پیشرفت های طالبان در شرق افغانستان به سرحد ظلم بیجینگ در سینکیانگ رسیدند

بیجینگ -- در حالیکه پیشرفت های طالبان در افغانستان برای بی ثباتی در منطقه و به ویژه منطقه سینکیانگ چین یک تهدید است، بیجینگ همسایگان غربی خود را تحت نظارت قرار می دهد.

خشونت طالبان در هفته های اخیر که شامل چپاول و سوزاندن خانه های مردم ملکی می شود، به مرزهای تاجیکستان، ترکمنستان و ازبیکستان سه همسایه آسیای میانه افغانستان رسیده است که هر سه کشور در حال تقویت نیرهای نظامی خود هستند.

چین نیز یک مرز مشترک کوتاه ۷۶ کیلومتری با افغانستان دارد که در ارتفاعات بلند بوده و هیچ سرک قابل عبور ندارد.

اما این سرحد نگران کننده است زیرا در کنار سینکیانگ قرار دارد و بیجینگ می ترسد که برای جدایی طلبان اویغوری از این منطقه حساس، افغانستان به عنوان یک بستر مورد استفاده قرار نگیرد.

در سال های اخیر بیجینگ با هدف تحت فشار قراردادن و نظارت بر اکثریت مسلمانان سینکیانگ به شمول زندانی کردن بیش از یک میلیون اویغور و سایر مسلمانان ترکتبار در بیش از ۴۰۰ مرکز که شامل کمپ های «آموزش سیاسی»، بازداشتگاه های پیش از محاکمه و زندان ها می شوند، پالیسی های سختگیرانه ای را آغاز کرده است.

میلیون ها نفر دیگر تحت یک سیستم سخت نظارت و کنترل زندگی می کنند.

گروه های مدافع حقوق اویغوری ها و اعضای پارلمان های ایالات متحده، برتانیا و سایر کشورها می گویند، پالیسی های چین به شمول عقیم سازی اجباری به معنای نسل کشی است.

رژیم چین پس از آنکه در ابتداء از موجودیت کمپ های بازداشت انکار می کرد، اکنون آنها را به عنوان «مراکز آموزش حرفه ای» توصیف می کند که هدف آنها از بین بردن تروریزم و بهبود بخشیدن به فرصت های کاری است.

جنایات خاصی که مقامات چینایی در سینکیانگ مرتکب شده اند برای مسلمانان سراسر جهان و مشخصاً برای اسلام گرایان تندرو مانند طالبان بسیار آزار دهنده بوده اند. این جنایات شامل بازداشت کردن غیرقانونی بیشتر از ۱۰۰۰ نفر امامان و شخصیت های دینی در منطقه، تخریب کردن حدود ۱۶۰۰۰ باب مساجد و تجاوز جنسی سیستماتیک بالای زنان مسلمان است.

به طور ماندگار ناراحت کننده

تحلیلگران می گویند، اگر پس از خروج همه نیروهای ائتلاف ناتو بی ثباتی افغانستان را فراگیرد، سرکوب سینکیانگ توسط چین ممکن تحت نام «امنیت ملی» شدت یابد.

چین از خلای قدرت به ویژه در مرزهای خود می ترسد و تأمین ثبات پس از دهه ها جنگ در افغانستان برای بیجینگ دارای اهمیت اعظمی خواهد بود.

فن هونگدا یک متخصص امور شرق میانه در پوهنتون مطالعات بین المللی شانگهای به ای اف پی گفت، «برای چین، خطر از این بابت نیست که چه کسی در افغانستان قدرت دارد بلکه از بابت بی ثباتی مداوم است.»

این چنین نگرانی ها چین را وادار ساخته است تا که به طور فزاینده ای یک سیاست نظامی گرایی را در سراسر جهان دنبال کند که این امر کشورهای همسایه را نگران ساخته است.

رهبران ملحد حزب کمونیست چین در بیجینگ و طالبان بنیاد گرا دارای مشترکات ایدیولوژیکی ناچیزی هستند، اما تحلیلگران می گویند که فلسفه تعصب عقیدتی می تواند برای منافع متقابل، تفاوت های حساس را از بین ببرد.

اندریو اسمال نویسنده کتاب محور چین و پاکستان گفت، «چین می تواند با طالبان کنار بیاید اما آنها هنوز هم اجندای دینی و انگیزه های طالبان را به طور ماندگار ناراحت کننده می پندارند.»

اندریو گفت، «آنها هرگز مطمئن نبوده اند که طالبان واقعاً چقدر به اجرای توافق در مورد موضوعاتی مانند پناه دادن به جنگجویان اویغوری مایل و قادر هستند.»

ارتباطات طالبان با جنگجویان اویغوری، بیشتر از دو دهه سابقه دارد.

