![در تصویر دیده می شود که، زندانیان طالب هنگام آزادی از زندان بگرام در ولایت پروان ایستاده اند. مقامات افغان قصد ندارند که صدها اسیران طالب را که «بسیار خطرناک» تلقی می شوند، آزاد کنند. [وکیل کوهسار/ای اف پی]](/cnmi_st/images/2020/07/08/24907-000_1sb4b7-739_416.webp)
کابل -- مقامات افغان به روز چهارشنبه (۱۸ سرطان) گفتند که علی رغم مذاکرات صلح برنامه ریزی شده که به تبادله زندانیان وابسته است، آنها صدها اسیران طالب را که «بسیار خطرناک» تلقی می شوند، آزاد نخواهند کرد.
طبق توافقنامه طالبان و ایالات متحده که در ماه حوت امضا شد، كابل تعهد کرد تا ۵۰۰۰ زندانیان طالب را در تبادله ای آزاد كند كه این شورشیان را وادارد تا حدود ۱۰۰۰ اسیران نیروهای امنیتی افغان را آزاد كنند.
اما جاوید فیصل سخنگوی شورای امنیت ملی به ای اف پی گفت كه ۶۰۰ نفر زندانیان را كه طالبان خواهان آزادی آنها شدند، هنوز «دوسیه های جنایی جدی» علیه آنها دارند.
یکی دیگر از مقامات دولتی به شرط پنهان کردن هوئتش گفت، آنها شامل افراد متهم به قتل، سرقت در شاهراه ها و حتی لواطت و همچنان صدها جنگجویان خارجی هستند.
این مقام گفت، «آزاد شدن آنها بسیار خطرناک است.»
طالبان حکومت را به ساختن دوسیه های جنایی علیه این زندانیان متهم کردند.
ذبیح الله مجاهد سخنگوی طالبان گفت، «اگر آنها همچنان در این زمینه به ایجاد مشکلات بیشتر ادامه دهند، این نشان می دهد که آنها نمی خواهند که مسایل از طریق راه های معقول حل شوند.»
فیصل تأکید کرد که حکومت به مذاکرات متعهد است.
وی گفت، «ما برای صلح آماده هستیم و زندانیان باقیمانده را نیز... به جزء از این صدها زندانی که در محکمه ها دوسیه های جنایی جدی دارند... طبق توافقنامه آزاد خواهیم کرد».
هر دو طرف تعهد کرده اند كه پس از تمکیل این تبادله، با هدف خاتمه دادن به این درگيری چندين دهه در افغانستان، مذاكرات مستقيم را برگزار كنند.
حکومت تاکنون بیش از ۴۰۰۰ جنگجویان طالب را آزاد کرده است، در حالی که شورشیان حدود ۳/۲ حصه از آزادی های خود را تکمیل کرده اند.
در اوایل هفته جاری، یک مقام ارشد افغان گفت که این به مقامات مربوط است که تصمیم بگیرند چه کسی آزاد شود.
صدیق صدیقی، سخنگوی رئیس جمهور اشرف غنی گفت، «ما توقع نداریم که طالبان به ما بگویند که کدام زندانیان آزاد می شوند.»
غنی به روز دوشنبه (۱۶ سرطان) در حالی که جامعه بین المللی را در مورد آمادگی کابل برای مذاکرات صلح با این گروه جنگجوی مطلع می کرد گفت، خشونت طالبان این روند صلح را تهدید می کند.
وی در خطاب به اشتراک کنندگان چندین کشور «اگر طالبان به جنگ ادامه دهند، روند صلح افغانستان با چالش های جدی روبرو خواهد شد.»
بر اساس اعلامیه ای که از طرف دفترش صادر شد غنی گفت، «متأسفانه، سطح فعلی خشونت در مقایسه با سال گذشته بالاتر است.»
صدیق صدیقی قبل از این کنفرانس به خبرنگاران گفت، «هیچ مانعی از طرف ما برای روند صلح وجود ندارد، اما می بینیم که طالبان جدی نیستند.»
وی گفت، «حکومت افغانستان تعداد زیادی از طالبان را به منظور کاهش خشونت در این کشور آزاد کرد، اما خشونت کاهش نیافته است.»
درست است.
پاسخاین یک خدمت بزرگ برای افغانها است. ما از شما بسیار زیاد تشکری می کنیم.
پاسخ7 دیدگاه
اگر واقعیت را بگویم نه دل حکومت به صلح با طالبان است و نه طالبان میخواهند با حکومت افغانستان صلح کند. نفع هر دو طرف در جنگ است. مقامات بلند پایه حکومت همه کمک های که از سوی جامعه جهانی و امریکا می شوند دزدی می کنند. مقامات حکومتی در قصه مردم عادی نیستند که هر روز کشته می شوند انها در قصه پرکردن جیب خای خود هستند. رهبران طالب نیز در قصه کشته شدند جنگجویان این گروه و مردم ملکی نیستند. انها بهترین زنده گی در قطر دارند و آنها هم خوش هستند که پروسه گفتگو های بین الافغانی مختل شود و آنها از طریق جنگ به قدرت برسند. از این جهت هم حکومت لجاجت می کند و هم طالبان. تا زمانیکه هر دوی اینها از خود خواهی ها و لجاجت شان کنار نیایند، صلح امکان پذیر نیست.
