اقتصاد

خشونت همچنان به عنوان بزرگترین مانع برای رونق اقتصادی در افغانستان باقی مانده است

گزارش از سلیمان

در تصویر دیده می شود که، یک زن بیجاشده داخلی به تاریخ ۱۴ ثور کمک رایگان را که در ماه مبارک رمضان در کمپ پناهندگان در حومه مزارشریف توزیع شده بود، روی شانه های خود حمل می کند. [فرشاد عصیان/ای اف پی]

در تصویر دیده می شود که، یک زن بیجاشده داخلی به تاریخ ۱۴ ثور کمک رایگان را که در ماه مبارک رمضان در کمپ پناهندگان در حومه مزارشریف توزیع شده بود، روی شانه های خود حمل می کند. [فرشاد عصیان/ای اف پی]

کابل -- تحلیلگران امور سرمایه گذاری و تجارت می گویند، افغانستان با ثروت منابع طبیعی و نیروی کاری فراوان، از ظرفیت اقتصادی زیادی برخوردار است، اما عاملین خشونت از رشد و انکشاف جلوگیری می کنند.

این جنگ پروژه های زیربنایی را نابود کرده، انکشاف را متوقف کرده و به ارزش میلیاردها دالر سرمایه گذاری ها و شغل های احتمالی افغان ها را از دست داده است.

آذرخش حافظی، عضو اتاق تجارت و سرمایه گذاری افغانستان گفت، «افغانستان می توانست از برکت منابع طبیعی و قوه بشری خود به یکی از مرفه ترین و ثروتمندترین کشورها در منطقه تبدیل شود، اما این جنگ و عدم مؤفقیت در تأمین صلح برای رشد و انکشاف اقتصادی افغانستان موانع ایجاد کرده است.»

وی گفت، «رشد اقتصادی هر کشور به صلح و امنیت متکی است و در عدم موجودیت آنها، تمام تلاش برای رشد اقتصادی می توانند شکست بخورند.»

وی افزود، «طی ۲۰ سال گذشته تلاش های بسیاری برای رشد اقتصادی و رونق افغانستان انجام شده اند که به ساختن برخی زیربنا ها نیز کمک کرده اند، اما ادامه جنگ این زیربنا ها را دوباره ویران کرد، و باعث ناکامی این تلاش ها و خراب شدن سیستم مالی و اقتصادی شد.»

حافظی گفت، «جامعه بین المللی، به ویژه ایالات متحده، پشتیبانی اقتصادی فراوان و سخاوتمندانه ای را فراهم کرد که راه را برای تجارت و سرمایه گذاری، رشد اقتصادی و اشتغال زایی هموار کرد. اما جنگ و عاملین آن، افغان ها را از این فرصت طلایی محروم کرده، اقتصاد را نابود کرده و فقر و بیکاری را افزایش دادند، و کمک هایی که می توانست برای رشد اقتصادی و ایجاد شغل مصرف شوند، به جای آن جنگ را تمویل کردند.»

وی گفت، «معادن، یکی از منابع درآمدی که می تواند اقتصاد را تقویت کرده و شغل ها را ایجاد کند، به دلیل جنگ بدون استفاده نشدند.»

حافظی بدون مشخص کردن تاریخ ها دو مثال را از ظرفیت از دست رفته ارائه کرد.

«مدتی پیش، یکی از سرمایه گذاران ما به ارزش صدها هزار دالر ایکسکاواتور ها را از آلمان خریداری کرد، و هنگامی که [کارمندانش] روی یکی از معادن در ولایت تخار به کار شروع کردند، شورشیان کار آنها را متوقف کردند و ایکسکاواتور ها را از کوه پرتاب کردند.»

وی گفت، «همینطور، در یک کارخانه جوس انار در پل چرخی [پارک صنعتی] کابل انفجار رخ داد و سرمایه گذاران صدها هزار دالر خساره کردند و صدها نفر کارگران شغل شان را از دست دادند.»

