اقتصاد

زنان متشبث در هرات به کار باز گشته، اجناس شان را در یک نمایشگاه تجارتی به نمایش گذاشتند

گزارش از عمران

زنان تاجر افغان برای اولین بار پس از ۹ ماه، محصولات خود را در یک نمایشگاه بزرگ تجارتی در شهر هرات به نمایش گذاشتند. در این نمایشگاه که به ۶ - ۸ ثور در قلعه اختیارالدین ولایت هرات برگزار شد، ۵۰ غرفه وجود داشت. محصولات به نمایش گذاشته شده شامل صنایع دستی، محصولات صنعتی و مواد غذایی بود. [عمران/سلام تایمز]

هرات -- زنان تاجر این هفته محصولات خود را در یک نمایشگاه تجاری با محوریت زنان در شهر هرات به نمایش گذاشتند. این اولین رویداد نوع خود در تقریباً نه ماه گذشته بود.

در نمایشگاه 'زنان در تجارت' که از ۶ - ۸ ثور در قلعه اختیارالدین برگزار شد، ۵۰ غرفه وجود داشت. محصولات به نمایش درآمده شامل صنایع دستی، محصولات صنعتی و مواد غذایی بود.

تجارت زنان در هرات بیشتر بر صنایع دستی، زنبورداری، پروسیس کردن میوه و زعفران و تولید مواد غذایی، صابون و قالین متمرکز است.

با وجود محدودیت‌ها و چالش‌های اقتصادی، زنان حاضر در نمایشگاه گفتند که قوی‌تر و با انگیزه‌تر از قبل به کار بازگشته‌ اند.

یک زن متشبث بتاريخ ۶ ثور در نمایشگاه 'زنان در تجارت' در شهر هرات، محصولات خود را به مشتری نشان می دهد. [امران/سلام تایمز]

یک زن متشبث بتاريخ ۶ ثور در نمایشگاه 'زنان در تجارت' در شهر هرات، محصولات خود را به مشتری نشان می دهد. [امران/سلام تایمز]

ملالی حاجی زاده که میزبان غرفه ای برای کار پروسیس میوه خشک خود در این نمایشگاه بود، گفت که کسب و کار او در هشت ماه گذشته تعطیل شده است و او هیچ درآمدی نداشته است.

او گفت: «من کسب و کار خود را دوباره راه اندازی کرده ام و بیشتر از قبل تلاش می کنم. سکوت و دست کشیدن از کار راه حل نیست و من باید کسب و کارم را توسعه دهم.»

حاجی زاده گفت که زمان و منابع قابل توجهی را برای راه اندازی کسب و کار خود سرمایه گذاری کرده است، بنابر این نمی تواند زحمت های خود را فراموش کند و در خانه بنشیند.

او گفت، «ما می‌خواهیم روی زنده ماندن در شرایط سخت تمرکز کنیم و در مقابل محدودیت‌های اعمال‌شده به شیوه‌ای منطقی و معقول مبارزه کنیم

فاطمه محمدی که شرکت وی در شهر هرات بیک ها تولید می کند، گفت که با امید و اراده به تجارت خود ادامه داده است.

او تعهد کرد که به مبارزه برای کسب و کار خود ادامه داده، و برای برداشتن محدودیت ها بر زنان سعی خواهد کرد.

او گفت، «این واقعیت که ما امروز اینجا در این نمایشگاه هستیم، خود یک مبارزه است. ما زنان می خواهیم حضور خود را در جامعه حفظ کنیم و به فعالیت های اجتماعی خود ادامه دهیم.»

محمدی افزود، هیچکس نمی تواند جلوی پیشرفت ما را بگیرد. فعالیت های کارآفرینی یکی از دستاوردهای ما در ۲۰ سال گذشته است و هرگز اجازه نخواهیم داد از بین برود.

حق زن در امرار معاش

مقامات اتاق تجارت و صنایع زنان (دبلیو سی سی آی) در هرات می گویند که علاقه کارآفرینی در میان زنان اخیراً دوباره افزایش یافته است.

