امنیت

اختلافات ارضی چین صلح و تجارت جهانی را تهدید می کند

گزارش از سلام تایمز و ای اف پي

در تصویر، تجاران پاکستانی در دهلیز واخان در ولایت بدخشان افغانستان، به تاریخ ۲۰ میزان سال ۱۳۹۶ نشان داده شده اند. این دهلیز به مرز افغانستان و چین منتهی می شود. چین علاقه زیادی به بهره برداری از منابع معدنی افغانستان نشان داده است. [گوهرعباس/ ای اف پي]

در تصویر، تجاران پاکستانی در دهلیز واخان در ولایت بدخشان افغانستان، به تاریخ ۲۰ میزان سال ۱۳۹۶ نشان داده شده اند. این دهلیز به مرز افغانستان و چین منتهی می شود. چین علاقه زیادی به بهره برداری از منابع معدنی افغانستان نشان داده است. [گوهرعباس/ ای اف پي]

تایپی، تایوان -- تحلیلگران هشدار می دهند که افزایش قدرت نمایی بیجینگ و اختلافات ارضی آن با همسایگانش صلح جهانی را تهدید می کند و خطر خفه شدن مزدحم ترین خطوط کشتیرانی جهان را با پیامدهای اقتصادی جهانی به همراه دارد.

افغانستان زمینه های بالقوه خود را برای نگرانی با چین دارد، زیرا ولایت بدخشان، افغانستان، و منطقه سینکیانگ، چین، ۷۶ کیلومتر مرز مشترک دارند.

چند سال پیش، چین یک پایگاه نظامی در تاجیکستان در فاصله چند کیلومتری دهلیز واخان در ولایت بدخشان ساخت، اقدامی که بسیاری آن را آغازی برای تجاوز بیجینگ به افغانستان می دانند که کلیدی برای امنیت و جاه طلبی های قاره ای چین است. چین به معادن افغانستان از جمله معدن مس عینک در ولایت لوگر طمع دارد.

مانورهای ماه اسد در سواحل تایوان

مانورهای نظامی چین در ماه گذشته در نزدیکی تایوان، جدیدترین یادآور تهدیدی است که توسعه طلبی نظامی بیجینگ ایجاد می کند.

معترضان به تاریخ ۱۷ قوس گذشته در مقابل سفارت چین در جاکارتا پایتخت اندونیزیا، به ادعاهای چین در مورد دریای مورد مناقشه چین جنوبی اعتراض کردند. [داسریل روسزندی/ ای اف پی]

معترضان به تاریخ ۱۷ قوس گذشته در مقابل سفارت چین در جاکارتا پایتخت اندونیزیا، به ادعاهای چین در مورد دریای مورد مناقشه چین جنوبی اعتراض کردند. [داسریل روسزندی/ ای اف پی]

منسوبین نیروی دریایی تایوان در حالی که رئیس جمهور تسای اینگ ون (در تصویر نیست) به تاریخ ۸ سنبله در حال بازرسی از سربازان در جزایر پنگو است، در مقابل یک کشتی جنگی قدم می زنند. [سام یه/ ای اف پی]

منسوبین نیروی دریایی تایوان در حالی که رئیس جمهور تسای اینگ ون (در تصویر نیست) به تاریخ ۸ سنبله در حال بازرسی از سربازان در جزایر پنگو است، در مقابل یک کشتی جنگی قدم می زنند. [سام یه/ ای اف پی]

تایوان از سال ۱۹۴۹میلادی حکومت خود را دارد، اما تحت تهدید دائمی حمله چین به سر می برد. بیجینگ این جزیره را قلمرو خود می داند و مصمم است که روزی آن را تصرف کند – و در صورت لزوم دید از نیرو استفاده کند.

پس از بازدید مقامات ارشد حکومت ایالات متحده از تایوان به تاریخ ۱۱ اسد، چین با اعزام هواپیماهای جنگی، کشتی‌ها و موشک‌ها برای مانورها انتقام گرفت.

ارتش تایوان گزارش داد، طی پنج روز، از ۱۱ تا ۱۵ اسد، هواپیماهای نظامی چین وارد منطقه ای شدند که تایوان آن را منطقه شناسایی دفاع هوایی خود می نامد یا حداقل ۱۳۱ بار از خط میانه تنگه تایوان عبور کرد.

به گفته جاپان، ارتش آزادی‌ بخش خلق چین (اردوی چین) موشک‌های بالستیک را به سمت آب‌های تایوان شلیک کرد، که از جمله چهار موشک بر فراز خود جزیره عبور کردند. همچنین تمریناتی را در نزدیکی جزیره نسبت به گذشته، البته در آن وقت، انجام داد.

هدف این تمرینات بیشتر نشان دادن توانایی چین در محاصره کردن احتمالی همسایه جزیره ای خود، به تایوان و جامعه بین المللی بود.

درو تامپسون، یکی از اعضای ارشد پوهنتون سیاست عامه لی کوان یو در سینگاپور که قبلا در پنتاگون کار می کرد، به تاریخ ۳ سنبله به نیویارک تایمز گفت، «این جنگ سیاسی است.»

مسدود شدن خطوط حمل و نقل

مانورهای نظامی چین در آب های اطراف تایوان خطوط کشتیرانی جهانی را تحت تأثیر قرار داد.

تنگه تایوان، آبراهی به عرض ۱۸۰ کیلومتر که تایوان را از سرزمین اصلی چین و بقیه آسیا جدا می کند، مسیر اقیانوسی اصلی برای کشتی های تجاری است که به چین، تایوان، جاپان و کوریای جنوبی می روند.

مسیرهای حمل و نقل کالاها را از مراکز کارخانه های آسیایی به بازارهای خاورمیانه، اروپا و ایالات متحده حمل می کنند.

