هرات -- نزدیک به ۵۰۰۰ تن از ساکنان ولایت هرات در مراسم ۴۴مین سالگرد قیام مردم افغانستان علیه حکومت وقت که از سوی اتحاد شوروی حمایه می شد، شرکت کردند.
این مراسم به تاریخ ۲۴ حوت در قبرستان شهدای گمنام در شمال شهر هرات برگزار شد.
مردم هرات به تاریخ ۲۴ حوت سال ۱۳۵۷ علیه حکومت مورد حمایت شوروی قیام کردند که به نام قیام ۲۴ حوت نیز معروف است.
بیش از ۲۴۰۰۰ نفر از اعضای این قیام، از جمله مردان، زنان و کودکان، در حملات هوایی و زمینی طی سرکوب تعقیبی توسط حکومت کمونیستی افغانستان کشته شدند.
![هزاران تن از ساکنان هرات به تاریخ ۲۴ حوت در شمال شهر هرات گرد هم می آیند تا قیام سال ۱۳۵۸ علیه دولت مورد حمایت شوروی را تجلیل کنند. [عمر/سلام تایمز]](/cnmi_st/images/2023/03/17/41243-q_3-739_416.webp)
هزاران تن از ساکنان هرات به تاریخ ۲۴ حوت در شمال شهر هرات گرد هم می آیند تا قیام سال ۱۳۵۸ علیه دولت مورد حمایت شوروی را تجلیل کنند. [عمر/سلام تایمز]
اتحاد شوروی از عدم محبوبیت آشکار مؤکل خود چنان نگران بود که نه ماه بعد بر علیه افغانستان حمله کرد، که آغاز یک اشغال وحشیانه شد.
جنایات
ساکنان هرات که در سرکوب پس از قیام و بعد از تهاجم شوروی در ماه جدی ۱۳۵۸ در آنجا زندگی می کردند، جنایات جنگی شوروی را به تلخی به یاد می آورند، و آنها را با حمله روسیه به اوکراین مقایسه می کنند.
سید احمد ۶۵ ساله که سه تن از اعضای خانواده خود را در قیام هرات از دست داده است، گفت که سربازان شوروی بدون تفکیک به غیرنظامیان شلیک می کردند.
او گفت، «شوروی ها هر شب اسیران را بیرون می بردند و زنده به گور می کردند. آنها هرکس را که می خواستند دستگیر و ناپدید می کردند.»
وی افزود، «سربازان شوروی با اشتیاق غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان را می کشتند.»
او گفت، کرملین در ارتش افغان تحت حمایت شوروی که هزاران افغان را در منطقه دروازه قندهار در بخش غربی شهر هرات تیراندازی کردند، همدستان مایل داشت. اجساد آنقدر زیاد بودند که ساکنان نمی توانستند آنها را سریع دفن کنند.
احمد گفت، «وقتی اخبار مربوط به اوکراین را در تلویزیون می بینم، ظلم و خشونتی که روسیه انجام می دهد، مشابه جنایات اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان است.»
او گفت، «اوضاع این روزها در اوکراین که مورد حمله روسیه قرار دارد، شبیه روزهای سخت حمله شوروی به افغانستان است.»
غلام حضرت رحمانی، ۵۹ ساله، یکی دیگر از ساکنان شهر هرات، نیز تشابهاتی را بین حمله روسیه به اوکراین و حمله شوروی به افغانستان ترسیم کرد.
او گفت، «سربازان شوروی بسیار وحشی بودند و به هیچ کس رحم نه می کردند. آنها از تانک و هواپیما برای تخریب خانه ها و مزارع شخصی استفاده می کردند.»
او گفت، به روز قیام ۲۴حوت کوچه ها و جوی ها از اجساد انسانها پر بودند.
قربانیان تجاوز
صفی الله احمدی، ۵۷ ساله، باشنده ولسوالی گذره ولایت هرات، موافق است که خبر حمله روسیه به اوکراین، خاطرات تلخ جنایات ارتش شوروی را زنده می کند.
او گفت، سربازان شوروی روستاها را محاصره کرده و وارد آن می شدند و پس از آن غیرنظامیان را می کشتند و خانه های آنها را ویران می کردند.
