افغان ها برای تأمین صلح پایدار خواستار یک حکومت منسجم و همه شمول شدند

کابل -- نگاهی به تاریخ افغانستان نشان می دهد که یک گروه کوچک غیرقانونی یا انحصاری نه -- بلکه فقط یک حکومت مشروع و فراگیر -- می تواند به طور مؤثر حکومتداری کند و خدمات را به مردم فراهم کند.

مشترکین می گویند، حکومت افغانستان و اهدا کنندگان خارجی برای ۲۰ سال گذشته میلیارد ها دالر را برای ساختن نظام های حکومتداری و زیربناهای عامه در افغانستان هزینه کرده اند، و مذاکرات صلح آینده در قطر فرصتی را برای حفظ این دستاوردها فراهم می کند.

آنها می افزایند، اصلاحات در حكومتداری امكان پذیر هستند، اما شروع از ابتدا این پیشرفت بدست آمده را نابود خواهد کرد.

گل رحمان قاضی، رئیس شورای افغانستان برای صلح و نجات، یک سازمان غیردولتی گفت، «صلح یک ضرورت اساسی و خواست مردم افغانستان است. یک فرصت طلایی برای تأمین صلح در پیش روی ماست و طرفین درگیری افغانستان نباید این فرصت تاریخی را از دست دهند.»

وی گفت، «در برقراری صلح هیچ کس نباید به دنبال کسب امتیازات باشد. طرفین باید در مذاکرات صلح انعطاف پذیری نشان دهند و هر طرفی که فروتنی را نشان دهد برنده خواهد بود.»

وی گفت، «طرفین درگیری افغانستان مسلمان هستند و باید به خواسته های مردم و نیازهای حیاتی آنها پاسخ مثبت دهند، و خواسته های شخصی خود را با روی دست گرفتن ابتکار صلح، نادیده بگیرند.»

قاضی گفت، «دشمنان صلح افغانستان در تلاش اند تا روند صلح را مختل کنند.»

وی افزود، «افغان ها از طرفین درگیری می خواهند که هر چه سریعتر مذاکرات صلح بین الافغانی را آغاز کنند و برای دستیابی به توافقنامه تشکیل یک حکومت گسترده، فراگیر و ملی... که بتواند نماینده همه افغان ها باشد، از این بستر استفاده کنند.»

پایان دادن به بدبختی های ناشی از جنگ

قاضی محمد امین وقاد، یک عضو پیشین شورای عالی صلح افغانستان و فرمانده سابق مجاهدین، گفت که وی شاهد ۴۰ سال جنگ در این کشور بوده است.

وی گفت، «من تمام بدبختی های ناشی از جنگ را دیده ام.»

وی گفت، «خوشبختانه ما برای پایان دادن به ۴۰ سال جنگ و بدبختی، و مصالحه با یکدیگر فرصتی را داریم. بنا بر این، طرفین درگیری نباید این فرصت تاریخی را از دست دهند و آنها باید مذاکرات صلح بین الافغانی را آغاز کنند و به خونریزی در کشور پایان دهند.»

وقاد گفت، «یگانه راه حل برای مشکلات در افغانستان مذاکرات صلح بین الافغانی و توافق برای پایان دادن به جنگ، تأمین صلح و ایجاد یک حکومت فراگیر و مشروع است که بتواند از همه افغان ها نمایندگی کند.»

وی گفت، «هیچ گروه، حزب یا قوم مشخصی به تنهایی نمی تواند در افغانستان حکومت کند و به مردم افغانستان خدمت کند.»

وی گفت، «کسانی که فکر می کنند می توانند قدرت و حکومت در افغانستان را به دست بگیرند، اشتباه می کنند. آنها باید طرز تفکر خود را تغیر دهند زیرا مردم افغانستان حکومت یک گروه یا حزب مشخص را که از همه افغان ها نمایندگی نمی کند، نمی پذیرند. ۴۰ سال گذشته این واقعیت را اثبات کرده است.»

