گودی پران بازی، رقص و موسیقی: سرگرمی های افغانی دوباره در معرض خطر از سوی طالبان قرار دارند

کابل -- طالبان ده ها فعالیت و سرگرمی به شمول گودی پران بازی، تماشای تلویزیون، اجرای مسابقه های کبوترها، زیبایی موها و حتی اجرا کردن یا گوش دادن به موسیقی را که ظاهراً فعالیت های بی ضرر اند، طی سال های ۱۳۷۵ الی ۱۳۸۰ در افغانستان ممنوع اعلام کردند.

این سرگرمی ها طی سال های بعدی دوباره برگشته اند و بسیاری از افغان ها نگرانند که در صورت بازگشت این افراطگرایان اسلامی به قدرت، آنها دوباره ممنوع شوند.

رهبران سیاسی طالبان وعده کرده اند که از حقوق زنان حمایت کنند، به دختران اجازه دهند تا رفتن به مکتب را ادامه دهند، از مأموریت های دیپلوماتیک محافظت کنند و به شهروندان خدمات فراهم کنند.

اما در حالیکه شورشیان به تصرف کردن قلمروها ادامه می دهند، باشندگان مجبور می شوند که خانه های خود را ترک کنند، و کسانی که در آنجا می مانند گزارش می دهند که طالبان به مردان دستور می دهند که ریش خود را نتراشند و زنان را از بیرون شدن از خانه بدون مردان محرم منع می کنند.

از زمانیکه طالبان به گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان تعهد کرده اند، آنها یک کمپاین حملات و قتل های هدفی مقامات دولتی،رهبران جامعه مدنی و ژورنالستان را آغاز کرده اند.

جنگجویان پایه های برق و مخابرات را منفجر کرده، زیربناها و مسیرهای عمده حمل و نقل را تخریب کرده و از کمپاین های واکسیناسیون که زندگی ها را نجات می دهند، جلوگیری کرده اند.

ای اف پی برخی از فعالیت هایی را که طالبان در گذشته ممنوع کرده بودند، و نگرانی های کسانی را که اکنون در این فعالیت ها اشتراک می کنند، بررسی می کند.

نوازنده موسیقی

سید محمد به عنوان یک نوازنده مسلکی با نواختن جاپانی یک آله موسیقی تاری سنتی در آسیای میانه، که وی برای اولین بار در دوران طفولیتش یاد گرفته بود، امرارمعاش می کند.

وی هنوز هم شامی را به یاد دارد که دو دهه پیش طالبان در حالی به خانه ای داخل شدند که وی و دوستانش در آن موسیقی را می نواختند و آواز می خواندند.

بر اساس تفسیر سختگیرانه طالبان از اسلام، فقط صدای انسان و آن هم فقط در حمد خداوند (ج)، باید موسیقی را تولید کند.

سید محمد که اکنون ۴۰ ساله بوده و باشنده قندهار مرکز دیرینه شورشیان است گفت، «من جوان بودم پس نسبت به دوستانم من کمتر مورد لت و کوب قرار گرفتم.»

وی گفت، «اما بازهم من برای سه روز نتوانستم بایستم.»

وی گفت، اما وی طالعمند بود، و وضاحت داد که چگونه یک وقت دیگر طالبان انگشتان یكی از دوستانش را به خاطر نواختن جاپانی قطع كردند.

زمانی که شورشیان سرنگون شدند، سید محمد با اشتراک کردن در یک کنسرت آن را تجلیل کرد.

وی گفت، «هنگامی که موسیقی نواخته شد، من از شدت لذت احساس می کردم که لرزه ای از بدن من عبور می کند. لذت از اینکه کشور ما آزاد بود و مردم برای آغاز یک زندگی جدید آزاد بودند.»

از آن زمان بدینسو، بسیاری از افغان ها مانند سید محمد به نوازندگان موسیقی و آوازخوانان مسلکی تبدیل شدند.