او گفت، «زمانی که سربازان شوروی می آمدند ما پنهان می شدیم. یک روز برادرم در سالون بود که یک سرباز شوروی وارد خانه ما شد و به او شلیک کرد. از ترس شوروی ها ما مجبور شدیم او را شبانه دفن کنیم.»
او گفت، «من شاهد بودم که عساکر شوروی همسایه جوان ما را زنده به داخل چاه انداختند و او را کشتند. یکی دیگر از همسایه های ما در یک کاهدان پنهان شده بود، عساکر شوروی کاهدان را آتش زد و همسایه ما را زنده زنده سوزاند.»
احمدی گفت، «من هرگز جنایات اتحاد جماهیر شوروی را فراموش نمی کنم. وقتی دام‌هایمان را برای چراندن بیرون می‌بردیم، ما را در مراتع بمباران می‌کردند. بیشتر دام‌ها کشته می‌شدند و حتی می‌سوختند. ما نمی توانستیم به مزارع خود برویم [چون] هواپیماها می آمدند و ما را مجبور به فرار می کردند.»
نصیراحمد، ۶۰ ساله، زمانی که شوروی در ماه جدی سال ۱۳۵۸ به افغانستان حمله کرد، نوجوان بود.
او گفت، «خانه ما نزدیک میدان هوایی ولسوالی گذره بود. شوروی ها روستای ما را هر شب بمباران می‌کردند. یک شب تانک‌ها به روستای ما حمله کردند و ما را مجبور کردند نیمه‌شب به سوی رود فرار کنیم. چند زن و کودک در آب غرق شدند.»
احمد گفت، اکثر افغان های که در آن وقت زندگی می کردند، از مشکلات روانی ناشی از جنایات ارتش شوروی رنج می برند.
روسیه در اوکراین شکست خواهد خورد
مردم محلی می گویند که افغان ها توانستند ارتش سرخ را شکست دهند و اوکراین نیز روسیه را شکست خواهد داد.
غلام سخی، ۷۱ ساله، به مدت پنج سال در ولسوالی گذره با ارتش سرخ جنگیده است.
وی گفت، «شباهت های زیادی بین حمله اتحاد شوروی به افغانستان و حمله روسیه به اوکراین وجود دارد. اتحاد شوروی فکر می کرد که افغانستان را به طور کامل تصرف خواهد کرد و هر مخالفی را سرکوب خواهد کرد، اما ... شکست خورد.»
سخی گفت، «روسیه نیز فکر می کرد که در جریان چند روز اوکراین را اشغال خواهد کرد، اما بیش از یک سال است که هیچ پیشرفتی نداشته است. مبارزه اوکراینی ها علیه تهاجم روسیه و مبارزه آنها مانند افغان ها به شکست روسیه منجر خواهد شد.»
او گفت، هر چه جنگ در اوکراین بیشتر طول بکشد، روس ها تلفات و خسارات بیشتری متحمل خواهند شد.
خلیل الرحمن ۶۷ ساله پدر و دو برادرش را در جنگ با ارتش شوروی در هرات از دست داده است.
رحمان بر اساس تجربه خود در جنگ با ارتش شوروی پیش بینی می کند که روسیه به زودی از اوکراین خارج خواهد شد.
وی گفت، «سیستم نظامی روسیه بسیار قدیمی و فرسوده است. این کشور توانایی مبارزه با ارتش اوکراین را که مجهز به تسلیحات و سیستم های نظامی مدرن است، ندارد.»
وی افزود، «خروج روسیه از چندین بخش اوکراین در سال گذشته نشان دهنده شکست روسیه است.»
خلیل الرحمن گفت، «تانک های سوزانده شده روسیه در سرک های اوکراین نشان می دهد که روسیه شانسی برای پیروزی در اوکراین ندارد و باید عقب نشینی کند.»