صلح پایدار و ثبات در معرض خطر

صفت الله صافی، یک تحلیلگر امور سیاسی از کابل گفت، «دیموکراسی کنونی به دور گروه ها و چهره ها می چرخد و ما با معنای واقعی دیموکراسی دست و پنجه نرم می کنیم.»

وی گفت، «شمولیت گسترده تر زیر سوال است. انتخابات سال ۱۳۹۸ مشکلات داشت. آزادی بیان در معرض تهدید است. ساختار پسا-صلح [حکومت] باید وسیع البنیاد و همه شمول باشد تا بتواند تمام واقعیت های قومی، سیاسی، مذهبی، عقیدتی و نژادی را منعکس کند.»

صافی گفت، هر حزب یا گروهی که سعی می کند افغانستان را با زور اداره کند، مؤفق نخواهد شد.

وی گفت، «طرفین درگیری نتوانستند مطالبات خود را در طول ۲۰ سال جنگ بالای یکدیگر تحمیل كنند؛ بنابراین، اشتراک کردن در مذاكرات بین الافغانی... بهترین انتخاب و راه حل است.»

نامبرده گفت، «حکومت پسا- صلح باید توقعات همه افغان ها را برآورده کند، و کشورهای منطقه و سراسر جهان باید این حکومت را به رسمیت بشناسند.»

وی گفت، «مردم افغانستان و کشورهای منطقه و جهان منتظر اند تا ببینند که افغان ها در جریان مذاکرات صلح بین الافغانی بالای چه نوع ساختار توافق خواهند کرد.»

نمایندگی از همه افغان ها

حمیدالله هوتک، یک تحلیلگر امور سیاسی در کابل گفت، «غیر از اینکه ما یک حکومت همه شمول در افغانستان داشته باشیم که بتواند از همه افغان های روستاها و محلات نمایندگی کند، تأمین صلح و ثبات در افغانستان یک کار دشوار است.»

وی گفت، «بر اساس تصمیم لویه جرگه مشورتی... مذاکرات صلح بین الافغانی باید فوراً آغاز شود،و طرفین درگیری باید هرچه سریعتر درباره یک حکومت همه شمول توافق کنند تا خونریزی افغان ها متوقف شود.»

هوتک از جامعه جهانی خواست تا از همه طرف ها بخواهد که در مذاکرات صلح اشتراک کنند و از حکومت نماینده ای که پس از توافقنامه صلح تشکیل می شود، حمایت کنند.

وی گفت، «تاریخ ثابت کرده است که گروه ها، احزاب، و حاکمان غیرقانونی و خودخوانده در افغانستان نتوانسته اند بالای افغان ها حکومت کنند یا به آنها خدمات ارائه دهند. فقط حکومت های همه شمول و مشروع می توانند خدمات را به مردم فراهم کنند و تأسیسات و زیربنا ها را بسازند.»

گل احمد کمین، یک عضو ولسی جرگه از ولایت قندهار گفت، «از نظر تاریخی، حکومت هایی که در افغانستان همه شمول و مشروع نبودند، دلایل جنگ و بی ثباتی بوده اند.»

وی گفت، «افغان ها باید از تاریخ بیاموزند و در اسرع وقت مذاکرات صلح بین الافغانی را آغاز کنند تا بتوانند در مورد یک حکومت همه شمول توافق کنند.»

کمین گفت، «کسانی که سعی می کنند حکومت را به تنهایی کنترل کنند، بهتر می دانند که هیچ کار مفید و زیربنایی را برای افغان ها و افغانستان انجام نداده اند و حتی باعث توقف رشد و انکشاف شده اند.»

وی گفت، «یک حکومت همه شمول و قانونی می تواند با اعمار سرک ها، مراکز صحی، مکاتب، پوهنتون ها، پل ها؛ ارائه خدمات صحی به افغان ها؛ ایجاد شغل و تطبیق پروژه های انکشافی در روستاها، به مردم خدمت کند.»

کمین گفت، «یک گروه غیرقانونی کوچک نمی تواند هیچ یک از این کارها را انجام دهد.»