این پدر ۸ فرزند به ای اف پی گفت، «اگر ما در ترس زندگی کنیم، در زندگی هیچ لذتی وجود ندارد.»

وی مصمم است که حتی اگر طالبان به قدرت برگردند، وی علاقه خود را دنبال کند.

وی افزود، «حتی اگر آنها انگشتان ما را قطع کنند، ما بازهم موسیقی را خواهیم نواخت.»

آرایشگر

فریده آرایشگر در یک دکان کوچک در کابل، یک زن جوان باحیای افغان را به یک عروس زیبا تبدیل می کند.

آرایشگاه فریده با وجود محبوبیت پرشور اش، یکی از صدها آرایشگاه در سراسر کشور است که با یک آینده نامشخصی روبرو هستند.

طالبان در دوران حکومت خود حرکت و فعالیت های زنان و دختران را به شدت محدود ساخته و آرایشگاه ها را از فعالیت در محضر عام ممنوع کرده بودند.

فریده ۲۷ ساله که نخواست بیشتر شناسایی شود گفت، «اگر آنها برگردند، ما دیگر هرگز ازادی ای را نخواهیم داشت که اکنون داریم.»

وی گفت، «آنها نمی خواهند که زنان کار کنند.»

دکان فریده به روزهای پنجشنبه و جمعه که صدها نفر برای مراسم بزرگ عروسی جمع می شوند، بیشترین ازدحام دارد.

زنان دور از نظر مردان به اینجا می آیند تا چند ساعت دلگرم باشند.

فریده گفت، «من فکر می کنم وقتی طالبان بیایند، ما را مجبور خواهند ساخت که ترک کنیم.»

گودی پران ساز

زرگی در یک دکان بازار مزدحم کابل که با صدها گودی پران های رنگارنگ به اندازه های مختلف احاطه شده است، می گوید مصمم است که تجارت خانوادگی اش را متوقف نکند که برای نسل ها اداره می کرد.

طالبان گودی پران بازی را به دلیل اینکه جوانان را از نماز و سایر فعالیت های دینی منحرف می کرد، غیرقانونی اعلام کردند اما زرگی و خانواده اش به کار خود ادامه دادند.

این مرد ۵۹ ساله در دکان خود در شور بازار پایتخت به ای اف پی گفت، «البته ما این کار را مخفیانه انجام می دادیم.»

فروشگاه رنگارنگ وی صدها گودی پران خشکی آماده برای فروش دارد و برای دیزاین های ظریف فرمایشات را نیز می پذیرد.

طی سال های پس از سرنگونی طالبان، این تجارت به اوج خود رسیده است.

زرگی گفت، «این آزادی است... ما می توانیم گودی پران های خود را علنی به نمایش بگذاریم و بفروشیم.»

امروز که باد مناسب است، در آسمان آبی و شفاف افغانستان هزاران گودی پران را می توان در حال پرواز تماشا کرد.

بعضی ها در گودی پران جنگی درگیر هستند، با اینکه گودی پران بازان تلاش می کنند تا یکدیگر خود را با استفاده از مهارت خود مغلوب کنند و بعضی از آنها از نخ شیشه ای استفاده می کنند تا نخ های حریفان خود را قطع کنند.

زرگی گفت، «اگر این بازی ممنوع شود مردم رنج خواهند برد. هزاران خانواده با این کار زنده می مانند.»

رقص کننده بریک

منیژه تلاش از روزی که رقص بریک را آغاز کرد می دانست که مورد هدف طالبان قرار خواهد گرفت.

منیژه یگانه عضو زن گروهی است که عمدتاً از پسران هزاره تشکیل شده است و معمولاً مخفیانه در کابل رقص بریک را تمرین می کنند.

این دختر ۱۸ ساله حمایت مادرش را باخود دارد. مادرش پس از آنکه همسرش چندین سال پیش ناپدید شد، برای تأمین مصارف خانواده اش چندین وظیفه را انجام می دهد.

اما برای منیژه که آرزو دارد در اولمپیک از افغانستان نمایندگی کند، خطرات ادامه این کار چندین برابر است.