وی گفت، «این جنگ زندگی و سرمایه گذاری های کارآفرینان [افغان] را به خطر انداخته است و ۸۴۰۰ تجار و سرمایه گذاران را مجبور کرده است تا تجارت و عملیات اقتصادی خود را به ترکیه منتقل کنند و به ارزش میلیون ها دالر در آنجا سرمایه گذاری کنند. اگر جنگ نمی بود، آنها در کشور خود سرمایه گذاری می کردند و فعالیت می کردند و این به رشد اقتصادی و کاهش فقر کمک می کرد.»

حافظی گفت، «این جنگ در رشد اقتصادی افغانستان و رونق افغان ها تأثیر قابل توجهی داشته است.»

جنگ رشد افغانستان را از حرکت درآورده است

عبدالبصیر عظیمی، معین سابق وزارت انرژی و آب گفت، «بر اساس گزارش بانک جهانی و یک سند چارچوب صلح و انکشاف ملی افغانستان، جنگ بزرگترین دلیل عدم رشد اقتصادی و انکشاف و افزایش بیکاری است.»

وی گفت، «جنگ باعث شده است كه پروژه های انکشافی و اقتصادی متوقف شود. از آنجا که پروژه های اقتصادی و ساختمانی در اکثر مناطق کشور قابل تطبیق نیست، وضعیت معیشت مردم رشد نمی کند، و مشکلات اقتصادی و بیکاری در این مناطق به اندازه قابل توجهی افزایش یافته اند.»

وی گفت، «۲۰ سال گذشته فرصت بزرگی برای رشد در افغانستان ایجاد کرده و برای افغان ها ده ها میلیارد دالر کمک مالی برای انکشاف کشور و بهبود زندگی افغان ها فراهم شده بود، ده ها کشور و سازمان ها برای رشد افغانستان و افغان ها پروژه های چندساله را تطبیق کردند. اما متأسفانه، جنگ از این رشد مانع شد.»

عظیمی گفت، افغانستان از نظر اقتصادی موقعیت بسیار خوبی دارد زیرا می تواند آسیای جنوبی را به آسیای میانه وصل کند. افغانستان به عنوان یک دهلیز ترانزیتی بین دو منطقه، می تواند سالانه میلیون ها دالر درآمد داشته باشد.

وی گفت، «اما جنگ نگذاشت كه این اتفاق بیفتد؛ در عوض، ما میلیون ها دالر خسارات را متحمل شده ایم.»

سیدعظیم کبرزانی، عضو ولسی جرگه از ولایت هرات گفت، «افغانستان یکی از بهترین موقعیت ها برای تجارت و سرمایه گذاری خارجی را دارد.»

وی گفت، «گزارش ها نشان می دهد که، اگر هیچ ناآرامی در افغانستان وجود نمی داشت، تجاران خارجی در سکتورهای بسیاری به ویژه در استخراج معادن به ارزش میلیارد ها دالر سرمایه گذاری می کردند، که این امر می توانست افغانستان را از نظر اقتصادی خودکفا بسازد و بیکاری را به اندازه قابل توجهی کاهش دهد.»

وی گفت، «افغانستان منابع طبیعی و آب فراوانی دارد. اگر ما جنگ نمی داشتیم، حکومت می توانست افغانستان را تنها با مدیریت آب، سعادتمند سازد.»

ظرفیت بزرگی که از دست رفت

کبرزانی گفت، «علاوه بر نابود کردن زیربناهای اقتصادی، جنگ مانع رشد و موفقیت افغان ها و افغانستان شده است.»

وی گفت، «حمایت جامعه جهانی از افغانستان فرصتی برای رشد اقتصادی، پیشرفت و رونق افغان ها ایجاد کرد، اما جنگ و عاملین آن این فرصت را از مردم دزدیدند و موانع بزرگی را برای خودکفایی افغان ها و رونق آنها ایجاد کردند.»

میرزا محمد یارمند، معین پیشین وزارت داخله گفت، «جنگ زیربنا های اقتصادی افغانستان را خراب کرده است.»

