جوانان

افغان‌ها طی یک تجمع در هرات، نگرانی‌های خود را به اشتراک گذاشته خواستار شرایط بهتر زندگی شدند

گزارش از عمر

بیش از ۳۰۰ افغان از زون غرب کشور گرد هم آمدند تا خواستار شرایط بهتر زندگی و صدای قوی تر در تعیین سرنوشت خود شوند. این جوانان به تاریخ ۱۲ قوس از ولایات هرات، غور، فراه، بادغیس و نیمروز در یک گردهمایی در تالار ارگ شهر هرات شرکت کردند. [عمر/سلام تایمز]

هرات -- بیش از ۳۰۰ تن از ساکنان منطقه غرب روز شنبه (۱۲ قوس) گرد هم آمدند تا خواستار شرایط زندگی بهتر و صدای قوی تر در تعیین سرنوشت خود شوند.

اشخاص جوان از ولایات هرات، غور، فراه، بادغیس و نیمروز که نیمی از آنها دختر و زن بودند، در تالار ارگ شهر هرات اشتراک کردند.

مکانیزم صدای مردم افغانستان این گردهمایی را برای در میان گذاشتن خواسته ها و چالش های افغان ها به ویژه جوانان و زنان با جامعه جهانی برگزار کرد.

عبدالرحیم خرم، معاون این سازمان گفت که گردهمایی های مشابهی در سراسر کشور برگزار خواهد شد تا به مردم این فرصت را بدهند که نظریات خود را بیان کنند.

صدها افغان به شمول زنان به تاریخ ۱۲ قوس در تالار ارگ شهر هرات گرد هم می آیند تا خواهان صدای قوی تری در تعیین سرنوشت خود باشند و نگرانی های خود را با جامعه جهانی در میان بگذارند. [عمر/سلام تایمز]

صدها افغان به شمول زنان به تاریخ ۱۲ قوس در تالار ارگ شهر هرات گرد هم می آیند تا خواهان صدای قوی تری در تعیین سرنوشت خود باشند و نگرانی های خود را با جامعه جهانی در میان بگذارند. [عمر/سلام تایمز]

او گفت، «ما در حال جمع آوری نظریات ساکنان هر گوشه از کشور و در میان گذاشتن آنها با جامعه جهانی هستیم.»

وی افزود، «ما می خواهیم جامعه مدنی را در کشور دوباره احیا کنیم. فعالیت‌های مدنی در سال گذشته تقریباً ناپدید شده‌اند، اما تلاش‌ها برای احیای آنها در حال انجام است.»

معصومه جامی، یک فعال مدنی در شهر هرات گفت که زنان می خواهند از طریق احیای فعالیت های مدنی حقوق خود را مطالبه کنند.

او گفت، «فعالان مدنی به وظیفه خود عمل می کنند. من خوشبین هستم که مردان و زنان با هم شرایط مطلوبی را برای آینده ای بهتر ایجاد کنند.»

او افزود، «اگرچه زنان با چالش ها و محدودیت های جدی مواجه هستند، اما روحیه و حرکتی که در میان زنان ایجاد شده، وضعیت را تغییر خواهد داد.»

جامی گفت که هدف این است که زنان مانند گذشته در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شرکت کنند.

زنان خواهان حقوق خود هستند

زنان شرکت کننده در این گردهمایی خواستار رفع محدودیت های کار و تحصیل دختران و زنان شدند.

مرضیه نورزی، ۴۲ ساله، یک فعال حقوق زنان در شهر فراه که در این گردهمایی شرکت کرد، گفت که زنان و دختران افغان خواهان عدالت هستند.

او گفت، «ما از جامعه جهانی می خواهیم که ما را نادیده نگیرد.»

وی گفت، «یک و نیم سال است که ما منتظر تصمیم و تغییر در وضعیت هستیم. این وضعیت دیگر برای ما قابل قبول نیست. زنان برای داشتن یک زندگی عاری از خشونت فداکاری های زیادی کرده اند.»

وی گفت، «ما مانند سایر کشورهای اسلامی، حقوقی را می خواهیم که اسلام به زنان داده است. ما حقوق خود را بر اساس شریعت می خواهیم.»

او افزود، «زنان می خواهند تمام امتیازات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خود را به دست آورند. ما دیگر نمی خواهیم قربانی شویم. ما حقوق خود را بطور مسالمت آمیز و مهربانانه مطالبه می کنیم.»

