زنان متشبث در هرات به کار باز گشته، اجناس شان را در یک نمایشگاه تجارتی به نمایش گذاشتند

هرات -- زنان تاجر این هفته محصولات خود را در یک نمایشگاه تجاری با محوریت زنان در شهر هرات به نمایش گذاشتند. این اولین رویداد نوع خود در تقریباً نه ماه گذشته بود.

در نمایشگاه 'زنان در تجارت' که از ۶ - ۸ ثور در قلعه اختیارالدین برگزار شد، ۵۰ غرفه وجود داشت. محصولات به نمایش درآمده شامل صنایع دستی، محصولات صنعتی و مواد غذایی بود.

تجارت زنان در هرات بیشتر بر صنایع دستی، زنبورداری، پروسیس کردن میوه و زعفران و تولید مواد غذایی، صابون و قالین متمرکز است.

با وجود محدودیت‌ها و چالش‌های اقتصادی، زنان حاضر در نمایشگاه گفتند که قوی‌تر و با انگیزه‌تر از قبل به کار بازگشته‌ اند.

ملالی حاجی زاده که میزبان غرفه ای برای کار پروسیس میوه خشک خود در این نمایشگاه بود، گفت که کسب و کار او در هشت ماه گذشته تعطیل شده است و او هیچ درآمدی نداشته است.

او گفت: «من کسب و کار خود را دوباره راه اندازی کرده ام و بیشتر از قبل تلاش می کنم. سکوت و دست کشیدن از کار راه حل نیست و من باید کسب و کارم را توسعه دهم.»

حاجی زاده گفت که زمان و منابع قابل توجهی را برای راه اندازی کسب و کار خود سرمایه گذاری کرده است، بنابر این نمی تواند زحمت های خود را فراموش کند و در خانه بنشیند.

او گفت، «ما می‌خواهیم روی زنده ماندن در شرایط سخت تمرکز کنیم و در مقابل محدودیت‌های اعمال‌شده به شیوه‌ای منطقی و معقول مبارزه کنیم.»

فاطمه محمدی که شرکت وی در شهر هرات بیک ها تولید می کند، گفت که با امید و اراده به تجارت خود ادامه داده است.

او تعهد کرد که به مبارزه برای کسب و کار خود ادامه داده، و برای برداشتن محدودیت ها بر زنان سعی خواهد کرد.

او گفت، «این واقعیت که ما امروز اینجا در این نمایشگاه هستیم، خود یک مبارزه است. ما زنان می خواهیم حضور خود را در جامعه حفظ کنیم و به فعالیت های اجتماعی خود ادامه دهیم.»

محمدی افزود، هیچکس نمی تواند جلوی پیشرفت ما را بگیرد. فعالیت های کارآفرینی یکی از دستاوردهای ما در ۲۰ سال گذشته است و هرگز اجازه نخواهیم داد از بین برود.

حق زن در امرار معاش

مقامات اتاق تجارت و صنایع زنان (دبلیو سی سی آی) در هرات می گویند که علاقه کارآفرینی در میان زنان اخیراً دوباره افزایش یافته است.

دبلیو سی سی آی که در ماه اسد گذشته فعالیت خود را در هرات متوقف کرده بود، بتاریخ ۲۱ حمل فعالیت خود را از سر گرفت که عمدتاً به دلیل تلاش فعال تعدادی از زنان بود.

نرگس هاشمی، رییس دبلیو سی سی آی در هرات گفت که با از سرگیری فعالیت های اتاق، این امید وجود دارد که زنان بدون نگرانی فعالیت های کارآفرینی خود را از سر بگیرند.

او گفت، دبليو سی سی آی در هرات در سال گذشته ۱۵۰ زن تاجر عضو داشت که تابه حال ۳۰ تن از آنها کشور را ترک کرده اند.

هاشمی گفت که بیش از ۱۵۰۰ زن تاجر در ولایت هرات وجود دارد، اما اکثر آنها به طور غیر رسمی فعالیت می کنند.

وی افزود، «حدود ۷۰ زن در هفته های اخیر عضویت دبلیو سی سی آی را گرفته اند و کسب و کار خود را در بخش های مختلف آغاز کرده اند.»

روهینا سروری، یکی از اعضای جدید دبلیو سی سی آی که یک دوکان خیاطی را افتتاح کرده است، گفت که انگیزه زیادی برای راه اندازی کسب و کار خود دارد و می خواهد در آینده برای دیگران فرصت های کاری فراهم کند.‌

او گفت که پنج زن در خیاطی او کار می کنند و افزود که مایل است با رشد تجارت، تعداد کارمندان را افزایش دهد.

وی گفت، ما زنان می خواهیم در کشورمان کار کنیم و برای زنان دیگر شغل ایجاد کنیم تا در خانه محدود و دچار مشکلات روحی نشوند.

سروری گفت، «ما حق داریم بیرون از خانه کار کنیم و امرار معاش کنیم. ما اجازه نمی دهیم دیگران در زندگی ما مداخله کنند و حقوق ما را از ما بگیرند.»

او گفت که زنان کار کننده در افغانستان با چالش هایی روبرو هستند، اما آنها بر این چالش ها غلبه خواهند کرد و آینده روشن تری را برای خود خواهند ساخت.

نجات خانواده ها از فقر

بیشتر زنان کارآفرین در هرات نان آور خانواده های خود هستند. بسیاری از آنها همچنین برای صدها زن دیگر شغل ایجاد می کنند و در نتیجه نقش بزرگی را ایفا می کنند.

بهناز سلجوقی، یک اقتصاددان در هرات گفت که زنان با فعالیت های کارآفرینی، هم خانواده های خود و هم خانواده های زنانی را که برای آنها کار می کنند، از فقر نجات می دهند.

او گفت، «هزاران مرد در طول دو دهه جنگ در افغانستان جان خود را از دست دادند و خانواده های خود را بدون نان آور رها کردند. در آن خانواده ها اکنون زنان کار می کنند و نان آور خانه هستند.»

با افزایش بیکاری و کاهش شدید وضعیت اقتصادی در ماه های اخیر، تعداد بیشتری از مردان شغل خود را از دست داده اند و در بلاتکلیفی به سر می برند.

سلجوقی گفت، «هر چه زنان فرصت های شغلی بیشتری داشته باشند، بیشتر می توانند به معیشت خانواده های خود کمک کنند و از نظر مالی مستقل شوند».

او افزود که اگر زنان اجازه کار بیرون از خانه را نداشته باشند، مشکلات اقتصادی خانواده ها بسیار بیشتر از اکنون خواهد بود.

منیره صمدی، ۳۲ ساله، مادر چهار فرزند که شوهرش در جنگ کشته شده، در یک شرکت پروسیس مواد غذایی در هرات کار می کند.

او گفت که او ماهانه ۶۰۰۰ افغانی (۶۹ دالر) کار می کند که برای رفع نیازهای اقتصادی او کافی است. تمام کارمندان شرکت مذکور تنها اناث هستند.

وی پرسید، «آن زنانی که سرپرست مرد ندارند چه کنند؟ اگر کار نکنند چه بخورند؟ زنان مجبور به کار هستند و هیچکس نباید آنها را از این کار باز دارد.»

منیره گفت، کشوری که زنان در آن کار نمی کنند هرگز پیشرفت نخواهد کرد.