دبلیو سی سی آی که در ماه اسد گذشته فعالیت خود را در هرات متوقف کرده بود، بتاریخ ۲۱ حمل فعالیت خود را از سر گرفت که عمدتاً به دلیل تلاش فعال تعدادی از زنان بود.

نرگس هاشمی، رییس دبلیو سی سی آی در هرات گفت که با از سرگیری فعالیت های اتاق، این امید وجود دارد که زنان بدون نگرانی فعالیت های کارآفرینی خود را از سر بگیرند.

او گفت، دبليو سی سی آی در هرات در سال گذشته ۱۵۰ زن تاجر عضو داشت که تابه حال ۳۰ تن از آنها کشور را ترک کرده اند.

هاشمی گفت که بیش از ۱۵۰۰ زن تاجر در ولایت هرات وجود دارد، اما اکثر آنها به طور غیر رسمی فعالیت می کنند.

وی افزود، «حدود ۷۰ زن در هفته های اخیر عضویت دبلیو سی سی آی را گرفته اند و کسب و کار خود را در بخش های مختلف آغاز کرده اند.»

روهینا سروری، یکی از اعضای جدید دبلیو سی سی آی که یک دوکان خیاطی را افتتاح کرده است، گفت که انگیزه زیادی برای راه اندازی کسب و کار خود دارد و می خواهد در آینده برای دیگران فرصت های کاری فراهم کند.‌

او گفت که پنج زن در خیاطی او کار می کنند و افزود که مایل است با رشد تجارت، تعداد کارمندان را افزایش دهد.

وی گفت، ما زنان می خواهیم در کشورمان کار کنیم و برای زنان دیگر شغل ایجاد کنیم تا در خانه محدود و دچار مشکلات روحی نشوند.

سروری گفت، «ما حق داریم بیرون از خانه کار کنیم و امرار معاش کنیم. ما اجازه نمی دهیم دیگران در زندگی ما مداخله کنند و حقوق ما را از ما بگیرند.»

او گفت که زنان کار کننده در افغانستان با چالش هایی روبرو هستند، اما آنها بر این چالش ها غلبه خواهند کرد و آینده روشن تری را برای خود خواهند ساخت.

نجات خانواده ها از فقر

بیشتر زنان کارآفرین در هرات نان آور خانواده های خود هستند. بسیاری از آنها همچنین برای صدها زن دیگر شغل ایجاد می کنند و در نتیجه نقش بزرگی را ایفا می کنند.

بهناز سلجوقی، یک اقتصاددان در هرات گفت که زنان با فعالیت های کارآفرینی، هم خانواده های خود و هم خانواده های زنانی را که برای آنها کار می کنند، از فقر نجات می دهند.

او گفت، «هزاران مرد در طول دو دهه جنگ در افغانستان جان خود را از دست دادند و خانواده های خود را بدون نان آور رها کردند. در آن خانواده ها اکنون زنان کار می کنند و نان آور خانه هستند.»

با افزایش بیکاری و کاهش شدید وضعیت اقتصادی در ماه های اخیر، تعداد بیشتری از مردان شغل خود را از دست داده اند و در بلاتکلیفی به سر می برند.

سلجوقی گفت، «هر چه زنان فرصت های شغلی بیشتری داشته باشند، بیشتر می توانند به معیشت خانواده های خود کمک کنند و از نظر مالی مستقل شوند».

او افزود که اگر زنان اجازه کار بیرون از خانه را نداشته باشند، مشکلات اقتصادی خانواده ها بسیار بیشتر از اکنون خواهد بود.

منیره صمدی، ۳۲ ساله، مادر چهار فرزند که شوهرش در جنگ کشته شده، در یک شرکت پروسیس مواد غذایی در هرات کار می کند.