اگر زنان در جامعه ای حضور نداشته باشند، آن جامعه ناقص و بی نظم است. نورزی گفت که باید به زنان و دختران آزادی، استقلال و حق تحصیل و کار داده شود.

گل افروز غفوری، ۳۸ ساله، یک فعال حقوق زنان در غور و یکی از شرکت کنندگان در این گردهمایی، گفت که اولین خواسته زنان و دختران بازگشایی فوری مکاتب دخترانه است.

او افزود که زنان باید در تمام پروسه های جاری مشارکت داشته باشند.

وی گفت، «باید به زنان و دختران مانند قبل حق کار داده شود.»

او گفت، «زنان نیمی از جامعه هستند و نباید در خانه هایشان محصور شوند. بیشتر زنان فعال در غور به دلیل محدودیت ها مجبور به ترک کردن این ولایت شدند.»

غفوری گفت، «باید یک نهاد مسئول برای حمایت از حقوق زنان در کشور ایجاد شود.»

او گفت، «ما زنان از جهان می خواهیم که زنان افغان را در چنین شرایط بحرانی رها نکنند و از ما در مطالبه حقوق بشر مان حمایت کنند.»

توجه به جوانان

جوانان افغان در این گردهمایی همچنین خواستار فرصتی برای مشارکت در تمامی پروسه های تصمیم گیری حیاتی کشور شدند.

نادیه رضایی، ۲۴ ساله، باشنده هرات که در این گردهمایی شرکت داشت، گفت که بی توجهی به زنان و دور کردن آنها از جامعه آینده تیره ای را برای افغانستان رقم خواهد زد.

وی افزود، «جوانان را نباید نادیده گرفت...از انرژی و دانش آنها باید برای بهبود وضعیت فعلی استفاده شود.»

او گفت، «ما جوانان افغان از جامعه جهانی می خواهیم که مانند دو دهه گذشته از ما به ویژه زنان حمایت کنند.»

وی گفت، «برای آیندهء بهتر، باید وضعیت نامشخص فعلی را تغییر دهیم ودر این راستا ما به حمایت نیاز داریم.»

نذیر احمد قاری زاده، ۲۷ ساله، باشنده بادغیس که در این گردهمایی شرکت کرده بود، گفت که در شرایط کنونی، جوانان برای فرار از فشار روانی و عدم اطمینان نیاز به حمایت دارند.

وی گفت، «من دو سال پیش از فاکولته علوم سیاسی فارغ شدم، اما حتی یک روز هم نتوانستم کار پیدا کنم.»

او گفت، «من بسیار تلاش کردم اما نتوانستم هیچ فرصت کاری پیدا کنم. خانواده من، والدینم می خواهند شاهد بازگشت ۱۶ سال تحصیل و سخت کوشی من باشند.»

او افزود، او با امید به ساختن کشورش و خدمت به مردمش درس خواند، اما در عوض بار بیکاری برای جامعه شد.

او گفت، «من می خواهم از توانایی هایم برای ساختن افغانستان استفاده کنم.»

قاری زاده گفت که همه جوانان تحصیل کرده افغانستان دارای قابلیت های تحصیلی بالایی هستند و در صورت حمایت، جامعه را متحول خواهند کرد.

مسعوده کروخی، عضو پیشین ولسی جرگه از ولایت هرات، گفت که جوانان افغان به دلیل بیکاری و عدم اطمینان مجبور به مهاجرت می شوند.

او گفت، «جوانان ما امید خود را از دست داده اند و آینده تیره ای را می بینند. بیشتر آنها راه مهاجرت را انتخاب کرده اند که تعدادی از آنها در مرز با کشورهای همسایه جان خود را از دست می دهند و برخی دیگر در دریا غرق می شوند.»

وی افزود، «جوانان افغانی که با این همه زحمت درس خوانده اند، سزاوار چنین زندگی دشواری نیستند. آنها باید در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند و باید حق انتخاب آینده خود را داشته باشند.»

کروخی گفت، باید مطالبات جوانان افغان شنیده شود و برای رفع مشکلات آنها گام های عملی برداشته شود.