وی نه تنها اینکه دختری است که در یک فعالیت ممنوع اشتراک می کند، بلکه یک عضو جامعه هزاره است که برخی افراطگرایان اسلامی آنها را مرتد می دانند و هدف مکرر داعش هستند.

تلاش گفت، «اگر طالبان تغیر نکرده باشند و زنان را در خانه حبس کرده و حقوق آنها را زیر پا بگذارند، برای من و میلیون ها زن دیگر در افغانستان زندگی بی معنی خواهد بود.»

با اینکه این گروه رقص پس از دریافت کردن تهدیدات مرگ مجبور شد مکان تمرین را تغیر دهد، منیژه علی رغم این خطرات مصمم است تا علاقه خود را دنبال کند.

در بسیاری از زمینه ها در افغانستان پیشگامان زن وجود داشته اند و منیژه اکنون خود را یکی از آنها می داند.

وی با اینکه یک بلوس، کلاه و برجست سیاه پوشیده بود لباسی که از نظر طالبان ملعون خواهد بود گفت، «ما قبلاً هیچ پولیس زن نداشتیم؛ اکنون آنها را در همه جا می بینید».

وی گفت، «من خطر مورد هدف قرار گرفتن را پذیرفتم. من در قلبم ترس دارم، اما تسلیم نخواهم شد.»

شیشه (قیلون) کشان

محمد سلیم و دوستانش در لب دریایی که از جلال آباد می گذرد، هر روز گردهم می آیند و شیشه می کشند.

سلیم در حالیکه دود تنباکوی با طعم میوه از قیلون حباب دار را پف می کرد گفت، «در حال حاضر کشیدن شیشه در افغانستان بسیار نورمال است.»

اما طالبان می گویند که این یکی از مسکرات است چیزی که توسط قرآن کریم ممنوع شده است.

کافه های شیشه از زمان سقوط طالبان بدینسو در سراسر کشور به وجود آمده که چای گرم زعفران را به مشتریانی می دهند که با پایپ های آنها سرگرم هستند.

بختیار احمد صاحب یک کافه می گوید که این عادت برای دور نگهداشتن جوانان از کوچه ها و یا مبتلا شدن به بداخلاقی های بدتر مانند موادمخدر، روش خوبی است.

بختیار گفت، «در اینجا آرامش است. ما شیشه را عرضه می کنیم و در کافه موسیقی پخش می کنیم.»

وی گفت، «اگر طالبان با نظریات سابقه خود بازگردند، آنها ما را مسدود خواهند کرد.»

سلمان

کاروبار در سالون محمد قادری در هرات سرزنده و بشاش است، با اینکه مردان جوان برای تراشیدن ریش و یا آرایش مو که با بازیگر دلخواه بالیوود یا هالیوود آنها مطابقت دارد، صف می کشند.

قادری که تقریباً ۱۰ سال می شود سلمانی می کند گفت، «افغانستان به دنیای جدیدی داخل شده است.»

وی گفت، «اکنون تعداد بیشتری از سلمانی ها وجود دارد جوانان بیشتری فیشن را دنبال می کنند... حکومت مخالف آن نیست مانند آنکه طالبان مخالف آن بودند.»

در حالیکه مردان در مناطق روستایی میل دارند با بروت تراشیده و ریش درازتر از مشت مرد به روش های اسلامی پابند باشند، اما باشندگان شهرها تازه ترین فیشن را دنبال می کنند.

اما قادری و مشتریانش می ترسند که در صورت بازگشت طالبان آزادی آنها پایان خواهد یافت.

وی گفت، «ما می ترسیم که اگر طالبان وارد شهر و بازار شوند، شاید آنها مانند ۲۰ سال پیش باشند.»

ثناء الله امین یک مشتری دایمی افزود، «دوباره زنان در برقع ها خواهند بود و مردان جوان آزاد نخواهند بود آنچه را که می خواهند انجام دهند.»