او گفت که او ماهانه ۶۰۰۰ افغانی (۶۹ دالر) کار می کند که برای رفع نیازهای اقتصادی او کافی است. تمام کارمندان شرکت مذکور تنها اناث هستند.

وی پرسید، «آن زنانی که سرپرست مرد ندارند چه کنند؟ اگر کار نکنند چه بخورند؟ زنان مجبور به کار هستند و هیچکس نباید آنها را از این کار باز دارد.»

منیره گفت، کشوری که زنان در آن کار نمی کنند هرگز پیشرفت نخواهد کرد.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

باشد که چنین اخباری بیشتر شود. پس از حدود هفت ماه، انفجارها و تلفات دوباره در افغانستان شدت گرفته است. هنوز وقتی چنین خبری می شود، آدم خیالش راحت می شود که در گوشه ای از کشور، یک نفر خودش کار می کند، پول کمایی می کند نه گدایی، اما وقتی خبر کشتار، انفجار، داعش و بدبختی های دیگر را می شنویم باعث ناراحتی ما می شود. با خواندن/دیدن چنین اطلاعاتی می توان مطمئن شد که مردم در بخشی از کشور زندگی می کنند و اجازه زندگی به آنها داده شده است. مقامات طالبان باید محدودیت ها را بر زنان پایان دهند، بگذارند زندگی کنند و پیشرفت کنند تا همه در جامعه نفس راحتی بکشند و فکر نکنند که مانند زندانیان زندگی می کنند. طالبان نباید تلاش کنند که زنان را در خانه نگه دارند، و برعکس به آنها اجازه بدهند در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند. و فرض کنید که طالبان همچنان مانع اقدامات زنان می شود، در این صورت، جامعه جهانی باید محدودیت های مختلفی را بر مقامات طالبان اعمال کند و آنها را تحت فشار قرار دهد تا زنان افغان از حقوق خود محروم نشوند.

پاسخ

این نوشته خوشم آمد. اگرچه زنان در ۲۰ سال گذشته در عرصه های مختلف جامعه پیشرفت چشمگیری داشته اند، اما اکنون زنان افغان با محدودیت های روزافزون رژیم طالبان مواجه هستند. طالبان به جای اینکه اجازه دهند زنان نقش فعالی در جامعه داشته باشند، تمام تلاش خود را می‌ کنند تا زنان را در خانه نگه دارند، و آنها را از شرکت در فعالیت‌های اجتماعی باز می دارند. دیدن چنین اخباری در چنین شرایطی باعث خوشحالی است. جامعه بین المللی باید طالبان را تحت فشار قرار دهد تا محدودیت های موجود بر زنان افغان را برداشته و به آنها اجازه دسترسی به حقوق اساسی شان را بدهد. در عین حال، نهادهای کمک رسان در داخل کشور باید از این زنان حمایت کنند تا روی پای خود بایستند و جامعه را به خودکفایی برسانند.

پاسخ

این خبر بسیار خوب است. با سقوط نظام جمهوری و تصرف کابل توسط طالبان، این ګروه تلاش کرده است تا حد ممکن زنان را از هرګونه فعالیت در اجتماع منع کنند؛ اما این زنان با شهامت در مقابل این ظلم و ناروای طالبان مقاومت کرده و تلاش می کنند تا حقوق شان را بر این ګروه بقبولانند. درحالیکه چندین دهه جنګ و بی ثباتی باعث کشتار بی شمار و همچنان به جا ماندن هزاران بیوه و یتیم ګردیده است، بسیاری از زنان بیوه به عنوان یګانه سرپرست خانواده شان مجبور به تامین ضروریات روزمرهٔ خانواده های شان هستند. بنا براین کار زنان در افغانستان نه تنها برآوردن ساختن یکی از حقوق اساسی زنان است بلکه یک اولویت مهم نیز است. به امید روزی که طالبان تمامی حقوق اساسی زنان را به رسمیت شناخته و موانع را که در راه رشد این قشر مظلوم ایجاد کرده اند بردارند.

پاسخ