آیا شما این مقاله را می پسندید؟

3 دیدگاه

شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها * نشان دهندۀ فیلد اجباری است 1500 / 1500

امارات اسلامی افغانستان باید کوشش کنند که مکتب ها ی دختران راه به روی اولاد های این سرزمین باز کند . این دختران و زنان این سرزمین بلای ما حق دارند که هرگونه زمینه تعلیم را برایشان مهیا بیسازیم . یکنه کسانی که به افغانستان خیانت نکرده است این زنان این کشور ما است .. واقت که دیگر کشورها اسلامی برای زنان و دختران وطن خود شأن اجازه می دهند که تعلیم کند و هیچ نوع بابندی بر سرشان نیست بس ما از این کشور ها چی. کم استم . تعلیم بلای مرد و زن فرض است این یک حق مصمم اینهاست . اکسر مولوی صاحب های افغانستان در پاکستان آموزش یافتن در آنچه هم زنان شانه به شانه همراه مردها کار می کنند . در افغانستان امنیت تامین است باید دراین شرایط که فعلا ن است نباید مکتب ها دختران بسته باشد . جمع شدن زنان زون غرب درشهر هرات در یک فضای بدون خوشنت بیسیار یک کار نیک است که زنان زون غرب حق خود را از حکومت فعلی افغانستا ن میخوهند . و همچنان از سازمان ملل متحد ویا دفتر حقوقی بشر کمک می طلبند که دروازه مکتب ها شأن راه به روی این‌ دختران باز کند . و همچنان برای زنان که وظیفه داشتند امارات اسلامی دوباره زمینه مساعد کنند که وظیفه های خود گمشده شوند اکسر زنان سرپرست فامیل خود هستند که شوهرشان فود نموده است واین زنان نان آور فامیل خود هستند . درحرص لباس ورفت آمد زنان هیچ فرق ناامده است همان طوری که سباق بود همان طور حال هم است بس بگذارند که مصل بیش واره مکتب هم بروند.

پاسخ

افغان ها نیز مانند سایر انسان ها حق دارند زندگی بهتری داشته باشند و باید این حق را به آنها داد. افغان ها هم انسان هستند پس گرفتن یا ندادن حقوق بشر ظلم است. اگر داده شود، کم و بیش است، اما اصلاً به عنوان انسان دیده نمی شود. اکنون که رسانه ها سانسور شده اند و صدای میلیون ها نفر در افغانستان ساکت است، این اولین بار است که می شنوم که آنها مشکلات خود را در چنین نشست بزرگی در میان گذاشته اند. در مقابل مسائل باید صدا بلند شود و مسئولان به این صدا گوش دهند و راه حل مناسبی بیابند. شرایط زندگی در افغانستان بسیار ناخوشایند است و مردم با صد نوع مشکل روبرو هستند.

پاسخ

ما انسان هستیم اما متأسفانه در بسیاری از موارد ارزش های انسانی را زیر پا می گذاریم. شاید یکی از عوامل این باشد که ما نسل جنگ هستیم. ما در جنگ به دنیا آمدیم، در جنگ بزرگ شدیم و بسیاری از ما در جنگ کشته شدیم. این هم دلیلی است که ما خودمان را برئت می دهیم، اما حقیقت این است که اکنون باید به کاروان پیشرفت جهان بپیوندیم. حمایت از نظام فعلی برای افغان های ما فواید زیادی دارد زیرا کل سیستم تحت یک حکم اداره می شود. بر خلاف قبل، که یک نفر در بلخ، دیگری در جوزجان و فاریاب و دیگری در بامیان حکومت می کردند. یک نفر در قندهار و دیگری در ننگرهار آمر اموربود. اکثر آنها جنگ سالاران و ناقضان حقوق بشر بودند و سعی می کردند به طور مخفیانه از مرکز کابل به بغاوت خود ادامه دهند. متأسفانه ائتلاف بین المللی به ویژه برخی سفارتخانه ها از جمله سفارت آمریکا از آن حمایت می کردند. یعنی یکی از عوامل مهم سقوط نظام جمهوری، همین فرماندهان جنگ بودند که قبلاً ذکر شد. البته یک نکته مهم این است که اگر حاکمان نظام کنونی به حقوق بشر، حقوق زنان، تحصیل دختران و حقوق اقلیت ها احترام نگذارند و زبان تفاهم مشترکی با جامعه جهانی پیدا نکنند، می توانند با مشکل رو برو شوند، که دوباره عواقب وحشتناکی را برای افغانستان و افغان ها به همراه خواهد داشت، که جبران آن ممکن است سال ها طول بکشد. شایان ذکر است که والدین تروریست ها (پاکستان و ایران) هم می خواهند از طریق مزدوران و جاسوسان خود در نظام کنونی فاصله بین دولت کنونی و جهان را افزایش دهند تا بتوانند راه را برای بدبختی دیگری در نظام کنونی هموار کنند، و منجر به جنگ شود.

پاسخ