وی گفت، «شرکت های خصوصی و سرمایه گذاران در هر انفجار و حمله خسارات دیده اند. شاهراه ها ویران شده اند. از همه مهمتر، حکومت تمام توجه خود را برای مهارکردن جنگ و تأمین ثبات به خرج داده است.»

وی افزود، «اگر هیچ جنگی نمی بود، حکومت می توانست تمام انرژی خود را بالای ابتکاراتی مصرف کند که می توانند باعث رشد، کاهش فقر و بیکاری، رونق افغانستان و تغیر قابل توجهی در معیشت افغان ها شود.»

یارمند گفت، «اگر جنگ نمی بود، واضح است که کمک ها برای ساختن زیربنا ها، ایجادکردن شغل و ساختن جاده ها و شاهراه ها مصرف می شدند. ما یک کشور وابسته به کمکهای خارجی و تحت فشار بیکاری و فقر نمی داشتیم

محمد عمر صافی، والی پیشین کندوز گفت، خط تحت کار لوله گاز طبیعی ترکمنستان – افغانستان – پاکستان - هند (تاپی) یک نمونه دیگری از فرصت های از دست رفته است.

وی گفت، «پروژه های بزرگ اقتصادی مانند تاپی، که برای افغانستان میلیون ها دالر درآمد [بالقوه] دارند، به دلیل جنگ تطبیق نشده اند.»

صافی گفت، «اگر صلح و امنیت وجود می داشت، کار روی این پروژه، بند های برق آبی و صدها تولیدات دیگر استخدام هزاران نفر افغان را شروع می کردند و شرایط اقتصادی [افغانستان] را بهبود می بخشیدند.»

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

2 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

اگر به خشونت و جنگ افغانستان نقطه ای پایان گذاشته نشود، در یک دهه ای آینده یک بحران بزرگ اقتصادی دامن گیر افغانستان خواهد شد که در آن زمان نه امریکا و نه هم جامعه جهانی میتوان معضل افغانستان را حل خواهند کرد. همه بدبختی های افغانستان بخاطر فقر و گرسنگی بوده است. اگر مردم افغانستان زنده گی خوبی میداشت و از وضع اقتصادی خوبی برخوردار می بودند، زمینه کار برای مردم مساعد می بود، فکر نکنم که جوانان این کشور دست به اسلحه می زدند و جنگ می کردند. بناءً اگر جامعه جهانی در راس امریکا میخواهد جنگ چهل ساله افغانستان را پایان دهند، باید وضع اقتصادی مردم این کشور را بهتر بسازد، در غیر آن در این کشور امنیت آمدنی نیست و افغانستان برای کشور های منطقه به یک درد سر مبدل خواهد شد.

پاسخ

طی بیست سال گذشته میلیارد ها دالر از سوی جامعه جهانی به افغانستان کمک گردید، اما همه پول توسط دزدان داخلی و خارجی حیف و میل گردید. من فکر می کنم که اگر این پول های کمک شده به مردم توزیع می گردید سر هر خانه افغان حد اقل صد هزار دالر امریکایی می رسید. پس وقتیکه هر خانه افغانستان صد هزار دالر سرمایه می داشت، خود بخود در جامعه فقر از بین می رفت و اقتصاد مردم بهتر می شد. اما جامعه جهانی این کار را نکرد. آنها قصدً مردم افغانستان را فقیر نگهداشتند، زیرا اگر مردم افغانستان سیر می شدند، باز جنگ نیابتی منطقه را کی به پیش می برد. اگر مردم افغانستان سرمایه دار می بودند، باز قربانی جنگ روسیه و امریکا کی می شدند. زیرا جنگ افغانستان جنگ بیرونی است که بالای مردم معصوم افغانستان تحمیل شده است. چهل سال می شود که مردم افغانستان بخاطر جنگ کشور های منطقه می سوزند. این کشور های منطقه از فقر و نادانی امردم افغانستان استفاده کرده و آنها را بین هم بجنگ انداخته اند.

پاسخ