه فرزندش گرسنه نمانند.

او گفت، «شوهرم کارگر است، اما فقط یک یا دو بار در ماه می تواند کار پیدا کند. او حتی ۱۰۰۰ افغانی (۱۲ دالر) در ماه درآمد ندارد، بنابراین من نیز تصمیم گرفتم در کنار او کار کنم.»

وی افزود، «در این اقتصاد بد، بیکاری افزایش یافته است.»

او گفت، «بیشتر مردان فرصت های کاری خود را از دست داده اند؛ بنابراین زنان نیز به کار نیاز دارند. اگر فرصت های شغلی برای زنان فراهم شود، آنها نیز تمایل به کار و کمک به درآمد خانواده خود دارند.»

سکینه گفت که محدودیت ها بر کار زنان در سازمان های غیر دولتی و ادارات دولتی یکی از دلایل افزایش فقر در افغانستان است.