فاجعه ای در اوکراین: جنایتکاران گروه واگنر می گویند که آنها شهر باخموت را تا اول ماه جون به روسیه تسلیم خواهند کرد. گفته می شود این شهر توسط اراذل واگنر اشغال شده است که در آن افراد زیادی کشته شده اند و شهر به ویرانه تبدیل شده است. او تقریبا به پایتخت کابل در دهه ۱۹۹۰ تبدیل شده است، جایی که اجیران طرفدار غرب که توسط ادارهء اطلاعاتی پاکستان (آی اېس آی) گماشته شده بودند، پایتخت افغانستان را ویران کردند. باخموت شهری در شرق اوکراین است. این مرکز اداری باخموت رایون در ولایت دونتسک است. این شهر در کنار رود باخموتکا، در حدود ۸۹ کیلومتری (۵۵ مایلی) شمال دونتسک، مرکز اداری ولایت واقع شده است. باخموت تا سال ۲۰۲۰ زمانی که این نامگذاری لغو شد به عنوان شهر با اهمیت منطقه ای تعیین شده بود. در ماه جنور سال ۲۰۲۲، جمعیت آن ۷۱ هزار و ۹۴ نفر برآورد شده است. از نظر تاریخی، باخموت پایتخت اسلاو-صربیا (۱۷۵۳ - ۱۷۶۴) بود که توسط صرب و سایر اقوام تأسیس شده بود. در سالهای ۱۹۲۰ - ۱۹۲۴، این شهر مرکز اداری ادارهء تازه تأسیس دونتسک در اتحاد جماهیر شوروی اوکراین بود. بین سال های ۱۹۲۴ تا ۲۰۱۶ با نام آرتمیوسک یا آرتموفسک شناخته می شد. در طول تهاجم روسیه به اوکراین که در ماه حوت سال ۱۴۰۰ آغاز شد، باخموت توسط نیروهای روسی محاصره و تا حد زیادی ویران شد و اکثر جمعیت آن فرار کردند. از ماه می ۲۰۲۳، نیروهای اوکراینی همچنان کنترل نسبی شهر را در دست دارند، که مرکز درگیری‌های شدید است، زیرا نیروهای روسی برای به دست گرفتن کنترل می‌جنگند.
پاسخ5 دیدگاه
شوروی درماه جدی سال ۱۳۵۸بالای افغانستان حمله کرد. امروز که افغانستان به این حال است تمامی موصبت های که بالای افغانستان میاید از طرف مملکت های دیگر این همه از دست شوروی ها است. شوروی افغانستان را تباه کرد. شوروی مردم زیاد افغانستار شهید ساخت شوروی تام ملت بچاره افغانستان را مجبور ساخت که وطن خودرا ترک کند وبه کشورهای هماسیه مهاجر شوند . شوروی خانه های مردم افغانستان را هرروز بمباردمان می گرد. در چندین سالهای که در افغانستان جنگ است عوامل اصلی این همه شوروی است .
پاسخ5 دیدگاه
افغان ها نه تنها از سال ۱۹۷۸ بلکه از سال ۱۸۳۸ این دردها را احساس می کنند. در سال ۱۸۳۸، انگلیس نفرین شده به افغانستان حمله کرد و هزاران افغان را در قندهار، غزنی و کابل کشت. اما یک یا یک و نیم سال بعد، غازیان افغان به رهبری غازی وزیر اکبرخان ۱۸۰۰۰ مهاجم انگلیس و هندو را کشتند. متأسفانه در آن جنگ زنان و کودکان نیز کشته شدند، اما باز هم انگلیس ها مقصر بودند زیرا به افغانستان حمله کرده بودند. در سال های ۱۸۷۸-۱۸۸۰، انگلیس ها بار دیگر به افغانستان حمله کردند و تلفات زیادی به بار آوردند. جنگ میوند در آن زمان رخ داد و تعداد زیادی از انگلیس ها کشته شدند، اما تعداد شهدای افغان زیاد بود. تا سال ۱۹۱۹ که غازی امان الله خان به قدرت رسید، انگلیسی ها چاقو در گلوی افغانستان گذاشته بودند. اجازه نمی دادند به عنوان یک کشور مستقل با جهان خارج رابطه برقرار کند. از این رو در سال ۱۹۱۹ جنگ بین انگلیسی ها و افغان ها در گرفت. در سال ۱۹۷۸، اتحاد جماهیر شوروی شیطان بر افغانستان حمله کرد و در جریان ۹ سال اشغال، میلیون ها افغان را کشت. شما در بالا به صفحه کوچکی از تاریخ افغانستان در آن زمان اشاره کرده اید. این جنایات نه تنها در هرات بلکه در سراسر افغانستان صورت گرفت. در سال ۲۰۰۱ با حمله آمریکا به افغانستان، همان ظلم و ستم تکرار شد. در نتیجه ده‌ها هزار افغان از طرف دولت، مخالفان مسلح و غیرنظامیان کشته شدند. در این جنگ نزدیک به ۲۰۰۰۰۰ افغان کشته شدند. افغان ها همیشه مورد ظلم و ستم بوده اند. اما بدبختی اینجاست که هنوز با نام بد به آنها نگاه می شود. افغان ها در تاریخ اخیر به کشور دیگری حمله نکرده اند و آنهایی که به افغانستان حمله کرده اند دندان شان شکسته اند.