پاسخ7 دیدگاه
بخش دوم اگر طالبان صلح کنند و به حکومت بپیوندند، آنها عطا محمد نور را نمی گذارند که برخی ولایات شمالی خصوصاً ولایت بلخ را در انحصار خود قرار دهند و همه عواید آن را در جیب خود بزند. به همین خاطر وی تلاش کرد که صلاح الدین ربانی رهبر حزب جمعیت سلامی که قرار بود بر علیه حکومت یک اپوزیسیون را اعلان کنند، از پست ریاست این حزب برکنار کرد. اکنون حزب جمعیت به دو دسته تقسیم شده، یک دسته آن که در آ صلاح الدین ربانی و اشخاص دیگری است می خواهند که با طالبان صلح صورت بگیرد و این دسته مخالف حکومت کابل هستند، اما بخش دوم آن که در آن عطا محمد نور و برخی چهره های دیگری است، نمی خواهند که با طالبان صلح صورت بگیرد اینها طرفادر حکومت است. از این جهت اگر از فرصت بوجود آمده استفاده درست صورت نگیرد و پروسه صلح به ناکامی به انجامد، مسئول آن حکومت فعلی و امریکا خوهد بود. خواهی نخوهی طالبان در افغانستان به قدرت می رسند، اما بهتر خواهد بود که با آنها گفتگو صورت بگیرد و آنها از راه مسالمت آمیز وارد کابل شود. اگر با جنگ وارد کابل شود، همه دست آورد های ۲۰ سال گذشته از بین خواهد رفت، نیرو های ملی دفاعی و امنیتی افغان منحل خواهد شد. و افغانستان وارد یک جنگ داخلی جدید خواهد شد که زیان آن نه تنها به افغانستان بلکه به تمام جهان خواهد رسید.
پاسخ7 دیدگاه
رها نکردن ۶۰۰ زندانی طالبان، یک اشتباه بزرگ است که دولت افغانستان انجام می دهد. وقتیکه اینها ۴۴۰۰ تن از طالبان را رها می کنند چرا ۶۰۰ تن دیگر آنها را رها نمی کنند؟ آیا ۴۴۰۰ تن آنها خطرناک نبودند؟ آیاد آنهای که رها شدند، در جریان جنگ با حکومت افغانستان فوتبال بازی می کردند؟ آیاد آنها در کشتن سربازان افغان دست نداشتند؟ اگر آنها مجرم نبودند چرا بازداشت شدند و در زندانهای افغانستان انداخته شدند؟ همه جنگجویان طالب خطرناک بودند و هستند. بین آنها خطر ناک و خوب و وجود ندارد. رها نکردند این ۶۰۰ تن از جنگجویان طالب برای حکومت افغانستان مشکل ساز خواهد بود و پروسه صلح با این گروه را مختل خواهد ساخت. اگر واقعیت را بگویم برخی از مقامات بلند پایه حکومتی خواهان صلح با طالبان نیستند. اسدالله خالد، حمد الله محب و امرالله صالح دشمنان سر سخت طالبان هستند. شما دیدید که چند ماه قبل امرالله صالح در مصاحبه با یکی از تلویزیون های خصوصی گفت که وی هیچگاهی با طالبان از لحاظ فکری صلح نخواهد کرد. وقتیکه فرد دوم حکومت این چنین اظهارات را به زبان میاورد، آیا فکر می کنید که اینها اراده صلح دارند؟ اینها هرگز طرفدار صلح نیستند. اگر فشار امریکا نمی بود فکر نمی کنم که اینها آماده می شدند که زندانیان طالب را رها سازد و آماده گفتگو ها با طالبان شوند. حتی برخی جریان های سیاسی نیز که با طالبان دشمنی دارند در انتخابات از اشرف غنی حمایت کردند زیرا در تیم اشرف غنی چهره های ضد طالبان وجود داشت. چرا عطا محمد نور از اشرف غنی حمایت کرد در حالیکه مخالف اشرف غنی بود؟ بخاطریکه وی نیر با طالبان دشمنی دارد و نمیخواهد که طالبان شریک قدرت شوند. پایان بخش اول
پاسخ7 دیدگاه
ما هیچ علاقه ای به خوش داشتن و یا خوش نداشتن این مقاله نداریم، اما ما از حکومت می خواهیم که باید این زندانیان را نیز آزاد کند تا اینکه گفتگوهای صلح آغاز شوند. چقدر جنایات را آنها مرتکب شده اند؟ آنها بیشتر از دوستم مردم را نکشته اند، آنها بیشتر از عطا محمد نکشته اند، آنها بیشتر از گل آقا شیرزی نکشته اند. آنها بیشتر از حکمتیار، سیاف، عبدالله وغیره مردم را نکشته اند که اکنون حکومت با نگهداشتن آنها در زندان مانع گفتگوهای صلح می شود. اکنون شما می بینید که یکی از قاتلین افغانها، احمد شاه مسعود، به عنوان قهرمان ملی خطاب می شود، یکی دیگر از قاتلین به عنوان شهید وحدت ملی یاد می شود، به یکی دیگر از این قاتلین،عبدالرشید دوستم رتبه مارشالی داده می شود. وقتیکه از چنین قاتلان قدردانی می شود، پس به تعویق انداختن گفتگوهای صلح بخاطر چند زندانی در کدام کتاب جایز است؟ برای افغان ها، صلح مهم است، نظام مهم است، توسعه مهم است، در زمینه های علم، فن آوری، دانش و تخنیک با جهان رقابت مهم است. این مهم نیست که در راس نظام اشرف غنی باشد یا هبت الله، گلبدین حکمتیار، سیاف و یا دیگران.
پاسخبرادر! خداوند شما را خیر بدهد. نظری را که شما بیان کرده اید، من هم عین نظر را داشتم. برای شما آرزوی موفقیت می کنم.
پاسخ7 دیدگاه