روابط طالبان با جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ای تی آی ام) و جانشین آن حزب اسلامی ترکستان (تی آی پی)، مورد توجه ویژه چین هستند.

اگرچه از سال ۱۳۹۶ تاکنون هیچ رویداد تروریستی قابل توجهی در این منطقه گزارش نشده است، بیجینگ برای توجیه کردن سرکوب خود در سینکیانگ از موجودیت جنبش اسلامی ترکستان شرقی و حزب اسلامی ترکستان استفاده کرده است.

اما بازهم به نظر می رسد که اقدامات امنیتی «یکنواخت» بیجینگ در سینکیانگ با تمام اویغورها و سایر مسلمانان ترکتبار به عنوان تهدیدهای امنیتی احتمالی برخورد کند.

در همین حال، طالبان در مورد بدرفتاری چین با مسلمانان به شکل آشکار بی طرف مانده اند و به نظر می رسد که از شواهد غیر قابل انکار جنایات چین در سینکیانگ بی اطلاع هستند یا به طور قصدی نادیده می گیرند.

سهیل شاهین سخنگوی طالبان در مصاحبه ای با وال استریت ژورنال که به تاریخ ۱۷ سرطان منتشر شد گفت، طالبان به وضعیت اویغورها در سینکیانگ اهمیت می دهند و تلاش خواهند کرد تا از طریق گفتگوی سیاسی با بیجینگ با برادران مسلمان خود کمک کنند.

وی گفت، «ما جزئیات آنرا نمی دانیم. اما اگر جزئیات را بدانیم نگرانی خود را نشان خواهیم داد. اگر مشکلی با مسلمانان در چین وجود داشته باشد، مطمئناً ما با حکومت چین صحبت خواهیم کرد.»

این بازی با الفاظ علنی توسط طالبان احتمالاً با امیدهای این گروه به حمایت سیاسی و مالی بیجینگ، رابطه دارد.

شاهین در یک مصاحبه جداگانه با ای اف پی گفت، «اگر هر کشوری می خواهد که معادن ما را استخراج کند، ما از آن استقبال می کنیم. ما فرصت خوبی را برای سرمایه گذاری فراهم خواهیم کرد.»

اقدام علیه چین

این لهجه بی اشتیاق طالبان در حالی صورت می گیرد که ایالات متحده به خاطر جنایات ضد بشری در برابر بیجینگ ایستاده است.

مجلس سنای ایالات متحده به روز چهارشنبه گذشته (۲۳ سرطان) قانون جلوگیری از کار اجباری اویغور را تصویب کرد که در صورت امضای این قانون، تولیدات وارداتی از سینکیانگ را بند خواهد کرد.

سناتور مارکو روبیو در اعلامیه ای گفت، «پیام برای بیجینگ و هر شرکت بین المللی که از کار اجباری در سینکیانگ سود می برد واضح است: دیگر بس است.»

مارکو روبیو گفت، «ما از جنایات حزب کمونیست چین علیه بشریت چشم پوشی نخواهیم کرد و ما به شرکت هایی که از این سوءاستفاده های وحشتناک سود کسب می کنند، اجازه ورود نخواهیم داد.»

ایالات متحده در مورد سینکیانگ علیه چین از قبل اقدام کرده است و آنتونی بلینکن وزیر خارجه به تاریخ ۱۵ سرطان با نجات یافتگان کمپ های اجباری، در واشینگتن گفتگو کرد.

حکومت ایالات متحده به تاریخ ۱۸ سرطان بر علیه ۱۴ شرکت تحریم اعلام کرد که در چین مستقر هستند و در پالیسی چین در قبال اویغورها و سایر اقلیت های قومی در منطقه سینکیانگ دخیل هستند.

واشینگتن همچنان اخیراً واردات مواد تخته های شمسی از یک شرکت چینایی را ممنوع کرده و بالای چهار شرکت دیگر به اتهام سوءاستفاده از کار اجباری در آن منطقه، محدودیت های تجارتی را وضع کرد.

قانونگذاران اتحادیه اروپا به تاریخ ۱۷ سرطان از نهادها و کشورهای عضو اتحادیه اروپا خواستند که تا زمانیکه چین «در وضعیت حقوق بشر در هانگ کانگ، منطقه اویغوری سینکیانگ، تبت، مغولستان داخلی و سایر نقاط چین بهبود قابل اثبات ارائه نکند، از بازی های اولمپیک زمستانی بیجینگ در سال ۲۰۲۲ میلادی صرف نظر کنند».

بیشتر از ۴۰ کشور به تاریخ ۱ سرطان در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره اقدامات چین در سینکیانگ «نگرانی شدید» خود را ابراز کردند.

در این اعلامیه گزارش های مربوط به شکنجه یا برخورد یا مجازات بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز، عقیم سازی اجباری، خشونت جنسی و جنسیتی و جداکردن اجباری کودکان از والدین، ذکر شده است.