پاسخ5 دیدگاه
۱۷ مارچ در افغانستان روز خبرنگار نامگذاری شده است و از سال ۲۰۱۸ به اینسو این روز برای قدردانی از زحمات خبرنگاران گرامی داشته می شود. این روز امسال در حالی برگزار می‌شود که دهان خبرنگاران بسته است و با محدودیت‌های بیشتری مواجه هستند، اما خبر خوب این است که در دو سال اخیر در کنار سایر مردم مرگ خبرنگاران کاهش یافته است. این خبر خوبی است. بلی، یک چیزی هست که روزنامه نگاران اجازه ندارند بطور مستقل بنویسند و گزارش دهند و امارت اسلامی وقتا فوقتا روزنامه نگاران را دستگیر و ضرب و شتم می کنند. کشورهای خارجی نیز به نام خبرنگاران کسانی را از افغانستان بیرون کشیده اند که نه خبرنگار هستند و نه به عرصه ژورنالیسم دست زده اند. فقط آمران رسانه ها بیرون کشیده شدند و کسانی که مستحق آن بودند و در خطر بودند در افغانستان ماندند. آنها اینجا هستند و زندگی سختی دارند. و هر خبرنگاری که پس از بازگشت طالبان به تاریخ ۱۵ اگست در افغانستان مانده است، رسانه ها نیز از کار باز مانده اند و با مشکلات شدید البته اقتصادی و امنیتی مواجه هستند. با این حال، آنها در انفجارها کشته نمی شوند، اما هنوز هم شکنجه می شوند.
پاسخ5 دیدگاه
ضرب المثلی هست که می گوید؛ وقتی خداوند بر مورچه ای قهر می شود، به او بال می دهد. وقتی روس ها ثروتمند شدند، از سرزمین بزرگ روسیه راضی نبودند، بلافاصله شروع به حمله به کشورهای فقیر همسایه خود کردند. نیروهای اتحاد جماهیر شوروی وارد افغانستان شدند. اسلحه و مهمات و تانک و طیاره و... بود و شروع کردند به بریدن سر مردم. سرانجام با افغان ها روبرو شدند. اگر به مبدأ برویم، از سوی دیگر، آمریکا منتظر بود که روس ها پس از شکست سخت امریکا در ویتنام در دام گرفتار شوند. چیزی که آمریکا منتظرش بود با رسیدن روس ها در افغانستان اتفاق افتاد. پول عربها و سلاح های آمریکایی ها جهنمی سوزان را در خاک افغانستان ساخت. افغانها آنقدر شوروی را زدند که شوروی فروپاشید و روسها آنقدر فقیر شد که یک قرص نان برای خوردن پیدا نمی کردند. راستش، افغانها به خاطر شکست آمریکا در ویتنام از روسها انتقام گرفتند، اما باز هم آمریکایی‌ها به افغانها افتخار نکردند. آمریکایی ها جنگ را در میان گروه ها در افغانستان آغاز کرد. افغانها هنوز از جنگ با اتحاد جماهیر شوروی بهبود نیافته بودند، زیرا آمریکایی‌ها آنها را وادار کردند تا درگیر جنگ گروهی [داخلی] شوند. منطق می‌گفت که آمریکایی‌ها باید برای افغانها دولت خوبی می‌ساختند، اما برعکس، گروه‌ها را آنقدر به جنگ واداشتند که کشورما ویران شد و حتی آبروی مردم غارت شد. این داستان هنوز تمام شده نبود که آمریکایی های محترم خودشان بر افغانستان حمله کردند و شکست خوردند. بنابراین من نمی دانم چین این بار در مورد حمله به افغانستان چه در سر دارد یا نه؟ افغان ها منتظر هستند. به هر حال جنگ چیز وحشتناکی است. خدا جنگ را گم کند و نامش را گم کند.
پاسخ5 دیدگاه