بر اساس گزارش بلومبرگ، سال گذشته، تقریباً نیمی از کشتی های کانتینری جهانی و ۸۸٪ از بزرگترین کشتی‌های جهان بر حسب تناژ، از آبراه عبور کردند.

رشته مرواریدها

رزمایش‌های اخیر برای سایر آبراه‌های کلیدی که چین یا در آن اختلافات فعال دارد یا در حال گسترش حضور نظامی خود است، خبر بدی است.

چین تقریباً تمام دریای چین جنوبی را مدعی است که سالانه تریلیون ها دالر تجارت از طریق آن انجام می شود، در حالی که در مقابل آن برونی، مالیزیا، فیلیپین، تایوان و ویتنام نیز ادعای مالکیت آن را دارند.

در آسیای مرکزی، بیجینگ در سال‌های اخیر نظریات بازگشت سرزمین‌های «خود» را در رسانه‌های خود مطرح کرده است تا واکنش مردم محلی را که ناظران می‌گویند تهدیدی مستقیم برای حاکمیت منطقه است، بسنجد.

بیجینگ همچنین برای اتصال سرزمین اصلی چین به شاخ آفریقا از طریق شبکه‌ای از تأسیسات نظامی و تجاری، زیرساخت‌های عظیمی را در نظر گرفته است.

به عنوان بخشی از استراتیژی «رشته مروارید»، خطوط دریایی چین از چندین بندر بزرگ از مالدیپ به بنگله دیش، سریلانکا، پاکستان، ایران و سومالیامی گذرد.

آن‌ها از چندین نقطه مهم دریایی از جمله تنگه باب المندب (بین یمن در شبه جزیره عرب و جیبوتی و ایریتریا در شاخ آفریقا)، تنگه مالاکا (کانال اصلی کشتی‌رانی بین اقیانوس‌ هند و اقیانوس آرام)، تنگه هرمز (که ایران را از عمان و امارات متحده عربی جدا می کند) و تنگه لومبوک (بین جزایر بالی و اندونیزیا) عبور می‌کنند.

تلاشها برای ساختن زیرساخت‌های جهانی بیجینگ که به عنوان ابتکار کمربند و جاده (بی آر آی) یا یک کمربند یک جاده (او بی او آر) شناخته می‌شود، از این بنادر مهم دریایی به داخل کشور ادامه می‌یابد و به سایر بخش‌های خاورمیانه، آسیای مرکزی و آفریقا می‌رسد.

با این حال، منتقدان هشدار می‌دهند که پروژه‌های ظاهراً تجارتی چین هدفی دوگانه دارند و به ارتش این کشور که به سرعت در حال رشد است اجازه می‌دهد تا دامنه خود را گسترش دهد.

رشته مروارید همچنین به بیجینگ یک امتیاز و یک اهرم فشار در صورت بروز درگیری تمام عیار بر سر تایوان می دهد.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

2 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

چین شاید به معادن افغانستان چشم دوخته باشد در این شک نیست اما من فکر نمی کنم که چین خیال تجاوز بر افغانستان را داشته باشد. چین می داند که تجاوز بر افغانستان آسان نیست و افغانستان مانند تاجکستان و یا سایر کشورها نیست که آنرا به زور مطیع خود کند. اما من فکر می کنم که چین با فریب و نیرنګ خواهد توانست معادن و ثروت افغانستان را غارت نماید. پالیسی چین همین است که به جای زور از چل و فریب کار می ګیرد. چین مانند پاکستان یک کشور دو روی و منافق است. شما اګر بیبینید این کشور در افریقا و آسیا بسیاری از کشور ها را ورشکسته کرده است و آنها را مطیع سیاست های خودش کرده است. و این کار را به زور نی بلکه با منافقت و فریب کرده است. این را نیز باید یاد آوری کرد که قوت نظامی چین در آن حد زیاد نیست که بتواند به یک کشور تجاوز نماید. چین اګر واقعا از لحاظ نظامی بر خودش باور و اعتماد به نفس داشت بر تایوان حمله می کرد و تایوان را اشغال می کرد. اما چین می داند که اینقدر قوی نیست و هرګونه تجاوز به خاک تایوان به شکست منجر خواهد شد.

پاسخ

از سال ۲۰۰۰ به این طرف که چین رو به پیشرفت نهاده است این کشور دنیا را با چالش های گوناگون مواجه ساخته است. چین دارای یک برنامه مرموز نظامی است و این کشور هیچگاه هم نخواسته است تا معلومات حقیقی را در مورد توانایی نظامی خود ارایه کند. چین از آغاز تاسیس حکومت کمونیستی کوشش کرده است که به جای تفاهم راه جنگ و تخاصم را در پیش گرد. چین در نتیجه اختلاف مرزی بر هند حمله نمود. اکنون هم تایوان را تهدید می کند و شاید بزودی به آن حمله کند. با جاپان و سایر همسایه های خود اختلاف مرزی دارد و این کشور ها همیشه در ترس حمله از سوی این کشور به سر می برند. چین بر خلاف تعهدات قبلی خویش در تایوان مداخله نموده و دیموکراسی را در آن ضعیف کرده است. این کشور تلاش می کند تا از راه چل و فریب کشورهای فقیر را به خود وابسته کند و کشورهای غنی دنیا را نیز به اموال تجارتی خود وابسته کند. کشورهای بزرگ دنیا به خصوص امریکا و اروپا باید از وابستگی اقتصادی خود به مارکیت چین جلوگیری کنند و نگذارند که شی جینگ پینگ نیز مانند پوتین که گاز را به اروپا قطع کرد و اروپا را تحت فشار قرار داد٬ از وابستگی اقتصادی کشورهای غربی استفاده کند.

پاسخ